10,662 matches
-
unul mai profund și infinit mai grav. Mânia care se trezi În el avu cel puțin un rezultat benefic: imediat ce părăsi magazinul, Fima schimbă drumul, tăie un maidan gol, intră Într-o clădire neterminată și de-abia reuși să-și desfacă fermoarul pantalonilor, că vezica i se și goli Într-un jet continuu și furtunos. Se simți atât de victorios, Încât nici nu-i mai păsă că pantofii și manșetele pantalonilor i se murdăriseră de noroi. Se Îndreptă spre nord, trecu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
noi nu ne așteaptă un pericol asemănător. Dar expresia „baie de sânge“ i se păru un clișeu perimat. Și chiar combinația de cuvinte „clișeu perimat“ i se păru În clipa aceea o platitudine. Lângă el, pe masă, era un pachet desfăcut de biscuiți cu unt. Fără să-și dea seama, Începu să-i Înfulece, unul după altul. Până când Yael Îi turnă lapte În cafea, Îi explică În mod indirect ce se Întâmplase alaltăieri-seară și cum ajunsese să adoarmă În patul ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
boală malignă, răsufla greu și Împingea la deal un cărucior de copil Încărcat cu produse ambalate În pungi de hârtie și de plastic și un bax Întreg de băuturi răcoritoare. Deasupra grămezii era așezat un ziar ale cărui pagini se desfăceau și fâlfâiau În vânt. Fima privi rapid titlurile, Întinse mâna și băgă cu grijă ziarul Între sticle, pentru că i se părea că acuși va zbura pe stradă. Bătrânul spuse doar: — Nu. Șoin1. Un câine gri-gălbui se apropie dintr-o parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
muselină mașina de cusut Singer și scoțând o singură notă dogită la pianul Bechstein strălucitor. Alese o cupă de cristal și Își turnă puțin din coniacul franțuzesc al tatălui său. Ridică paharul către cele șase vaze pline cu gladiole Înalte. Desfăcu celofanul cutiei cu ciocolată elvețiană fină și moale și gustă. Gâdilă lustrele de cristal cu penele de struț colorate pe care le găsise pe birou. Scoase cu mare grijă sunete delicate, plăcute, din serviciul fin de masă, din porțelan Rosenthal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
înțelege, trebuie să te desfaci de tine însuți." - afirma Brâncuși, dar noi tot nu am reușit. Trăim fără a avea un scop clar definit și asta pentru că viața noastră este în sine o umbră. Ori din umbră nu ne putem desface pe noi înșine. Brâncuși a înțeles această filosofie aparent simplă și a aplicat-o propriului destin, pe care, precum lutul, l-a modelat după propriile-i exigențe. Timpul perfecționează spiritul românesc” afirma Constantin Brâncuși fără să își imagineze măcar, dimensiunea
A doua oară unu by Viziteu Diana () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92957]
-
soiul - și am ieșit într-un val de căldură. Aerul era înăbușitor și simțeam cum tălpile mi se afundă în asfalt. În timp ce mă îndreptam spre mașină, mi-am scos sacoul și mi-am dat jos cravata, dar nu mi-am desfăcut manșetele cămășii. Nu pentru că îmi e rușine. Dar nu vreau să fac paradă cu asta. —Ce ai acolo, tati? mă întreabă fiica mea mai mare pe când mâna ei zăbovește deasupra acelui loc, temându-se să îl atingă, dar arzând de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
ei a lucit în lumina de deasupra. — Așa că pedepsește-l cumva. Nu ai pedepsit destul, pedepsește-l acum pentru asta! Femeile din spatele maldărelor de mâncare și-au coborât privirea. Furia și-a pierdut din ardoare și pumnul ei s-a desfăcut. Și-a luat tava și s-a dus la masă de parcă nu s-ar fi întâmplat nimic. Am pus farfuria și paharul fiicei mele în chiuvetă și am rămas uitându-mă pe fereastră în timp ce apa curgea peste ele. Mimozelor pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
vagoane că era un evreu printre ei. Și imediat au venit ofițerii, strigând obscenități, lovind cu patul puștii, urlând la oameni să își dea jos pantalonii. Bărbatul care spusese povestea s-a repezit în fața rândului și a început să își desfacă nasturii. Patul unei puști l-a lovit în piept. A căzut la pământ și s-a rostogolit la loc în grămada de oameni juliți, bătuți, necircumciși, luptători ai rezistenței. Dar acum eram în America. Aici bărbații în uniforme nu le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
vorbea despre trecut, se foloseau doar presupoziții, „dacă“. Dacă aș fi fost în fața rândului în acea dimineață și nu la coadă. Dacă aș fi rămas în urmă, în loc să o iau înainte. Dacă nu aș fi fost primul care și-a desfăcut pantalonii atunci când ofițerii SS au venit în tren. Treptat, de la „dacă“ s-a trecut la teorii. Am supraviețuit pentru că am fost precaut. Am supraviețuit pentru că mi-am asumat riscuri. Dar, dincolo de aceste convingeri despre utilitatea unui anumit comportament, mergând mână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
uitat la plăcuța cu numele. Era un triunghi de metal cu o bază lată și cu un vârf ascuțit. I-am simțit greutatea în palmă. Mi-am imaginat-o izbind capul lui Mintz. Sângele înflorind, ca un boboc care se desface. Ochii lui Mintz căscați și morți ca niște monede, exact ca ochii bărbatului din hambar. Lasă vina, să vorbim despre răzbunare, ar fi trebuit să-i spun. Nu, i-am zis lui Stanley Mintz. Nu, i-am repetat și doctorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
ținem lucrurile valoroase. Pumnul lui apucă un teanc de bancnote. Zărește bijuteriile, dar nu poate să le apuce fără să scape banii. Se uită în jur după ceva în care să îndese prada; ia servieta cu o mână și o desface. Caietele Annei se rostogolesc pe podea. Paginile zboară din ele. Se răsucesc, se leagănă și plutesc într-o rază de lumină gălbuie care pătrunde printr-una dintre ferestre. Nici unul dintre noi, nici măcar Anne, nu se uită la ele în timp ce părăsim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
Pels, Peter; soție, Madeleine; fiică, Abigail; fiică, Elizabeth. De îndată ce se va naște bebelușul, voi mai adăuga un nume. L-am strecurat la loc în seif și am ridicat plicul de manila. Era mai greu decât documentul mic și albastru. Am desfăcut legătura din jurul clamei și am ridicat clapa. Banii stăteau cuminți înăuntru, aranjați în teancuri, fiecare teanc legat cu câte două elastice. I-am scos, i-am aranjat frumos pe raft, apoi am pus jos plicul ca să am ambele mâini libere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
un bărbat s-a apropiat de mine: —Hei, amice! Mi-am încleștat pumnii chiar înainte să mă întorc. Avea un nas ca de porc. —Douăzeci de parai, a șoptit el. Al cincilea rând din centru. O afacere. Pumnii mei se desfăcură. Bărbatul nu era un bătăuș, ci doar un bișnițar. I-am spus că nu mă interesează, dar când m-am întors și am pornit-o pe Forty-eighth Street, nu m-am putut abține să nu râd gândindu-mă că era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
exact în același loc. Nu o să știe niciodată că fuseseră scoase. Când ieșeam din bucătărie, am observat un plic sub ușa de la intrare. Încă ținându-l în brațe pe fiul meu, m-am aplecat, l-am ridicat și l-am desfăcut. Liga locală de atletism a poliției dorea o sponsorizare. „Mă simt foarte rău, aici, în patul meu cald, când cele mai bune prietene ale mele cine știe pe unde rătăcesc, chinuindu-se prin vânt și furtună sau poate chiar s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
auzit. —Spune-le, Charlotte, am rugat-o, dar Charlotte scutura din cap și încerca să se îndepărteze cât mai mult de mine. Spune-le, Otto! Dar Otto dispăru din raza mea vizuală, în cercul protector format de avocați. Gardienii îmi desfăcură mâinile. —Spune-le adevărul despre tatăl meu, l-am rugat, în timp ce brațele puternice mă scoteau din sală. Unul dintre gardieni mă prinse de după gât. — Eu sunt Peter van Pels. Strânsoarea lui era tare ca fierul. I-am tras una în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
crezi, ce sărbătoare!” Victor Hugo 348. „... Rolul eliberării prime E cartea, cartea este acolo, pe-nălțime; Sclipește; și fiindcă străluce sus pe coame, Sfărâmă ghilotina, dar și război și foame.” Victor Hugo 349. „Îți intră cartea-n minte și-aici desface toate Cătușele greșelii de adevăr legate Ca-n fiecare cuget e nodul gordian.” Victor Hugo 350. „Avutul tău e cartea! Ea este bucuria Și dreptul, adevărul, virtutea, datoria, Progresul, rațiunea ce patimi risipesc.” Victor Hugo 351. „Cartea înseamnă libertate.” Victor
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
pot fi zărite la muzeul van Gogh din Amsterdamă, nici un alt pictor nu are atâtea autoportrete obsedante (despre Frida dinafară și cea dinăuntru, ori despre ambele Fride, siameze terifianteă precum Frida Kahlo. Părul ei împletit în cozi rar s-a desfăcut și atunci doar ca să puncteze o răscolire, o devastare interioară, o traumă, moartea ei trăită de zeci și zeci de ori, datorită contextului ei femeiesc de invalidă neputincioasă. Există, de pildă, celebrul autoportret impasibil, cu părul lăsat (din 1947Ă, sau
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
dus farfuria la chiuvetă, acolo unde Helena stătea și se uita la ea. Îți mulțumesc pentru tot. Așteaptă pe verandă, a zis Helena. Am ceva. După câteva minute, Helena a ieșit din casă cu o săculeț din catifea neagră. A desfăcut funda și-a scos la lumină o bucată lustruită de peruzea, ale cărei margini erau rotunjite de atâtea atingeri. Rară în țara mea, a explicat Helena. Pentru siguranța, da ? Indienii voștri știu. Am adus la ea pe barcă. Ia tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
îndesat peruzeaua înapoi în săculeț, după care a împins cadoul în palma Jinei. Ba da. Ia tu. Scrie ce speri și pune înăuntru cu piatră. Ține uscat. Ajungi acolo în siguranța. Jina a realizat că strângea săculețul în pumn. A desfăcut degetele și-a încercat să râdă, dar gestul nu i-a reușit, iar râsetul ei a fost mult prea zgomotos și de-a dreptul înfricoșător. Și-a acoperit gura cu palma, iar Helena i-a atins umărul. Sub unghiile femeii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
-și croiască drum către mare ca somonii sau ca un mesaj ascuns într-o sticlă. Zach să fie în siguranță. Pașii au amuțit. Zach stătea în picioare, în spatele ei, și aștepta. Hai să mergem, i-a spus Jina. Ellis a desfăcut frânghia cu care gabara fusese ancorată de mal, iar Zach a chiuit. Aveți grijă, le-a strigat Ellis. Zach a dat din cap, dar privirea îi era deja proiectată în josul râului, către Phantom Creek și Rainier Rapids, care, în sistemul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
munte rezistent și imun. O fâșie de lumină s-a ițit printr-o nișă dintre dealuri. Nori umezi, veniți dinspre sud se îngrămădeau deasupra lor, iar temperatura trebuia să fi urcat la zece grade. Parcă era vară. Zach și-a desfăcut vesta de salvare și și-a dat-o jos. Doamne, m-a înnebunit, a declarat el aruncând-o într-o parte. De-aici pân’ la Barth e numai apă liniștită. Poți să te mai bălăcești o dată. Zach și Jina s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
Hainele îi erau saturate de apă și-i atârnau grele pe piept. Vesta de salvare a lui Zach era ca un animal ancorat în jurul gâtului ei. Jina n-avusese habar că apa putea să fie așa de grea. Și-a desfăcut vesta, și-a scos puloverul de lână și le-a aruncat pe-amândouă pe mal. Și-a forțat creierul să se concentreze și-a privit prin ploaie, căutând culori primare: o șuviță de păr roșu, un guler galben, doi ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
trebuia, dar Mike era agent FBI; știa că în cuvinte nu poți să ai întotdeauna încredere. Mult mai relevant era felul în care Jina plângea sub duș, presupunând că acolo n-o s-o audă nimeni, felul în care i se desfăcea din îmbrățișare chiar înainte s-adoarmă și cum aluneca în vise cu trupul rigid. Jina mai fusese măritată de două ori, așa că Mike își închipuise că era prudentă. Iar el fusese dispus să-i lase timp. Și tocmai din acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
o vrea înapoi. Alice știa cum să construiască personaje; poate că ea însăși putea să devină unul. Genul de personaje despre care scrisese: caractere curajoase, caractere care luptau pentru cineva sau pentru altceva. Eroii de care fusese mândră. Alice a desfăcut fermoarul cortului. Afară nu era nimeni; focul se stinsese. Doar jăratecul mai sclipea în vatră, deși aerul era plin de fum. Vântul își schimbase direcția. Atmosfera era animată de insectele panicate și de fulgii de cenușă. Singura lumină venea din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
fulgii de cenușă. Singura lumină venea din cortul lui Irene. Naji dormea cu fratele lui. Alice a traversat tabăra cu pași grăbiți și s-a lăsat pe vine. Irene ? a zis ea. Am auzit ceva. Tăcere. Apoi fermoarul s-a desfăcut. Irene a scos capul afară. Și ? Alice și-a privit mâinile. Manichiura franțuzească îi era distrusă, vârfurile la început albe ale unghiilor erau acum murdare. Nu-i destul c-am pierdut totul ? a spus ea. Irene i-a zâmbit cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]