86,398 matches
-
sunt formațiuni solide relativ omogene, bine delimitate de țesutul cerebral adiacent. Structura heterogenă depinde de prezența calcificărilor, chisturilor, hemoragiilor și necrozelor. Meningioamele complet calcificate reprezintă aproximativ 10% din cazuri. Au o bază largă de implantare durală. Ca o regulă, se observă îngroșarea meningelui din jurul formațiunii. Uneori este întâlnit și edemul perifocal chiar și la meningioamele de mici dimensiuni. Se consideră că intensitatea edemului perifocal depinde de tipul histologic. Meningioamele maligne sunt însoțite aproape întotdeauna de edem. Sunt rapid și intens captante
Tratat de chirurgie vol. IV. Neurochirurgie by Horia Pleș, Marcel A. Anghelescu () [Corola-publishinghouse/Science/92120_a_92615]
-
a invada structurile osoase adiacente și compartimentele bazei de craniu (orbita, hipofiza, fosa craniană mijlocie). Se pot transforma malign TUMORILE METASTATICE În fiecare an numărul pacienților oncologici crește în mod constant. Incidența metastazelor intracraniene este relativ mare. Deși pot fi observate la orice vârsta, mai des sunt întâlnite la pacienți vârstnici. Sunt localizate subcortical, dar pot fi găsite oriunde în substanța albă, supra și infratentorială, în spațiile subarahnoidiene, în regiunea selară, în sistemul ventricular. Tumora pulmonară este cea mai frecventă sursă
Tratat de chirurgie vol. IV. Neurochirurgie by Horia Pleș, Marcel A. Anghelescu () [Corola-publishinghouse/Science/92120_a_92615]
-
tipic. Acesta poate fi important cu deplasarea structurilor liniei mediane. Metastazele ce conțin calcificări provin de la un adenocarcinom de colon, stomac, ovare, plămâni, de la osteosarcom și condrosarcom. Priza de SDC este variabilă și poate avea diverse aspecte. Nu rareori se observă metastaze în diferite stadii de dezvoltare. Unul din mecanismele de diseminare metastatică a tumorilor cerebrale și spinale este diseminarea via LCR. în aceste cazuri leziunile pot fi solitare sau multiple. Cele multiple sunt caracteristice pentru meduloblastom, astrocitom anaplazic, glioblastom și
Tratat de chirurgie vol. IV. Neurochirurgie by Horia Pleș, Marcel A. Anghelescu () [Corola-publishinghouse/Science/92120_a_92615]
-
Franța sau Germania sau chiar Italia pentru arta Renașterii. O documentare de o mai mare anvergură ar deschide un capitol extrem de interesant pentru analiza curentului simbolist în artele plastice în context central și sud-est european. În același timp, se poate observa că formarea pictorilor români traversează aceste trei repere esențiale, Franța cu sau fără Art Nouveau, Germania cu sau fără Jugendstil, Italia, iar pictorii români vor resimți influența diferitelor stiluri, curente în epocă de la impresionism la simbolism / decadentism într-un sens
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
prin grafică sau panouri decorative. Isoglosa estetică simbolistă / decadentă traversează sinuos o vastă producție artistică, sensibilitatea simbolistă / decadentă a impregnat arta sfârșitului de secol XIX și începutului de secol XX cu ecouri târzii chiar și în interbelic, fapt care se observă pregnant în literatură la un tardosimbolist precum George Bacovia sau la un decadent precum Mateiu Caragiale, dar și în pictură cu Nicolae Tonitza sau Theodor Pallady. Revistele joacă un rol esențial nu numai pentru literatura simbolistă, ci și pentru artele
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
roman care cunoaște un succes aparte, deschizând o serie, romanul Viciul suprem al infatigabilului estet Joséphin Péladan, reprezentant al decadenței latine și a unui ordin estetico-ezoteric, realizând o adevărată platformă estetică a noului curent. Cu rezervă critică, fenomenul poate fi observat pentru o bună parte din artiștii perioadei, unii dintre ei rămânând să oscileze între cele două estetici, precum frații Goncourt sau Gustave Flaubert. Acest mariaj întreținut cu dificultate este vizibil și pe plan tematic, pentru care termenul de decadență funcționează
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
precum frații Goncourt sau Gustave Flaubert. Acest mariaj întreținut cu dificultate este vizibil și pe plan tematic, pentru care termenul de decadență funcționează atât ca estetică particulară cât și ca factor de mediere al tranziției de la naturalism la simbolism, așa cum observă și Rodolphe Rapetti: "Pe plan tematic, simbolismul și naturalismul prezintă numeroase puncte de contact, majoritatea cărora își găsesc originea în cristalizarea operată la începutul anilor 1880 în jurul noțiunii estetice de "decadență""19. Cu alte cuvinte, în accepția lui Rapetti, simbolismul
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
Rapetti. Portanța decadentismului este cu mult mai mare, ca și în cazul simbolismului, termenul cunoaște o deflagrație, fiind împins în zonele cele mai diverse, de la filozofie la sociologie sau științe ale naturii, la medicină și istoria artei etc. Se poate observa cu ușurință că tematica decadentă va depăși frontiera finiseculară nu numai în literatură, dar și în artă, devenind caducă cu apariția avangardelor, către începutul Primului Război Mondial, când suportă o serie de mutații. O mai mare longevitate o are tema în filozofie
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
unul de mainstream. Chiar dacă ne aflăm în domeniul literaturii, cele două perechi de autori sunt suficiente pentru a situa corect diferența dintre decadentism și simbolism nu numai în literatură, care servește de cap-compas, ci și în artele plastice. Se poate observa ca strategie generală pe care cei doi critici o ilustrează consecvent, că paralela dintre decadentism și simbolism se realizează prin intermediul literaturii și nu este cuantificată pe deplin în domeniul artelor plastice, unde simbolismul înglobează decadentismul, îl metabolizează, îi preia o
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
Redon se află la loc de cinste în pinacoteca colecționarului decadent, iar acesta stabilește o relație de familie pe baza gustului său cu artiști plastici precum Goya, Luyken etc. sugerând chiar și lacunar echivalente simbolice și o tradiție. Se poate observa că decadentismul este prezent atât prin anumite teme specifice în aceste tablouri, dar și printr-o estetică ce se poate deduce din comentariul colecționarului reunind macabrul, maladivul, nevroza, "de-a dreptul modernă", perversitatea, constrastele violente proiectate senzual, degenerarea, monstruosul. În
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
de-a dreptul modernă", perversitatea, constrastele violente proiectate senzual, degenerarea, monstruosul. În mod evident, în arta simbolistă și decadentă elementul istoric dispare, istoria nu mai reprezintă o lecție morală și nici gloriola unui moment reprezentativ, tipică monumentalismului romantic. Rodolphe Rapetti observă faptul că debutul unor pictori precum Eugène Carrière sau Edvard Munch este marcat de naturalism, precum cel al lui Huysmans în literatură. Interesante în acest caz devin distorsiunile simboliste care se insinuează în arta lor, refuzul mărturiei naturaliste și a
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
a edifica un alt gen de artă decorativă, care nu se disociază radical de decorativismele tradiționale, spre exemplu al artei bizantine în pictura din sud-estul Europei sau cel al artei miceniene la Klimt. În cazul lui Gustav Klimt, se poate observa în ce măsură stilul Secession colaborează cu pictura de factură academică. La Klimt însă ies în evidență "abaterile" de la convențiile picturii de gen, tratarea complet diferită a temelor consacrate ale picturii academice și chiar inversarea sensului prim a ceea ce constituia un alfabet
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
Moreau în preocupările acesteia: "Tendințele simboliste, ce ocupau încă în arta primului deceniu de după 1900 un loc însemnat, fuseseră prefigurate de opera singulară a lui Gustave Moreau. Maria Bengesco se ocupă de muzeul Gustave Moreau după un an de la deschidere, observând în creația artistului "comuniunea perpetuă cu miturile unei istorii, atracția manifestă pentru poezia simbolică a Bibliei" și arătând că expresivitatea culorii este "partea originală" a talentului său, iar "măreția morală" țelul suprem al aspirațiilor sale"38. Gustave Moreau este considerat
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
opera lui Moreau de o altă manifestare a artei decadente"44. Sau, ceea ce Desiré Nisard condamna la poeții latini ai decadenței, focalizarea excesivă a detaliului în detrimentul întregului, devenită caracteristică fundamentală a criticii decadenței începând cu Paul Bourget. Și Edward Lucie-Smith observă faptul că "Detaliul era o veritabilă capcană pentru Moreau. Concepția operelor sale nu-i punea probleme, elaborarea lor, în schimb, adesea. Era un artist autentic vizionar în sensul în care prima sa idee se înfățișa întotdeauna spiritului său în ansamblul
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
transportat -, asta nu-i o vorbă numai: simți o senzație delicată, o senzație fizică chiar, ceva asemănător cu mirosul unui trandafir, sau cum ai asculta o muzică fină și extraordinar de frumoasă"74. Dincolo de îndreptățitul entuziasm al pictorului român putem observa ceea ce am putea numi o impresie sinestezică pe care aceste tablouri o fac asupra lui, expresie a unei sensibilități educate la școala simbolismului. Lucrările pictorului englez reclamă o calificare superioară a privirii educate, deschizând către o percepție asociativă în cea
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
-i opune nota romantic-idealistă cu reflexe tonfiante a tablourilor cu figuri mitologice ale lui Arnold Böcklin, însă opoziția rămâne doar în registrul estetic, fără reflexul clinic al patologiilor estetice. Într-un cadru mai larg, care depășește frăția prerafaelită, pictorul român observa influența exercitată de primitivii italieni, dar și notele japonizante, mai ales în pictura și grafica engleză ale lui Burne-Jones, George Watts, Walter Crane. "De multe ori tabloul modern are un ton de gobelin: vechiu, șters; figurile parcă sunt într-o
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
față de natură, fapt remarcabil în prima perioadă a evoluției lor artistice, aflată sub semnul unui realism naturalism în termenii lui Rapetti aproape fotografic, în care nota aparte, "simbolistă", o conferă un fel de stranie intensitate a imaginii, așa cum se poate observa de pildă în Țapul ispășitor (1854) de Holman Hunt, sau Întoarcerea porumbelului în arca lui Noe (1851) de Millais. În cazul primei picturi, nota de stranietate apare, în ciuda realismului imaginii, de o acuitate anatomică fără reproș. Prezența animalului pe un
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
și cultură, Carl Schorske evidențiază schimbarea de paradigmă pe care o propune Klimt și care o are inițial drept obiect estetic pe Atena, zeița rațiunii, simbol al vechii Viene imperiale. Atât sub raport stilistic, cât și la nivelul concepției, criticul observă metamorfozele prin care trece personajul simbolic al Atenei, ca tot atâtea comentarii cu privire la Weltanschaung-ul și destinul societății vieneze. Klimt înscrie treptat această figură exemplară într-un circuit decadent, al decadenței imperiului și a Vienei fin-de-siècle. Inițial, Atena era înfățișată în
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
invitând la un examen specular al modernității omului societății vieneze contemporane artistului: să afle adevărul despre sine privindu-se în oglindă -, reiterare modernă a principiului delphic, gnotise auton. Mica divinitate de serviciu a Rațiunii reprezintă doar un intercesor simbolic. Așa cum observă Schorske, ceva s-a schimbat cu această "divinitate" reflex alegoric de rang secund al zeiței înțelepciunii. Rațiunea nu mai constituie o valoare care reprezintă comunitatea în ansamblul ei, principiul politic și social coagulant. Ea cedează locul unei preocupări parohiale, solipsiste
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
copilul, în timp ce un personaj cu trup descărnat își ține capul în mâini într-o expresie a disperării și suferinței. Am mai văzut această postură și în Filozofia, expresie a eșecului umanității de a înțelege și de a (se) vindeca. Așa cum observă și Schorske, umanitatea apare atomizată nu printr-un exces de individualizare, ci în absența unei conștiințe structurante, a unei instanțe ordonatoare, precum cea pe care o solicita viziunea raționalistă a societății conform proiectului iluminist, conform căruia Medicina, o altă extensie
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
o exercită monstruosul. Dacă zona superioară indică o imobilitate convențională a textului legii, în schimb, planul inferior este cum nu se poate mai dinamic, dinamism sugerat și de mobilitatea constitutivă a octoposului care-și cuprinde victima cu tentaculele sale. Așa cum observă Schorske: Nicio crimă nu e imortalizată în tablou numai pedeapsa. Iar pedeapsa este sexualizată, psihologizată, ca un coșmar erotic într-un infern vâscos"102. Victima este predată forței justițiare a cărei expresie este monstruozitatea. Pedeapsa s-a transformat în tortură
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
unde nu accezi decât prin extaz". Pentru aceasta trebuie să ai în vedere "misticismul care are drept limbaj semnul, care evocă invizibilul prin simbol, care sugerează abstractul prin concret, absolutul prin finit și eternul prin efemer"110. Cum se poate observa, avem aici un concentrat al programului simbolist în artele plastice, iar termenii propuși de Hans H. Hofstätter, "atitudine mentală", Max Deri "permutare naturalistă" sau Moréas, "deformare subiectivă" se pot recupera din considerațiile lui Bachelin despre noua sensibilitate estetică. Bachelin se
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
direcții coexistă și întrețin o relație simbiotică într-o cultură medievală nediferențiată între "popular" și "cult", deși este de presupus că diferitele școli ale meșterilor zugravi, cu propria lor marcă stilistică, stabileau un ecart calitativ față de cultura meșteșugarilor locali. Criticul observă că ambele "caracterstici" fuzionează adesea, oferind o sinteză a influențelor exercitate de-a lungul timpului. Soluția inserării mărcii identitare ar sta la îndemâna oricui: "Așa încât, pentru un decorator ce vrea să pară român, arta decorativă se rezumă în reproducerea mai mult
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
169. Caracterul de sinteză al proiectului iese în evidență prin folosirea unui efect de grisaille, utilizând însă stilistica artei decorative bizantine și populare, transferând dinspre ilustrația de carte bizantină spre cortină motive decorative, scontând un efect dramatic cam facil. Putem observa că Baltazar avea la dispoziție și o soluție de compromis pentru gustul unui public conservator, unde muzele antice ar fi urmat să apară deghizate în zânele basmelor românești ca la Kimon Loghi sau Ștefan Popescu, deambulând nu către o poiană
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
modernitatea în direcția opusă, a recuperării artei bizantine în contextul artei moderne tocmai în vederea sublinierii mărcilor identitare ale unei arte naționale. În monografía consacrată culturii Art Nouveau, Stephen Escritt decela cinci surse de inspirație care marchează indelebil Art Nouveau-ul. Putem observa că o parte dintre ele corespund unor forme de revival în contextul modernității a unor stiluri istoricizate: "Cinci surse de inspirație au fost deosebit de importante pentru Art Nouveau: Rococo-ul și revival-urile sale din secolul XIX, revival-ul gotic, mișcarea Arts
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]