8,942 matches
-
stat federal descentralizat și în absența clasei muncitoare (alcătuită din imigranți și divizată în interior). Excluderea claselor urbane de mijloc și a proprietarilor mici și mijlocii (cu o lungă tradiție de participare politică democratică) ar fi fost imposibilă, ba chiar inutilă, deoarece, după războiul civil, a existat o înțelegere între Nord și Sud. Această înțelegere a satisfăcut interesele burgheziei și ale claselor urbane din Nord, cât și pe cele ale proprietarilor din Sud. După cel de-al Doilea Război Mondial, eliberarea
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
CCR, în 90% din cazuri dă rezultate fals + pentru CA, necesită testare repetată și asociază o complianță redusă, nu identifică pacienții cu polipi adenomatoși care nu sângeră; varianta rehidratată are sensibilitate mai mare, dar specificitate mai mică și duce la teste inutile. Rectosigmoidoscopia flexibilă investighează primii 25-30 cm din colon și nu descoperă 40-50 % din adenoame, 30% din CCR; are avantajul că nu necesită sedare și este mai ieftină.Clisma baritată nu identifică 50% din adenoame și nici 510% din CCR. Colonoscopia
Note de curs GASTROENTEROLOGIE by Carol STANCIU Anca TRIFAN () [Corola-publishinghouse/Science/91858_a_93257]
-
lichidul s-a acumulat rapid. Suprainfecția bacteriană, empiemul spontan, nu adaugă simptome specifice. Diagnosticul este facil la un pacient cunoscut cirotic cu ascită și hidrotorax drept unilateral, identificat prin examen radiologic sau ecografic. În aceste condiții puncția pleurală exploratorie este inutilă. Dacă, însă, epanșamentul este localizat pe stânga, puncția pleurală se poate dovedi utilă. Evidențierea unui lichid sero-citrin, cu Rivalta negativ, paucicelular (<250 celule/mmc), sărac în proteine(mai puțin de 25 g/l) indică hidrotoraxul cirotic. Concentrația proteinelor, colesterolului și
Note de curs GASTROENTEROLOGIE by Carol STANCIU Anca TRIFAN () [Corola-publishinghouse/Science/91858_a_93257]
-
alți factori. M.R. Da, e aproape peste puteri, dar, cu cît e mai mare cultura în toate sensurile cuvîntu-lui unui politician, cu atît îi permite o perspectivă mai vastă și care depășește problemele pe care tre-buie să-l rezolve. E inutil și naiv să se viseze la ide-ea înlocuirii persoanei care decide printr-o expertiză, iar dacă Grupul celor Zece s-a gîndit puțin la asta, se înșela. Intervențiile mele în Grupul celor Zece erau mai degrabă de genul: Nu visați
[Corola-publishinghouse/Science/1477_a_2775]
-
putere și bani", a pigmentat evidențierea unor diferențe majore între cele două siste me juridice, între practicile jurnalistice și îndeosebi aici frige de-a dreptul în problemele feministe și rasiale. Pe scurt, francezii le reproșează americanilor brutalitatea deliberată și umilirea inutilă a unui om căruia, pînă una alta, nu i s-a respectat statutul de suspect, întrebîndu-se dacă Statele Unite sunt cu adevărat o țară civilizată, în vreme ce americanii se îndoiesc că Franța chiar este o țară democratică, dacă elitele ei o iau
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
asigurării unei căi regale în literatură nu se reduc, pînă la urmă, la acea magie pură, la acea alchimie impalpabilă între un om, un text, un moment. Dincolo de bloguri și strategii demne de un Sun-Tzu al literelor, dincolo de justificări și inutile întrebări retorice, totul se închide în relația intimă, individuală, exclusivă, dintre un cititor și o carte. Care e întotdeauna unică. Pentru că a ales-o el. La ce bun romanul? Romanul se află într-o permanentă criză. Mai ales de vreo
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
iarna de neliniște și cețuri", în care este expus un corp, singur. Cine l-a omorît pe Robert Chassagneaux? Din fericire, romanul nu explorează aceleași veșnice obsesii belicoase sau rușini greu disimulate, nu e încă un roman istoric, gratuit și inutil, ci se constituie într-o reflecție complexă și profundă asupra "putreziciunii coloniale", de la Indochina pînă în Algeria, ex plorînd modul în care aceasta infectează mereu și mereu societatea franceză, dar e și un roman de aventuri, fără ca între cele două
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
țîș nesc în permanență, se ciocnesc, se împletesc, se sparg sau tac cu o forță evocatoare și creatoare de lumi care face cu totul superfluă, dacă nu chiar nelalocul ei, prezența concretă a unui obiect aducător de moarte, o concesie inutilă și inestetică făcută "realității", cîtă vreme ființele trăiesc, iubesc, urăsc și dispar doar prin formidabila încărcătură volitivă și emoțională a unei rostiri. Desigur, de aici încolo se deschide un amplu evantai de analize textuale posibile, care să evidențieze fie erudiția
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
cult aproape mistic pînă la capăt. Corespondența acoperă și descifrează în filigran peste șaizeci de ani de istorie literară, politică și intelectuală cam aceiași, dar dintr-o perspectivă diferită, pe care îi parcurge și Paul Morand în al său Jurnal inutil, de n-ar fi decît savuroasele evocări ale aranjamentelor de culise și desfășurărilor diplomatice prilejuite de alegerile la Academia franceză -, dar ne revelează în primul rînd un Mauriac îndrăgostit de viață și de frumusețea creației, sfîșiat între dorințe multiple și
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
limba franceză e paradoxală și adesea năucitoare. A afirmat în repetate rînduri că detestă termenul de "stil", recunoscînd în același timp că și-a scris și rescris de nenumărate ori frazele, epurîndu-le tot mai mult, golindu-le de orice descriere inutilă, căutînd cu înverșurare cuvintele cele mai potrivite și nimic altceva. A fost adesea numită soră a lui Beckett și a lui Cioran, de primul apropiind-o ariditatea aparentă, esențializarea dialogurilor umane, sub care clocotește o neînchipuit de violentă durere, de
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
o distanță semnificativă, datorată maturizării firești, între prima și ultima sa carte. Lucrurile nu stau însă așa pentru Cioran, care afirmă peremptoriu, în 1973: "Ceea ce știu la șaizeci de ani știam la fel de bine la douăzeci. Patruzeci de ani de lungă, inutilă muncă de veri ficare."(NN) A detestat întotdeauna progresul, atît într-o vagă perspectivă istorică universală ("Ființa umană nu progresează decît în luciditate", o asigură el pe Sylvie Jaudeau), cît și în planul experienței personale. Și de altfel, cu el
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
practici nici o meserie sau, cel mult, pe cea de rege, precum Solomon, căci munca frenetică nu e decît negarea sensului eternității. Spirit de contradicție sau necesitate vitală? Cert este că, în calitate de perpetuu juisor al neîmplinirii, Cioran se cuibărește în euforia inutilului, considerînd că a trăi e suficient de extenuant și dificil, ocupație deplină ce descurajează orice veleitate de gest suplimentar, amintind de o zicere latinească: Nu sunt niciodată mai ocupat decît atunci cînd nu am nimic de făcut." De altfel, nu
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
parte din societate, trebuie conchis de aici că, luată în ansamblul său și punând în balanță produsul și satisfacția generală, aceasta a pierdut valoarea geamului spart. De unde, generalizând, ajungem la următoarea concluzie neașteptată: "societatea pierde valoarea obiectelor distruse în mod inutil" și la următorul aforism care va face să se ridice firele de păr din capul protecționiștilor: A strica, a sparge, a disipa nu înseamnă a stimula producția națională sau mai pe scurt: distrugerea nu înseamnă profit. Ce veți zice domnule
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
trebuie să dea, prin impozitare, o valoare factice solului sau unei industrii anume, suntem etichetați drept dușmani ai proprietății și ai muncii. Dacă credem că statul nu trebuie să subvenționeze artiștii, suntem considerați niște barbari care consideră că artele sunt inutile. Protestez aici, cu toate forțele mele, împotriva unor astfel de raționamente. Departe de a avea ideea absurdă de a nimici religia, educația, proprietatea, munca și artele atunci când cerem statului să proteje dezvoltarea liberă a tuturor acestor domenii de activitate, fără
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
examinează mai mult aceste școli avansate, cu atât este întărită convingerea că în fond nu au nimic de zis: ignoranța proclamându-se infailibilă și reclamând despotismul în numele acestei infailibilități. Să ne scuze cititorul pentru această digresiune. Ea nu este probabil inutilă în momentul în care, scăpate din cărțile saint-simoniene, falansteriene și icariene, declamațiile împotriva Intermediarilor invadează jurnalismul și tribuna și amenință în mod serios libertatea muncii și a tranzacțiilor. Restricția Domnul Prohibant (nu eu sunt cel care i-a dat numele
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
salarii nu ar rămâne mai puțin sigur; ceea ce ar merge mai puțin la industria de pălării s-ar regăsi în economisirea realizată de toți consumatorii și ar merge de acolo spre salarizarea întregii munci pe care mașina a făcut-o inutilă, provocând o dezvoltare nouă a tuturor industriilor. Și astfel se petrec lucrurile. Am văzut jurnalele la prețul de 80 de franci; ele sunt acum 48 de franci. Este o economisire de 32 de franci pentru abonați. Nu este sigur, oricum
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
întreb dacă dreptul de Proprietate nu este unul dintre acele drepturi care, departe de a deriva din legea pozitivă, preced legea și constituie rațiunea sa de a fi. Nu este vorba, așa cum am putea crede, de o chestiune subtilă și inutilă. Este o chestiune imensă, fundamentală. Soluția la această chestiune interesează în cel mai înalt grad societatea, și vă veți fi convins de acest lucru, sper, când voi fi comparat, cu privire la originea și la efectele lor, cele două sisteme în discuție
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
a împiedica un alt cetățean de a cumpăra sau de a vinde în afară. Nimeni nu contestă că aceste relații contribuie la menținerea păcii. Ele se vor constitui într-un veritabil și prețios sistem de apărare care va face aproape inutile arsenalele, forturile, marinele militare și armatele permanente. Astfel, toate forțele acestui popor vor fi alocate muncilor productive, o nouă cauză de creștere a capitalurilor cu toate consecințele care derivă de aici. Este ușor de văzut că în sânul acestui popor
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
un lucru chiar mai greu de imaginat, acela de a pune întreaga povară pe umerii bogaților. Statul nu poate avea mai mulți bani decât epuizând pe toată lumea, mai ales masele. Dar în regimul cel mai simplu, căruia îi consacru această inutilă pledoarie, regim care nu reclamă decât câteva zeci de milioane, nimic nu e mai ușor decât o repartiție echitabilă. O contribuție unică, proporțională cu proprietatea realizată, prelevată asupra familiei și fără cheltuieli suplimentare în sânul consiliilor municipale, ar fi de-
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
pe care Bastiat l-a scris. Era promis publicului de mai bine de un an. Iată cum a fost întârziată apariția sa. Autorul a pierdut manuscrisul când și-a mutat domiciliul din strada Choiseul în strada Alger. După lungi și inutile cercetări, s-a decis să rescrie de la capăt lucrarea și a ales ca bază principală a demonstrațiilor sale discursuri recent pronunțate în Adunarea Națională. Sarcina odată terminată, și-a reproșat că a fost prea serios, a aruncat în foc al
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
de mijloc, care pătrunde spre a ataca. Atacanților li se mai cere să știe să-si aleagă la timp cel mai bun loc din teren, în raport cu acțiunile coechipierilor. O demarcare prematur efectuată și într-o direcție necorespunzătoare înseamnă o cheltuială inutilă de energie. În cazul unui atac nereușit, înaintașii trebuie să se integreze rapid în jocul de apărare al echipei. Această succintă analiză a jocului înaintașilor ne permite să subliniem principalele sarcini de ordin tehnic, fizic, tactic si moralvolitiv care le
Polo pe apă by Silviu Şalgău () [Corola-publishinghouse/Science/91527_a_92972]
-
sociale, acestea din urmă incluzînd acum știința politică. Într-un celebru eseu, Martin Wight (1966: 17-34) argumenta că relațiile internaționale nu se supun legilor progresului, ci doar celor ale repetiției. Pentru studierea acestor trăsături repetitive, teoria politică tradițională este la fel de inutilă ca și teoriile științifice moderne, modelate în principal pe baza politicii interne. Și Raymond Aron (1962) argumentase că, pentru că nu există un echivalent utilizabil pentru ceea ce înseamnă banii în teoria economică, chestiunile internaționale sînt calitativ diferite de științele economice (vezi
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
sovietică era doar un mijloc subordonat acestui scop. Grupul de la Riga era total împotriva tîrguielilor pragmatice cu un astfel de stat. Politica întemeiată pe încredere pe termen lung și pe relații de loialitate era o iluzie. Manevrele diplomatice tradiționale deveneau inutile, dacă nu chiar periculoase. Axiomele de la Riga ajung să predomine: cele trei faze Apogeul diplomației lui Roosevelt a fost Yalta. În timpul acestei conferințe, Roosevelt a determinat URSS să accepte Organizația Națiunilor Unite (cu drept de veto în Consiliul de Securitate
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
iluzia puterii permanente, adică de presupunerea eronată a unei eficacități permanente a anumitor resurse de putere de a obține anumite rezultate (pentru ambele erori, vezi Morgenthau 1947: 114 și urm.). În mod similar, pentru Lenin, puterea fără procesul istoric era inutilă (împotriva cursului timpului). De ase-menea, se pare că teoriile sovieticilor nu sînt înclinate în mod necesar către schimbare. În realitate, ei presupun, ca și realiștii, o perpetuă tendință spre echilibru și status quo. Această tendință este la rîndul ei înțeleasă
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
nu poate obține efectul scontat de moderare a conflictului, dacă nu există o înțelegere comună a termenului de echilibru. Pe scurt, Kissinger susține că elaborarea de planuri abstracte, a căror realizare poate prevesti o ordine internațională stabilă, este un efort inutil. În loc de aceasta, diplomații trebuie să-și asume sarcina definirii unui cod al înțelegerii comune, care poate face posibilă o ordine internațională. Existența armelor nucleare lasă puțin timp acestei sarcini. "Trebuie să construim o ordine internațională înainte ca ea să fie
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]