9,038 matches
-
cu criza Umanismului, criza Rațiunii, criza Progresului. Filozofia mai întîi, apoi știința însăși, în clipa triumfului său celui mai strălucit, descoperă fragilitatea supozițiilor lor. Nihilismul reprezintă pierderea aparent iremediabilă a sensului de către Univers și de către Om. Înseamnă dizolvarea oricărei substanțe, straniu confirmată in extremis de descoperirea microfizică ce arată că în interiorul tuturor lucrurilor nu se mai găsește substanță. Nu înseamnă dizolvarea oricărei conștiințe ci, dimpotrivă, instaurarea unei noi conștiințe în care scepticismul și relativismul își vor fi încheiat deja opera distrugătoare
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
jumătate este într-o stare de fragilitate. Această fragilitate este culturală, energetică, economică, demografică. De aceea, fosta suverană a Universului a devenit un biet lucru drag și învechit. Conștiința acestei fragilități reprezintă un aspect major al noii conștiințe europene. Ceva straniu și amenințător Războiul rece, care se instalează în 1947 și se intensifică odată cu blocada Berlinului, transformă URSS într-o amenințare externă și comunismul într-un pericol intern pentru majoritatea europenilor din Vest. Ridicarea blocadei Berlinului (1949) aduce calmul pe frontul
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
poată opera o evoluție liberalizantă capabilă să evite dezintegrarea în lanț. Pentru a avea succes însă, o astfel de politică ar trebui să abandoneze cursa înarmării, să promoveze pacea și să coopereze cu Europa occidentală. Putem așadar înțelege cît de stranie este această amenințare. Ea ține de complexitatea unei Uniuni Sovietice a cărei dezvoltare militară este obiectiv războinică și a cărei dezvoltare economică ar fi obiectiv pașnică. Pacifismul URSS poate înceta să fie pur propagandistic și să înceapă să reflecte nevoia
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
în URSS gîndirea însăși a trăit experiența deviației, devenind autodidactă și învățînd în aceeași măsură din viață și din texte. Greșim cînd îl considerăm pe Soljenițîn un slavofil ortodox, la fel cum greșeam cînd îl reduceam pe Dostoievski la aceeași stranie singularitate. În realitate, Soljenițîn a trăit dialogica slavo-occidentalistă, integrînd în sine creștinismul și umanismul, raționalitatea și credința. Spre deosebire de mulți ruși liberali care rămăseseră adepți ai Rusiei Mari, el se exprimă în favoarea emancipării națiunilor Imperiului, reunind astfel ideea universalistă a dreptului
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
după aceea (dar s-a terminat revoluția, oare?) că de asemenea virtuți n-au dus lipsă nici cei mai tineri. Momentul actual invită la dialog deschis cu privire la ceea ce avem de făcut. Opinia, II, 37 (3 februarie 1990), p. 1, 2 STRANIA SIMETRIE Se repetă istoria? Învățații lumii n-au ajuns încă la un consens în această privință. Ei sunt de acord însă că stările de criză comportă analogii, reveniri periodice, dacă nu chiar similitudini, cum ne avertizează din celălalt secol Clément
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
dincolo de ceea ce se recomandă aparent ca noutate. Impresia că ne mișcăm într-un orizont familiar, că respirăm aceeași atmosferă, că lucrurile se repetă, poate deveni o temă de meditație și pentru istoric. Am fost șocat, în ce mă privește, de strania simetrie a evenimentelor în curs cu cele din 1944-1947, când s-a instaurat, prin violență și fraudă, dictatura comunistă. Se vorbea și atunci de haos, iar un grup de comuniști (sub o mie) se erijau în postura de unici salvatori
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
comunist. Nu e o simplă figură de stil. Fantoma din manifestul Ligii comuniștilor a proliferat copios, aruncând în lume, cu mare forță, legiuni fără număr. Ele au pierdut, în ultimii ani, multe poziții, fiind supuse la metamorfoze dintre cele mai stranii, asupra cărora se apleacă, intrigați, analiștii fenomenului. În spațiul românesc, aceste legiuni îndrăcite rezistă încă, iar formula exorcizantă nu pare să fie, până acum, la îndemână. Tinerii care manifestă, zi și noapte, în diverse locuri, denunță comunismul sub toate deghizările
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
SAU VOINȚĂ DE PUTERE? Spectacolul ce ni-l oferă de la un timp gestionarii ordinii sociale, acum legitimați, vai, de un electorat în plină confuzie, deprimă îndeosebi prin aceea că nu lasă nici un dubiu asupra voinței lor de a stăpâni. Voință stranie, căci se plasează în succesiunea unei dictaturi abominabile, care a avut darul să nască o enormă sete de libertate. Cine se îndoiește, să ia seama la aroganța afișată de putere a doua zi, chiar, după alegeri. Aproape că nu mai
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
o interesează, în fond, adevărata luptă de opinii. Un val de pesimism trece acum peste țară. Oriunde mergi, aceleași întrebări neliniștite și neliniștitoare, despre ce va fi în noua etapă a tranziției. Căci tot de tranziție este vorba și despre straniul verdict al electoratului. Tranziție spre ce? Spre un sistem "original", ne spun ideologii Frontului, preocupați a-și asigura o libertate de mișcare cât mai amplă, vecină cu bunul plac de până mai ieri. Originalitatea în acest domeniu e un concept
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
aparentă civilitate. O recunoaștem la tot pasul, sub înfățișări diverse și mulți o deplâng ca pe o maladie a corpului social, punând-o etiologic pe seama "istoriei". Mirarea în fața acestui fenomen stăruia și la cei mai lucizi analiști. E atât de straniu acest lucru? Decenii în șir, un neam oprimat, umilit, redus la condiția de sclav fără nădejde, a strâns în el obida. Și obida a răbufnit spectaculos la trecutul solstițiu hibernal, în forme ce au surprins oarecum lumea. Se părea însă
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
față de orice schimbare pe eșicherul politic? S-a putut vedea, în răvășita noastră capitală, cum cele mai insolente afirmații în sfera puterii rămân nepedepsite, ba încă și aplaudate de unii, în pofida enormității lor. S-au dat, de sus, cele mai stranii lămuriri (dacă așa trebuie să le spunem) cu privire la tragicele evenimente din iunie. Unele mai stranii decât altele, fără nici o dovadă, fără nici un respect pentru cei siliți să le asculte ori să le citească. Maxima lor, de un cinism îndelung exersat
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
cele mai insolente afirmații în sfera puterii rămân nepedepsite, ba încă și aplaudate de unii, în pofida enormității lor. S-au dat, de sus, cele mai stranii lămuriri (dacă așa trebuie să le spunem) cu privire la tragicele evenimente din iunie. Unele mai stranii decât altele, fără nici o dovadă, fără nici un respect pentru cei siliți să le asculte ori să le citească. Maxima lor, de un cinism îndelung exersat, pare a fi una antică: Vulgus vult decipi, ergo decipientur. Mulțimea se vrea înșelată, să
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
din urne, dar în felul acesta n-a făcut decât să mute dialogul din parlament în stradă, cum a sesizat deja un subtil comentator al fenomenului. Există totuși motive de optimism? Dacă există, ele trebuie căutate, oricât ar părea de straniu, în falimentul de sistem pe care comunismul îl trăiește pretutindeni, în noul curs pe care lumea îl adoptă spre a obține un echilibru mai bun, mai stabil, mai statornic. Spiritele lucide recunosc aceasta și în inima imperiului sovietic, imperiu a
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
faptul că a dorit să fie activ până la epuizarea energiei spiritului său. Tot ce e pe jumătate îi părea nedemn, implicarea deplină o chestiune de onoare. Arta vieții o rezuma la un singur cuvânt: abnegație. Inimii, oricât ar părea de straniu, îi atribuia întâietate, iar caracterului (sursă a libertății interioare) îi impunea mai mult decât inteligența. Un tip de om activ, care știa să îmbine dimensiunile ființei, se degajă din reflecțiile sale. "Eu am numai un singur lucru: semenii. Dacă îmi
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
ci doar că ritmul recuperării trebuia să fie precaut. Marile simboluri de vrednicie națională se cuveneau reamintite, de aceea la fiecare pas, pentru a se păstra vie flacăra idealului. La un secol de la întâia dezmembrare a Moldovei, Eminescu evoca o stranie întâmplare povestită de un călugăr putnean: "Într-una din zilele anului 1777, la miezul nopții, Buga, clopotul cel mare, a-nceput să sune de sine, întâi încet, apoi tot mai tare și mai tare. Călugării, treziți se uitară în ograda
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
mare, a-nceput să sune de sine, întâi încet, apoi tot mai tare și mai tare. Călugării, treziți se uitară în ograda mănăstirii. În fioroasa tăcere, în sunetul clopotului creștea treptat, biserica se lumina de sine înăuntru de o lumină stranie și nemaivăzută. Călugării coborâră într-un șir treptele chiliilor, unul deschise ușa bisericii... În aceeași clipă clopotul tăcu și în biserică era întuneric des. Candelele de pe mormântul lui Vodă se stinseră de sine, deși avuse untdelemn destul. A doua zi
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
disputat aici întâietatea. Révolution à la française ou à la russe? Expresia anunță o dilemă care e mai ales aceea a zonei de tradiție bizantină, unde ideea de evoluție graduală a prevalat îndeobște asupra schimbării intempestive. Oricât ar părea de straniu, spațiul rus a fost prea puțin studiat din acest punct de vedere. Liantul ideologic al Revoluției a interesat, pare-se mai mult decât istoria însăși a evenimentelor. De curând cu ocazia bicentenarului, Nathan Eidelman a subscris o monografie ce reține
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
efectiv cu nevoile societății, tensiunile sporesc, odată cu subversitatea și violența. Utopia conservatoare, cultivată la curte, coexistă cu alte utopii. Secolul XIX dezvăluie eforturi dramatice de acomodare a monarhiei la tendințele timpului. Pușkin, Herzen, mai târziu Tolstoi, au sesizat aici un straniu amestec de spirit despotic și egalitarism, din care s-a nutrit în bună măsură drama puterii în Rusia modernă. Epilogurile evocate de autor îl verifică la o jumătate de secol după după 1789, în plină agitație revoluționară; la un secol
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
contemporani alte încheieri de secol, cea de acum, coincidentă și cu sfârșitul mileniului, nu poate fi decât un nou prilej de bilanțuri, sinteze, profeții. Toate nutresc un fel de neliniște specială, ca și cum finalul de ciclu ar putea deveni, printr-o stranie decizie, sfârșitul umanității însăși. O serie de împrejurări acutizează acest sentiment care pe alocuri tinde să devină speculație psihologică, dacă nu istorie pură și simplă. Mai întâi, sincronia acestui final cu unele mutații geopolitice de amploare, apoi eșecul spectaculos al
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
și reconstrucție 3 Quo vadis? 3 Deficitul moral 3 Omul sfințește locul 3 Deschidere spre ce? 3 Inevitabila întrebare 3 Condiția intelectualului 3 O strategie melioristă 3 Continuitate și ruptură 3 Tabuuri desuete 3 Sfidarea paternalistă 3 Timeo danaos... 3 Strania simetrie 3 Un pas înainte 3 Sub zodia pluralismului 3 Tăria nonviolenței 3 În sprijinul "proclamației de la timișoara" 3 Somnul rațiunii 3 Pro memoria 3 Nostalgia adevărului 3 A doua moarte 3 Vade retro 3 Speranța noastră 3 Mersul revoluției
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
cât și printre cei care le „consumă” ori au statutul de „observatori” - care se îndoiesc de rostul unor astfel de proiecte. Într-un fel, scrie S. Sampson (2002), referindu-se la spațiul postsocialist din Europa de Est, au dreptate: Există un vocabular straniu, ca un „limbaj de lemn” [...]. A face ceva mai bine este numit capacity building. A atribui controlul altcuiva se numește empowerment. A comunica informația se numește „transparență”. A încerca să vezi ce se mai întâmplă se numește networking. A găsi
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
sigilat și fascinant în viața ei. Dacă mă gândeam adesea la Maitreyi, dacă în jurnalul meu din acest timp se găsesc notate o seamă din cuvintele și întâmplările ei, dacă, mai ales, mă tulbura și mă neliniștea, aceasta se datora straniului și neînțelesului din ochii, din răspunsurile, din râsul ei. Este adevărat că spre fata aceasta mă simțeam atras. Nu știu ce farmec și ce chemare aveau până și pașii ei. Dar aș minți dacă n-aș spune că întreaga mea
LIMBA ?I LITERATURA ROM?N? ?N 100 DE TESTE DE EVALUARE PENTRU LICEUP by Pavel TOMA ,Lorena Teodora TOMA () [Corola-publishinghouse/Science/83870_a_85195]
-
a romanului Dracula, din 1931 (cu Bela Lugosi, un actor ungur, în rolul contelui Dracula), este foarte bine accentuată reprezentarea "celuilalt" ca distrugător potențial. Primele scene ale filmului alb-negru înfățișează un ținut "exotic" cu ferme, unde oamenii vorbesc o limbă stranie (maghiara), pe care vesticii nu o înțeleg, și nici producătorii nu-i ajută să o înțeleagă, întrucât dialogul nu este subtitrat. Această trăsătură a "alterității" de-vine astfel foarte vizibilă. Din fericire pentru mu-safirul englez, câțiva țărani înțeleg sau vorbesc
Efectul de bumerang: eseuri despre cultura populară americană a secolul XX by Adina Ciugureanu [Corola-publishinghouse/Science/1423_a_2665]
-
trebuie să privim credințele despre Soartă și Noroc pornind de la modalitatea creștină a culturii poporului nostru. Conceptul de soartă va fi astfel pus de autor în legătură cu fatalismul unui neinițiat în folclor, care vede în lume un întreg furnicar de ființe stranii (Ursitele și Ursitoarele; zânele bune și zânele rele; Partea; Piaza Bună și Piaza Rea; Noroacele, Diavolul și Spiridușul; îngerii și sfinții; Ceasul Rău și Sfânta Cruce; Soarta și Îngerul ursitor; Moartea și Dumnezeu). Toate elementele acestei lumi se îmbină armonios
?ACCEP?IILE VIE?II by Br?ndu?a ? Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/83168_a_84493]
-
frumoasă. Văzând-o, împăratul cel bătrân și văduv simte că-l "mistuie ciuda pentru norocul fiului său". În situația următoare, nu mai intervin sulițele, arcurile, săgețile, ci împușcătura. Cel mai mic fiu a nimerit "într-un glod", de unde aude voce stranie: "Cine-a intra pân-în genunchi m-a lua! Cine-a intra pân-în brâu m-a lua! Cine-a intra pân-în urechi m-a lua!" Băiatul se întoarce acasă supărat, însoțit de o broască care se declară a
?ACCEP?IILE VIE?II by Br?ndu?a ? Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/83168_a_84493]