1,214 matches
-
însemnărilor, pe stâncă, piei, vegetale, nu mai puțin complexe. Începând cu nodurile incașilor, Quippusurile, sforile înnodate din loc în loc și de care atârnă alte sforicele mai mici și felurit colorate, prinse de sfoara principală și care era calculatorul vremii, dacă voiți. Dacă lectura va lâncezi, puteți să săriți rândurile până la capitolul IX, pagina 233, intitulat Reglementările, unde veți întâlni și o istorie picantă a cenzurii... Se va afla că în Enciclopedia lui Diderot cenzura era socotită ceva firesc, spunându-se despre
Milton, 1644 by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/14109_a_15434]
-
la altul de enunțuri cu caracter teoretic. Multe poeme sunt niște comentarii la misterul din ființe și lucruri. Uneori, la o lectură de suprafață, fără să se înțeleagă că-și pierd autenticitatea, pot să pară totuși absconse, dificile, tributare unei voite încifrări a sensurilor. Alteori, noțiuni banale, de o concretețe raportabilă la un cod lingvistic tern, fără nimic poetic în sine (firide, uragane, mâțișori de salcie, mărgele, cadavre de măgăruși, buzunare rupte, leagăne, dulapuri. pușculițe, monede, topoare, mâneci bufante etc.), sunt
Consecvența cu sine a poetului by Ion Cocora () [Corola-journal/Journalistic/3851_a_5176]
-
în niște limite care îi sînt dictate de chiar logica ei internă. În schimb, cel mai grav este ca știința să nege aceste limite, lăbărțîndu-și competența asupra unor teme care ies din jurisdicția ei. Exemplul cel mai nimerit de impostură voită este cel al lui Richard Dawkins, pe care Gingerich îl numește „o portavoce teroristă a ateismului“ (p. 93), a cărei ostilitate împotriva religiilor a ajuns să aibă efect opus: agresați de tonul deplasat al biologului britanic, cititorii au început să
Omisiunea lui Dumnezeu by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5708_a_7033]
-
cel, ăl mai al dracu’, are un procesor” (imidoresc.wordpress.com/2010); „Suuuuuuuper! e cea mai cea!!!” (concurs.infopro.ro). Amplificarea emfatic-ironică se manifestă, de altfel, și în combinație cu superlativul absolut, în formula cel mai foarte - a cărei agramaticalitate voită este semnalată prin acumulare: „e cel mai foarte perfect sondaj (parvan.ro); „cel mai foarte super convingător” (liviualexa.ro); „e cel mai foarte super mega tare...” (muzica.ro); „ar fi cel mai foarte extra splendid de senzațional” (metalhead.ro).
„Cel mai cel“ by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/5829_a_7154]
-
Wulfila. A dispărut târziu în Spania prin conversiunea lui Recared (589). Spiritul puternic polemic al epocii de atunci, nedispărut nici azi, face cu greu loc Științei în redescoperirea de facto a practicilor lui cotidiene, la biserică și acasă, iar tăcerea voită care s-a așternut peste adepții săi a acoperit, din păcate zicem noi, și începuturile poporului român. Dacă în Vest „catolicismul” de atunci a reușit, în cele din urmă, să-l stingă prin statele germane care i se supun rând
Goți și români by Ion Mihai () [Corola-journal/Journalistic/3391_a_4716]
-
perșii, arabii sau mai des Italia decât Balcanii. Abia creștinarea slavobulgarilor (865) și transformarea lor într-un stat puternic îi face pe arienii romanici din Balcani și de la Dunăre să simtă, în fine, o dominație politicoreligioasă fermă, continuă. Așadar, tăcerea voită - tabu-ul - așternută asupra arienilor este și tăcerea așternută asupra românilor. Din cauza aceasta dispar din marile izvoare, se vorbește despre ei ca despre ceva rău și pe la colțuri, cu mâna pe gură. Vor reapărea încet-încet când arianismul le este stins
Goți și români by Ion Mihai () [Corola-journal/Journalistic/3391_a_4716]
-
Într-un sens, nici nu poți s-o eviți. Nu poți să scrii fără un adresant presupus. Deci, e în interesul tău de scriitor să ai un celălalt și, ca atare, nu e un mod de a-ți justifica singurătatea voită. Te justifici, îmi spun, dacă îți pasă de celălalt. Așa, de fapt, își justifică oricine calitatea de om. Vorba e, cum îi arăți că îți pasă? Poate, făcându-l pe cititor să se regăsească în ce scrii. Nu-i ușor
Insemnari by Livius Ciocarlie () [Corola-journal/Journalistic/2696_a_4021]
-
ideea că poți fi fidel unei țări în numele unor abstracțiuni formale care, trecute fiind în catastiful unei constituții, îți inspiră sentimente de loialitate fierbinte, ideea aceasta e curat naivă, trădînd fie o încredere excesivă în natura umană, fie o neînțelegere voită a ei. Să-l invidiem pe Vladimir Tismăneanu pentru neoboseala cu care cercetează rădăcinile ororii comuniste și să-l compătimim totodată pentru morile de vînt care, rotindu-se dinspre Parlamentul European, vor să acopere legislativ tocmai aceste rădăcini.
Despre rădăcinile ororii by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5131_a_6456]
-
de gentleman) nu va rămâne pierdut... Și a fost bine că ai adus aminte că-n această țară a fost o nobilă cultură - și va mai fi, sperăm. Costăchescu va rămâne, desigur, la punctul lui de vedere (adică de orbire voită). încăpățânarea de catâr e singura lui originalitate... Cred că pentru dânsul maxima voluptate e să zică: nu. Va veni și timpul lui. Am scris lui Bujor în chestia catedrei. Câteva rânduri lui Ibrăileanu și câteva lui Zeletin. Nici unul n-a
Surprizele arhivelor by Dumitru HîNCU () [Corola-journal/Journalistic/9385_a_10710]
-
și în Adunarea Națională Bisericească am discutat, în nenumărate rânduri, între patru ochi, cu patriarhul de veșnică pomenire, Teoctist Arăpașu, despre părintele Calciu. Îl considera un preot-martir, de mare curaj întrun regim totalitar ateist. Fac precizarea, având în vedere confuzia voită s-au nu, că pe vremea prelegerilor antimaterialiste și anticomuniste ale lui Gh. Calciu, Teoctist era mitropolit la Iași, devenind patriarh în 1986, când părintele Calciu era deja gonit din țara sa<footnote „Parcă o prăpastie fără fund mi-a
Editura Destine Literare by TUDOR NEDELCEA () [Corola-journal/Journalistic/101_a_257]
-
a scris cărțile de după 1930, între care Răscoala, și s-a stins din viață la 1 septembrie 1944. Echinox nr. 1, 2, 3 din 2003 găzduiește o amplă anchetă pe tema optzecismului literar (din păcate, litera extrem de mică și grafica voit „murdară” fac greu lizibil textul chiar și pentru optzeciștii înșiși aflați azi între 45 și 50 de ani). Participă la anchetă scriitori din generații diferite: Claudiu Groza, Ion Pop, Gh. Perian, Ruxandra Cesereanu, Simona Oprescu, Mihaela Ursa, Al. Cistelecan și
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/13392_a_14717]
-
Marino preia chiar termenul de globalizare "cu tendința de a se suprapune și de a se impune integral". Ce aș mai putea spune eu la această a doua ediție? În primul rând, datorită caracterului manifest asumat, al militantismului, al caracterului voit popularizator, citite succesiv textele sunt redundante. Reiau demonstrații și exemple aproape în aceleași formulări, iar acest lucru ar fi putut fi evitat prin păstrarea numai a celor substanțiale, de fond, acestora adăugându-li-se mai multe articole apărute ulterior. Câteva
Alternativa globalizării by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/11832_a_13157]
-
în fața ferestrei", ele par gata să părăsească cadrul tabloului... Dintre pictorii secolului al XX-lea, Pierre Bonnard este, alături de Dali, cel mai apropiat de arta cinematografică. Tablourile din expoziția de la Metropolitan sunt mai totdeauna pline de echivoc și această ambiguitate voită este una dintre cele mai fermecătoare caracteristici ale artei sale. În "Interior alb" (1932) descoperi repede o ușă, un radiator, o masă și un scaun. În spatele mesei este un personaj feminin, cu o pisică, pe care poți foarte bine să
Opera târzie a lui Pierre Bonnard by Edward Sava () [Corola-journal/Journalistic/7184_a_8509]
-
neștiută”, asemenea unei galere cu vîslași care „trag la rame unii împotriva altora”. În momentele de relativă acalmie, devine un peisagist al unei ierni ce-și resoarbe asprimile în notații familiare. Nu e decît un armistițiu suspect prin chiar stilizarea voit „cuminte” de care face uz: zburătoarele negre ce scurmă după fărîmituri, mîinile înroșite de frig, fumurile ce ies din coșurile caselor etc. (Îngerul Bobotezii). Abordînd trecutul cu o părelnică stăpînire de sine, încearcă a acoperi simțămîntul dureros prin mimica unei
O partitură a solitudinii by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/4270_a_5595]
-
celor care i-au fost aduse, în altă epocă literară, și lui Marin Preda (cum poate să înjure de mamă un asistent la Filozofie, fie el și "cel mai iubit dintre pământeni"?). Fiindcă se confundă, din candoare sau în mod voit, eul creator cu eul biografic; și romanul realist-obiectiv, cu cel postmodern, autoreferențial și metatextual ("doricul" cu "corinticul", în termenii lui Nicolae Manolescu). Radu Aldulescu se înscrie în cea mai bună tradiție a marii proze obținute prin acumularea și filtrarea de
Flacăra Roșie by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8533_a_9858]
-
zeci, sute, mii, zeci și sute de mii, milioane, în domenii în care cifrele numite sînt greu sau chiar imposibil de atins ori de verificat. De altfel, cu cît contrastul e mai mare, cu atît e mai probabil ca exagerarea voită să indice o atitudine ironică sau ludică. Procedeul e probabil universal, dar selectarea cifrelor diferă de la o limbă la alta, de la cultură la cultură. în Puțină... aritmetică (1971), Al. Graur amintea că "așa-numitele numere mari nedeterminate, adică numere mari
Hiperbole numerice by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/12137_a_13462]
-
nu este legată de succesul cu care și-a însușit anume tehnici picturale "moderne". Și nici de abilitatea lui de a rotunji o imagine într-un produs finisat, ireproșabil. Multe dintre lucrările lui sunt de altfel pictate parcă cu o voită neglijență... Includerea pictorului norvegian în panteonul picturii moderne este strict legată de capacitatea sa de a pune în pagină, ca nimeni altul, emoții, stări afective. Munch a crezut că pictorul nu trebuie să "transcrie" realitatea înconjurătoare ci să redea impactul
La muzeul de artă din New York - Retrospectivă Munch by Mărghit Dascălu-Sava () [Corola-journal/Journalistic/10502_a_11827]
-
problematică românului, așa că mă rezum la a spune că mărturisirea autorului e importantă pentru a demonstra cum Cronică unei morți anunțate își derivă strategiile de construcție și semnificare din felul în care se raportează, uneori parodic, alteori cu o stîngăcie voita, la convențiile de gen ale românului polițist. Nucleul tramatic e foarte simplu, tocmai de aceea percutanta lui e maximă: Santiago Nasar, personajul principal, va fi ucis de către frații unei tinere pe care se presupune că a necinstit-o. Rușinea fetei
O dragoste din crimă by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17806_a_19131]
-
decât mort. Și poate a fost mai mult decât greutatea de a muri a celor bogați, culți și blânzi. Într-o analiză mai profundă și mai crudă, apare că cedările rușinoase au fost justificate și camuflate prin autoînșelare, prin iluzia voită că "liberalismul se va socializa și comunismul se va liberaliza". Sfârșitul amăgirii marxiste și demararea procesului de demolare a comunismului s-au datorat tot unui fapt mental: s-a conștientizat necesitatea de a respinge categoric teroarea și minciuna ca fundament
LEGITIMITATEA PUTERII by Paul Alexandru Georgescu () [Corola-journal/Journalistic/16938_a_18263]
-
au influențat drumul lui literar (la urma urmei, acesta interesează la cote majore) de excepție. Era necesară o asemenea întreprindere, menită a dezvălui nenumărate dedesubturi ale legăturilor dintre membrii acestui neam numeros și divers, ținute (prea) multă vreme într-o voită obscuritate de către istoria literară ce nu dorea, în nici un chip, să umbrească imaginea clasică a scriitorului, cu detalii de dincolo de implicațiile stricte ale creației propriuzise. Ilderim Rebreanu o face alegând calea romanului, nu a studiului, modalitate ce-i permite un
Romanul Rebrenilor by Constantin Cubleșan () [Corola-journal/Journalistic/3116_a_4441]
-
adjuvant indispensabil, preferând să-și destructureze lumea ficțională abia conturată, în loc de a o construi și omogeniza. Vedem în paginile cărții - de un curat postmodernism - numeroase aparteuri, glisări de perspectivă, scene reluate din unghiuri și la momente diferite, relativizări și ambiguități voite. Lipsesc, în schimb, personajele pline, adâncite caracterologic, autonome prin fondul și expresivitatea lor. Meritoriu sub mai multe aspecte, La belle Roumaine nu e totuși romanul vieții lui Dumitru }epeneag, nici la propriu, nici la figurat.
Oameni din Est by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11137_a_12462]
-
el nu vede și nu aude niciodată nimic”. Numai că naratorul diluează sensurile paradoxal. El continuă notele lui Fra, prelungind o singurătate „insuportabilă” și „grețoasă” în plăcere gratuită. O. Nimigean oferă un caleidoscop de senzații și imagini prinse în rama voit exagerată a unui policier. Ca să fie și mai convingător, introduce o idee de efect: frica. Nu orice frică, ci convertită în ură întreținută, pentru ca astfel orice întoarcere la sisteme opresive să nu mai fie posibilă. Naratorul găsește un alibi participărilor
Un roman patafizic by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3652_a_4977]
-
opt secunde îl arată pe liderul american ieșind pe una dintre ușile navei și coborând pe ceea ce pare a fi o rampă. Scaunul cu rotile nu se vede foarte clar, fiind acoperit de o linie de marinari - posibil în mod voit - dar celebra pălărie albă a lui Roosevelt, care era probabil mai înalt decât toți cei care îl escortau, poate fi văzută strălucind din spatele mateloților. Pentru mine, importanța istorică a acestui clip este aceea că ne amintește cum un președinte a
F.D Roosevelt, filmuleț cu dizabilitatea necunoscută publicului by Iordachescu Ionut () [Corola-journal/Journalistic/77900_a_79225]
-
plasticité lui donnait l'illusion d'un pouvoir sans limites, l'étranger debridé, amoureux d'improvisation et de désordre, porté vers l'excès ou l'équivoque par inaptitude à la clarte, s'il aborde le français avec timidité, n'y voit pas moins un instrument de salut, une ascèse et une thérapeutique" (p. 123). Nu este însă o regulă și, uneori, textul revizuit adaugă în loc să suprime. Puțin mai înainte, pornind de la lungile perioade ale frazei lui Saint-Simon, Cioran explică în versiunea
E. Cioran și aventura stilului by Mircea Anghelescu () [Corola-journal/Journalistic/16720_a_18045]
-
și eu în arenă, încercînd a-mi spune cuvîntul. ș...ț Ei bine, s-a dovedit repede că mă înșelasem grav și că eu, scriind așa cum scriu, am ajuns să mă afirm ca un original cu orice preț, un excentric voit, un ins care vrea să scandalizeze doar, și să contrazică." Cu aceeași aură a rămas Alexandru George și după '89, cînd a devenit avocatul revizuirilor drastice: Cînd, douăzeci de ani mai tîrziu, Eliberarea din decembrie '89 ar fi îngăduit-o
Fabule de critic și romancier by Luminița Marcu () [Corola-journal/Journalistic/15709_a_17034]