1,126 matches
-
spun câteva lucruri, apoi iese pe poartă, lăsându-mă cu fața îmbujorată, privesc în urma ei cu ostilitate, pentru asta se gătise în felul acesta? Pășește ca o gâscă pe tocurile înalte, cu grăsimile sugrumate în rochia de seară, cu decolteul zâmbitor, pentru a o vedea pe Yael făcând greșeala vieții ei, o fată tânără care nu se va ierta niciodată. O aud pornind motorul mașinii sale noi, poate că voi merge și eu în spatele ei, deja nu mai am ce pierde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
pe sub gene la copilă. Și ia spune-mi, drăguță, cum a fost pe la voi orzu’ anu’ ăsta? Că am auzit că a fost secetă mare... Episodul 68 CUGETĂRI Cadâna nu răspunse nici de data aceasta și rămase la fel de mută și zâmbitoare și când spătarul o întrebă câți ani are, cine-i sunt părinții, dacă ei știu ce face ea prin palatul viziriului, din ce loc se trage, unde-i sunt hainele, care-i capitala Moldovei, ce-i cu semnul ăla de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
cu mâneci tivite cu dantele, strânsă bine pe talie și înfoiată la spate, cu un șal griș-perle pe umeri și cu o mică vânătaie pe gât. De sub faldurile lungi ale rochiei scoteau vârfurile două botine de satin alb. Copila veni zâmbitoare și se cățără pe unul din genunchii lui Sima-Vodă, cuprinzându-l pe moșneag cu brațele și pupându-l pe obraz. E Ruxăndrița, nevastă-mea, Doamna Moldovei - făcu prezentările Sima-Vodă, tușind cam încurcat. Dânșii sunt călugări și vin de la Râm. Metodiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
ale jurnalelor de știri. Anul trecut, în top au fost Donald Rumsfeld, Kim Jong Il, Borat, Lindsay Lohan, Lonely Girl 15 - vedeta YouTube - și Hugo Chavez. Asta pentru cei care, de Halloween, preferă să-și afișeze opiniile politice în locul bostanilor zâmbitori. Ce-a avut și ce-a pierdut » A avut: Autoarea irlandeză Anne Enright a câștigat anul acesta prestigiosul premiu literar Man Booker, pentru saga The Gathering, deși favoriți la pariuri erau scriitorii Ian McEwan și Lloyd Jones. Președintele juriului, Sir
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
și le-a promis că o să le aducă struguri, lăsase anume, pentru Carmina câțiva butuci neculeși. S-a reîntors, într-adevăr, cu coșul plin, boabele mari, frumoase, străvezii păstrau picături de apă. Rezervat, picior peste picior, amuzat de ceva anume, zâmbitor, Ovidiu asista la discuții ciugulind bobițe de struguri. Era foarte pasiv, plasase ștafeta și nu-și mai făcea probleme. Într-un târziu i-a spus Carminei că ar fi curios să vadă camera ei de fată și ea s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
crescut, elegant până la pedanță, care știe să se descurce în orice împrejurare, cu tact, cu prestanță, care are un nas ca de copoi atunci când e să discearnă valorile sociale și folosește, poate din comoditate, clișee, le folosește fără să clipească, zâmbitor și amabil, cu fruntea sus, NU, NU, acum este un biet individ, răpus de somn, un pumn de reflexe amorțite, încă tensionate de spasmele amorului, de recenta eliberare a substanțelor organice, un om al cărui sistem nervos începe să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
rosti moale Fana și atenția ei se dirijă către bărbatul care ședea pe scaun. Cine o fi individul, că nu arată rău deloc. Habar n-am, îi răspunse fratele, dar ne putem interesa dacă vrei. Se opriră lângă masa Sidoniei zâmbitori. Păreau doi semizei coborâți dintr-o altă lume. Figurile lor aproape identice nu se încadrau prea ușor în tipologiile existente. Ei sunt copiii mei, spuse învinsă Sidonia, înțelegând că, speranța ei abia pâlpâind s-a transformat în scrum, mai trebuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
am mai luat o bere din frigider, iar Reiko a mai fumat o țigară. Pisica dormea, liniștită, pe genunchii ei. Copila pusese totul la cale de la bun început, până în cele mai mici detalii. De aceea și părea atât de energică, zâmbitoare și sănătoasă. Probabil că i se luase o piatră de pe inimă în clipa în care a decis ce avea de făcut. Apoi am intrat în cameră și am strâns toate lucrurile, iar cele care nu-i mai trebuiau, le-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
chiar cu prea multă Însuflețire. — Și pentru ce anume veniserăți, domnișoară pacientă de la ora trei? Zeliha reuși să ignore absurditatea Întrebării. Știa deja prea bine că tocmai acea veselie feminină necondiționată, debordantă Îi lipsea teribil În viață. Unele femei erau zâmbitoare consacrate; zâmbeau cu un simț spartan al datoriei. Cum poate Învăța cineva să facă Într-un mod atât de natural un lucru atât de nenatural, se Întreba Zeliha. Dar alungând Întrebarea, care trăgea de marginile minții ei, răspunse: — Pentru un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Ted are dreptate“, Își zise Norman. „Este evident exaltat.“ Harry era de acum de-un optimism exagerat și alert, sarcasmul greoi care-l caracteriza fiind Înlocuit de un comportament vioi, deschis și optimist. În plus, manifesta un soi de indiferență zâmbitoare față de toate, un dezechilibru În Înțelegerea a ceea ce era și aceea ce nu era important. Spusese că nu va putea să desfacă codul. Spusese că nu-și amintea ce se Întâmplase În sferă sau cum o deschisese. Și nu părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
ale trecutului, nu-i rămâne decât să păstreze tot ceea ce poate conferi adevăr și durată lucrării sale literare, pentru a inventa un alt „capăt de linie”, spre care îl văd deja înaintând fără grabă, la fel de scrupulos cu fiecare cuvânt scris, zâmbitor (cum îl știu) și în fața angoaselor... existențiale. Drept care îi spun din toată inima: să ne trăiești, Nicule! (revista Cronica veche, nr. 10, 2011) 181 Mihai Drăgan - corespondență Un mic pachet de scrisori trimise de Mihai Drăgan (4 dec. 19371 nov.
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
ale trecutului, nu-i rămâne decât să păstreze tot ceea ce poate conferi adevăr și durată lucrării sale literare, pentru a inventa un alt „capăt de linie”, spre care îl văd deja înaintând fără grabă, la fel de scrupulos cu fiecare cuvânt scris, zâmbitor (cum îl știu) și în fața angoaselor... existențiale. Drept care îi spun din toată inima: să ne trăiești, Nicule! (revista Cronica veche, nr. 10, 2011) 181 Mihai Drăgan - corespondență Un mic pachet de scrisori trimise de Mihai Drăgan (4 dec. 19371 nov.
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
intră. să încuie ușa după el. să și spele din cînd în cînd mașina. să nu-i miroasă gura. să se spele pe dinți înainte de culcare. să se privească în oglindă înainte de a ieși din casă. să afișeze o față zîmbitoare cînd merge pe stradă. să nu pară prea curios. Cînd ceva îi atrage atenția să nu se uite cu insistență ca un bădăran. Cînd tușește să ducă mîna la gură. Cînd strănută să-și scoată repede batista din buzunar, dacă
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
Cristea. Din noianul de amintiri de la Școala Eparhială se desprinde Înfățișarea profesorului de muzică pe care Îl prezintă ca om plăcut la Înfățișare, nu prea Înalt, cu o față veselă, cu ochi vioi și plini de energie, cu fața mereu zâmbitoare. Preda cu multă competență și experiență pedagogică. Maria Boxan absolventă a Școlii Eparhiale În anul 1930. Apreciată pentru vocea sa soprano a avut succese și pe scena teatrului din Chișinău. Cu prilejul unui spectacol la București la care a participat
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
el chiar Leonard Bîlbîie. Ținea între degete un pahar de șampanie și după buzele ușor unsuroase se vedea că gustase din minusculele tartine așezate pe masa mare din salonul cu pian. Pentru o clipă a uitat de Balbo. Bîlbîie era zîmbitor, sigur pe sine, într-un costum de serj, cu o cravată de mătase vișinie, proaspăt ras, cu o tăietură mică lîngă ureche, se străduise serios, cu cîteva încrețituri în plus la coada ochilor, trecuse ceva vreme de cînd nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
principal. Ei bine, dat fiind că era vorba de dumneavoastră, nu l-am putut opri. Janice zâmbi larg, cu doar o umbră de ironie. Ralph se așeză în capul mesei, pe scaunul pe care îl eliberase temporar Norman Jones. Ochii zâmbitori ai lui Fran întâlniră privirea albastră, ageră a tatălui ei și simți că-i vine inima la loc. Astăzi nu vedea nici un semn al declinului și al dezintegrării. Tatăl ei pe care îl iubea revenise, de parcă n-ar fi înfruntat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Putem să mergem la curse? Am putea să facem un picnic. Pentru o clipă fu copleșită de panică. Ce naiba avea să facă acum? Miresele probabil că începuseră deja să sosească în piața din fața catedralei. Tatăl ei o privea, fericit și zâmbitor, având încredere absolută în capacitățile ei. Acum tu ești părintele, își spuse ea și inspiră adânc de trei ori. Ce-ar fi să-l ducă la Henrietta? Încercă să și-o închipuie pe Henrietta găzduindu-l pe tatăl ei în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
cu gurile care nu-și mai contenesc melițatul. Acolo, în sfârșit, în jurul sinagogilor, cresc și pier acele vlăstare ale neamului care niciodată nu ies în ulițile largi: ologii și rătăciții la minte, cu fețele pururea triste, ori pururea neclintite și zâmbitoare. În furnicarea zilnică, în zarva obișnuită, răzbat corurile monotone ale școlarilor, care silabisesc litera legii după glasul dascălului. Din când în când un ceauș trece grăbit spre sinagogă; altul colindă casele cu oala nouă în care fiecare lasă să cadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
e cea care duce către Palatul Poporului, grație genialului urbanist Ceaușescu!) și admiram turiștii japonezi care coborau din autobuze cu aparatele lor de fotografiat ultraperfecționate. Dintr-un car se dau jos ținându-se de mână copii, tot japonezi: disciplinați și zâmbitori, strângând în pumn stegulețe tricolore. Nu știu de ce mi-am adus aminte de pionierii din România, din rândul cărora n-am avut onoarea să fac parte. Așa că mă apuc să evoc perioada aceea din viața mea și să-i explic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
un punct, acaparat de liniștea foșnitoare din jur și gândind: cum trebuie să fie să zaci într-un asemenea spital-sanatoriu, departe de vuietul lumii, unde nu răzbat nici măcar zgomotele avioanelor aeroportului din apropiere, cu extraordinară curățenie și surori pricepute și zâmbitoare? aproape nedrept, nu pentru femeia aceasta, ci nedrept în general, femeia asta are pur și simplu noroc, dar alții, atât de mulți, cine știe cum... - și ea: și, chiar dacă ar reuși să-și ducă brațul sub cearceaf, n-ar mai avea vreo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
de oameni cu cea mai înaltă pregătire științifică.” Acum, însă, era vorba de altceva. Cel puțin așa credea Iancu. ― Dar spune-mi, dumneata Nicolache, nu mă mai fierbe! Nicolae își potrivi mai bine pernele. Răsărea dintre ele ca un prunc zâmbitor. ― Ei bine, la noapte abia aștept să mă nasc dimpreună cu frații mei mai mari, doctorul Franklin și Goethe. Ușor dezamăgit, Iancu se așeză pe marginea divanului, luă o gură de vin și, încurajat de savoarea lui, își lăsă unchiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
pe marginea divanului, luă o gură de vin și, încurajat de savoarea lui, își lăsă unchiul să vorbească liniștit despre principiul conservării cantității de electricitate, despre sarcina electrică și placa de sticlă folosită de Franklin în cercetările sale. Ascultă la fel de zâmbitor și mica disertație entuziastă despre filozofia naturii, din care se inspirase Goethe pentru teoria metamorfozei. ― Ah! Bine că mi-am amintit! M-am luat cu vorba și uite așa uitam să-ți dau cadourile lui Moș Crăciun. Nicolae se târî
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
de curte. Să mă umilească, dar să mă știe totuși acolo. Ai, ai, ai! Crede că voi veni dinaintea lui cu coada între picioare? Ei bine, o să-i fac neplăcuta surpriză de a sta în fața lui cu fruntea sus și zâmbitor. O să închei pacea!” Kutuzov se descărcă izbucnind, dintr-odată, într-un hohot zdravăn de râs și constată, cu ocazia asta, că tusea nu-l mai deranja. Dispăruse... de supărare, de indignare, de revoltă?! Deschise ușa și tună peste balustrada palierului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
În bară: cineva azi-noapte la Press and Journal că am găsit cadavrul lui David Reid. Ridică ediția de dimineață a ziarului. Titlul zilei era „COPILUL DISPĂRUT A FOST GĂSIT MORT!“. Prima pagină a ziarului cuprindea două fotografii: una cu fața zâmbitoare a lui David Reid, iar cealaltă având În prim-plan cortul Centrului de Operațiuni, luminat de blițul fotografului poliției. Siluetele celor din cort puteau fi văzute prin pereții de plastic ai cortului. — Au contactat-o pe mamă pentru a-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
minute că nu avea să-i ceară așa ceva nici În ruptul capului. Erau șanse mai mari ca FC Aberdeen să câștige campionatul decât să se Întâmple asta. Un ciocănit În parbriz Îl făcu pe Logan să tresară. Văzu o față zâmbitoare În ploaie, cu o ediție În Evening Express pe post de pălărie. Era reporterul care „nu le spusese“ că respingătorul domn Miller se ascunde În toaleta bărbaților. — Ești Logan McRae! zise bărbatul. Vezi? Știam eu că te cunosc de undeva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]