1,663 matches
-
amândoi. Au făcut toate astea pentru mine. — E... extraordinar, zic cu glasul răgușit. Foarte frumos. — Hai să-ți vezi grădina! zice mami și o urmez ca hipnotizată până la ferestrele glisante, dincolo de care o echipă de grădinari în uniformă lucrează de zor la straturile de flori. — O să planteze panseluțe în formă de „Luke și Becky!“ zice mami. O să crească la țanc până în iunie. Și o să pună și o mică arteziană, chiar acolo unde o să fie intrarea în cort. Am văzut asta într-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
simt broboane de transpirație pe față. Nici măcar nu îndrăznesc să mă uit la mami. — Bine, OK! zice Robyn într-un final. Tu ești șefa! Așa, fii atentă. Am vorbit cu Sheldon Lloyd despre cum aranjăm mesele... În timp ce ea turuie de zor, îi arunc o privire lui mami, care e cam la un metru de mine. Oare aude ce spune Robyn? O fi auzit cumva cuvântul Plaza? Sau „nuntă“ și „sala de bal“? — Am înțeles, zic, fără să fiu atentă la absolut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
de la ce nenorocit de aeroport o să plecăm. Nu... pot să-ți spun. E surpriză, spun în cele din urmă. O vom anunța chiar în ziua respectivă. — Și ce gătești aici? Danny se uită la aragaz, unde o oală fierbe de zor. Crenguțe? Mm, ce frumos miroase! — Sunt ierburi chinezești. Pentru stres. Le fierbi și pe urmă bei zeama respectivă. — Și tu crezi că o să-l faci pe Luke să bea așa ceva? Danny bagă un deget în infuzie. — Nu sunt pentru Luke
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
lui Motru este vădită și de sublinierea faptului că românul nu are un îndemn interior către muncă, către activitate susținută. El este capabil de aceasta, dar nu are resortul interior necesar. Are nevoie de ceva din exterior. "Țăranul sfârșește cu zorul în câteva ceasuri de clacă, o muncă pe care altminteri el n-ar putea-o isprăvi într-o săptămână: căci la clacă are cântece și îndemn, pe când la munca obișnuită el este lăsat pe seama propriilor sale deprinderi" (Rădulescu-Motru, 1998: 123
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
sunt pline cu struguri frumoși și gustoși. De aceea toamna viile sunt pline și de glasurile copiilor care ajută și ei punând câte un strugure în coș și altul în gură. Pe ogoare, în livezi și grădini oamenii muncesc de zor la strângerea recoltelor. Aceste munci sunt plăcute și durează multe zile, dar cere și multă atenție. Merele și perele sunt gingașe. Trebuie să le culegem cu mâna și așezate cu grijă în lădițe sau coșuri pentru a le avea frumoase
Povestiri despre anotimpuri by Papuc Elena, Drăgusanu Atena () [Corola-publishinghouse/Science/91583_a_92978]
-
zonă, unele dintre ele fac întoarceri în loc, rămân urme groase pe asfalt în urma lor, publicul, compus în mare parte din puștani de liceu, studenți și pensionari curioși, îi contemplă în extaz. Mai multe tinere, tot atâtea frumuseți vulgare, țopăie de zor pentru a se încălzi. Sunt îmbrăcate sumar, seamănă perfect cu niște majorete americane, dar în variantă moldovenească, iar umezeala și frigul persistent de afară le afectează vizi bil. Ediția din acest an a Raliului a avut parte și de un
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
meu să înfrunt noaptea în care sărbătoarea atinge apogeul. În fața Mitropoliei, mașinile superechipate cu antene parabolice ale televiziunilor încearcă să intre în curtea acesteia, dar nu prea reușesc din cauza mulțimii care a umplut până la refuz toate aleile. Se ridică de zor un ecran gigant din leduri, operatorii trag de lanțuri grele. Luminițe verzi-albastre, ale unui pupitru de comandă, sclipesc aleatoriu, sub ochii uimiți ai unei familii cu mulți copii, familie pe care o voi regăsi mai târziu, noaptea, dormind sub cerul
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
dintre cele mai frumoase și interesante „perimetre de pelerinaj” pe care le cunosc, ca arhitectură sacră și configurație spațială. Racla cu moaștele Sfântului Mare Mucenic Ioan cel Nou încă se găsește în interiorul bisericii, dar un grup de femei lucrează de zor la împodobirea chioșcului rotund, acoperit, unde va fi expusă spre închinare. După dexteritatea cu care le merg mâinile și felul în care lucrează, bănuiesc că sunt florărese profesioniste, experte în aranjamente florale. Încerc să intru în dialog cu ele, dar
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
cu alte cuvinte, nu mai este vorba doar de un singur subiect abordat, ci de un conglomerat legat de relația dintre Biserică și societate. Tonul folosit este unul pe jumătate ironic (construcții de genul „preoții dau raport”, „se lucrează de zor”), pe jumătate didactic, foarte serios, ca atunci când se consemnează „rațiunea cinstirii moaștelor”, prin vocea purtătorului oficial de cuvânt al Patriarhiei. Mai sunt scoase în evidență diferențele regionale legate de cultul moaștelor, fiind sugerată ideea că spațiul geografic și spiritual al
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
țățoaie enorme, cu mustăți și ochi bulbucați, care transpirau din belșug și niște fețe tuciurii, tăbăcite și îngruzite ca niște opinci la gurgui. O mașină care tocmai descărcase "inimă", cu un șofer rozaliu, era trasă aproape de intrare și afuma de zor măciulia de oameni cu un fum negru, înecăcios, de motorină nearsă. Gîndul mă ducea la un roi așezat pe o creangă și pe care gospodarul îl afumă ca să-l adune în stup. Speram că măciulia se va desface din clipă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
la festivitatea cea mare de semnare a protocolului de înfrățire, să fii în mare formă. Nici o grijă, domnule primar. Așa voi fi. Să-i scriu pe o foaie pe toți. Dictăm nume, dictăm funcții și amicul meu își scrie de zor pe foaie. Apoi dispare în camera sa. Domnul Tudose cred că citește la oglindă acum, glumește Romeo Olteanu, membru al delegației. Ne despărțim buni amici, după ce am făcut planul de bătaie pentru a doua zi. Dimineața, amicul nostru prezentator apare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
la vale, fără efort. Mai dificil avea să fie la șoseaua spre Roman din cauza mașinilor mari, care depășindumă, absorbeau bicicleta, eu trebuind să respect și niște reguli de circulație, de care n-aveam habar. Prinsesem curaj și pedalam de zor, lăsând în urmă imagini pe care le văzusem doar din mașină: o casă cu etaj, din chirpici, care avea să dispară înainte de a fi fost acoperită, un bordei unic prin izul de vechi pe care-l sugerau paiele acoperișului, podul
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
până când panta începu să se domolească, în dreptul unor case. Spre Câmpulung Moldovenesc trebuia să trecem munții, care se conturau cețoși, în față. Inspirat, Mircea a oprit un camion care ne-a transportat o porțiune de drum, la deal. Pedalând de zor apoi, ne-am apropiat de orașul în care am intrat ca niște învingători (păcălisem și distanțele și vremea), tratându-ne la un local cu cotlete haiducești și bere. Acasă stabilisem ca traseul acelei zile să fie cel mai lung, neștiind
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
lucrări, la o masă grosolană cu bănci din scânduri negeluite. Ne-am spălat într-un fir de apă care trecea mai jos de drum. Drumul era neasfaltat, locurile necunoscute, de aceea eram zoriți să ajungem cât mai departe, pedalând de zor. Din urmă ne-au ajuns, cu căruța, niște unguri. Văzându-ne cinci oameni pe patru biciclete (fetița avea vreo trei-patru ani), s- au oprit să afle de unde veneam și încotro mergeam. Prietenoși, ne-au îmbiat cu ce transportau - palincă. Sigur
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
aveam impresia că muntele era în dreapta, nu în stânga. Repet, în stânga se zărea doar albeața specifică depărtărilor la munte. La intrarea pe Transfăgărășan, erau pancarte care-i atenționau pe călători, anuțând închiderea drumului pe timp nefavorabil și iarna. Pe când pedalam de zor, începu să se contureze din ceață, masiv și impresionant, muntele. Efortul susținul la urcat ne obosea, dar nici unul nu recunoșteam. Am fi coborât de pe biciclete, dar fiecare aștepta ca celălalt să renunțe primul. Chestie de orgoliu! Trebuia să mâncăm, sau
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
și m-ar fi putut lua frigul. Dintr-o casă stingheră a ieșit o bătrânică, (probabil stârneam interesul cu bagajului special), care spre bucuria mea, a pronosticat că "azi nu va ploua, fiindcă e frig și bate vântul”. Pedalând de zor, străbăteam locuri singuratice, fără sate. Atmosfera era sumbră, fiindcă se întunecase din cauza norilor negri, groși. Un șofer "glumeț” care venea din sens opus, a vrut să mă sperie, virând brusc spre mine, spre amuzamentul companionilor din mașină. Având viteză foarte
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
să revin acasă în jurul orelor 12.00, fiindcă stabilisem în familie să mergem cu mașina la Moldoveni. Drumul era pe lângă o pădure, cu Siretul în dreapta. Mai la deal, mai la vale, am trecut de Recea și pedalând de zor, ne-am trezit la Icușești. Fiind în doi, pe un drum pe care arareori trecea câte o mașină, mergeam unul lângă altul, vorbind. Și ni s-a făcut sete. Cu ochii după un local în care să bem ceva, am
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
făceam și sport în același timp. Greu de explicat bucuria, satisfacție generată de mersul cu bicicleta. Cred că-i legătura cu copilăria, cu plăcerea mea de frumos și de natură, de tot ce însemnă viu. Așa cred eu Pedalând de zor, fără a mă simți obosit, am ajuns la Mircești. Spre casa lui Alecsandri zburam pe lângă biserica catolică, pe lângă dispensar, panicându-mă (din cauza vitezei atinse la vale - cred că vreo 50 km. / oră), dacă eram obligat să depășesc vreo căruță pe
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
ne vom vedea. L-am așteptat pe banca unei case (întotdeauna i-am apreciat pe cei care-și fac fântâni acoperite lângă poartă, cu bănci la umbră în apropiere). După vreo 40 de minute a apărut și el, pedalând de zor. Bucurându-ne de vremea bună, am pedalat până la gospodăria care fusese a bunicilor. Mătușa de acolo, de la înălțimea celor 86 de ani ne-a invitat să mai sosim și cu soțiile și cu fetele noastre. Nu puteam refuza plăcintele și
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
posibilă destinație de atins pe două roți, de aceea nu insist, acum fiind doar în trecere. În ziua de 5 august soarele dimineții mă îmboldea spre Războieni, localitate cu rezonanțe istorice, amintind de bătăliile lui Ștefan cel Mare. Pedalând de zor, pot zice c-am sfidat celebrul deal de la Felești, urcându-l doar pe bicicletă. Gâfâind la deal, cu pinioanele cele mai mari cuplate, n- aveam gânduri prea bune pentru șoferii care, menținându-și forțele pentru înjurăturile specifice traficului nostru, mă
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
vegetație suculente, transformându-le cu ajutorul maxilarelor formidabile într-o emulsie vegetală verzuie cu proprietăți nutritive excepționale. Pe măsură ce înaintau cu picioarele lor solide pe miriștea înierbată, glandele mamare, având conformația și dimensiunea unor rădăcini de copac prezentate în basorelief, lucrau de zor la fabricarea și transportul lichidului alb spre rezervorul impozant și primitor, situat între pulpele generoase și impresionante din partea dindărăt a acestor creaturi superbe; iar ugerele se făceau doldora asemenea unor clopote suspendate, care, în loc să propage sunete spre imensitatea bolții cerești
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
chip să-mi atragă atenția că are copita despicată, negând hotărât și categoric posibilitatea îndeplinirii unei asemenea cerințe. Te lepezi de Satan? Trecând noi prin dreptul unui stufăriș, iar patrupeda simțind o mâncărime insuportabilă între coarne, tocmai se scărpina de zor, ceea ce însemna că frumoasa-i podoabă capilară nu-i permitea să dea curs unei atât de creștinești și tentante perspective purificatoare, fiind evident pentru orice om de bună credință că este o încornorată sadea, neputând ieși din cadrul subspeciei rumegătoarelor căreia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
devenise cu încăpățânare "static", pe mâna a doi "experți" care se întorceau, pașnic, de la un bar, pe la unu noaptea, și m-am așezat, resemnat, pe o bancă sub un nuc, așteptând fie ivirea dimineții, fie rezolvarea defecțiunii. Tinerii lucrau de zor înjurând, cum se obișnuiește. Era cald și, cu excepția unor umbre clătinate (ieșeau și ele din alt bar), nu se mai vedea nici o făptură vie în orașul adormit. Aproape să adorm, când am observat un bărbat așezându-se pe aceeași bancă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
cel mai interesant a fost grupul de delfini care ne-au tăiat calea la un moment dat si am putut sa-i vedem mai de aproape in toata splendoarea lor. Bineînțeles că toate aparatele de fotografiat si filmat funcționau de zor, Costel nu mai prididea cu filmatul pentru a avea imagini cit mai frumoase cu delfinii. Un alt lucru interesant pe vapor a fost partea în care gazda noastră, șotia căpitanului, ne-a antrenat la dans ca să învățăm să dansam muzica
Caravana naivilor by Mihai Dascălu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/436_a_1053]
-
soț s-a suprapus exact imaginii ideale pe care-o plăsmuisem, dar a acoperit-o în bună parte. La fel cum numele Marius s-a apropiat destul de mult de Marcel. R.P. Iar la examene... A.R. La examene învățam de zor, de cele mai multe ori împreună cu o colegă. Consumam fiole de cofeină ca să mă țină trează noaptea, după care adormeam ca un bebeluș. „Chelnerii de la Capșa erau mult mai domni decât clienții de astăzi“ R.P. Vă mai amintiți când ați intrat pentru
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]