10,805 matches
-
dau, că fusese arestat de curând, dispăruse (îmi spuse soția lui) pe drum, între birou și casă. Tot cam pe atunci fusese arestat și poetul statistician și ceva mai târziu Ion Caraion. Nedumerit, căutam zadarnic un înțeles al acestor destine tragice. Ce să scrii? Și cu toate că aveam în urmă un război și armata în care îmi petrecusem doi ani, acei ani împreună cu războiul erau un subiect aparte pe care gândul nu-l atingea, aveam să scriu, îmi spuneam, despre asta mult
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
trecerea în avocatură și trebuia să aștept un an de zile. Îmi aduc aminte de cel puțin două cazuri care sunt legate de meseria dumneavoastră de procuror: cazul Lele de la Oradea, care denunța presiuni politice mari împotriva lui, și cazul tragic al procurorului Panait... — ...care era legat tot de acel dosar. — S-a spus că s-a sinucis, alții spun că nu s-a sinucis și că acolo e ceva care ar merita, chiar și astăzi, lămuriri. Ce impresie v-au
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
Societatea de Studii Benjamin Fondane onorează memoria lui Beniamin Fundoianu (1898-1944), scriitor evreu de origine română, care, instalându-se în Franța în anii ’20, și-a scris opera principală în limba franceză. Poet, eseist, filosof existențialist, Beniamin Fundoianu a murit tragic în lagărul de la Auschwitz. La edițiile anterioare, ICR Paris a acordat acest premiu lui Petr Kral, scriitor de origine cehă, în 2006, și lui Abdelwahab Meddeb, scriitor de origine tunisiană, în 2007. În 2008, premiul revine scriitorului de expresie franceză
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
confrați ai epocii opinia că muzica lui Șostakovici „va învăța contemporanii noștri și generațiile viitoare istoria Rusiei secolului XX, mai mult decât manualele de istorie“. Muzica lui reflectă „tenebrele și oroarea fricii, violențele și suferințele care conduc la o apoteoză tragică în tensiunea ei (finalul Simfoniei a 5-a) sau la transfigurarea misterioasă în claritate și calmare față de ceea ce este etern (al treilea cvartet, Sonata pentru violă și pian). Nici un artist contemporan nu a știut să exprime cu o asemenea forță
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
se transforma de la un capăt la altul. În public, tensiunea nervoasă nu-l părăsea nici o clipă, în special când era confruntat cu persoane răuvoitoare, cu critici, compozitori sau alții. Îl apuca atunci un tic nervos, gura îi cădea și tremura tragic, ochii lui sărmani iradiau o asemenea deznădejde, că devenea penibil să-l privești... Atunci când eram singuri (nu invita pe nimeni la repetiții atâta timp cât lucrările nu erau gata), devenea un cu totul alt om: calm, concentrat, gata să glumească și să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
rol cathartic; * are, de regulă, o formă stabilă: deschidere, intrigă, deznodământ; * suscită un răspuns emoțional din partea privitorilor; * revendică un anume tip de autenticitate prin intermediul "efectelor de real". Jules Gritti (1992) Faptul divers: * trimite la semnificații umane mai profunde; * favorizează aspectele tragice; * poate fi de două tipuri: știri scurte sau articole/ reportaje de amploare; * nu solicită nici un anumit fond cultural, nici o imaginație excepțională, tocmai de aceea este la îndemâna oricui. Michel Maffesoli (1992) Faptul divers: * are o funcție de agregare socială, generând un sentiment
Conflictele din ştiri. Impactul asupra cinismului, încrederii şi participării politice by Mădălina-Virginia Boţan [Corola-publishinghouse/Journalistic/928_a_2436]
-
puțin prezent ca „actant“ în acest volum: el este „martor neutru“, „cu mâinile la spate“, supraveghind cu detașare realitatea în timpul straniilor sale deformări lirice, „ca dintr-o cameră ascunsă, prin ochelari fumurii“. Danilov nu se mai simte parte a teatrului tragic al existenței în lumea lui „dincoace“. El transformă totul într-o pedagogie a salvării, proiectată acum asupra unui personaj, Feofan, care prin indicația vocației (e pictor de biserici) poate să amintească de îndeletnicirea poetului. De la începutul cărții, Feofan este prins
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]
-
fără sfârșit; ele trăiesc încă în mintea mea, după atâta vreme, numai din pricină că s-au sfârșit într-un anumit chip. Și să nu vă închipuiți, dragii mei, nici o tragedie, nici un pumnal, nici o izbucnire de sânge; povestirea mea nu se sfârșește tragic cum se sfârșesc de obicei povestirile nuveliștilor noștri. Nu știu cât oi fi stat eu cu capu-n perne, măi băieți, dar știu că la urmă, tot truda a învins fiorii - și am adormit. Când m-am trezit, era lumină în odăiță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
energie se epuizase în concentrarea nervoasă de la proces. Eram slab, domesticit de suferință, dar nu mă vedea nimeni. La închisoare, am încercat în toate felurile să-mi îndulcesc cât de cât viața. Mă străduiam din răsputeri să nu iau în tragic ceea ce mi se întîmplase. Patru ani mi se păreau un abces. Încercam, mai ales, să uit că dintre toate cuștile prin care trecusem aceea era cea mai asemănătoare cu ce văzusem la circ. Gardienii semănau cu îngrijitorii, iar noi semănam
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
la putere a lui Constantinescu, am pus împreună la cale înființarea unei librării-edituri la Paris, menită să promoveze literatura română. Proiectul nostru a eșuat. Sau, altfel spus, bietul Ulici a murit înainte de a-l realiza. Moartea lui a fost neașteptată, tragică și stupidă în același timp. A murit în somn, asfixiat, intoxicat cu gaz. A murit fără să-și dea seama că moare. Poate că în momentul acela visa, poate că visează și-acum... Cotidianul, 21-22 iulie 2001 Conversație la cafenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
spune că lectura m-ar fi dezamăgit. Erau acolo articole remarcabile, voci care se exprimau fără reținere (nici doamna de care am pomenit mai sus nu s-a reținut prea tare!), mai ales că perioada era aceea a unor evenimente tragice și cu consecințe în lumea întreagă. — Chiar și în România? mă întrerupe Pastenague. — Da, chiar și în România, îi răspund eu sec, și dau să continuu. Întreruperea însă îmi taie avântul: în spațiul restrâns al unei „tablete” nu mă pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
pe furiș vaporul, iar alții, în loc să cânte, doar se prefăceau mișcând din buze. Foarte puțini nu cântau deloc. Așa că se încingeau niște coruri marinărești de mai mare dragul. — Ca pe „Potemkin”... — Să zicem... Numai că pe „Potemkin” deznodământul a fost tragic. Marinarii români nu voiau asta... Nici prin cap nu le trecea să se revolte, ei voiau să salveze vaporul. Înțelegi? Vaporul culturii... — Înțeleg, de ce să nu înțeleg. Printre marinari și ofițeri se fâțâiau niște inși care nu aveau altă treabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
idee serioasă în jurul căreia să te învârți, să sari fie și într-un picior ori să spui câte-n lună și în stele, iar cititorul să înțeleagă totuși că nu e deloc de glumă. Că fondul problemei e uneori chiar tragic. Am priceput eu chestia asta, dar atunci cititorul trebuie să fie la curent cu ce se întâmplă în viața politică, de pildă în Franța, ba chiar și cu anumite dedesubturi ale acesteia. Și nu e cazul! Cititorul român e mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
urmează să dea faliment preferă să moară înainte de a-și dezamăgi angajații. Un arhitect proiectează greșit o clădire cu mai multe etaje, aflată în permanent pericol de prăbușire; mustrările de conștiință îl determină să se arunce într-o prăpastie. Exemplele tragice pot, evident, continua. Dar, în arhipleagul nipon, sinuciderea poate îmbrăca forme de-a dreptul bizare. Două dintre acestea, expuse pe larg de Mamoru Iga în Spinul din crizantemă: sinucidere și succes economic în Japonia modernă, sunt așa-numitele oyaku shinju
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
pentru literatură, a murit prin gazare, motivele reale ale gestului rămânând controversate, mai ales că prozatorul nu lăsase nici o notă explicativă. Ce răspuns oferă autoritățile confruntate cu problema în sine? Adesea, oficialii întorc discret privirea sau se mulțumesc să deplângă tragica situație. Uneori însă, reacția acestora prinde contururi tragicomice. A. Alvarez (el însuși autorul unei tentative eșuate de suicid) citează, în debutul studiului amintit anterior, teribila scrisoare din 1860 a unui rus, Nikolai Ogarev, către iubita sa, Mary Sutherland. Acesta, făcând
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
de monștri inspirați de Frankenstein (celebrul roman de tinerețe al lui Mary Shelley), personaje pasibile de ridicol și pretabile la parodii ale genului, în timp ce Japonia este bântuită de fantome devorate de impulsul răzbunării, care aspiră la statutul ales de eroi tragici. Începuturile romanului în Japonia și în Țările Române: Murasaki Shikibu vs. Nicolae Filimon Era aceeași voce. El era încântat. Și totuși . Murasaki Shikibu Slavă Domnului, nu sunt țigan. Nicolae Filimon Japonia are o lungă și respectabilă tradiție literară. Primele scrieri
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
Marcel Proust Cuvânt înainte Destinul lui Alexandru Poamă stă sub semnul unei fatalități tragice. S-a născut la 16 noiembrie 1948 în Călinești-Prahova, într-o familie modestă sub raportul condiției materiale. Precaritatea mijloacelor de existență a făcut ca traseul studiilor sale să fie sinuos, întârziindu-i afirmarea intelectuală. Tatăl a murit la doar 34
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
la persoana întâi consfințește existența unui spirit hiperlucid, analitic, de sorginte camil petresciană, introspectiv și nu o dată dezarmat în fața prostiei, invidiei, răutății celor din jur. Schițele de portret presărate de-a lungul confesiunii românești se împletesc inextricabil cu întâmplări triste, tragice, grotești, comice. Anumite similitudini dezvăluie cu discreție elemente autobiografice precum și repere ale unui Vaslui de dinainte de Revoluție, codificat transparent (orașul N.) și probabil și ale satului natal. Dar ficțiunea rămâne ficțiune. Contestatarii structurii romanului ar putea invoca aglutinarea de secvențe
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
mă scuzați, trebuie să plec, sunt chemată la Inspectorat. Bună ziua...” Aflați, din nou, dincolo de ușă, cei doi se privesc îndelung. („Pur și simplu, ne-a dat afară, tovarășe profesor. Nu vi se pare?”) („Ei, n-o luați și dumneavoastră în tragic, tovarășe secretar. La urma urmei, suntem oameni, și... mai greșim..., nu ne dăm seama...”) par a-și spune privirile lor, al căror dialog e întrerupt de vocea lui Stupariu: „Parcă mergeați în oraș, tovarășe profesor. Vă conduc.” „Vă mulțumesc” „Ați
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
unu, cum se spune în matematică. Ajunsesem, eu care mi-am propus, mi-am impus să fiu tare, să mă retrag undeva unde să fie loc numai pentru sufletul meu, să nu iau nimic în serios și, mai ales, în tragic, eu ajunsesem, imaginează-ți!, să fiu invidios pe Coșbuc, pe Topârceanu, pe Rebreanu și Sebastian, pe Panait Istrati și Victor Ion Popa, mă rog, pe mulți, mulți alții. Dar să nu-ți închipui cumva că eram gelos pe talentul, pe
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
adevărat prieten. Cuplul se reface, bărbatul își iartă nevasta, dar aceasta, nu peste mult timp, se topește din picioare... Povestea are mari înțelesuri, mitul păcatului originar capătă aici alte conotații. În altă parte, o poveste asemănătoare se termină în chip tragic. Într-o pagină este prezentat un coleg, proaspăt pensionar, în alta un dialog cu un prim-secretar, o audiență, o plimbare, un moment din viața universitară... o lume pestriță, așa cum e viața, populează paginile volumului Trei planuri narative se disting
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
bietul om nevinovat a devenit un individ periculos pentru regim. Pe patul morții denunțătorul își cere iertare, dar fostul condamnat e și el cu un picior în groapă, pentru că în timpul crudei detenții s-a îmbolnăvit grav de plămâni. Urmările sunt tragice și se pare că personajul principal a trăit personal o asemenea experiență în vremea copilăriei cu traumele arhicunoscute. Aceste planuri narative sunt la rândul lor segmentate în frânturi distincte care, luate separat se constituie în specii epice cunoscute: o schiță
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
Tu vorbești de oboseală și de scârbă, care n-ai fost dat afară, nici sancționat? Oi fi având coșmaruri, dar crezi că se compară cu-ale mele? Nu te uiți cum am ajuns?“ Ți-am spus eu: ai simțul tragicului. „Tragic pe dracu’! Vreau să scap de obsesia asta și nu pot, pentru că știu că e prea devreme, o să uit mai încolo, dar deocamdată nu pot scăpa, nu pot nici să dorm, ce-ai vrea să fac decât să-mi repet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
exact ca și Frank. Jim stătea pe vine lîngă marinarul american, Încercînd să-și aducă aminte cum anume procedau de dădacele din copilăria lui. Nu avusese grijă de nimic pînă atunci, În afara unui șoarece de Angora, care murise În mod tragic după cîteva zile. Aplecă gamela și Încercă să toarne puțină apă În gura lui Basie, apoi Își muie degetele În lichidul tulbure și Îl lăsă pe Basie să i le sugă. Timp de trei săptămîni, Jim se devotase stewardului, aducîndu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
sau cea de esență divină sunt desemnate printr-unul și același cuvânt: eidolon. Mortul care se întoarce printre cei vii sau zeul care li se arată oamenilor pot fi văzuți pe scenă, dar și în vis. Astfel, în centrul universului tragic, eidolon-ul arhaic se înscrie cu cele trei forme ale sale: fantoma, apariția de origine supranaturală și imaginea apărută în vis1. Trei forme de prezență a invizibilului în vizibil, care ne atrag atenția asupra raporturilor - în spațiul tragediei - dintre apariția fantomelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]