9,038 matches
-
păru ciudat", Petru este focalizatul. ¶Bal 1977, 1983, 1985; Martin 1986; Vitoux 1982. focalizator [focalizer]. Subiectul FOCALIZĂRII; deținătorul PUNCTULUI DE VEDERE; punctul central care guvernează focalizarea. În "Ioana l-a văzut pe Petru sprijinindu-se de scaun. I se păru straniu", Ioana este focalizatorul. ¶Bal 1977, 1983, 1985; Lanser 1981; Martin 1986; Vitoux 1982. Vezi și CONȘTIINȚĂ CENTRALĂ, PERSONAJ CENTRAL, FOCALIZAT. formă [form]. După Hjelmsev și în opoziție cu SUBSTANȚA, sistemul relațional care determină unitățile celor două planuri ale unui sistem
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
vieții noastre (cf. Schacter, p. 111-112). Atunci când visăm, urmele mnezice sunt actualizate și consolidate. Astfel, odată cu visul, retrăim, între altele, experiențele emoționale ale zilei, cu scopul de a le reține mai bine. Capitolul III ELABORAREA VISULUI Un vis adânc și straniu adeseori revine: E o necunoscută, i-s drag, mi-e dragă toată, Și nu-i de tot aceeași de fiecare dată, Și nu-i de tot nici alta, și mă-nțelege bine. Paul Verlaine Pentru a putea interpreta un vis
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
-l explice satisfăcător. Unii savanți au propus teoria că anul începea primăvara pentru Israel (Nord) și toamna pentru Iuda, dar această opinie nu a dus la niciun rezultat și ca urmare trebuie abandonată. În orice caz asistăm la un dualism straniu: un An Nou liturgic, toamna, și un An Nou calendaristic, primăvara. c) Despre lunile intercalate (cf. 16.1.b) destinate sincronizării anului lunar cu cel solar, cu privire la epoca preexilică, nu avem nicio informație. 16.3. Influențe babiloniene În diferite locuri
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
o dramă istorică. Păstrându-se în tiparele romantice, piesa are în centru înfruntarea dintre Stan Plăieșul, considerat reprezentant al bunului simț popular, și Despot Vodă. Anticipând cu aproape patru decenii personajul omonim al lui V. Alecsandri, acesta e un amestec straniu de despotism și toleranță, predispus mai curând să filosofeze asupra vieții decât să conducă țara. Iubire, crimă, complot, adulter alcătuiesc schema piesei lui, ilustrativă totuși pentru anul în care a fost scrisă. SCRIERI: O călătorie la Constantinopoli, Iași, 1844; Soldatul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286316_a_287645]
-
colegul, cu siguranță populația nu are nimic de a face cu circumferința cercului". În mod natural, suntem înclinați să zâmbim la abordarea simplistă a colegului de clasă. Și, totuși, atunci când am auzit această povestire a trebuit să recunosc un simțământ straniu, deoarece, cu siguranță, reacția colegului de clasă trăda doar bunul simț obișnuit. Am fost și mai confuz când, nu după multe zile, cineva a venit la mine exprimându-și nedumerirea [Remarca ce urmează a fi citată a fost făcută de
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
să le prezint din mai multe unghiuri de vedere. În primul rând, utilitatea extraordinară a matematicii în științele naturale este ceva ce se învecinează cu misterul, și nu există nicio explicație rațională pentru asta. În al doilea rând, tocmai această stranie utilitate a noțiunilor matematice ridică întrebări asupra unicității teoriilor noastre fizice. Pentru a stabili primul aspect, acela că matematica joacă în mod irezonabil un rol important în fizică, ar fi util să precizez câteva lucruri în legătură cu această chestiune: "Ce este
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
altă conexiune similară. Nu este în intenția prezentei discuții să respingă acuzația că fizicianul este o persoană oarecum iresponsabilă. Poate că este. Totuși, este important să subliniem că formularea matematică a experienței, adeseori neprelucrate, a fizicianului conduce într-un număr straniu de cazuri la o descriere uimitor de exactă a unei clase mari de fenomene. Acest lucru arată că limbajul matematic este mai mult decât singurul limbaj pe care-l putem vorbi; el arată că este, într-un sens foarte real
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
oi fac 13 oi; că 6 pietre plus 7 pietre fac 13 pietre? Pentru mine, acest lucru este unul din cele mai puternice exemple ale irezonabilei eficiențe a matematicii. Într-adevăr, găsesc că acest lucru este, în același timp, și straniu, și inexplicabil. În dezvoltarea numerelor, ajungem apoi la faptul că aceste numere, care calculează întregii, au fost folosite cu succes pentru a măsura de câte ori poate fi folosită o lungime standard pentru a epuiza lungimea de măsurat dorită. Dar acest lucru
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
funcții bizare care par să se forțeze să semene cât mai puțin posibil cu funcțiile oneste care sunt bune la ceva. Mai multă continuitate, sau doar continuitate, dar fără derivate etc. Mai mult, din punct de vedere logic, aceste funcții stranii sunt cele mai generale, cele pe care le întâlnești fără să le fi căutat nu apar decât ca un caz particular. Nu le mai rămâne decât un mic colțișor. Altădată, când inventam o funcție nouă, aveam în vedere un scop
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
privi nu cred că rezistăm 2 minute fără să spunem: „Ce...? Cum...? Unde...?” Clădirea se vrea a fi una sănătoasă, impunătoare, dar nu reușește nici măcar pe jumătate. Mai degrabă te sperie. Un ghemotoc plin cu de toate: turn, boltă, decupaje stranii... E structurată (cumva) pe 4 nivele, fiecare nivel având ramuri dispersate în unghiuri diferite. Se pare că la fiecare nivel planul se schimbă. Bănuiesc: a durat vreo 4 ani, iar moda se schimbă, astfel mai intervenind o modificare. Altfel nu
Apogeul by Bogdana Meteleescu () [Corola-publishinghouse/Science/878_a_1804]
-
perfectă; aceasta este considerată ca fiind cea mai puternică și relevantă relație muzicală. Diferite rapoarte dau diferite tonuri, ce pot alina sau tulbura. (Discordantul triton, de exemplu, era poreclit „diavolul muzicii“ și nu era agreat de muzicienii medievali.) În mod straniu, când Pitagora a plasat culisorul într-un punct ce nu împărțea coarda într-un raport simplu, notele obținute nu se armonizau. Sunetul era de obicei disonant, ba chiar mai rău în unele cazuri. Deseori tonul se împleticea ca un bețiv
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
nu numerele iraționale l-au omorât pe Pitagora, ci fasolea. Așa cum legendele referitoare la omorârea lui Hippas sunt confuze, la fel sunt și cele referitoare la sfârșitul lui Pitagora. Oricum, toate sugerează că maestrul ar fi murit într-un mod straniu. Unele spun că Pitagora a flămânzit de bunăvoie, dar versiunile cele mai bine cunoscute povestesc că fasolea este cea care i-a pus capăt zilelor. Într o zi, susține o variantă a legendei, dușmanii i-au incendiat casa (deoarece erau
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
tind spre zero, suma este finită - un număr drăguț și normal, precum 2 sau 53. În alte cazuri, suma este infinită. Iar o sumă infinită de zerouri poate fi egală cu orice - și cu totul, în același timp. Ceva foarte straniu avea loc; nimeni nu știa exact cum să se poarte cu infinitul. Din fericire, fizica avea mai multă logică decât matematica. Adunarea termenilor unui șir infinit pare să fie exprimabilă în cifre, atâta vreme cât vorbim de ceva din viața reală, cum
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
Deși Newton a încălcat câteva reguli matematice importante în jocul său cu puterile lui zero și ale infinitului, analiza matematică era atât de puternică încât nici un matematician nu a putut s-o respingă. Natura vorbește în ecuații. Este o coincidență stranie. Regulile matematice au fost inventate din necesitatea numărării oilor și supravegherii proprietăților, însă tocmai aceste reguli guvernează funcționarea universului. Legile naturale sunt descrise cu ajutorul ecuațiilor, iar ecuațiile, într un fel, sunt niște simple instrumente, cărora le dai mai multe numere
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
nu un englez, avea să rămână în istorie ca fiind primul om care și-a încercat puterile cu misterioasele zerouri și infinități care împânzeau analiza matematică; matematicienii află de regula lui l’Hôpital imediat ce încep să studieze analiza matematică. Destul de straniu este însă faptul că nu l’Hôpital a stabilit regula care-i poartă numele. Născut în 1661, Guillaume-François-Antoine de l’Hôpital era marchiz - și, deci, foarte bogat. El și a manifestat de timpuriu interesul față de matematică și, cu toate că a petrecut
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
este singurul număr care a fost respins de matematicieni timp de secole. Așa cum zero a suferit din cauza prejudecăților grecești, și alte numere au fost ignorate, numere ce nu aveau nici o logică geometrică. Unul dintre aceste numere, i, deținea cheia proprietăților stranii ale lui zero. Algebra oferea un alt mod de a privi numerele, neavând nici o legătură cu ideile geometrice grecești. În loc să încerce măsurarea ariei de sub o parabolă, cum făcuseră grecii, primii matematicieni care s-au aventurat în acest domeniu, al algebrei
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
nulă. Aceasta este o gaură neagră, un corp atât de paradoxal încât unii oameni de știință cred că găurile negre pot fi folosite pentru a călători cu o viteză mai mare decât cea a luminii - și înapoi, în timp. Cheia straniilor proprietăți ale unei găuri negre stă în modul în care aceasta curbează dimensiunea spațiu-timp. O gaură neagră nu ocupă nici un spațiu, însă are totuși masă. Datorită faptului că are masă, face spațiul-timp să se curbeze. În mod normal, nu ar
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
fi cea răspunzătoare de evidentele deosebiri dintre literatura celor doi ("Un filon nou, necunoscut lui Ion Luca, alimentează în tot cazul creația lui Matei și acesta este "estetismul", din care el extrage profunzimea imagistică, pictura lucrurilor, aluzia artistică, expresia sentimentelor stranii", chiar disoluția vechii aristocrații fiind nu numai boemă ci și estetă) însă criticul citat anterior revine hotărît să constate continuități și similitudini: "Soarele arzător, mediteranean, strălucește în spiritul lui Ion Luca, al aceluia mai ales din comedii; Matei este agonia
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
eroismul modern nu se mai întâlnește în bătălii glorioase, ci mai mult în cele interioare 72. El exemplifică prin tipul de personaj dandy un anumit eroism nobil. Parizienei, care poate fi asimilată acestui personaj, i se poate atribui același eroism straniu, calificat cu referință la dandy nu că victorie în război, "ci doar, din când în când, bătălii subtile, grațioase, cu ceea ce era mediocru, banal, conformist și vulgar în lumea lor" [Babeți, p.129]. În românul secolului al XIX-lea, problema
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
une danse endiablée șont autant de choses insaisissables" [Hasenclever, p.130]. 68 Un mit relevant încă în secolul al XIX-lea este cel al actriței Sarah Bernhard (1844-1923). Niciodată nu s-a știut adevărul despre această femeie: ambigua, captivantă, curioasă, stranie, înger și animal, naturală și la modă: francezii nu s-au mulțumit s-o adore, ei au inventat-o. 69 Charles Baudelaire imortalizează întâlnirea unei femei pariziene în poemul A une passante în ciclul Tableaux parisiens din Fleurs du mal
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
dangereux. Leș paroles, surprises par Hélène, semblaient indiquer que Juliette n'avait pas cédé encore; mais la chute paraissait prochaine" [Zola, Une page d'amour, p.239]. 304 Impresia pe care o lasă doamna Correur și Corine Balbie este una stranie, costumele lor fiind neadaptate cadrului: "Tous deux regardèrent un instant en silence Mme Correur, assise près des Charbonnel. Elle avait une robe de soie mauve, très voyante, avec beaucoup de dentelles et de bijoux" [Zola, Son Excellence Eugène Rougon, p.
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
să avem orientări cultural-ideologice diferite, o societate deschisă are nevoie de toate nuanțele de liberalism și trebuie să devină suficient de solidă pentru a rezista atacurilor iliberale. Sub ceaușism, aproape orice subversiune era legitimă, iar abominabilul partid-stat determina cele mai stranii alianțe (o bună istorie a grupurilor culturale de sub ceaușism - pentru care arhivele Securității sunt indispensabile -, completată cu traiectoriile postcomuniste ale foștilor membri, ar arăta cât de factice, fragile, duplicitare și fortuite erau unele aparente solidarități și afinități elective). În societatea
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
juxtapunere că „Grielescu” nu ar fi fost străin de asasini. Sigur, în realitate a fost altfel: Culianu a fost ucis la peste cinci ani de la moartea lui Eliade, dar probabil nu fără legătură cu moștenirea Gărzii de Fier și cu strania reîncarnare a acesteia în tenebroasele ritualuri punitive ale Securității pseudonaționale. Cititorul obișnuit va „traduce” automat juxtapunerea în relație cauzală. Poate că asta a și vrut „Chick”. În concluzie: e normal ca Bellow să-l condamne pe Eliade pentru episodul său
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
a fost treptat scos din circulația oficială, după ce a fost scris cu majusculă, ca etnonimele, deși nu desemna o etnie (francezii din lumea cultural-intelectual-mediatică spun încă black, pronunțând cum pot ei, considerând că e mai elegant decât noir); Negro, destul de straniu în engleză, a fost un substitut pasager, fiindcă tot se putea utiliza peiorativ; African-American, am văzut, a fost bun o vreme, până ce s-a decis că e mai onorabil să se scrie fără cratimă; dar cei mai mulți cetățeni americani de culoare
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
pasaj din Borges” (Portret al artistului la tinerețe). În Mirele orb (1995) sentimentul sfârșitului (de lume și de „secol”) pare că se asociază unei oboseli dulci, o „lumină moartă” se lasă deasupra orașului; în peisaje vizionare, încremenite, străluminate dinăuntru de strania lumină a morții, amenințarea angoasantă, presimțirea vidului alternează cu o liniște și o armonie nefirești: „O singură femeie/ fierbe duminica într-un cazan de aramă/ hăinuțele celor o mie de copii orbi/ Le clătește apoi seara/ în albia dulce a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286685_a_288014]