11,108 matches
-
nu m-aș fi culcat cu fete, ci pentru că mi se părea prea complicat tot procesul în sine: băutul în oraș, căutatul fetelor potrivite, vorbitul cu ele, mersul la hotel. Îl admiram pe Nagasawa că era capabil să-și continue ritualul, fără să se sature de el. Poate au avut ecou în mintea mea și vorbele lui Hatsumi, dar mă simțeam mai fericit dacă stăteam acasă și mă gândeam la Naoko decât dacă ieșeam în oraș să mă culc cu niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
mă rugă s-o Împing mai departe. Poate nu-i plăcea mirosul dinspre bucătărie sau voia să ne continuăm discuția Într-un loc mai ferit. Ne-am deplasat Încetișor prin curte. Un roi de muște, planând În văzduh, Își executa ritualul din fiecare seară, șovăind, ca și când s-ar fi aflat Într-un moment de impas. Else făcu cu mâna; băieții dădură din cap cu Îndârjire; muștele se Împrăștiară. (- „Tu cheamă-ne doar“, mormăi unul din băieți. - „Venim imediat“, replică celălalt, verificându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
fost servit, o doamnă mai vârstnică cu o pălărie se holbă cu ochi mari la sticlele vânzătorului, sporovăind cu proprietarul lor. Când În sfârșit a decis ce gust preferă, Italianul scutură containerul ceremonios, de parcă ar fi fost parte dintr-un ritual religios complicat, și turnă amestecul prețios - care se scufundă cu o grație tardivă În muntele de gheață mărunțită. În curând, mixtura avea să devină foarte galbenă și foarte acră. Mi-era greu să mă smulg de lângă priveliștea aceea. Poate că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
la fereastră și și-a scos capul roșu afară, țipând: — Covrigarule! Covrigarule! Vino Încoace! Cum Îi dai? Nu că n-ar fi știut cât costa un simit, știa cu siguranță. Întrebarea era mai puțin o interogație și mai curând un ritual Îndeplinit cu sfințenie. De aceea, imediat ce a rostit-o, a trecut la urmăroarea replică, fără să aștepte ca omul să răspundă: — Bine, dă-ne și nouă opt simits. În fiecare duminică la micul dejun cumpărau opt simits, câte unul pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
plăcea să ia parte la fiecare eveniment paranormal, pe vremea când era Încă destul de tânără ca să mai creadă, nu neapărat În magie, ci În capacitatea familiei ei de a stăpâni destinul. Avea obiceiul să se bucure de fiecare detaliu al ritualului: de faptul că stătea cu piciarele Încrucișate pe cel mai frumos covoraș din casă În timp ce i se Întindea o pătură deasupra capului, de a se simți ocrotită și bine ascunsă Înăuntrul acelui cort ciudat, de a asculta rugăciunile rostite din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
-sa ar fi văzut astea ar fi fost foarte supărată. Macă-sa era de părere că femeile trebuiau să-și epileze tot părul de pe corp cu ceară, Însă să nu se radă niciodată. Rasul era doar pentru bărbați. Epilatul era un ritual feminin colectiv. De două ori pe lună femeile Kazanci se adunau În living ca să se epileze pe picioare. Mai Întâi topeau pe plită o bucată mare de ceară care răspândea un miros dulceag, ca de bomboană. Apoi se așezau toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
timpul. Când ceara se Întărea, o Îndepărtau. Uneori mergeau toate la hamam-ul din zonă și se epilau acolo pe picioare, pe podeaua uriașă de marmură de sub aburi. Zeliha ura hamam-ul, spațiul acela al tuturor femeilor, la fel cum ura și ritualul epilatului. Prefera să se radă cu aparatul; era ceva rapid, simplu și intim. Zeliha și-a bălăbănit picioarele deasupra patului și s-a privit În oglida de vizavi. Și-a turnat iarăși loțiune În palmă și În timp ce și-a Întins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
atingeau. Au salutat fără cuvinte și au plâns strident; toate femeile acelea care puteau fi atât de tăcute când erau singure, dar care erau atât de zgomotoase când boceau În grup. Armanoush descoperise deja până În momentul ăla câteva din regulile ritualului de priveghi: de pildă, În casă nu se mai gătea. În schimb, fiecare oaspete venea cu câte o tavă cu mâncare; bucătăria era Înțesată de cratițe și caserole. Nu se zărea nici urmă de sare, carne sau băutură la vedere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Când s-a întors, cârciumărița a venit însoțită de o copilă, amândouă cu brațele încărcate: într-o strachină odihnea în propria grăsime un cocoș bine rumenit, pe un fund de lemn aburea o mămăligă, iar în altă strachină lucea mujdeiul. Ritualul continua: în vreme ce unul dintre noi se înfrupta din cocoș, celălalt le vorbea, citea sau recita mesenilor. Apoi primul trecea la poezie și celălalt la cocoș. Și tot așa. Asta a durat toată noaptea. Răpuși, spre zori ne-am îmbrățișat și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
Îmi amintesc de o discuție cu Prea Fericitul Daniel, Patriarhul României. Prea Fericirea Sa nu mă lăsa să-i sărut mâna și atunci i-am spus: Prea Fericirea Voastră, când vom fi doar noi doi, singuri, nu vom respecta acest ritual. Când însă vom fi în public, trebuie să vă sărut mâna în văzul lumii. Voi fi un exemplu viu de om care respectă Biserica și pe slujitorii săi, chiar dacă vremelnic deține ceva demnități. Cu un astfel de respect, sădit în
[Corola-publishinghouse/Administrative/1486_a_2784]
-
magice și idolatre ale „Europei Vechi”: figuri antropomorfe din neolitic și chiar din paleolitic, zeițe ale nașterii și ale vieții, ale regenerării și ale transformării. Chiar dacă panteonul cu zei-bărbați ai invadatorilor indoeuropeni a pus în umbră zeitățile feminine autohtone, precum și ritualurile specifice (ale nașterii, morții și fertilității), multe din ele și-au perpetuat importanța și forța sub înfățișări noi. Astfel, „În perioada creștină, Născătoarea și Mama-glie au fuzionat cu figura Sfintei Fecioare. De aceea nu este surprinzător că venerarea Fecioarei, în
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
magice și idolatre ale „Europei Vechi”: figuri antropomorfe din neolitic și chiar din paleolitic, zeițe ale nașterii și ale vieții, ale regenerării și ale transformării. Chiar dacă panteonul cu zei-bărbați ai invadatorilor indoeuropeni a pus în umbră zeitățile feminine autohtone, precum și ritualurile specifice (ale nașterii, morții și fertilității), multe din ele și-au perpetuat importanța și forța sub înfățișări noi. Astfel, „În perioada creștină, Născătoarea și Mama-glie au fuzionat cu figura Sfintei Fecioare. De aceea nu este surprinzător că venerarea Fecioarei, în
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
Filip Rareș, băiețelul meu de câteva luni, ronțăind ediția germană din Raiul... „Ceea ce scriu, în primul rând, trebuie să-mi placă mie“ Cu toate că voi demonstra din nou o lipsă absolută de originalitate, risc și vă rog să-mi povestiți despre „ritualurile“ de scriitor. Ce vă inspiră? Ce vă sâcâie? Scrieți după chef sau după program? Cine este „cititorul zero“ și cât de mult contează părerea lui? Am obsesiile și temele mele care mă frământă, iar uneori întâmplările și detaliile din realitate
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
care m-am uitat la tot și în primul rînd la oameni. Da, ei, oamenii mi s-au părut în primul rînd demni de a fi savurați, fie ei pietoni anonimi sau cunoștințe, fie ei celebrități sau mărunți actori ai ritualurilor urbane. oamenii cu contradicțiile lor interne, vizibile sau invizibile, conștiente sau inconștiente, au fost pasiunea mea. Baletul uman de pe străzi, din gări, din marile magazine, din piețe și din toate locurile susceptibile să atragă mai mult de o persoană mi
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
curioși. Chelia personajului rima perfect cu abajurul sferic al lămpii așezate pe masa la care citea. Ca urmare a tăcerii mele, bătrînelul își reluă lectura, deloc jenat de prezența mea în imediata sa apropiere. omulețul era, pesemne, obișnuit cu acest ritual : cînd i se vorbea ridica privirile din carte, cînd interlocutorul tăcea nu pierdea timpul și plonja din nou în plăcerea lecturii. Cum eu păream însă total interlocat, incapabil să-mi adun gîndurile, bătrînelul excesiv de amabil decise să-mi mai acorde
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
în lectură sau în discuția cu vreun client cotidian. această atitudine era deja pentru mine un semn că urma să fiu pedepsit pentru impertinența mea, pentru îndrăzneala de a fi trecut pragul acelei cafenele și de a fi introdus în ritualul atît de rodat al locului un element perturbator, poate energia negativă a timidității mele. Cît vă datorez, vă rog ? niciodată, dar absolut niciodată, barmanul nu reacționa din prima la această întrebare a mea, chiar dacă în mod ostentativ începeam să-mi
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
ei, ea mă trata ca și cum aș fi fost o persoană din public - bărbat - căreia i se dădea voie, pentru o oră, să beneficieze de această formă de cunoaștere numită dragoste. — Publicul poate să intre, spunea Domnișoara ri în momentul cînd ritualul preliminariilor atingea temperatura necesară trecerii la altceva. Limbajul erotic al Domnișoarei ri mă lăsa uneori perplex dar nu mă paraliza niciodată. Dimpotrivă, Domnișoara ri știa să extragă din mine așteptări de care nu mă știam capabil. Cînd eram numit „publicul
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
invalid își făcu apariția într un scaun cu rotile. mi-am scos carnetul de însemnări disparate și am scris chiar aceste cuvinte : „Coregrafie aerată. oameni, oameni. Bună ziua, bună ziua. Cîte zece cuvinte schimbate la fiecare întîlnire, nu mai mult. Priviri calme. ritual. scuar izolat de lume. Un adăpost antiatomic la suprafață. Bănci proaspăt vopsite. spațiu hipnotic”. am mai stat pe bancă vreo jumătate de oră sperînd, ca un spectator după antract, că partea a doua a spectacolului va fi mai palpitantă. Dar
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
viață decît oricare altă comunitate umană... La Neapole turistul se face mic în fața napolitanilor, rămîne în orice caz minoritar. în timp ce Veneția, oraș format din turiști, nu este un oraș real, nu este un oraș care trăiește, este mai degrabă un ritual, un pelerinaj fantasmatic... Sublim mi se pare acest eseu al domnului Debray, ceea ce nu mă împiedică să prefer Veneția și să nu sufăr dacă nu reușesc să ajung la Neapole decît o dată la zece ani. La Veneția însă trebuie să
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
cînd erau programate spectacole de circ sau reportaje din țări exotice. Pentru ei era mult mai educativ un western din anii ’50 (gen Diligența cu John Wayne) decît o emisiuneconcurs cu copii duminica dimineața pe canalul cel mai cuminte posibil. ritualul acestor vizionări de filme în familie deveni treptat o altă formă de complicitate între mine și mama. în general ne așezam la televizor toți trei, eu la mijloc între mama și tata. Foarte repede, însă, imediat după începerea filmului, eu
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
un fel de insatisfacție la nivelul mesajului. singura soluție de a reveni la normal era revenirea la filmele americane, la tony Curtis, la Paul newman și la al Pacino care erau perfecți în toate ipostazele. timp de aproape 15 ani, ritualul identificării mele cu actorii și personajele de filme americane a fost unul formator pentru mine, o constantă pedagogică, principala sursă de structurare emoțională a ființei mele. Complicitatea ficțională dintre mine și mama s-a prelungit chiar și după episodul absolut
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
despărțim. Posibilitatea de a avea două case, (două „cuiburi”, cum spunea Domnișoara ri) nu era lipsită de un ingredient excitant. Cel puțin trei sau patru nopți pe săptămînă le petreceam de fapt împreună. multă vreme alegerea cuibului a fost un ritual al alternanței : o noapte la mine, o noapte la ea. „nu-mi place să dorm două nopți la rînd în același cuib” îmi susura la ureche Domnișoara ri. existau însă și zile sau săptămîni cînd Domnișoara ri era nehotărîtă. atunci
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
Imposibil de înțeles ceva coerent din ce spunea Domnișoara ri. La ora aceea nici nu încercam de altfel să-i înțeleg toate aceste hachițe, iar cînd le-am înțeles a fost prea tîrziu... nu m-am mirat nici de alte ritualuri. Dmnișoara ri pretindea că locuiește la mine, dar se ducea de fapt la fel de des să-și petreacă cîte o jumătate de zi sau cîte o noapte în propriul ei apartament. numai că, acum, Domnișoara ri îmi dădea un cu totul
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
în hotelul său preferat și pe enormele plaje de la trouville, sîmbăta și duminica, pentru a se întoarce la Paris luni dimineața cu primul tren. De fiecare dată cînd urca în vagon, la gara saint Lazare, Bernard avea sentimentul îndeplinirii unui ritual. Față de toate celelalte ființe umane prezente în tren el avea un ascendent : nu era un navetist, nu era un călător obișnuit, era un fel de artist în acțiune. Iar ceea ce construia el, mergînd de 41 de ani pe același traseu
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
a-și ține cursurile la departamentul de agricultură al Universității din tokyo. în fiecare dimineață, Hachiko îl acompania pe stăpînul său la gară, iar seara venea cu o precizie de ceas elvețian ca să-l aștepte la trenul de întoarcere. acest ritual a durat cîțiva ani, dar în 1925 (pentru că povestea s-a întîmplat, după cum vezi, cu o sută de ani în urmă, cînd nimeni nu vorbea încă de „așteptarea beckettiană”) profesorul a făcut un atac cerebral la catedră și nu s-
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]