9,442 matches
-
rând prin atmosferă și atrage prin amestecul de căldură și umor. În Drum bun, Simina! (1987), eroul-narator rememorează dragostea pentru Simina, acum iremediabil pierdută. Naratorul scrie o carte despre controversata personalitate a lui Seneca și, fără să-și dea seama, ficțiunea pe care o construiește capătă întâietate în fața propriei sale povești de dragoste. Roma secolului întâi este mai reală pentru el decât existența alături de Simina. Naratorul este obsedat de istorie și filosofie, în vreme ce Simina reprezintă întruchiparea spontaneității și a purității neatinse
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285561_a_286890]
-
avut darul disimulării, acoperindu-și protector fondul său grav și chiar tragic (nicicum „jovial”) cu „măștile inocenței”. Acest cod al măștilor, detectabil la eul empiric, este folosit de povestitor și retrospectiv în Amintiri din copilărie, analizate aici ca operă de ficțiune propriu-zisă, iar nu ca autobiografie. P. nu se hazardează în emiterea de ipoteze neconfirmate de documente și acest lucru se observă și în Anexă, apărută inițial separat, sub titlul Ion Creangă și lumea în care a trăit (1999), care cuprinde
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288688_a_290017]
-
mai bun nivel al producției industriale și cel mai înalt nivel de viață, în ciuda prestațiilor de reparații extrem de ridicate în favoarea Uniunii Sovietice. În pofida propagandei, populația își dădea seama din ce în ce mai clar că depășirea economică a Vestului, obiectiv stabilit inițial, rămânea o ficțiune. Epuizarea resurselor și scăderea productivității ca urmare a centralismului și economiei planificate constrângeau regimul est-german să amâne pentru o dată ulterioară executarea promisiunilor făcute. El a fost nevoit să contracteze din ce în ce mai des împrumuturi din Vest. Din cauza regresului înregistrat în sectorul bunurilor
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
larg Edgar Papu în Estetica lui Dante (Editura Princeps Edit, 2005): "Mai întîi, sensul literal este acela ce urmează exclusiv litera textului, așa cum îi arată și numele. Sensul alegoric, la rîndul său, cuprinde adevărul care se ascunde sub masca anumitor ficțiuni frumoase. Sensul moral privește învățăturile, normele de conduită practică, ce se pot deduce din relatările textului. În sfîrșit, sensul anagogic este ceea ce Dante numește un supra-sens, apărînd în împrejurări cu totul speciale. Bunăoară, în anumite scrieri, sensul literal nu se
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
normele de conduită practică, ce se pot deduce din relatările textului. În sfîrșit, sensul anagogic este ceea ce Dante numește un supra-sens, apărînd în împrejurări cu totul speciale. Bunăoară, în anumite scrieri, sensul literal nu se mărginește numai la redarea unor ficțiuni frumoase, ci exprimă nemijlocit, un înalt adevăr spiritual. În cazul de față, sensul anagogic deține rolul de a adînci și de a amplifica cele spuse direct în litera textului". Edgar Papu propune și o aplicație pe textul dantesc Infernul, Cîntul
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
care îl arată litera textului, adică rătăcirea poetului într-o pădure sălbatică și întunecoasă, care-l umple de spaimă, pînă cînd, în sfîrșit, reușește să iasă într-un luminiș. Sensul alegoric ne indică substratul ce se ascunde sub învelișul acestei ficțiuni cu motiv silvestru. Pădurea împreună cu întunericul reprezintă mulțimea fără număr a păcatelor în care s-a cufundat poetul către mijlocul vieții sale. Sensul moral închipuie groaza de păcat a spiritului creștin (che nel pensier rinnova la paura), apăsarea conștiinței împovărată
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
ce va face societatea viitoare, nici ce soi de întreprindere va încuraja - totul e cuprins în haosul viitorului. Dar tocmai pentru că nimic nu e sigur, tocmai pentru că nesiguranța absolută dă loc la speranțe exagerate, specula a și pus mîna pe ficțiune și o vinde drept bani buni. E cu totul indiferentă pentru speculatori valoarea intrinsecă a viitoarelor titluri. Ei știu că la orice nouă emisie patronată de nume cunoscute se naște hausse în piață și cestiunea principală e de a vinde
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
Matei Geamănu - oferă pretextul unui edificiu narativ fastuos, proiectat și clădit cu o maturitate rară la un începător, care își anunță de pe acum spiritul de împotrivire. Cărțile sale se așază sistematic de-a curmezișul convențiilor, temelor și tehnicilor consacrate ale ficțiunii. Romanul romancierului, personajele-autori, jurnalul și confesiunile fictive, stereotipiile „obsedantului deceniu”, tema iubirii în circumstanțe potrivnice, obsesia memoriei recuperatoare și a terapiei prin regresiune - toate acestea și multe altele sunt supuse unui tir metodic, care întoarce, cu o cruzime nu lipsită
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290051_a_291380]
-
Dincolo de aceștia, evoluează o orchestră amplă de voci narative anonime. Jocul fictiv-metafictiv, prezent în toată literatura optzecistă, este aici bine strunit, lipsit de stridențe și nu compromite coerența ansamblului. Stabilizat de pe acum, echilibrul dintre funcția fabulatorie și cea reflexivă a ficțiunii se păstrează și în romanele următoare, unde virtuozitatea tehnică pare inepuizabilă. Un element de continuitate este prezența de prim-plan a câte unei figuri feminine, un amestec, în proporții mereu variabile, de Emma Bovary și de Marilyn Monroe, transplantate în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290051_a_291380]
-
cu Ninocika. Multifuncționale, fragmentele sunt, pe de o parte, un roman al scrierii romanului - o căptușeală autoreferențială neostentativă și ponderată cantitativ, bine armonizată cu întregul, iar pe de altă parte, o cheie de lectură, oferind o paralelă a destinelor din ficțiunea încadrată. Uneori persoanele din jurnalul romancierului - adică din viață - par să copieze ad litteram replici ale dublurilor lor din literatură, adică ale personajelor Sandu, Pia et comp. În al treilea plan, bagatelizant și ironic, se urmăresc reacțiile unei familii de hamsteri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290051_a_291380]
-
creatoare (de pildă, rescrierea). Accentul nu cade însă niciodată pe ele. Ora oficială de iarnă nu consemnează istoria scrierii unor romane, ci experiența istoriei lor. La fel ca înregistrarea sau playbackul, iarna este o experiență simbolică, la limita incertă dintre ficțiune și ceea ce poate fi numit în mod obișnuit realitate. Foarte adesea însemnările nici nu sunt datate, iar spațial vorbind, totul se petrece în Est, acesta fiind titlul simptomatic al unui mare roman de multă vreme proiectat de scriitor. SCRIERI: Luxul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290051_a_291380]
-
1957-1961). Va absolvi Facultatea de Filologie a Universității „Babeș-Bolyai” din Cluj în 1968, fiind repartizat cercetător la sectorul de istorie literară al Institutului de Lingvistică și Istorie Literară „Sextil Pușcariu” al Academiei Române. În 1974 își susține doctoratul cu teza Retorica ficțiunii. Urcă toate treptele profesionale din cercetare, până la gradul de cercetător științific principal gradul I (1990). În 1981 și 1982 este trimis lector de limba și literatura română în Statele Unite ale Americii, la University of Washington din Seattle. Obține în două
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289506_a_290835]
-
-l În funcție de circumstanțele de moment. Astfel, după armele de obstrucție și distrugere, se ajungea - Olvido o văzuse cu cea mai mare luciditate În fotografia din Beirut - la al treilea sistem: armele de comunicare. Sfârșitul imaginii aseptice și inocente ori al ficțiunii universal acceptate. În epoca rețelelor informatice, sateliților și globalizării, informația modifica teritoriul și viețile. Iar arătatul cu degetul ucidea: un pod Încadrat În monitorul unei bombe inteligente, știrea unei creșteri ori a unei prăbușiri la bursă, dată la toate telejurnalele
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
Teroarea albă, București, 1968, Cireșarii, I-V, București, 1972; ed. București, 1976; Pescărușul alb, București, 1969; Îngerul alb, București, 1969; Trilogia în alb, ed. 2, I-III, București, 1974; Adâncimi, București, 1974; Romantica, București, 1986. Repere bibliografice: Eugen Simion, Între ficțiune artistică și baroc. Pe marginea romanului „Întâlnirea” de Constantin Chiriță, CNT, 1959, 42; Cornelia Ștefănescu, Impresii despre eroii romanului „Oțelul”, LCF, 1961, 4; Domițian Cesereanu, Un roman al noului, TR, 1961, 4; Eugen Luca „Oțelul”, CNT, 1961, 10; Paul Georgescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286210_a_287539]
-
Liviu Călin, „Pasiuni”, CNT, 1964, 49; Vartan Arachelian, „Pasiuni”, „Scânteia tineretului”, 1965, 4865; Sânziana Pop, „Trandafirul alb”, LCF, 1965, 10; Ion Lungu, Itinerar critic, București, 1965, 305-318; Nicolae Velea, „Trandafirul alb”, CNT, 1966, 12; Marian Popa, Aventurile existenței și aventurile ficțiunii, LCF, 1967, 26; Victor Ivanovici, Mitul superbei adolescențe, LCF, 44; Nichita Stănescu, Constantin Chiriță - un realist romantic, CNT, 1971, 45; Lucian Alexiu, Utopia adolescenței, O, 1975, 11; Dan Cristea, „Trilogia în alb” și autorul ei, RL, 1976,16; Nicolae Prelipceanu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286210_a_287539]
-
Anton Cosma, Romanul românesc și problematica omului contemporan, Cluj-Napoca, 1977, 206-207; Iorgulescu, Scriitori, 240-241; Al. Călinescu, Noul roman istoric, CL, 1984, 1; Tania Radu, În șaua istoriei, FLC, 1984, 6; Valentin Tașcu, „Rodeo”, ST, 1984, 4; Vasile Chifor, Istorie și ficțiune, T, 1984, 5; Nicolae Oprea, Desprinderea din ramă, VR, 1984, 10; Holban, Profiluri, 327-329; Traian Podgoreanu, Istorie și perspectivă romanescă, RL, 1988, 13; Gheorghe Mocuța, Timpul interior, O, 1988, 14; Stănescu, Jurnal, III, 140-144; Dicț. scriit. rom., IV, 165-166. T.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289441_a_290770]
-
Cărțile crudetc "CĂrțile crude" Cuprinstc " Cuprins" Jocul memoriei și al Întâmplării 7 Jurnale de dincolo de mormânt (I) 12 Jurnale de dincolo de mormânt (II) 49 Al treilea cer 85 Imaginile eului: Arta (auto)portretului 113 Retorica ficțiunii și a realității 144 Cutia neagră 166 Jocul memoriei și al Întâmplăriitc "Jocul memoriei și al Întâmplării" Trăim sub o avalanșă de cărți, sub o avalanșă de biografii, de jurnale, de memorii. Trăim cu frenezie În viața altora. Trăim prin
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
mai degrabă secretă decât conștientă a scriitorului. De cele mai multe ori, cititorul de literatură confesivă speră să descopere, dincolo de autor, personajul. Rousseau, Musil, Thomas Mann erau, desigur, scriitorii unor jurnale. Dar ei mai erau și fascinante personaje, Învăluite În misterul unei ficțiuni ivite din aglomerarea implacabilă de fapte cotidiene. Zi-de-zi-ul devenea, pe neobservate, ambasadorul absolutului. Bolile lui Stendhal se identificau cu Însăși Boala, iar neliniștile cotidiene ale lui Camus - cu simptomele metafizicului, zbaterile Virginiei Woolf nu erau decât eșantioane din marea Nevroză
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
de a-și constitui propria poetică. Ele Încearcă să rezolve de pe pozițiile imediatului ceea ce, În fapt, aparține eternității. Prin astfel de strategii (stratageme provenind din dificultatea stabilirii unei identități precise), jurnalul intim Își depășește condiția obiectivității non-literare, intrând În domeniul ficțiunii. Raporturile jurnalului intim cu moartea pot fi clasificate În trei categorii: relații referitoare la identitatea autorului, relații privitoare la promisiunea jurnalului de a face concurență morții, opunându-i-se, și relații atestând supraviețuirea textului ca atare. Numai În ultimul caz
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
relații referitoare la identitatea autorului, relații privitoare la promisiunea jurnalului de a face concurență morții, opunându-i-se, și relații atestând supraviețuirea textului ca atare. Numai În ultimul caz, când el reușește să se sustragă uscăciunii documentului și impersonalității documentarului, ficțiunea jurnalieră are șanse de a Învinge. Tema autorului În plan formal-teoretic, problema morții e la fel de relevantă ori irelevantă ca oricare altă chestiune luată În discuție de filozofie. În celebra Apărare, Socrate bagatelizează semnificația morții, substituindu-i caracterul irevocabil de paradox
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
am ajunge la o imposibilitate logică, la o existență și la o non-existență funcționând după aceleași legi. A gândi moartea Neputând să trăiască moartea, scriitorul o gândește. El Își precizează propria poziție, descoperind În ea Însemnele identității. Specie hibridă - nici ficțiune sută la sută, nici document În Întregime -, jurnalul Își caută, inconștient, originile. Spre deosebire de autobiografie, În care jocul memoriei modelează și remodelează la nesfârșit formula scrierii, jurnalul se constituie dintr-o bătălie surdă cu timpul. Adică o bătălie cu moartea. În
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
jurnalelor scriitorilor. Dacă una din motivațiile jurnalului - o motivație ades mărturisită - este și dorința de a dubla opera, de a oferi argumente suplimentare pentru ceea ce n-a putut, n-a știut sau n-a vrut să scrie În segmentul de ficțiune al creației, În aceeași măsură există și-o luptă nemărturisită cu moartea. Orice autor scrie cu gândul că rândurile sale vor Înfrunta timpul. La fel, jurnalul intim e o Încercare reînnoită de a transmite posterității mai mult decât scrisul său
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
avânturi și căderi, isteria deciziei și apatia răzgândirii alcătuiesc un scenariu pe cât de contradictoriu, pe atât de apropiat de regulile textului literar. Dramatismul jurnalului intim nu decurge numai din expunerea nudă a Întâmplărilor trăite sau doar văzute de către scriitor. Seducția ficțiunii guvernează fiecare rând al scriitorului care Își pune În pagină nu doar tragedia intimă, ci și imaginea pe care dorește s-o confere acestei tragedii. Chiar și inconștient, el acționează asemeni unui regizor, trecând Înspre simbol și construcție mentală, ceva
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
acțiuni care, În datele ei intime, nu diferă de cele ale actului creației. Subiectivitatea inițială a percepției este Înlocuită treptat de procesul obiectiv al scrierii. Odată pătrunsă pe această pistă, tematica sinuciderii dobândește același regim ca oricare dintre subiectele unei ficțiuni. Ea iese din zona biograficului strict, pentru a-și croi o nouă identitate În vasul alchimic al creației. Locurile comune ale sinuciderii (nefericirea, boala, tristețea, deziluzia, disperarea, nebunia) infiltrează Încetul cu Încetul spațiul eului auctorial, alterându-l și Încărcându-l
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
mai bun caz, e, ca mai toți autorii, „un fiu al propriului scris”. Drieu - personaj livresc? Fără Îndoială, În măsura În care Își trăiește fantasmele cu o Încăpățânare și o lipsă de umor pe care o au doar ființele de hârtie, eroii de ficțiune. Nemilos, de o Înaltă exigență față de angajamentele de onoare luate, el nu face nici un fel de compromis cu himera care-l urmărește. Testamentul său, scris la 15 septembrie 1939, e un document al radicalismului de o virulență rareori Întâlnită În
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]