9,537 matches
-
vorbe, însă în pat era departe de standardele foarte înalte cu care mă obișnuise numărul trei; teoretic stătea bine, dar, când treceam la practică, se pierdea cu firea și uita cu totul de mine: nu mai contau decât satisfacțiile sale mărunte și (măcar la capitolul ăsta stătea bine) dese. Mai avea multe de învățat până să devină un bărbat demn de mine. Între noi fie vorba, nu eram în situația de a face mofturi, așa că mă mulțumeam cu ce putea; și
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
de sub ciur”, mai „ușor de pietonat”) se întîlneau la mijloc, unde înconjurau un strat cu un pîlc de copaci plantați pe vremea unuia din vechii primari, Gheorghe Negel. Stratul acela, cît și straturile laterale, era semănat cu „trifoi de piatră”, mărunt (mai tîrziu cu gazon) și cu flori și garnisit cu trandafiri înalți și pitici.5 ) De „estetica ornamentală” se îngrijea „grădinarul comunal”, funcție îndeplinită multă vreme de cîte un străin. Acesta era horticultor și, în același timp, administrator. Comanda specii
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
figurează mai întîi în Istoria ieroglifică, unde e definit astfel: „Lucrul carele într-alt chip sau parte nu să mai poate despărți, despica, tăia, netăiat”1). Lui Cantemir îi place să se joace cu vorbele care exprimă tot ceea ce-i mărunt 2). Dar, în ciuda dimensiunii lor, „atomurile” sînt, pentru el, ceva serios, care îi evocă nașterea și moartea ca procese perpetue, schimbarea și statornicia lumii. întotdeauna, numirea invizibilului dilată atenția. „Atom” intră în fluxul poetic prin preromantici, care își amintesc de
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
singur decît oricînd, iar gîndul acesta îmi neliniștea sufletul. -Ce bine ar fi să-mi bată cineva în ușă acum, - îmi ziceam, - și fără să vreau, îmi ridicasem capul de cîteva ori, ascultînd nemișcat în mijlocul tăcerei nesfîrșite. Odată, un strop mărunt de ploaie lovise în geam și geamul răsunase ușor, iar mie mi s-a părut că aud aiurirea unui freamăt de aripi întinse - și o clipă a tremurat parcă pe podele, umbra unui corb... Și iarăși într-o clipă mi
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
de cap sînt mici. Ei trăiesc printre perii capului și depun ouăle - lindenii - pe firele de păr. Se înmulțesc din cale afară de repede. O femeie poate depune pînă la 50 de lindeni, din care ies cam într-o săptămînă păduchi mărunți; aceștia, după vreo două săptămîni, sînt în stare să depună și ei ouă. Dintr-o păreche de păduchi luați de la cineva, peste o lună ies atîția pui - peste 2.000 - încît peste alte două săptămîni nici păr în cap nu
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
acestea ni le prilejuiesc regulat interviurile luate de d. Valerian la «Viața literară»: nici un respect pentru idee, neseriozitate, bagatelizare a problemelor prin spirite deplasate și neinteligibile, în plus totală incompetență stilistică. îl trecem la răboj (,,Răboj’’ era rubrica de polemică măruntă a revistei - n. m.) încă o dată!’’4) Bacovia fiind încet la vorbă și indiferent la stringența raționamentelor, cred că I. Valerian i-a completat, ici-colo, pauzele de tăceri cu păreri și teorii în sensul a ceea ce, poate, ar fi vrut
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
pe care-l exercită orice acțiune originală se explică atunci cînd cercetăm rațiunea încrederii în sine”. (p. 62) „Dacă includem un magnetism la vîrfurile unui ac, magnetismul contrar se naște la vîrful celălalt”. (p. 85) „Avem în vedere un scop mărunt deosebit de binele comun, dar fapta noastră se așează într-un magnetism irezistibil, pe aceeași linie cu polii lumii”. (p. 94) „Magnetismul natural”. (p. 109)3) în plan psihologic, prin ,,magnetism’’ se recunoștea misterul sau influența celuilalt, ori a celorlalți. La
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
cei care plecară ieri,-/ Acolo unde gura tace...” (Almanahul Societății Scriitorilor Romîni, 1, Ed. Flacăra, 1912, p. 188. Datat: „Decemvrie 1911”) 5. Unele însemnări ale acestuia din urmă par rupte din Bacovia, pe care de fapt îl anticipează: „...Azi plouă mărunt. Ziua e cenușie; lucrurile au o înfățișare îmbătrînită și amară. E spre seară. Pe vremuri ca aceasta, îmi place în chip deosebit să stau în cîmpia întinsă și goală. De aceea, desfac o umbrelă și plec la șosea. Nimeni, nimeni
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
barba, bărbia, fața, tenul, semne pariculare. De ce nu și talia? Era greu de măsurat? Lipsindu-mi datele despre ea, n-am putut niciodată să răspund sigur la întrebarea „Ce înălțime avea Bacovia?” Cei ce l-au cunoscut spun că era „mărunt”. în epoca interbelică, „mărunt” însemna însă ceva mai mic decît înseamnă azi. Probabil, sub 1,60 m. Oricum, chiar dacă ar fi avut și peste, fizic, Bacovia era absolut insignifiant printre domnii eleganți și „voinicii idioți” (cum le zicea arhimandritul Scriban
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
semne pariculare. De ce nu și talia? Era greu de măsurat? Lipsindu-mi datele despre ea, n-am putut niciodată să răspund sigur la întrebarea „Ce înălțime avea Bacovia?” Cei ce l-au cunoscut spun că era „mărunt”. în epoca interbelică, „mărunt” însemna însă ceva mai mic decît înseamnă azi. Probabil, sub 1,60 m. Oricum, chiar dacă ar fi avut și peste, fizic, Bacovia era absolut insignifiant printre domnii eleganți și „voinicii idioți” (cum le zicea arhimandritul Scriban sportivilor) care ocupau promenadele
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
tatăl său, Eminovici, "se însura cu o moldoveancă cu ceva stăricică"20 (s. n.). Fiind vorba de moșia Orășeni, numai doctorul Vasile Bînzar și-a arătat nedumerirea: "Este de necrezut ca într-un act dotal, în care sunt trecute cele mai mărunte lucruri (lingurițe, colțuni, etc.) să se fi scăpat din vedere tocmai moșia Orășeni"21. Ei bine, această parte de moșie (310 fălci = 443,30 ha) n-a fost trecută în izvod, pentru că nu era de zestre, ci a fost cumpărată
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
Eufrosinei Petrino, despre care Matei Eminescu a spus că era "un flăcău unguresc, bătut de vreo doi țărani, prinzîndu-l la neveste 64. În vremea aceea bătrînul Vasile Iurașcu stătea pe la Ipotești. Nepotul său, Matei, spune că "Iurașcă era un om mărunt, dar bine legat, cam naiv, cam prostuț cum am zice65. Și tot Matei mai scrie: "Tata, cum a luat Ipoteștiul, a dărîmat casa veche și a făcut una nouă, timp în care venise și Vasile Iurașcă la Ipotești și a
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
înnainta Parchetului, pentru cutezare"170. Pentru noul an universitar, poetul s-a înscris la 8 decernbrie 1873. Munca științifică i-a fost împiedecată de noul șef al Legației, N. Crețulescu, care era pisălog și-i mînca timpul prețios, cu treburi mărunte. I-a redus și salariul lunar, la 30 de taleri. Pe neașteptate, la 24 ianuarie, a primit o întrebare de la Maiorescu, asupra examenului de doctorat, căci Maiorescu voia să-l vadă pe poet profesor de filozofie la universitatea din Iași171
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
Despre "Floare albastră" explicare istorică, în Buletinul "Mihai Eminescu", 1931, p. 18 și urm. 158. ZOE DUMITRESCU-BUȘULENGA, Valori și echivalențe umanistice, Editura Eminescu, 1973, pag. 229. 159. AUGUSTIN Z, N. POP, Contribuții documentare, pag. 67. 160. G. BOGDAN-DUICĂ, Multe și mărunte despre Eminescu, în "Viața românească", an. 16 (1924), nr. 7, pag. 53-54. 161. G. CĂLINESCU, Viața lui Mihai Eminescu, București, 1966, pag. 50. 162. AUGUSTIN Z. N. POP, Contribuții documentare, pag. 225. 163. IDEM, Noi contribuții documentare, pag. 207. 164
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
acte comportamentale. Faptul că acum impresia de frustrare a încrederii pe care el a acordat-o Desdemonei începe să se transforme în certitudine este demonstrat, de exemplu, de modul penibil în care Othello se străduiește să găsească într-un fapt mărunt (cum este cel al pierderii de către Desdemona a batistei pe care a primit-o de la Othello), a unei dovezi certe de infidelitate. În faza ultimă, de convingere deplină, pot rezulta acte detestabile, deosebit de impulsive, care să ducă la omucidere și
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
scară largă a puterii mecanice în locul forței fizice umane). O abordare intersubiectivă a dezvoltării politice Scopul nostru aici nu este de a evalua cu precizie măsura în care este dezbătută dezvoltarea economică și socială, ci de a indica faptul că măruntele dezacorduri privind scopurile dezvoltării economice și sociale nu izvorăsc dintr-o deosebire de substanță în privința dezvoltării politice, ci doar dintr-o diferență în grad. Diferența nu constă în faptul că dezvoltarea economică și socială poate fi definită într-o manieră
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
procesului politicilor publice. Aceasta nu înseamnă o abandonare a raționalității, ci o extindere a acesteia, pentru a include atât "raționalitatea individuală" a funcționarilor publici, cât și "raționalitatea colectivă" a obiectului declarat al politicii. Chestiunile individuale pot juca doar un rol mărunt în acest proces (pot conduce de exemplu la mici întârzieri), dar incidența lor poate fi uneori semnificativă. De asemenea, ea poate varia în funcție de împrejurări și de la o țară la alta: de exemplu, adesea se spune, cu oarecare subiectivitate, că în
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
de Pariuri Literare, București, 2011 (în care se recuperează și majoritatea textelor din volumul de debut), nuanțează cei doi poli de interes ai poetului. Pe de o parte, minimalismul, poetica derizoriului, a insignifiantului care, prin cumul, amplifică angoasele: "aceste lucruri mărunte. aceste nimicuri și nimicnicii./ această gelatină.// cum să mergi/ în picioare.// să mergi/ pur și simplu/ mai departe/ mai departe/ să mergi.// oboseala aceasta/ ce obosește./ frica aceasta/ ce-nfricoșează" (aceste lucruri mărunte). Pe de altă parte, reflecția gravă asupra
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
care, prin cumul, amplifică angoasele: "aceste lucruri mărunte. aceste nimicuri și nimicnicii./ această gelatină.// cum să mergi/ în picioare.// să mergi/ pur și simplu/ mai departe/ mai departe/ să mergi.// oboseala aceasta/ ce obosește./ frica aceasta/ ce-nfricoșează" (aceste lucruri mărunte). Pe de altă parte, reflecția gravă asupra temelor macro istorie, politic, timp, destin, sfârșit, poezie în sonuri variate, mergând de la tandrețea învăluită metaforic până la sarcasmul șfichiuitor. Variate sunt și formele poematice pentru care optează Michael Astner: există, în acest volum
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
scrie celălalt frate Kiril. Cu o mână scrie și cu alta numără bănuții de-aramă ce cad din buzunarul primului Kiril. Mai mult se chiorăște la lumina lunii și scrie cu propriul său sânge, atât e de zgârcit! Scrie foarte mărunt, abia poți desluși ce-a scris. Dedesubtul lui scrie fratele Atichin" (V. Celălalt Kiril). "Celălalt Ferapont seamănă pe jumătate cu mine, pe jumătate cu primul frate Ferapont. Pe spate are o pereche de aripi și-o cruce care-l apasă
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
volutele sentimentale sunt camuflate în aceeași armură ușor ironică: "Vino pe seară să-mi fluturi/ un bun rămas ce urcă pe frunte:/ te voi primi cu brațele-n jos/ ca la prima lecție de gimnastică.// De sună ora în armonii mărunte,/ mă strigă pe nume ca-n catalog/ după certificatul de naștere ori deces/ și-am să-ți răspund într-un suav monolog" (Invitație). Retorica aceasta de camuflaj, de obicei ironico-parodic, este fructificată și în volumul următor, Poezii (Contrapunct. Tempera. Mișcare
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
dureroase/ mușchii febrili/ ochii uscați/ abia mă descopăr/ alcătuire dureroasă de fibre și oase/ neliniștite/ întrebătoare/ formă fierbinte/ călătoare prin sahara/ maternității / văd viața/ în luneta antropofagă// zi incertă/ în care bobii nu-ți sunt hotărâți/ zi bolnavă/ de cumpănă/ măruntă ca viața// în centrul suferinței/ echilibrul/ cuielor din palmă" (Scintilații). Deloc întâmplătoare, din această perspectivă, este revenirea din ce în ce mai frecventă în discursul poetic a metaforei-simbol a cumpenei, cu echivalentele ei semantice cunoscute chiar și ultimele volume ale scriitorului poartă titluri emblematice
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Morariu e consemnată ca secretar Octavia Lupu-Morariu. Articolul Pornim la drum afirmă: „Luxurianta eflorescență a mistificărilor se cere totuși stăvilită! Stăvilită și cu această publicație care-și ia sarcina de a înfrunta... superficialul și hatârșugul.” Rubricile obișnuite sunt „Multe și mărunte”, „Cronică”, „Răboj”, „Bucovina bibliografică”. Majoritatea articolelor sunt semnate de Leca Morariu (Legenda „Spațiului mioritic”, Din caracteristica și pitorescul limbii românești, Creangă în italienește). Petru Iroaie scrie despre Alecsandrismul lui Odobescu. În numărul din 1944 Leca Morariu publică trei scrisori inedite
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287066_a_288395]
-
anunță în el un Meursault, o victimă a complicității vieții și a istoriei. Nu e totuși așa, ceva neprevăzut se întâmplă și curmă firul unei existențe fără traumatisme. Cartea începe în momentul în care neprevăzutul apare și împinge destinul acestui mărunt electrician spre o zonă tragică de existență. Călin Surupăceanu săvârșește un act curajos, având pentru el consecințele cele mai dureroase. Ars pe față și pe mâini, mutilat, el încearcă să ducă viața dinainte, dar nu mai e posibil. Accidentul pune
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]
-
insulă. Cam la două poște de acest oraș se întindea pămîntul unui om bogat, o avere foarte frumoasă: munți plini de vînat, văi roditoare-n grîu, dealuri cu vii, pășuni cu turme. Marea scălda țărmul întins, acoperit cu un nisip mărunt*. Longos, Dafnis și Hloe, p. 7 Pentru a înțelege recurența acestor descrieri, trebuie să cunoaștem importanța modelelor retorice în arta scrisului. E. R. Curtius, la care ne referim aici, considera că tradiția retorică a Antichității și-a creat o rezervă
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]