86,398 matches
-
biologic activi ai diferitelor faze ale procesului inflamator. Monocitele, așa cum am subliniat anterior, sunt membri imaturi ai sistemului monocitar - macrofagic și au că precursori monoblaștii măduvei osoase, care se transformă în promonocite, monocite medulare și apoi monocite circulante. Ultimele sunt observate că celule rotund - ovale de 12-15 µm, cu nucleu excentric, reniform sau dințat. Citoplasma este moderat bazofila cu puține granulații azurofile. Membrana poate prezenta numeroase pseudopode sau filopodii, importante pentru primul contact cu endoteliul vascular (Cheville N. F., 1976Ă (Fig
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
1955Ă îi pun în raport cu creșterea și hormonii sexuali. Sandberg G. și Hagelin M. (1986Ă arată că o singură injecție de estradiol la cobaii masculi sporește, în 2-3 săptămâni, numărul celulelor Kurloff din timus și splina. Și noi (1963- 1964Ă am observat același efect la cobăitele injectate cu estrogeni și în splina cobailor de ambele sexe infectați cu L. monocytogenes. (Fig. 2.15Ă. Fig. 2.15. Corpii lui Kurloff (săgeataă într-o celulă limfoida din sîngele de cobai. Debout C. și colab
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
preluarea antigenelor și transcitoza lor spre căile limfatice. Morfologia lor diferă de la specie la specie și de la o locație la alta. Cele mai studiate au fost celulele M de la șoareci, de la nivelul mucoasei intestinale. Butor și colab. (1995Ă le-au observat în toate epiteliile căilor de acces în organism, căile: respiratorii, digestive, urinare, genitale, etc., MORFOPATOLOGIA PROCESELOR INFLAMATORII 89 concentrate în general în segmentele specializate ale epiteliilor care acoperă foliculii limfoizi (domul plăcilor lui Payeră. Butor și colab. consideră că nu
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
celulelor B și Ț existente în buzunarele celulelor M (Karapetian și colab., 1995, citați de Butor și colab., 1995Ă prin intermediul cărora este transportat în tot organismul, inclusiv în glanda mamara, unde găsește mediul ecologic favorabil multiplicării. Aceeași patogeneza a fost observată și în cazul infecțiilor cu Shigella spp. Celulele B sunt și ele prezentatoare de antigene derivate din plasmoblast, legate de receptorii de antigen și apoi fagocitate împreună cu moleculele complexului major de histocompatibilitate (CMHĂ clasa a II-a. De remarcat că
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
PROCESELOR INFLAMATORII 93 Subpopulațiile funcționale de celule Ț se deosebesc prin markeri membranari specifici: molecule de diferențiere - cluster designation - CD -, bine cunoscuți la șoareci, măi puțin la om și foarte putin la mamifere. Chiar dacă acest marcaj molecular nu poate fi observat în morfopatologia aplicată și este mai puțin cunoscut în patologia mamiferelor, el este din ce in ce mai frecvent în literatura de specialitate actuala și ca atare îl prezentăm și noi (Vezi moleculele de diferențierea. Celulele Ț au fost divizate în: - celulele TCD4+, limfocite
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
și ÎL-18. Interleukina - 33 ÎL-33 permite globulelor albe să comunice între ele; induce sinteză de ÎL-4, ÎL-5, și ÎL-13. Este o puternică substanță proinflamatoare. Ar putea fi un actor major în astm și bolile alergice cutanate (Girard J.Ph., 2007Ă. Observăm că ultimele 10 interleukine sunt încă puțin cunoscute și literatura de specialitate da la iveală noi molecule de comunicare ce vor spori cunoașterea în acest domeniu. Molecule de diferențiere celulară Sistemul C.D. Sporirea continuă a diversității celulelor participante la procesele
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
CD132 Lanțul gamma comun al ÎL-2 (cu receptorii CD25 și CD122Ă, ÎL-4 (cu CD124Ă, ÎL-7 (cu CD127Ă, ÎL-9 (cu CD129Ă și ÎL -15. Este o glicoproteină transmembranară. CD134 Receptor care joacă rol important în supraviețuirea și proliferarea celulelor TCD4+. Se observă de asemenea pe celulele TCD8+, macrofage și celulele B activate. Analogul CD 134 de la feline este receptor primar al virusului imunodeficienței feline. CD140 Receptorul factorului de creștere derivat - plachetar (PDGFĂ. CD152 Cunoscută că CTLA-4 este o glicoproteină transmembranară, ligand pentru
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
prin apoptoza. CD183 Receptorul chemokinei CXCR 3 (După IUIS/WHOĂ. CD184 Receptorul chemokinei CXCR 4 (După IUIS/WHOĂ. CD185 Receptorul chemokinei CCR 5 (După IUIS/WHOĂ. CD186 Receptorul chemokinei CCR 7 (După IUIS/WHOĂ. CD206 Proteină membranară de tip I observată pe macrofagele mature și celulele dendritice imature. Este o lectină de tip C care leagă manoza de hidrocarbonați (mânase - rich carbohydratesă. CD209 DC-SIGN, lectina tip C existența pe celulele dendritice. Ligandul ei este ICAM (CD50Ă pe celulele Ț și alte
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
barieră mezenchimală. Sub impulsul interleukinelor, elementele ei constitutive se vor diferenția în direcție fibroblastica și vor genera țesut fibros, contribuind la încapsularea focarului. Inflamațiile necrotice se întâlnesc frecvent în ficat la toate speciile și mai ales la păsări. Pot fi observate de asemenea în splina, limfonoduri, miocard etc. (Fig. 2.20, Fig. 2.21, Fig. 2.22Ă Fig. 2.20. Inflamație necrotica în hepatită anaeroba a puilor de găină Fig.2.21. Necroza miliara hepatică în avortul cu virus al iepelor
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
efectul noilor achiziții referitoare la mecanismele morții celulare (vezi Citotanatologie cap. IA. Contrar părerilor mai vechi, după care numai necroza induce reacții inflamatorii, cercetările experimentale au relevat prezența acestor reacții și în țesuturile moarte prin apoptoza. Moroșanu (2004Ă le-a observat în ficatul de om după hepatectomia parțială și a adoptat termenul de hepatită apoptotică, iar noi am observat apoptoza în bursă lui Fabricius, la puii de găină infectați cu virusul BIA (virusul bursitei infecțioase sau al bolii de Gumboroă la
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
numai necroza induce reacții inflamatorii, cercetările experimentale au relevat prezența acestor reacții și în țesuturile moarte prin apoptoza. Moroșanu (2004Ă le-a observat în ficatul de om după hepatectomia parțială și a adoptat termenul de hepatită apoptotică, iar noi am observat apoptoza în bursă lui Fabricius, la puii de găină infectați cu virusul BIA (virusul bursitei infecțioase sau al bolii de Gumboroă la 3 zile P.I. Aspectul este recunoscut în literatura de specialitate și se caracterizează macroscopic prin mărirea în volum
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
granița între inflamațiile predominant exsudative și proliferative. Apariția unei forme sau a alteia de inflamație exsudativa pare să fie determinată pe de o parte de dezvoltarea filogenetica și ontogenetica a gazdei iar pe de altă parte de agentul etiologic. Se observă astfel o frecvență mai mare a inflamației seroase la cabaline și la carnasiere și predominantă inflamațiilor fibrinoase la taurine, ovine și suine. Virusurile așa cum am menționat, determină inflamații limfomonocitare, IOAN PAUL120 iar majoritatea bacteriilor, inflamații predominant granulocitare neutrofilice (purulenteă. Inflamații
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
Virusurile așa cum am menționat, determină inflamații limfomonocitare, IOAN PAUL120 iar majoritatea bacteriilor, inflamații predominant granulocitare neutrofilice (purulenteă. Inflamații predominant exsudative → —→ mucocelulare sau descuamative → catarale —→ cataral purulente → limfomonocitare → cristaline Inflamațiile seroase Inflamațiile seroase sunt cea mai simplă formă de inflamații exsudative, observate la nivelul seroaselor, țesutului conjunctiv sau la nivelul epiteliilor. MORFOPATOLOGIA PROCESELOR INFLAMATORII 121 După localizare și aspecte morfologice pot fi: congestive, cavitare, edematoase și papulo-veziculoase. Adoptăm termenul de inflamații congestive, după Crespeau F. (1992Ă, pentru prima fază a inflamațiilor cavitare
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
pentru prima fază a inflamațiilor cavitare, în care fenomenele congestive sunt cele mai vizibile, la nivelul seroaselor marilor cavități (pericard, pleura, peritoneuă. Cantitatea de exsudat seros este relativ mică și „se pierde” în cavitățile afectate. Numai la examenul histologic se observa exsudatul care o definește, sub forma unor dilacerări tisulare prin conținut omogen albăstrui-roșiatic, ușor PAS pozitiv. Inflamația seroasa cavitara se caracterizează prin acumularea unor cantități variabile de lichid clar citrin sau ușor opalescentexsudatul seros - în spațiile virtuale ale cavităților afectate
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
de apărare al mucoaselor, neglijat de histologi. În absență integrității acestuia, fibrina și agenți patogeni intra în contact direct cu celulele specifice ale gazdei și le activează, orientându-le spre metaplazie și multiplicare, așa -numita epitelizare. În evoluțiile cronice se observa astfel apariția unor membrane mezenchimale delimitante, bogate în limfocite, granulocite neutrofile și mai ales macrofage, fibroblaste și chiar angioblaste, generatoare a țesutului de neoformație nespecific. Inflamațiile difteroide sunt expresia unor forme mai grave ale inflamațiilor fibrinoase, în care exsudatul se
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
aspect gelatinos roșiatic; nodurile limfatice sunt transformate într-o masă roșiatica, umedă; conținutul gastric sau intestinul este roșiatic sau roșunegricios. Inflamația hemoragica în focare se caracterizează prin acumularea exsudatului hemoragipar sub forma unor insule sau zone de dimensiuni variabile. Se observă în stomac la porcii cu variolă MORFOPATOLOGIA PROCESELOR INFLAMATORII 125 complicată cu salmoneloza cât și în limfonodurile și rinichii porcilor cu pesta (Fig. 2.25, Fig.2.26Ă. Fig. 2.25. Cistita hemoragica acută la câine (După Thompson, 1984Ă Fig
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
Denumirea de inflamație catarala provine de la observația clinică prin care se constată că țesuturile cu inflamație catarala au la suprafață un depozit care curge (gr. catharrein = a curgea. Caracterele morfologice ale produsului care curge sunt diferite. În cazurile incipiente se observă un lichid seros, transparent, incolor, situat pe mucoasa tumefiata, roșiatica, IOAN PAUL130 lucioasa. Este aspectul caracteristic al inflamației difuze a mucoaselor cunoscut sub denumirea de catar seros. În evoluția ulterioară, exsudației seroase i se adaugă hipersecreția glandelor și a celulelor
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
în dictiocauloza ovina. MORFOPATOLOGIA PROCESELOR INFLAMATORII 135 Fig. 2.31. Noduli și manșoane perivasculare în sistemul nervos central (După Thomson, 1984Ă. Fig 2.32. Infiltrație difuza de limfocite printre fibrele musculare ale miocardului (După Thomson, 1984Ă. Inflamația limfohistiocitară poate fi observată în miocardul puilor cât și în ficatul purceilor cu salmonoloză, în rinichii tuturor animalelor bolnave de leptospiroza, cu evoluție subacută, în pneumonia enzootica a purceilor etc. Inflamația macrofagică Deși nu este individualizata în sistematică obișnuită a inflamațiilor, inflamația macrofagică este
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
citoplasma macrofagelor era încărcată de germeni (E. rhusiopatiaeă, ceea ce ne-a permis diferențierea de procesele tumorale. Hiperplaziile macrofagice par să fie relativ frecvente la ovine, asociate cu inflamațiile purulente focalizate. Inflamațiile plasmocitare și limfoplasmocitare Inflamațiile plasmocitare și limfoplasmocitare sunt frecvent observate în plasmocitoza nurcilor sau mai putin corect „boală aleutină” IOAN PAUL136 a acestora și cu o frecvență mult mai redusă la alte animale, exceptând pisicile și câinii. Fac parte din inflamațiile cu substrat imun fiind demonstrată evoluția lor în paralel
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
Fig. 2.33Ă Fig. 2.33. Inflamația plasmocitară (după Tizardă Chiar dacă aspectele macroscopice variază în raport de specie și organele afectate, examenul histologic atrage atenția prin predominantă în țesuturile lezionate a plasmocitelor și a limfocitelor în număr variabil. Pot fi observate și plasmocite cu corpi Russell, așa-numitele celule ale lui Mott (Gross T.L. și colab., 1992; Solcan Gh. și colab., 2003; M.V.M., 2005Ă. Inflamațiile eozinocitar-eozinofilice Inflamațiile eozinocitar- eozinofilice se caracterizează prin predominantă eozinocitelor, eozinofilelor sau ale ambelor tipuri celulare în
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
de vedere morfoclinic, acesta îmbracă forme diferite de la specie la specie. La cabaline, obișnuit se constată o formă nodulara și mai rar o formă exfoliativa, mai gravă, cu noduli în mucoasa bucala dar și în diverse viscere. La câini se observă doar ulcere pe mucoasa bucala, plăci, papule și/sau noduli, pe pielea diferitelor regiuni corporale. La pisici manifestările morfoclinice sunt mai variate, fiind prezente trei aspecte mai importante: ulcerul eozinofilic, granulomul linear și placă eozinofilică. Ulcerul eozinofilic se localizează mai
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
citoplasmatica; se transformă în celule gigante. Ca efect al hipersensibilizării mediate celular, în zona centrală a granulomului apare necroza de cazeificare, iar ca urmare a eliberării factorului de activare a macrofagelor (MAFĂ de către limfocitele Ț sensibilizate, în zona periferica se observă atracția din sânge a noi și noi monocite cât și multiplicarea și activarea macrofagelor locale (Fig. 2.35Ă. Fig. 2.35. Granulom giganto-epitelioid în traveele traumatice hepatice din cisticercoza mieilor MORFOPATOLOGIA PROCESELOR INFLAMATORII 143 Macrofagele activate eliberează factorul de activare
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
lezionale. Concomitent cu dezvoltarea citologica, granuloamele suferă o serie de modificări biochimice. Prin dezintegrarea celulară se produc distrugeri citoplasmatice, urmate de punerea în libertate a lipidelor. Prin pinocitoză acestea se insinuează în citoplasma elementelor epitelioide și gigante, unde pot fi observate sub forma unor vacuole mai mici sau mai mari, independente de mitocondrii. Mucopoliozidele acide și glicogenul sunt prezente în focarele de necroza, probabil ca rezultat al aceleiași demixtiuni citoplasmatice. Cantitatea lor scade în celulele epitelioide și în celulele gigante și
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
o simplă capsula fibroasa sau poate invada tot teritoriul, fibrozând întreg focarul (mai ales în cazul corpilor străini toxiciă. Morfogeneza granulomului micotic Reacția organismului animal față de agenții micotici nu este mult diferită față de reacția împotriva corpilor inerți. Și aici vom observa inițial o reacție - purulenta neutrofilică de intensități variabile, în jurul miceților. Ea se combină cu necroza elementelor locale, determinată de toxinele micotice. Produșii biochimici puși în libertate prin activitatea resorbtivă leucocitara iar pe de altă parte prin dezintegrarea celulară, vor
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
un caracter difuz așa-numita inflamație cu celule gigante. Exemplu caracteristic îl constituie paratuberculoza, boala în care procesul inflamator este localizat în cheag, intestin și limfonodurile mezenterice având în faza finală un caracter granulomatos difuz. Inflamația granulomatoasă difuza poate fi observată de asemenea în limfonodurile bronhice și mediastinale, în unele forme MORFOPATOLOGIA PROCESELOR INFLAMATORII 149 evolutive ale tuberculozei la taurine cât și în tuberculoză suinelor și a cabalinelor produsă de Mycobacterium avium subsp. avium. În toate aceste cazuri organele afectate apar
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]