9,299 matches
-
imperialistă. Există un contrast foarte puternic între acest tipar și evenimentele din jurul sfârșitului Războiului Rece. Dezintegrarea Uniunii Sovietice se pretează într-o mai mică măsură unei explicații convenționale la nivel de sistem. Realiști structurali proeminenți, inclusiv Waltz, acceptă în mod explicit că această evoluție este cel mai bine înțeleasă ca un colaps intern, ale cărui origini se află numai la nivelul unității. Bineînțeles că sfârșitul Războiului Rece poate fi privit ca o consecință a declinului relativ al imperiului sovietic, sub greutatea
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
avem, în plus față de deși, o dublă implicatură conversațională generalizată: în (chiar dacă) A, B ne așteptăm ca producerea lui A să fie improbabilă, în schimb să antreneze aproape cu certitudine B (atunci când se produce) - așteptare care poate fi însă contrazisă explicit: Chiar dacă nu mă inviți, eu tot vin: tu oricum nu mă inviți niciodată, și eu nici n-am nevoie de invitația ta, vin zilnic la sora ta. Pentru un conector monoplan ca nu numai A, ci și B implicatura conversațională
[Corola-publishinghouse/Science/85001_a_85787]
-
cum o fi, eu nu mă mai zbat, structuri care fac tranziția către statutul de (semi)conector al formei fie - în coordonarea disjunctivă sau în formele de "condițional al indiferenței" care ne interesează. 4. CONDIȚIONALUL INDIFERENȚEI "Condiționalul indiferenței" (CI) exprimă explicit și economic ansamblul condițiilor (alternativ sau simultan îndeplinite) în care se realizează starea de lucruri descrisă în regentă. 4.1. În varianta sa explicitată analitic, poate fi introdus prin formula (semigramaticalizată lexico-sintactic) indiferent (dacă), supraordonată unei disjuncții de propoziții exprimate
[Corola-publishinghouse/Science/85001_a_85787]
-
situației evocate de regentă) cu CI: a enumera toate circumstanțele alternative posibile drept condiții în care un fapt se produce echivalează cu a le declara irelevanța. Atare suprapunere nu are însă loc în cazul în care vorbitorul are în vedere, explicit sau implicit, și circumstanțe în care faptul în cauză nu se produce - vezi (4), (6), (7), (61): (61) Vin (ori) dacă-mi trimite o invitație, ori dacă-mi dă ea un telefon; dacă-mi trimite vorbă prin altcineva, nu vin
[Corola-publishinghouse/Science/85001_a_85787]
-
este o noțiune relativă, care poate fi înțeleasă ca atare într-un anumit cadru istorico geografic și într-o anumită împrejurare, în timp ce într-o altă situație ar putea apare drept formă de manifestare a unei constrângeri. Pentru a fi mai expliciți în argumentare, putem să ne gândim la restricțiile formale care îi sunt impuse unui nevorbitor de limba engleză ce emigrează în SUA. Deși are dreptul la opinie, are libertatea cuvântului, garantate prin lege, practic acestea nu îi sunt de nici un
Conceptul de libertate în filosofia modernă by Irina-Elena Aporcăriţei () [Corola-publishinghouse/Science/663_a_1310]
-
argumente împotriva interpretărilor realiste ale „ontologiei Tractatus-ului“. Caracterizarea propozițiilor elementare drept „imagini“ va putea fi susținută numai dacă „obiectelor“ li se va acorda aceeași realitate ca și faptelor cunoscute prin experiență. Ceea ce este cu totul neplauzibil în lumina unor afirmații explicite care se fac în Tractatus despre „obiecte“: 2.02 „Obiectul este simplu.“, 2.022-2.023 „Este evident că și o lume oricât de diferit gândită în raport cu lumea reală ar trebui să aibă ceva comun cu lumea reală - o formă.“ „Această
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
sens“ (adică de conținut informativ) ale logicii și matematicii și de „nonsensurile“ care sunt „propozițiile filozofice“. Asemenea cititori au fost și admiratorii lui Wittgenstein din Cercul de la Viena. Ei credeau că Tractatus-ul conține, chiar dacă nu într-o formulare așa de explicită ca cea pe care și-o doreau, un criteriu al semnificației cognitive, care ne permite să distingem expresiile ce sunt fie adevărate, fie false de celelalte expresii ale limbajului nostru. Autori ca Moritz Schlick, Rudolf Carnap și Friedrich Waismann s-
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
față de limbaj, care favorizează un demers de factură analitică.80 Dintr-o asemenea perspectivă se pierde tocmai ceea ce conferă în cea mai mare măsură originalitate și radicalitate acestei scrieri. Cei care o împărtășesc vor trebui să treacă cu vederea contestarea explicită și subliniată a posibilității de „a spune ceva“ despre forma logică și despre limbaj, să uite toate referirile din ultimele pagini la „ceea ce este mai înalt“ sau să treacă peste ele socotindu-le reflecții existențiale fără legătură cu corpul principal
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
special pentru cei care aderă la axioma fundamentală a filozofiei analitice este esențial să se ajungă la o decizie cu privire la un model corect al conceptelor de «semnificație» și «înțelegere». Iar această problemă nu poate fi soluționată decât printr-o cercetare explicită cu privire la forma corectă a unei teorii a semnificației.“ Într-un interviu ulterior, Dummet a insistat asupra respingerii unui punct de vedere central în gândirea târzie a lui Wittgenstein, acela „că filozofia nu poate modifica practica lingvistică“. „Practica noastră lingvistică poate
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
a gândi. Ci, dacă ar fi posibil, să stimulez pe cineva spre gânduri proprii.“ Există mărturii care sprijină presupunerea că Wittgenstein socotea tocmai o combinație bine dozată a provocării de a găsi morala unei descrieri sau istorisiri cu unele indicații explicite drept procedura cea mai potrivită pentru formarea și dezvoltarea exercițiului filozofic al gândirii. Primul rol al filozofului este să ofere celui care-l ascultă sau citește cât mai multe sugestii și imbolduri pentru căutările proprii. Alice Ambrose, care a editat
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
conținut. Atât în opera sa «timpurie», cât și în cea «târzie», Wittgenstein expune anumite teze cheie, ce pot fi identificate, susținute și explicate ca orice altă teorie filozofică.“50 Dacă acceptăm că Wittgenstein a propus, chiar dacă nu într-un mod explicit, anumite teorii, atunci va trebui să concepem că sunt posibile mai multe lecturi ale textelor sale. Orice expunere a ideilor și argumentelor lui Wittgenstein ar trebui, de aceea, să fie precedată de observația „așa cum îl înțeleg eu, Wittgenstein vrea să
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
A VEDEA MAI BINE“ 297 Recunoscând că atât în Cercetări, cât și în alte însemnări ale sale Wittgenstein s-a pronunțat împotriva ideii curente că obiectul cercetării filozofice este formularea și întemeierea unor teze teoretice, autorul afirmă că „această intenție explicită este pe de-a întregul compatibilă cu faptul că el filozofează cu intenția neexprimată de a întemeia o teorie“. Iar dacă se va putea arăta că lucrarea conține „o teorie bine întemeiată“, atunci indicația cu caracter biografic că Wittgenstein nu
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
vedere al Tractatus-ului, „clarificarea logică a gândurilor“ se va înfăptui cu instrumentele pe care le oferă un limbaj ideal, limbajul formalizat. El mărturisește că a fost în mod neplăcut surprins să afle că Wittgenstein a respins mai târziu, în mod explicit, acest punct de vedere.73 Chiar și mai recent, unii cercetători ai filozofiei austriece sunt tentați să caute și să sublinieze convergențe între gândirea autorului Tractatus-ului și pozițiile Cercului de la Viena.74 Cei care îl așază pe Wittgenstein, în peisajul
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
fiind inițial concepută ca o alianță interguvernamentală politică și militară menită a asigura securitatea statelor Europei Occidentale și ale Americii de Nord împotriva pericolului comunist, prin realizarea unui sistem de apărare colectiv 251. Un alt motiv, poate mai puțin exprimat la modul explicit însă care a contat în construcția structurii, a fost acela de a menține un anumit grad de "control" asupra unor eventuale "aspirații" ale Germaniei de a dezvolta în viitor, din nou, o atitudine beligerantă. Exista, în momentul respectiv, temerea că
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]
-
reprezintă "un instrument foarte util pentru soluționarea multor probleme majore care sunt pe ordinea de zi a Organizației 283". În contrast cu drepturile de care se bucură Adunarea Parlamentară a Consiliului Europei în influențarea procesului de elaborare a politicilor, nu există probleme explicite asupra cărora organismele interguvernamentale sunt obligate să se consulte cu Adunarea. În timp ce parlamentarii pot aduce recomandări în atenția organelor de conducere ale OSCE, acestea din urmă nu sunt obligate să le ia în considerare. Rezoluțiile adoptate de Adunare nu sunt
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]
-
consecințelor neanticipate ale acțiunilor angajate. Incertitudinea și incompletitudinea contractelor generează Însă oportunism (mai ales În situații de dependență generate de specificitatea investiției inițiale), precum și lipsa condițiilor exterioare egale. Dacă toate consecințele ar fi anticipabile și evaluabile, atunci părțile ar angaja explicit și exhaustiv drepturile și obligațiile aferente unei relații de schimb ce se desfășoară (sau are consecințe) pe o perioadă mai lungă de timp. Cum Însă nu există posibilitatea anticipării și planificării tuturor situațiilor, pot apărea situații neprevăzute și ale căror
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
două activități de producție ar fi integrate Într-o singură firmă (societate comercială). Decizia de a mări sau nu producția În condițiile unei cereri ridicate pe piață, ar aparține astfel managerului. În ambele cazuri, drepturile reziduale nu fac obiectul contractării explicite ex-ante Între actori ce desfășoară activități economice tehnologic diferite, dar complementare, ci sunt alocate În virtutea unui mecanism instituțional: proprietatea lui A asupra propriilor capacități de producție (dreptul real al acestuia ce-l leagă de bunul respectiv) În primul caz sau
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
1400). În astfel de condiții, riscul și incertitudinea reciprocării furnizează oportunitatea ca partenerii să-și demostreze credibilitatea (trustworthiness). „Teoreticienii clasici ai schimbului au sugerat că Încrederea este mai probabil să se dezvolte Între parteneri atunci când schimbul are loc fără negocieri explicite sau Înțelegeri contrângătoare” (p. 1396). În cazul schimburilor negociate, datorită faptului că termenii schimbului sunt cunoscuți și garantați ex-ante (fie ca urmare a negocierilor mutuale, fie ca urmare a aplicării unor prevederi legal - instituționale), Încrederea devine inutilă. Așadar, schimburile reciproce
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
Pentru a Înțelege mai bine relația dintre rețele și instituții vom relua problematica Încrederii interpersonale. „Teoreticienii clasici ai schimbului au sugerat că este mai probabil ca Între parteneri să se dezvolte Încredere interpersonală (n.a.) atunci când schimbul are loc fără negocieri explicite sau Înțelegeri constrângătoare. În aceste condiții, riscul și incertitudinea schimbului oferă partenerilor oportunitatea de a-și demonstra credibilitatea lor (trustwortiness)” (Molm et al., 2000:1396). Coleman (1990) face distincția Între schimbul reciproc și cel negociat. Riscul și incertitudinea inerente schimburilor
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
Într-un context mai larg de schimburi Între actori (embedded relationships). Cercetările realizate de Uzzi au arătat că relațiile implicate au mai multe caracteristici specifice: sunt bazate pe Încredere și legături personale Într-o mai mare măsură decât pe contracte explicite, facilitează transferul de informații mai mult decât simplele cotații de preț și implică o logică a acțiunii satisfăcătoare Într-un context temporal mai larg, mai degrabă decât o logică maximizatoare a schimburilor discrete. Așa cum arăta și Larson (1992) aceste tipuri
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
aranjamente constau În mod tipic din rutine de negociere și ajustare mutuală care rezolvă problemele În mod flexibil. Ele sunt diferite de cele oferite de piață, cum ar fi „abandonul” (Hirschman, 1970, 1999), deoarece Învățarea privind propriile greșeli (semnalizarea) este explicită, mai degrabă decât inferată din acțiunile altei firme. Negocierea și ajustarea sunt sinonime mecanismului politic al „contestării” (voice), În sensul constructiv folosit de Hirschman, respectiv ajutor pentru adaptare. Problemele nu se rezolvă doar prin „abandonarea” relației În favoarea concurenței; acesta din
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
acțiunilor individuale, dar devin independente În raport cu acestea ajungând să le constrângă. În cele ce urmează, vom propune un model explicativ integrativ al cooperării economice și sociale În care considerăm dinamica factorilor reglativi, culturali și structurali odată cu asumarea unei concepții acționale explicite În privința actorilor pentru explicarea patternurilor sociale ale cooperării organizate/instituționalizate. Vom considera deopotrivă piețele ca și multitudinea formelor organizaționale și a rețelelor drept incidențe ale unui tip de cooperare formală care, În combinații diferite produc ceea ce Coase (1992) numea structura
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
pe care le primește bolnavul despre afecțiunea sa și caracterul ei genetic este bulversant chiar și pentru cei cu un nivel educațional mai înalt. De aceea este bine, pentru eficacitatea acțiunii, să se pună la dispoziția pacientului un material scris, explicit și practic. De asemeni, este util de programat alte ședințe de discuții fie cu medicul, la spital, fie cu un personal mediu specializat, eventual la domiciliul pacientului. B) SCREENINGUL FAMILIAL “I DIAGNOSTICUL PRESIMPTOMATIC Până nu de mult, sfatul genetic adresat
Boala polichistică renală autosomal dominantă (ADPKD) by Mircea Covic () [Corola-publishinghouse/Science/91917_a_92412]
-
ștergîndu-se ca un oval de soare. Keats, neștiutor de greacă, avea preștiința Greciei. În acest Delos al poeziei ridicate, nouă sau veche, modernismul sună ca o evocare profană". Ion Barbu nu intenționează în paginile sale să propună o estetică proprie explicită, ci una implicită, ce rezultă mai totdeauna, prin raportare și reacțiune la varii situații ce acoperă viața științei și literei. "Viața literară", din 10 martie 1928, găzduiește scurta Poezie leneșă, atitudine proprie în contra a ceea ce numește vrășmașe împăiată. În abordarea
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
Matei Caragiale personagiilor sale sînt de aceeași natură cu infinitatea de operații care ne dezleagă de o lume de ființe algebrice, pentru un grad superior de transcendență. în literatură, idealitatea personagiilor se obține printr-un exces de dărnicie". E o explicită și aplicată argumentare a comuniunii dintre matematică și literatură. La Ion Barbu, cum subliniază Basarab Nicolescu în Pentru mai dreapta cinstire a lumii lui Anton Pann, din monografia amintită, viziunea este complementară, într-un anumit sens, celei a lui Mateiu
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]