86,398 matches
-
Nemurirea zeilortc "5. Nemurirea zeilor" a) Afirmarea conceptului Separarea dintre zeu și om devine o prăpastie de netrecut odată cu afirmarea conceptului de nemurire. Aceasta este o prerogativă exclusiv divină și privește În mod clar zeii și sfera cerească. Am putut observa deja (cf. subcapitolul 3.1a ) că, potrivit concepției mesopotamiene, nemurirea divină nu se confundă cu veșnicia, care este absolut străină izvoarelor mesopotamiene. Prerogativa nemuririi divine contrastează strident cu situația concretă a omului, care, deși este puternic sedus de aceasta, se
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
faptul că nici măcar zeii nu au puterea de a schimba ceea ce a fost decis În mod suprem. Există destine care Îi privesc pe zei, indiferent dacă sunt cerești sau infernali. Este adevărat că, atunci când este vorba despre zei, se poate observa o oarecare relaxare a legii dure a destinului oamenilor și cosmosului, având În vedere faptul că se afirmă că destinele zeilor sunt decise În adunarea lor divină. Însă ceea ce s-a decis rămâne ca atare și, conform limbajului unor texte
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
desemnează domenii materiale, e adevărat, misterioase (cerul, atmosfera, pământul, subteranul, soarele, luna, stelele etc.). Nu se aude niciodată vorbindu-se despre locuire sau prezență divină În sufletul omului. 4. PANTEONULTC "4. PANTEONUL" 1. Formarea panteonuluitc "1. Formarea panteonului" Ceea ce am observat În subcapitolul 2.3 În legătură cu religia mesopotamiană rămâne, În general, valabil și În ceea ce privește formarea panteonului. Încă din cele mai vechi timpuri și, În general, din cea mai Îndepărtată perioadă atestată, panteonul mesopotamian reprezintă efectul unei acumulări multilaterale, cu toate că este mai
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
cum este cazul zeului soarelui Utuxe "Utu"/Șamaș, zeului lunii Nannaxe "Nanna"-Su’en/Sinxe "Sin", zeului străfundurilor apelor dulci Enlilxe "Enlil"/Ea etc. În etapele politico-culturale caracterizate de dominația semitică (akkadiană), mai ales În perioada babiloniană și asiriană, se observă că, pe textul legat de origini s-a dezvoltat tendința, cât se poate de legitimă și naturală, de a acorda credit zeităților propriu-zis semite. Cu toate acestea, fondul nu a fost diminuat și nu a suferit niciodată modificări: și acest
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
I-VI). c) Potopul 1) Motivație și izvoare - Iată Însă că omul se revoltă pentru a patra oară. Acest lucru Îi face pe zei, mai ales pe Enlilxe "Enlil", să distrugă pentru totdeauna umanitatea rebelă, recurgând la pedeapsa potopului. Merită observat că motivația dată de izvoarele mesopotamiene este profundă și radicală, având În vedere că se referă la un păcat care privește Însuși scopul creării omului. Conform deciziei lui Enlilxe "Enlil" - care Îi constrânge pe zei să Îi jure solidaritate deplină
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Împărțiți În 19 subcategorii, dintre care prima era en/enu(m); 2) ghicitorii, Împărțiți În nouă subcategorii, dintre care cea mai importantă era barûm; 3) descântătorii, Împărțiți În șase subcategorii, dintre care cea mai cunoscută era ³șipu(m). După cum se observă din cadrul organizatoric sacerdotal, În cultura mesopotamiană nu aparțineau sistemului religios practic doar cei care Îndeplineau ceremoniile de la templu, ci și cei care se ocupau cu riturile divinatorii și magice. De asemenea, În Mesopotamia un rol important Îl mai aveau și
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
oamenilor, mai ales a regelui și, prin urmare, și a statului, precum și a Întregii umanități depindeau de divinitate. Din acest motiv, cultul și sărbătorile erau considerate indispensabile pentru desfășurarea În ordine a vieții oamenilor” (A. Haldar).1 După cum se poate observa, sărbătorile dobândesc aspectul unei „Întâlniri” a omului cu divinitatea. Locul Întâlnirii trebuia să fie sacru, adică destinat acesteia prin consacrare. Templele foarte vechi aveau și „case de cult”. Sărbătorile aveau În general un ritm anual, fiind legate, În societatea agricolă
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
lui Șuppiluliuma I (Regatul de Mijloc) este caracterizată de retragerea hitiților În teritoriul anatolian. Relativa absență a documentelor din această perioadă măcinată de conflicte interne și răsturnări dinastice ne Împiedică să urmărim În detaliu dezvoltarea gândirii religioase. Totuși, pot fi observate câteva linii fundamentale care duc la o afirmare progresivă În cadrul familiei regale a unor culte și divinități din mediul hurrit. Într-adevăr, unii membri ai familiei regale, mai ales reginele, poartă nume teofore hurrite; pe lângă aceasta, scribii Regatului de Mijloc
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de zeii populațiilor nomade, de zeii lumii de „dincolo”; elementele naturale divinizate completează această listă. Această ierarhie pare să-și limiteze valabilitatea doar la listele divine ale tratatelor, pentru care a și fost creată, În scopuri evident politice; trebuie să observăm că, Într-adevăr, În alte tipuri de documente se află pe primul loc divinități care În tratate apar pe un locul secund și că de pe liste lipsesc divinități care, În schimb, dețin un loc important În cadrul cultului. xe "Kummanni"Încercarea
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
datorată principalei divinități a țării În care a devenit regină, sacerdoțiul acestei zeițe fiind una dintre prerogativele suveranilor din Hattușaș. Atenția pe care o manifestă Pudu¿epa pentru cele două componente cultural-religioase ale imperiului, cea nordică și cea sudică, se observă și În faptul că, pe de o parte, pentru a implora sănătatea soțului ei promovează cultul zeiței Lelwanixe "Lelwani", stăpâna lumii de „dincolo” de origine hatico-hitită, creând și un patrimoniu important pentru templul acesteia (Otten-Souåek, 1965); pe de altă parte
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Telipinuxe "Telipinu" și grupul indicat de ideograma D7.7.BI („Heptada”). Fiind așadar vorba despre un panteon compozit, alcătuit din divinități de origini diferite (indo-europene, hatice) sau necunoscute, este greu să Înțelegem care a fost geneza sa. În concluzie, putem observa că criteriile lingvistice și analiza diverselor contexte culturale nu sunt instrumente suficiente pentru a stabili În fiecare caz În parte originea unei divinități și atribuția acesteia Într-un anumit mediu istorico-religios. Panteonul hitit apare deci ca un panteon eterogen, În
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de picturile de la Çatal Hüyük și de ceramica descoperită la Hacilar; acestea mai apar și la sfârșitul mileniului al III-lea pe steagurile de la mormintele din Alaca Hüyük; se vor menține marginal și În perioada hitită imperială, după cum se poate observa de pe anumite inventare cultuale ale epocii lui Tut¿aliya al III/IV-lea, care descriu substituția simbolurilor aniconice ale zeului furtunii cu imagini ale taurului 3. Chiar și reprezentarea lui Șarruma de la Yazilikaya, ca un tăuraș la picioarele mamei și
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Sid-Tanit", Sid-Melqartxe "Sid-Melqart" la Cartagina etc. Fenomenul se explică printr-o legătură destul de strânsă, la nivel mitologic și cultual, Între două figuri divine percepute deosebit de apropiate În atribuții, care ajung să fie venerate În sanctuare comune. În centrele mediteraneene se observă În panteonurile punice anumite trăsături locale datorate fie devoțiunii speciale a fondatorilor fenicieni, fie contactului cu tradițiile indigene, fie, În sfârșit, dezvoltărilor autonome. În Cipru, de exemplu, pe de o parte, Astartexe "Astarte", pe de alta, Rashapxe "Rashap" (zeu arcaș
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
rarele mărturii iconografice referitoare la imaginarul religios etrusc din epoca protoistorică Înregistrează existența unei reprezentări teriomorfice sau, În orice caz, non-antropomorfice a divinității. Capace de urne cinerare, asemenea celui de la Pontecagnano (secolul al IX-lea Î.Hr.), pe care se observă reprezentarea, probabil, a perechii infernale, cu extremitățile și chipurile alungite, surprinsă În actul unei Îmbrățișări de natură hierogamică, sau asemenea celui de la Bisenzio (secolul al VIII-lea Î.Hr.), pe care se poate citi celebrarea unui dans războinic În jurul unei
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
grup: cu/fără instrumente); (b) a acoperi/descoperi capul; a se Îmbrăca/dezbrăca („haina nouă”); (c) a urca (pe Capitoliu); a merge Împrejur ( În jurul câmpurilor, orașului, pompa); a dansa; (d) a se pleca, a Îngenunchea, a se prosterna. 2. A observa: zborul păsărilor; culoarea, locul, direcția fulgerului; viscerele, forma, culoarea, desenul lor. 3. A dărui/oferi („a sacrifica”): a lua (din locul A) - a oferi - a depune, așeza, a vărsa, a arde (În locul B). 4. A tăia: a ucide, a Împărți
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
din diferite motive, pot fi toate definite, cu excepțiile amintite mai sus, ca politeiste - este ulterioară. Fără să putem intra În miezul caracteristicilor specifice fiecărei tradiții În parte, și fără să putem trata complexa problematică a politeismului, e suficient să observăm că, În domeniul istorico-religios, este denumit astfel fenomenul care presupune credința, ce se reflectă În practica rituală, Într-o serie de entități supraumane Înzestrate cu o personalitate mai mult sau mai puțin clar definită, cu atribute și prerogative specifice, legate
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
iar dacă, În textul citat, Plutarh face, probabil, aluzie la ea, Apuleius, În cartea a XI-a a Metamorfozelor, ne oferă cea mai completă și mai expresivă mărturie a ei. Fără să o putem analiza În amănunt, e suficient să observăm că ea prevede, după o serie de practici de abstinență și catarctice, experiența antrenantă a unui contact direct cu zeitatea Într-un cadru de dimensiuni cosmice și asumarea de către inițiat a unor caracteristici solare, exprimate În veșmântul sacru cu care
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
la această chestiune este imposibil de dat, acolo unde este necesar să distingem timpuri și Împrejurări, dincolo de faptul că trebuie să pătrundem În intențiile și În convingerile intime ale personajelor ce fac obiectul cultului și ale adoratorilor lor. Se poate observa doar că acest cult Îmbracă forme destul de variate ce merg de la asimilarea regilor și reginelor elenistice, Împăraților și Împărăteselor și a altor membri ai familiei imperiale cu o zeitate sau alta a panteonurilor tradiționale la o asociere a acestora cu
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
umană. Biografia lui Apollonius din Tyana este construită după un asemenea model, cu totul explicit la Începutul lucrării, unde este schițată o scurtă „viață” a filozofului din Samos și unde se afirmă chiar o superioritate a lui Apollonius, care „a observat principii asemănătoare... și, Într-un chip divin, a știut mai mult decât Pitagora să se apropie de Înțelepciune și să se Înalțe deasupra tiranilor” (I, 2; Del Corno, 19882, p. 62). Gustul pentru miraculos domină Întreaga lucrare, de la nașterea miraculoasă
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de-a lungul secolelor; de asemenea, este demonstrabilă și coerența caracterului său esențial de zeu celest universal și de zeu al destinului, care include lumina și Întunericul, Binele și Răul și intervine În escatologie. Însă, la o privire mai atentă, observăm că aceste mărturii sunt destul de izolate și se reduc, esențialmente, la un citat dat de Damaschin (secolul al VI-lea d.Hr.) după un fragment din Eudemos din Rodos (a doua jumătate a secolului al IV-lea Î.Hr.), pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
elemente comune pe care comparația indo-iraniană le pune În lumină, cu toate că și acestea au fost, În multe cazuri, marcate de dezvoltări independente și caracteristice celor două lumi religioase de o parte și de alta Indului. Aceeași diferență care se poate observa și În ceea ce privește conceperea celor două categorii principale de entități divine, da¶va (devaxe "deva" În India) și ahuraxe "ahura" (asuraxe "asura" În India), cu valorile opuse, În oglindă, pe care le au acestea În cele două tradiții religioase (da¶va
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
calea ce conduce la distrugerea puterii Răului În existența noastră. Deși nu conține expuneri teoretice organice, aceste scrieri au totuși o mare valoare doctrinară, datorită caracterului lor eminamente speculativ și a faptului că În acestea se reflectă, după cum s-a observat pe bună dreptate, (Meillet, 1925, p. 53), o gândire perfect coerentă. 2. Perioada și patria lui Zoroastrutc "2. Perioada și patria lui Zoroastru" G³th³ nu conțin referințe cronologice și istorico-geografice. Răspunsurile legate de patria și epoca lui Zoroastruxe "Zoroastru" trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
cea din Avesta veche, pe de o parte, și cea din Avesta târzie, de cealaltă parte, trebuie să fi trecut cel puțin patru secole (Kellens, 1987a și 1991a, pp. 14 sqq.), Însă acest argument este de la sine inconsistent, după cum a observat A. Meillet (1925, pp. 27 sqq.) sau W.B. Henning (1951, pp. 36 sqq.), fie că se dorește o reconstrucție cronologică absolută, fie că se dorește schițarea unei evoluții prin mărturii lingvistice neomogene, a căror dezvoltare de la o limbă (persana
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
violente (a¶șma) ale cruzilor sacrificatori este glasul unei ființe suferinde care caută disperată un păstor bun: „Eu nu am alt păstor În afară de Voi; mulțumiți-mă deci prin lucrarea bună a unui păstor” (Yasna 29, 1). Nu este greu de observat În versurile acestei g³th³ o semnificație simbolică mai vastă și mai profundă (Cameron, 1968; Insler, 1975, pp. 134 sqq.; Schmidt, 1975), care, Într-un limbaj care folosește imagini din viața pastorală, se leagă de viziunea gathică dualistă. În același timp
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
o existență materială fără să aibă un corespondent În existența spirituală: de exemplu, dacă am interpreta formula „gândire-cuvânt-faptă” (Schlerath, 1974), care a avut atâta succes În lumea zoroastriană și chiar În G³th³, ca pe o secvență sau un proces, am observa că, la fel ca În cazul celor două nivele ale existenței, reciproca nu este valabilă: existența spirituală, bunăoară gândirea, poate exista prin ea Însăși - Drujxe "Druj", Răul, Spiritul Maleficxe "Spiritul Malefic", gândul rău demonstrează În mod evident acest lucru -, În
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]