87,696 matches
-
adesea, indivizii Își regăsesc valoarea reală. Prin urmare, structura bazată pe templu a religiei, cu rituri, mituri, formule, personal, putere și averi, a căror organizare Într-o realitate unică depinde de stat, pot să se risipească acum Într-o relație simplă și vitală cu divinitatea. Dacă există, așa cum am văzut, cel care chiar nu Îl cunoaște, există și cel care Îl acuză că ar fi introdus nedreptatea În lume, astfel Încât demiurgul trebuie să se justifice și să explice cum de a
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
spații largi sau de personalul specializat de care au putut dispune suveranii. Hieroglifele sunt trasate În forme rapide, cursive, reduse la adevărate forme grafice, suport pentru lectură mai mult decât realități grafice dotate cu o viață autonomă care să depășească simpla notație verbală, așa cum se Întâmpla În epoca piramidelor. Diferit este și tonul multor astfel de formule care sunt adesea dotate scolastic cu un titlu care, ca În cazul unui „reunirea cu propria familie Dincolo”, au mai degrabă un aspect burghez
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Când puiul se află În ou (zgomotos În piatră), tu Îi dai aer ca să poată trăi. Tu Îl faci să crească pentru a sparge oul, ca să iasă, să vorbească și crească și Îi Îndrumi pașii de Îndată ce a ieșit. Și, pentru simplul fapt că există și că are un anumit fel de a există, toată umanitatea (pe care, acum, Egiptul imperial a cunoscut-o Într-un mod complex, sub diferite aspecte și culturi) este creația divinității: Și țările străine, Siria, Nubia și
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
pun În evidență divinitățile ce apar În ele („Ramses” Înseamnă „Raxe "Ra" s-a născut”, numele dinastic User-maatxe "maat"-Ra - În greacă Osimandia - Înseamnă „cel puternic al lui maat este Ra”) și reprezintă, din acest motiv, mai mult decât un simplu joc grafic, folosindu-se astfel de incredibilele particularități figurative ale scrierii egiptene. Mai mult, dacă regele-zeu din Tell el Amarna se afla la capătul lumii, fiind cunoscut doar aristocrației de la curte, și Încerca să formuleze o teologie, acest nou rege-zeu
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
coroană, având doi ochi umani mari, pictați de, cele mai multe ori, cu verde. Ochii mari reprezintă probabil atenția divinității față de credincioși și a credincioșilor față de divinitate. Alte obiecte votive s-au găsit la Tell Brak. Alți idoli, având o formă mai simplă decât cei cu ochi mari, au fost găsiți la Ur, Mari și Lagaș. Aceste obiecte erau, după toate probabilitățile, ex-voto-uri ale unor persoane particulare, oferite unei divinități „atotpăzitoare”, protectoare a destinelor cetății și a locuitorilor acesteia. Pare puțin probabil ca
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
să credem contrariul, având În vedere că se afirmă că unii zei (Sinxe "Sin", Assurxe "Assur" etc.) s-au autogenerat, autocreat, sau că Nergalxe "Nergal" „nu a ieșit din pântecele vreunei femei”. Dar aceste fraze nu par a fi decât simple sublinieri ale transcendenței divine. b) Absența nemărginirii Zeii, luați fiecare În parte, nu sunt dotați nici cu nemărginire. Aceștia, după cum s-a menționat deja (subcapitolul 3.4a), Își Împart puterea divină, care este considerată nemărginită, dar care nu aparține unei
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
forme de divinație: hepatoscopia, astrologia, haruspiciile, lecanomanția 1, fiziognomia, hemerologia, diagnostica, oniromanția etc. Aceste două popoare practicau divinația folosindu-se și de ulei, făină, fum etc. Se recurgea la oracole pentru regi, mari funcționari și demnitari, dar și pentru oamenii simpli. Răspunsurile mantice puteau fi favorabile sau nefavorabile: bucurie sau durere, boală sau sănătate, victorie sau Înfrângere etc. Erau obiect al studierii mantice vulturii, șoimii, cucuvelele, corbii, porumbeii, rândunelele, puii, calul, măgarul, taurul sălbatic, boul, oaia, capra, porcul, câinele, vulpea, șoarecele
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
dar grafia cea mai curentă este cea ideografică sumeriană D I N G I R. Această ideogramă precede și numele personale ale zeilor, funcționând ca determinativ. Izvoarele scrise trimit la un imens număr de zei, dintre care mulți rămân pentru noi simple nume. Hitiții Înșiși erau conștienți de acest mare număr de zei, având În vedere că, atunci când Își desemnau panteonul, vorbeau despre „miile de zei din ¾atti”. De altfel, În conceptul de „divinitate”, ca obiect al cultului, intră și elementele naturale
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
prin faptul că o astfel de tratare Își găsește locul În problematica religiilor preistorice. Având În vedere că obiectivul nostru constă În Încercarea de a aborda istoric diferitele fenomene religioase, doar prezența documentelor scrise ne pot ajuta să depășim nivelul simplei enumerări și descrieri a datelor arheologice sau al formulării unor ipoteze ce au În vedere concepții și rituri care, deși plauzibile, nu oferă decât elemente vag caracterizante. În ceea ce privește epocile atestate istoric, trebuie menționat că, alături de mici „Încălcări”, vor exista și
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
auzit. În cultul privat, mai puțin solemn, zeii erau percepuți ca fiind mai aproape și mai disponibili să primească cereri care priveau sănătatea indivizilor, a fiilor acestora, bunăstarea materială, necazurile zilnice. O astfel de devoțiune populară se afirma În contexte simple, În mici sanctuare rurale sau În capele domestice modeste. Religia feniciano-punică a fost deschisă și cultelor străine, care s-au integrat fără dificultăți prea mari. Ies În evidență divinitățile egiptene, În special cele puse În legătură cu sfera magică, precum Besxe "Bes
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Î.Hr. datorită activității preoților săi care au reușit să-l impună ca zeu național. Teonimul Înseamnă, pur și simplu, „Stăpân”, Într-o formă care atestă influența zeului babilonian Bel-Mardukxe "Marduk". Cu toate acestea, probabil nu este vorba despre un simplu import din Mesopotamia, ci mai degrabă de o dezvoltare istorică locală a unei vechi zeități indigene pe nume Bolxe "Bol", care, la rândul său, sugerează zeitățile poliade semite Baalxe "Baal". De fapt, urme ale lui Bol se găsesc În numele teofore
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Asteriaxe "Asteria", se regăsește ca efigie pe monedele din Amman. Un alt sigiliu Îi aparține unui personaj care se definește ca „slujitor al lui Baalxe "Baal"” , denumire ce face clar aluzie la o funcție cultuală precisă și nu la un simplu act devoțional. Nu avem informații despre identitatea acestui Baal, dar este posibil să fie vorba despre un epitet care să se refere tot la Milkom. Numele personale conțin diferite teofore: pe lângă Milkom și Baalxe "Baal", Îi mai găsim pe Gadxe
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
mici dimensiuni, scoasă la lumină la Gournia, pare acum să sustragă palatele rolului propriu-zis religios ce li s-a atribuit odinioară. Și totuși, ele constituiau Într-o anumită măsură centrul unor interese colective ce nu pot fi reduse la o simplă dimensiune politică sau economică. În vastele spații sau curți ce se deschideau În interiorul lor, la Cnossos, ca și la Phaistos sau la Mallia, cercetătorii au vrut să vadă spații destinate desfășurării unor exerciții acrobatice, realizate pe tauri În fugă, de către
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
continua prin Împerecheri succesive. Este o sistematizare a lumii, descrisă prin etape, care va ajunge la ordinea cosmică În care va trebui să se desfășoare existența zeilor și a oamenilor. Însă nu există urmele unei antropogonii. Oamenii „sunt” pur și simplu. Eventualele origini ale neamului omenesc din „copaci”, ca arcadienii născuți din stejari, se reduc la tradiții locale. În schimb, interesul se concentrează asupra lumii divine, a cărei aranjare este paralelă cu orânduirea universului. Mod de a descrie, reprezenta și poate
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
formă care trebuie să fi fost destul de apropiată de cea actuală În care pot fi verificate urme ale străvechii oralități. Limbajul mitului este poezia, iar aezii, rapsozii și, În general, poeții sunt depozitarii lui (subcapitolul 3.6). Chiar dacă este o simplă povestire, acest mythos trebuie narat cu Înțelepciune, dând formă cuvintelor, așa cum Îi spune Alcinousxe "Alcinous" lui Odiseuxe "Odiseu" (Odiseea, XI, 367-368). Instrument privilegiat al antropomorfizării zeilor, trăit ca istorie, mitul Întemeia și legitima prezentul grecilor. Dacă atenienii considerau că originea
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
caracterizarea fiecăreia, multe dintre aceste divinități care nu au fost grecizate sunt evident situate sub pământ, o sferă deosebit de importantă În religiozitatea etruscă, pentru care panteonul grecesc nu oferea multe spații utilizabile În scopul unei asimilări; pe de altă parte, simplul fapt că, așa cum am văzut, „Împrumuturile” grecești În panteonul subpământean etrusc nu au fost puține, dovedește că acesta din urmă avea o funcție și o Întindere incomparabile cu cele din panteonul grec corespondent. În orice caz, ignoranța noastră este destul de
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
cu termenele lui fixe de origine istorică (Înfrângere, sărbătoare a consacrării unui templu) și de ciclul de viață al fiecărei persoane (concepere, naștere, profesie, căsătorie, război, moarte). Elementele care, conform unei specifice „gramatici a simbolurilor”1, alcătuiesc o acțiune simbolică simplă sau complexă sunt, În cea mai mare parte, gesturi foarte simple și cotidiene (a mânca, a se spăla, a se Îmbrăca, a saluta), ca și obiectele și materialele folosite pentru Împlinirea lor. De aceea, acestei istorii a cultului i se
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
unui templu) și de ciclul de viață al fiecărei persoane (concepere, naștere, profesie, căsătorie, război, moarte). Elementele care, conform unei specifice „gramatici a simbolurilor”1, alcătuiesc o acțiune simbolică simplă sau complexă sunt, În cea mai mare parte, gesturi foarte simple și cotidiene (a mânca, a se spăla, a se Îmbrăca, a saluta), ca și obiectele și materialele folosite pentru Împlinirea lor. De aceea, acestei istorii a cultului i se acordă puțină importanță față de ansamblul ideilor (credință, salvare, mântuire, mister - fides
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
credință, salvare, mântuire, mister - fides, credere, salus, servare, arcanum), filozofia religiei (Cicero, Lucrețiu, Varro, Seneca), concepția mitică despre zei (Ovidiu), teologia istoriei (Vergilius, Titus Livius) sau problematica modernă de ordin social. Cu toate acestea, semnificația pe care aceste acțiuni simbolice simple și regulate o capătă În religia romană constă, evident, În faptul că tot ce aparține sferei cotidianului, biologicului și obligatoriului În muncă și În viața concretă este duplicat și deci obiectivat; ceea ce este apropiat din punct de vedere ontologic este
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
s-au utilizat texte scrise pentru organizarea cultului și a divinației (imnuri, rugăciuni, ritualuri, cărți sibiline)2. Și În epoca imperială erau cunoscute culte fără imagini și cu simboluri aniconice ale zeilor; ele alimentează idealul romantic al unei religii primitive simple și pure sub regele Numa, care nu se slujea de edificii de cult costisitoare și era lipsită de imagini de zei În formă omenească, imagini fabricate din metal prețios și de hecatombe scumpe (Cicero, De natura deorum, 2, 9 sqq
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
tipologic o astfel de comunitate religioasă (Apuleius, Metamorfoze, 11: comunitatea lui Isis). b) „sacra publica” - „sacra privata” 1. Tratând despre religia romană, juriștii romani au introdus o serie de distincții elementare care le propun cercetătorilor iubitori de ordine câteva structuri simple Într-un cadru mai degrabă haotic. Din ele fac parte, de exemplu, câteva perechi de contrarii, ca „sacru/non-sacru” (sacrum/profanum)2, „licit/interzis” (fastus/nefastus), „lume divină/lume umană” (res divinae/res humanae). De o deosebită importanță este distincția
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
registre, conțin numai comunicări despre actele de cult săvârșite, dar nu prescrieri sau descrieri ale ritualurilor 2. Cele șapte ritualuri ale lui Cato pentru proprietarul de pământ, pentru arendaș (vilicus) și soția lui se găsesc printre rețete de bucătărie și simple instrucțiuni despre arat, semănat, cumpărarea și vânzarea sclavilor și a animalelor. De obicei, ritualurile indică (a) Împrejurarea În care este săvârșit ritul, (b) materialul necesar pentru cult (tămâie, vin, felul de animal pentru sacrificiu), (c) persoanele care trebuie (sau nu
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
culesul (134) - 4 rărirea unui crâng (sacru) (139) - 5 săpături efectuate Într-un crâng (sacru) (140) - 6 lustratio agri (suovetaurilia) (141) - 7 tratamentul luxațiilor (160) Cato a consemnat aceste ritualuri pentru agricultori, nu pentru curiozitatea istoricilor religiei romane. Implicațiile acestei simple observații apar clare dacă vrem să Încercăm să reconstruim părțile generale (ordinaria) pe care Cato sau originalul folosit de el le-au putut lăsa deoparte ca fiind cunoscute tuturor, descriind numai rituri particulare (propria). Pentru că, pe de altă parte, Occidentului
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
obiecte decorative pentru statuile zeilor, cum ar fi colierele sau inelele pentru nas și pentru degete (Abodah Zarah 1, 8). Modul de a fi al unei imagini divine este Înțeles În manierele cele mai diferite. Gama posibilităților merge de la un simplu trunchi de lemn până la „statuile Însuflețite care au percepție sensibilă și sunt locuite de spirit”1. Imaginile pot vedea, Își pot roti privirea, pot asuda, vorbi. Oamenii le contemplă În rugăciune, iar de cealaltă parte, zeii, În sălașul lor din partea
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
artiști cântă În fața zeilor nemuritori. Deși Iunona se află În preajmă, pe Campitoliu ar fi stat femei care se considerau iubite de Jupiter: un exemplu instructiv despre cât de eficace sunt miturile „literare”. c) Critica filozofică și creștină În sanctuare simple și Îndepărtate, care pot fi considerate cu ușurință foarte vechi, se găseau adesea trunchiuri fără podoabe, brute și greoaie, xòana, sau chiar culte aniconice (Tertullian, De idololatria, 3, 1). Aceste ansambluri au alimentat În inteligențele critice ideea unei religii fără
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]