9,986 matches
-
Dar nu-i nimic, o scoatem noi la capăt... Ia ascultați aici, măi, și dacă nu v-o plăcea, să nu-mi dați nici un gologan! O să-ți zicem Gologan!... propuse un glas subțirel de fată și în jur răsunară chicoteli vesele. Poetul își dădu cu mâna pe spate câteva șuvițe de păr rebele, care-i tot cădeau pe frunte, și îi cuprinse pe studenți cu o privire țanțoșă: Ia ascultați, măi năcăjiților, și nu mai bleștiți atâta asupra căișorilor mei!... Ăia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
avea să iasă în curând la pensie, luându-l drept cine se dăduse, îi confirmă că Felicia era studentă în primul an și chiar îl rugă să-i comunice fetei să aducă fotografii pentru legitimație și o adeverință. Ușurat și vesel, Victor îi mulțumi doamnei ceremonios și se grăbi s-o șteargă de acolo, de teamă ca nu cumva înșelătoria să-i fie deconspirată de cineva mai perspicace și să i se ceară socoteală. Chiar la biroul alăturat, în dreapta bătrânei și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
îl admirau pe profesorul Barbilian pentru stilul său degajat și neconformist; toți trei, în fine, disprețuiau din tot sufletul brutalitatea, demagogia și prostia cultivate de regimul comunist. Bucureșteanul Paulică Dobrescu era de felul său un tip cam zeflemist și foarte vesel, vorbăreț și glumeț, mare amator de bancuri și vorbe cu două tăișuri, gata oricând să treacă cu cea mai mare naturalețe de la lucrurile cele mai serioase la năzdrăvănii juvenile și din amfiteatre ori săli de seminar, în salonul zugrăvit și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
de curs, fără să scoată mai mult de câteva cuvinte pe zi, în pauze, când fuma pe rupte, țigară de la țigară, ca un om peste care dăduse cine știe ce năpastă. Ce-i cu tine azi, mă? îl luase odată peste picior veselul Dobrescu. Parcă ți s-au înecat toate corăbiile!... Atunci celălalt, după ce mai fumase o vreme în tăcere, dăduse memorabilul răspuns: Păi cum sa fiu vesel, mă? Că m-am apucat să calculez câți ani ne trebuie nouă ca să ajungem la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
care dăduse cine știe ce năpastă. Ce-i cu tine azi, mă? îl luase odată peste picior veselul Dobrescu. Parcă ți s-au înecat toate corăbiile!... Atunci celălalt, după ce mai fumase o vreme în tăcere, dăduse memorabilul răspuns: Păi cum sa fiu vesel, mă? Că m-am apucat să calculez câți ani ne trebuie nouă ca să ajungem la nivelul de unde-am plecat pe vremea lui Cuza și-am ajuns la concluzia că nici o sută de ani n-o să ne-ajungă! Te-ai gândit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
castani cu frunze îngălbenite, pe partea cealaltă a străzii. Eu nu mă pricep la poezie, se scuză Victor, simțind nevoia să spună și el ceva. Nichi e cel mai mare poet! repetă cu obstinație și convingere Bianca, pe un ton vesel și dezinvolt. Traversară strada și intrară în curtea spitalului. Un portar bătrân și binevoitor, care stătea în ghereta lui și mânca, pe un ziar, brânză cu ceapă și cu pâine neagră, îi îndrumă și mulțumi, atunci când una din fete îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
să vină destul de des cu el pe acasă. Mardare era un tip foarte cumpătat (fiind adventist) și nu întrecea măsura în nici o privință. Era cu totul altfel decât bunul Spirică Anastasescu de pe vremuri, care organiza mese și cherneze copioase și vesele pe cheltuiala lui. Cu toate acestea, Virgil îl îndrăgea la fel de mult pe noul său prieten, găsindu-l cât se poate de agreabil și de interesant. Bucureșteanul avea un fel de-a fi al lui deloc convențional și un mod propriu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
privească. Bine... Atunci... la revedere! articulă el supărat. La revedere! îi răspunse ea, cu o undă de tristețe în glas. Nici unul, nici altul nu se simțea în stare să facă ceva pentru ca despărțirea lor să pară mai firească și mai veselă. Mai stătură câteva clipe față în față, privindu-se, apoi, fără să-și mai spună nimic, fiecare o apucă în altă direcție. Nu se mai văzură multă vreme după aceea. 3 În vacanța dintre semestre, Victor plecă la munte cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
rușine!... repetă ostentativ fata, ca s-o audă bine cu toții. Că noi te-am așteptat să te mai arăți la față, iar ție puțin ți-a păsat!... Ce tot spune, mă, tipa asta?! Care-i socoteala?... se băgă în vorbă veselul Dobrescu, făcând-o pe niznaiul. Se auziră câteva hohote de râs. Victor o privi lung pe Bianca și zâmbi la rându-i cu un aer nedumerit: Care noi?!... În numele cui mai vorbești tu, în afară de tine? Lasă, că știi tu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
se pot uita și nu se pot ierta, zică unii ce-or vrea să zică!... nu se putu ea reține să mărturisească. Se făcu o lungă tăcere, întreruptă doar de foșnetul vântului printre crengile sălciilor plângătoare și de niște țipete vesele și nepăsătoare, însoțite de hohote de râs, care răzbăteau de undeva, de jos, de pe malul lacului. Apoi Felicia își reluă spovedania. Norocul venise în cele din urmă din partea unor rude îndepărtate, acești Măgureni, care, aflând de nefericirea abătută asupra lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
tablouri și o serie de obiecte de uz casnic. Tata s-a hotărât să dea jos din pod niște cărți vechi de școală și să le aranjeze în biblioteca din camera mea, îl lămuri Felicia cu un glas degajat și vesel. De când îl tot bat eu la cap!... Domnul Victor studiază matematicile, din câte am înțeles?... se interesă domnul Măgureanu, și merse tot înainte, fără să se oprească din drum, apoi deschise o ușă care da într-o încăpere. E un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
Nu mai fuseseră niciodată împreună la Sibiu și Felicia nu mai avusese timp să-i scrie mamei sale, ca s-o prevină. Până la Videle, îi însoți și amicul Dobrescu, care mergea în vizită la niște rude. El pălăvrăgi tot timpul, vesel și pus pe glume ca întotdeauna, în vreme ce Victor se mulțumi mai mult să-l asculte, fumând și uitându-se pe fereastra compartimentului. Lasă, mă, nu te mai gândi atâta, că la-ntoarcere o să fii ginerică! îl asigură, bătându-l pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
lui, din cauză emoției care îl stăpânea. Deodată, prin înghesuială, cineva îl bătu cu palma pe umăr și-l strigă pe nume. Își întoarse capul mirat și-l recunoscu pe Călin Moraru de la filologie, care-l salută cu un aer vesel, de parcă ar fi mers la o nuntă, și nu la o întrunire subversivă și periculoasă, care nu se știa cum avea să se sfârșească. Râzând și glumind, filologul se apucă să-i îndruge ceva despre un chef făcut în ajun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
față cu gândul la noi, Plânge și se roagă, când e vânt și ploi. Chipul mamei mele, plin de bucurie, Fericită este - nu cere simbrie. Când cu bucurie îi dau un ghiocel, Ochii nu-i mai plâng, chipul ei e vesel. Mama ar merita ghiocei, zambile, Ea are grijă de noi, ani și ani de zile. Mama vrea să vadă, mereu, că zâmbesc, Și-ar vrea să îi spun, sincer: te iubesc! Mama ne-a crescut, ea ne-a învățat, Și
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
Dis de dimineață, Și marea rece o-ncălzește Cu dragoste curată. Ilie Mihai, clasa a VIII-a Școala Gimnazială „Mihai Viteazul” Boldești-Scăeni - Prahova profesor coordonator Albu Elena Eu... E greu să fii adolescent, Un tip cuminte și atent Sau puștiul vesel și rebel Ce face glume-n cartier. Nu știu unde mă-ncadrez Știu să râd, să mă distrez, Dar ca să răzbesc în viață, Îmi trebuie muncă și povață. Trebuie să știu s-ascult, Să fiu ager și tăcut, Să-nvăț cum se
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
de lumină, Primăvara îi învie Să ne-aducă bucurie. Ei cu gingășia lor, Ne aduc un mărțișor. Primăvara Primăvara a sosit, Copacii au înflorit, Pajiștile-au înverzit, Fluturașii au ieșit, Soarele a răsărit, Și natura s-a trezit! Dimineața Soarele vesel și mândru De trei sulițe se înalță Peste câmpul înverzit, Și cu raze vii sărută, Florile ce-au adormit. Vară Apune soarele-n văpăi Și înserarea, ca un val, Pe sub răchițele din deal Se lasă-n liniște pe văi , Și-
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
în mătăsuri Împletite din lalele, Ne îmbată cu mirosuri De zambile și-albăstrele. Dar ea pleacă și ne lasă Un timp frumos și-o amintire, Ce nu mai poate fi uitată Nici de ceilalți, nici de mine. Toamna Anotimpul colorat, Vesel, dar și mai stresant, Revine și tot revine, Aducând numai de bine. Toamna ne-aduce de toate, Făcând recolte bogate Și dăruind lumii toate Fructe și legume minunate. La sfârșit însă ea pleacă, Lăsând tot ce a adus. Cutreieră lumea
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
Anișoara Iordache Haiku 1 în grădina bunicii căpșuni dar pentru prieteni... Haiku 2 cocoș alb pe gard, in înflorit s-au coborât norii? Haiku 3 printre răsaduri Hera pitită bunica supărată... Haiku 4 singură printre meri înfloriți S.M.S.! ochii mai veseli... Haiku 5 bunicul înhamă măgarul... în cotigă numai lalele. Speianu Andreea, clasa a VIII-a Colegiul Național „Costache Negri” Galați profesor coordonator Ciobanu Cristina Desenul Desenam o pasăre De care să mă prind Și să îi dau drumul când calea
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
-i bună de sculat! Mama Dacă tu nu ai fi Nici eu nu aș trăi Și dacă tu cu mine-ai fi Fericită aș trai. Când plângeam Tu îmi cântai, Când te iubeam Mă îmbrățișai. De nu mi-ai zâmbi, Veselă nu aș mai fi, Ce copilărie fericită Și mereu de griji ferită! Ionel Prin crengile codrului, Răsună adierea vântului, Cum fluieră ușurel, Întristând pe Ionel. Bate vântul bate, bate Tot mereu din altă parte Și se duce la Ionel, Care
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
gram de căldură și inocență de copil... Enciu Elena-Cristina, clasa a V-a Colegiul Național „Mihai Eminescu” București profesor doctorand Dîrmină Mădălina-Violeta Camera ascunsă Într-o frumoasă zi de vară, la magazinul de electronice, a sosit o imprimantă. Ea era veselă și vioaie. După ce a stat ceva timp în magazin, celelalte aparate electronice își închipuiau că ea se credea mai bună decât ele, deoarece nu le vorbea. Dar ea era de fapt timidă. Imprimanta zăcu câțiva ani în magazin până când o
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
pădurea! Știu că ți-e dor, atât de dor de ea! Vai, pădure nebună, cât am așteptat până să pot să te revăd. N-aș mai pleca dintre copacii tăi singuratici, care au cunoscut și vânt și ploi, și voci vesele și triste, și ierni și primăveri... Stelele distrate așezate ici-colo pe o pânză de un albastru închis, mândra lună, bucată argintie lipită de cer și susurul izvorului din vale îmi par toate rupte dintr-un basm cu zâne bune! Pădure
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
noi, copiii suntem atât de puri, atât de sinceri, de deschiși și de rafinați. Galbenul este culoarea atât de dragă nouă pentru că reprezintă soarele, care ne insuflă energia pozitivă în fiecare zi. Datorită lui suntem atât de spontani și de veseli, cum le stă bine unor copii fericiți. Violetul, culoarea regalității, a puterii, a luxului apare frecvent în școala mea. Și știți de ce? Pentru că suntem puternici și încrezători, așa cum ne învață dascălii noștri. Această culoare care combină stabilitatea cu energia, ne
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
mamă! vocea îmi tremura. Ce s-a întâmplat? Cineva pe coastă a fost mușcat de rechin. Am vrut să văd dacă ești tu și...răsuflă ea ușurată...mă bucur că ești teafără. Vii acasă? vocea ei luase deja o notă veselă. Nu! Sunt la spital! Eu l-am scos pe tânăr din apă! Urmă o tăcere lungă întreruptă de sunetul respirației ei. Într-un final spuse: St. Andrew? Da! am încuviințat în același timp. Vin și eu imediat!și închise. Mi-
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
este la fel de stufos ca la începutul primăverii iar culoarea de un verde sănătos s-a transformat într-un galben bolnăvicios. Indecis dacă să se bucure sau să se întristeze este lacul din apropiere. În luciul său, razele soarelui se joacă vesele, împrăștiind reflexe puternice și valuri de căldură. Mai puțin adânc decât de obicei și poate mai puțin întins decât se știe el, lacul privește drept în ochi rotundul aprins al soarelui. Îl întreabă dacă are de gând să fie la fel de
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
aveam sămi cunosc noua viață. Poarta grea a școlii mă aștepta fără milă, fără să îmi dea posibilitatea de a mă întoarce. Un pas, doi...am trecut! După colț auzeam strigătele de argint și pline de viață ale colegilor mei, veseli, doritori să intre într-o nouă lume, unde educația este dătătoare de vise. Am vrut să încep să visez, dar strigătul zurliu, atât de bine cunoscut mie mă readuse cu picioarele pe pământ. Colegele mele, cu pielea rumenită de pulberea
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]