9,537 matches
-
de pământ pe care Îl sfărâmi a fost poate ochiul visător al unui adolescent”. Μ Unii oameni socot că e suficient să-și dovedească credința doar la zile mari; alții simt, În schimb, nevoia să-și probeze credința În faptele mărunte de fiecare zi. Μ Iertarea este, prin excelență, un fenomen de percepție individuală, dovedit de faptul că, pentru cel care nu este deloc convins În forul său interior că este Îndreptățit să o merite, ea nu are nici o valoare. Μ
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
desfășoară Întotdeauna ca niște frumoase Începuturi. Μ Modul cum se individualizează procesul creației la fiecare creator În parte poate releva un aspect interesant: În timp ce unii excelează prin anvergura demersurilor lor creative, alții Își consumă potențialul creator doar În acte creative mărunte, cotidiene. Explicația constă, poate, În faptul că astfel de oameni nu pot ieși din cadrele unor scopuri Înguste, de fiecare zi, fapt care Îi și face, de altfel, să nu poată realiza decât valori limitate În timp. Μ Un secret
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
puse pe seama diferențelor de mentalitate sau de aspirații, sunt, În realitate, mai ușor de ridicat decât se crede de obicei, dacă se face un efort de minimă bunăvoință sau de bun-simț. Μ Faptul că specificul personalității se exprimă În acte mărunte, cotidiene, sau că poate fi dedus din acestea reprezintă astăzi o idee comună. O consemnăm totuși pentru frumusețea exemplului dat de Gabriel Liiceanu În legătură cu unul dintre marii noștri filosofi, Constantin Noica. Filosoful Își Întâmpină confratele, Într-una din zile, cu
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
obliga să realizăm câte o opțiune morală, prin care facem, de fapt, câte un nou pas spre sferele Înalte și inepuizabile ale „spiritualului”. Dar și În privința aceasta diferențele dintre oameni sunt frapante: În timp ce unii Își moralizează gândul treptat, prin sacrificii mărunte de fiecare zi, alții nu și-l pot eleva decât În Împrejurări de viață dramatice, care pentru ei au valoarea unor revelații. Este ilustrativ, prin plasticitatea lui, cunoscutul pasaj biblic din momentele finale ale suferințelor lui Iisus pe cruce: „Iar
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
specia Cicer arietinum L. (sin: C. grossum Salisb.; C. sativum Schkuhur.; C. physodes Rchb.; C.rotundum Jord.; C.sintenisii Hauss.; C.edessanum Stapf.). Specia este împărțită de G. POPOVA (1937) în patru subspecii: ssp.orientale, caracterizată prin frunze mici; semințe mărunte, lungi de 6-7 mm și late de 5-6 mm; cu MMB 100-120 g; culoarea semințelor diferită, obișnuit neagră ori cafenieînchis și mai rar albă; forma boabelor neregulată. Este răspândită în Etiopia, Egipt, Abisinia, India, Iran și Pamir. Această subspecie cuprinde
NĂUTUL by OVIDIU UNGUREANU, MIHAIL AXINTE, GINA UNGUREANU, ELENA UNGUREANU () [Corola-publishinghouse/Science/91866_a_92807]
-
forma boabelor neregulată. Este răspândită în Etiopia, Egipt, Abisinia, India, Iran și Pamir. Această subspecie cuprinde 5 prolesuri (ecotipuri): iranicum, abyssinicum, indicum, pamiricum și montanum. ssp.asiaticum cuprinde forme cu talia mijlocie, flori albe, mai rar de culoare roz; semințele mărunte, cu MMB 140-200 g; culoarea lor poate fi albă, roz și foarte rar cafenie. Este răspândită în Asia Centrală, Afganistan, vestul Chinei, Iran și Turcia. Această subspecie cuprinde prolesurile: turkestanicum, afganicum și cashgaricum. ssp.mediteraneum cuprinde forme cu talia mijlocie, dar
NĂUTUL by OVIDIU UNGUREANU, MIHAIL AXINTE, GINA UNGUREANU, ELENA UNGUREANU () [Corola-publishinghouse/Science/91866_a_92807]
-
iscusințele de tehnică dramatică ale lui Constantin Popa. În cotloanele diurnului pîndesc, beckettian (filiație la care autorul ține), umbre amenințătoare, sub anodinul părelnic sălășluiește neobișnuitul, realul filtrîndu-se în alegoric. Strategi aparte pe care dramaturgul o aplică este aceea că întîmplările, mărunte dar cu tîlc, ce se petrec nu dau în vileag chiar de la început, de la primele replici, distorsiunea universului palpabil. Se alunecă în fantasmagoric printr-o lentă acumulare de semne stranii. Cortina, în piesa pe care o supunem analizei, se ridică
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
să se opună să rămînă demni. A recunoaște că ești vinovat înseamnă a te elibera, a te ridica pe verticală în ființa ta intimă, asta a vrut să demonstreze dramaturgul. Piesa este construită cu abilitate și condusă ingenios, de la confruntări mărunte spre momente de maximă tensiune, care se desfășoară cu sabia lui Damocles deasupra capului: unul dintre actori vine în vizită la celălalt, aducînd dosarele de securitate și propune să le deschidă. Spaima se instalează în ființa celuilalt și sub imperiul
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
unii fapta odioasă, cînd pot veni cu justificări de tot felul, cînd pot să mistifice trecutul, cînd pot da vina pe alții. Și tot așa, pînă ți se face greață. Dar, poate că alegoria nu-i o zădărnicie. Poate că, mărunt, pidosnic, "Salonul" e un soi de purgatoriu. Dincolo de orizontul tulbure și incert, dramaturgul arcuiește o speranță. O speranță în care, prin încețoșările care persistă, se insinuează neliniști. Și poate chiar spaime. Dar spaima poate duce la o trezire de conștiință
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
roman, este radiografiată antifrastic și amar ultima jumătate de secol, evoluția “societății spectacolului”, a occidentalului lipsit de griji materiale dar degenerat, a moravurilor al căror libertinaj Îmbrățișează, pe urmele marchizului de Sade, crima. Evenimentele luate În considerare sunt În aparență mărunte, dar, consideră implicit autorul, singurele umane. Unul dintre ele este deschiderea În 1974 la Paris a primului club de body-building. Nu sunt omise, aidoma celebrului film al anilor nouăzeci pe care l-am amintit, Încrucișările Întâmplătoare dintre personaje și personalități
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
am găsit aici un răspuns de-a gata la totala mea inadaptare În viața profesională.” Cu toate acestea, va fi, asemeni lui Cioran, un mic profitor al societății: trăiește În principal din ajutorul de șomaj, se angajează temporar În slujbe mărunte (treizeci și șase de servicii până În 1990). Admirator al generalului de Gaulle, situat pe aceeași treaptă a excelenței umane cu tatăl său, Rouaud va fi toată viața un fidel al ideilor de stânga. În 1981, după căsătorie, se mută la
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
pentru o rețetă mai degrabă tradiționalistă, iar produsele sale literare se orientează exclusiv spre un anume target alcătuit din cititori de sex preponderent feminin, cu structură bovarică și mai puțin atinși de apocalipsa urbanizării tehnologice. Eric Holder scrie despre lumea măruntă a provinciei el de altfel locuiește la Thiercelieux, un cătun din Seine-et-Marne În ritmul lent și aluvionar al siestei de la umbră, brăzdat de insesizabile ruperi de ritm, despre drame și tragedii nu mai puțin Înduioșătoare decît cele petrecute la lumina
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
spații particulare, unde aveau loc uneori descinderi ale poliției, ce urmăreau nu atât să le întrerupă activitatea, cât să le demonstreze că Puterea știe tot ce se petrece, că poate oricând să repereze și să localizeze fie și cea mai măruntă acțiune ilicită. (Dar oare nu același lucru îl spune și Molière atunci când trimișii regelui dau buzna în casa lui Orgon pentru a-l aresta pe Tartuffe și, totodată, pentru a le aminti tuturor că regele a știut, clipă de clipă
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
așa mai departe. Locul centrului de echilibru este gol, dar ceea ce contează aici este faptul că pozițiile și interrelațiile spațiale ale formelor au sens doar dacă le privim corelativ la acel centru. Verticala centrală este ocupată numai de aglomerarea formelor mărunte cocoțate aproape de vârf. Importanța compozițională crucială a acestui nucleu este determinată de poziția sa și înălțimea îi este definită de cota de deasupra centrului de echilibru. La fel de absentă este și orizontala asupra căreia am atras atenția din primul moment. Dar
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
probleme: Am văzut împreună ceva/ Smuls anotimpului:/ îmbrățișați,/ eram un singur ochi de lumină..." "Jocul de fetițe" este arghezian, la fel și poemul "Sub oră": Nu pot, frate, nu pot soră/ Scobitură sunt sub oră." Un ușor univers balcanic, universul mărunt, fac din volumul Mariei Banuș o înmănunchere de căutări încrâncenate de formule, de parcă poeta nu s-ar fi dezvăluit luminii într-o haină proprie niciodată: "Cercul se-nchide/ Ții minte cum nechezau sălbaticii mânjii?/ și tropăiau departe de mângâietorul lanț
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Unde mi-am golit urechile/ De sunete văratice și pofte firești,/ Iernând în contemplarea oboselii/ tot mai rotunde din capul meu...". " Dar n-am fost decât an cal adormit/ cu pielea sfârâind de aripi și de spume/ acoperit de mânjii mărunți din vis." Visează o lume în care să evadeze, pentru că aici, săraci în zile, trăiești ca sub un ghețar legat la gât cu lungi copilării (agonice); de aceea exclamă: "Sunt otrăvită, încep a muri". Paloarea în somn o cuprinde, deși
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
nespus." Urmând o lungă tradiție, cunoscută în opera cronicarilor și a Școlii Ardelene, poetul cântă originea noastră romană, unitatea și continuitatea neamului pe teritoriul de astăzi: "Decebalus per Scorilo", "Tabula traiana", "Terra mater", "Pontica", "La Histria", "Cântecul Dornelor": "Lângă vetrele mărunte/ Am logodit timpul cu statornicia/ Dacă te uiți bine-apoi/ În pietre, nemuritori suntem noi, numai noi". Trăind intens spiritul epocii sale, Dumitru Popescu se vrea " Un om în Agora". Important lider de partid, el slăvește idealurile comuniste: "Din sângele vărsat
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
clipa în somnul de amiază, căpătând alte contururi, îndreptându-se spre alt infinit: "La umbra ce se rupe lângă spini/ un om își trage o frunză peste frunte/ ștergând șuvoiul galbenei lumini/ căzută-n porii feței/ Ca-n niște gropi mărunte". Poemul "Amiază" se desfășoară meticulos, într-o imagistică rară, dantelată în afara fabulosului: "porumburile mari bat întunecate/ esențele luminii iuți de vară/ umbrele trec dune peste gleznele copacilor". Poezia "Ruinile conacului" presupune un univers halucinant, în care grifonul apără ordinea seculară
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
poate atinge: " Iată-mă, stau întins peste pietre și gem/ organele-s sfărmate, maestrul e nebun căci el suferă/ de-ntreg universul. Mă doare că mărul e măr,/ sunt bolnav de sâmburi și de pietre,/ de patru roți, de ploaia măruntă..." Un elogiu adus realului, vieții, nașterii permanente apare în elegia oului, a noua, iar în "A unsprezecea elegie", timpul faptei și al realului ne trimite la "Mirabila sămânță". "A intra curățit în muncile de primăvară,/ a spune semințelor că sunt
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
golirii și a umplerii, a opțiunii imposibile între neantul plin și realul gol"1. Dacă la Tudor Arghezi opreliști transcendentale fac efortul insuficient, la Nichita Stănescu sentimentul tragicului este generat de așteptare, de neputință, într-un peisaj expresionist: "și plouă mărunt, topind pământul/ sub oasele albe, și nu pot să aleg.../ Stau cu o lopată în mână, între două gropi,/ și nu pot, în ploaia măruntă/ să aleg prima pe care voi astupa-o". "Elegia e opta Hiperboreeana" urcă în zonele
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Stănescu sentimentul tragicului este generat de așteptare, de neputință, într-un peisaj expresionist: "și plouă mărunt, topind pământul/ sub oasele albe, și nu pot să aleg.../ Stau cu o lopată în mână, între două gropi,/ și nu pot, în ploaia măruntă/ să aleg prima pe care voi astupa-o". "Elegia e opta Hiperboreeana" urcă în zonele reci, propice creației. Trimiteri se pot face la Eminescu, la poezia lui G. Călinescu și la Camil Petrescu: "Aș vrea să fugim în/ Hiperboreea/ și
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
ținuturilor reci, vin spre "așezări" gata oricând să se "răstoarne" în părinți, dacă e "frig primejdios". Obiceiul este familiar, din moși-stră moși se petrece așa. Mieii nu vor încerca să-și depășească condiția: "și mieilor le mijesc coarne/ Și foșnesc mărunt din dinți/ Gata oricând să se răstoarne/ dacă e frig primejdios/ Cu trupurile în părinți" ("Familialul obicei"). Marian Popa subliniază că Adrian Păunescu "are facultatea prodigioasă tipic hugoliană, de a emite spontan cantități maxime de imagini, emoții, exclamații, șiruri retorice
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
viermelui", "Resturi", "Umil pretext": "Ei sunt fereastra viermelui spre an,/ Pervaz pe care se tivește/ și e bolnav, senin, stăruitor,/ Lăsând pe mine urma lor de drojdie". Aspirația spre lumină, spre cer este fereastra-oglindă în care se purifică o existență măruntă de vierme târâtor. Un poem intitulat "Testament" explică conținutul volumului "Fântâna somnambulă". Aceasta, ca și "Mieii primi", cuprinde versuri ce vor cânta cu predilecție adolescența, de care poetul se desparte și tinerețea în care intră și care-i generează un
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
raport tandru, afectuos al celor care-l utilizează, cu banii. Este semnul unui nou tip de așezare socială, orientat mai mult către aspectele pragmatice. Nu mă pot dezbăra de sensul lui prim cu care am venit inițial, acela de bani mărunți, de mărunțiș, bani mici ca mărime. Transformarea banilor în bănuți anunță venirea la putere a unei alte stăpâniri. * Între autocritica dezvoltată de comuniști și grupurile de sprijin de genul AA (alcoolici anonimi) nu este mare diferență, ambele încercând să izoleze
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
tine-le acelor timpuri (ceea ce presupune o discretă depărtare de sine). * O dimensiune a vinii asumate: să trăiești cu teama că se va afla înainte de a avea curajul mărturisirii! Proiectele prea ample nu-ți permit să te bucuri de reușitele mărunte. Semn că fericirea presupune o combinație reușită dintre limitarea proiectelor proprii și o mare îngăduință în autoevaluare. * Rigoarea cu care judeci pe alții trebuie să aibă drept corolar o severă analiză a propriilor acțiuni. Altminteri desfășori doar un mecanism de
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]