9,038 matches
-
sine. Prin transformarea personalității și „închiderea în sine” se produce o „întoarcere narcisică” a persoanei către sine - însuși rupându-se orice fel de legătură inteligibilă cu realitatea lumii posibile exterioare bolnavului. Această schimbare face ca bolnavul să devină o prezență stranie în spațiul realității externe, o „prezență negativă” (antisocialul, conflictualul, paranoicul) sau chiar un „individ absent” (bolnavii cronici degradați, demenții). După K. Jaspers, sectorul psihopatologiei este cunoașterea și înțelegerea vieții psihice anormale în ceea ce privește realitatea ei, mijloacele de expresie ale acesteia, raporturile
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
ale personalității ca „fenomene psihice morbide”. Considerată ca „fenomen psihic morbid”, nebunia devine un câmp de cunoaștere al umanului, care, după M. Foucault, reunește toate aceste figuri absurde care sunt, în realitate, elementele unei cunoașteri dificile, ferme, caracteristice. Aceste „forme stranii” sunt situate în „spațiul nebuniei” sau, altfel spus, al „fenomenelor psihice morbide”. Pentru M. Foucault, corolarul nebuniei ca „formă de cunoaștere” este „conștiința nebuniei”, în sensul acesta distingându-se următoarele aspecte: a) o conștiință critică a nebuniei care delimitează rațiunea
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
generează confuzii. Din aceste considerente „lărgirea” cadrului „bolii psihice” prin plasarea sa în sfera antropologiei, ca psihopatologie, este una din căile care completează și chiar răspund la aceste probleme. Pentru R. Jaccard „nebunul” este acea persoană cu un comportament bizar, straniu, irațional, cel care „nu se conduce într-un fel normal”. Extinzând acest cadru, F. Laplantine susține că orice formă de „nebunie” este înscrisă în „normele interne ale modelului cultural”, întrucât fiecare cultură „are” și „produce” formele sale specifice de nebunie
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
sus se poate desprinde faptul că societatea adoptă o anumită „atitudine față de nebuni”, care poate lua trei aspecte: atitudinea nespecialiștilor, atitudinea mass-media, atitudinea specialiștilor. Le vom analiza pe rând în continuare. Atitudinea nespecialiștilor Pentru aceștia, nebunul apare ca un personaj straniu, enigmatic, de neînțeles, care dă impresia că trăiește în altă lume. La acest sentiment se mai adaugă cel de teamă, manifestat prin intoleranță, respingere, izolare, adesea mascat printr-o pseudoindiferență. Toate aceste atitudini decurg din următoarele: a) aspectul imprevizibil al
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
în câmpul unui domeniu de cunoaștere științifică. „Nebunia” reprezintă pentru psihopatologie un domeniu de „cunoaștere științifică”. Pentru M. Foucault nebunia este „o cunoaștere, întrucât toate aceste figuri absurde sunt în realitate elementele unei cunoașteri dificile, închise și ezoterice. Aceste fenomene stranii sunt situate de la început în spațiul marelui secret”. Nebunia se prezintă, prin actele sale, ca o cunoaștere a umanului, filtrată de planul conștiinței reflexive. Cunoașterea „nebuniei” este actualizarea constituită într-un sistem coerent de date ale conștiinței despre nebunie, iar
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
interlocutor, psihiatrul sau psihologul. Limbajul bolnavilor deliranți este un tip de limbaj neologic, încărcat de simboluri și care șochează adesea prin înlocuirea planului realității logice cu cel al iraționalului împins până la absurd. Limbajul delirant este un „limbaj dereistic”, străin și straniu totodată, atât ca formă, cât și în ceea ce privește conținutul său. El are un mare polimorfism, în raport cu tipul de tulburare psihică a bolnavilor. În egală măsură, mai ales în cazul delirului halucinator, limbajul are caracterul unei relatări care amintește de stranietatea situațiilor
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
particulară a schizofreniei, în care tulburările de limbaj se situau pe primul plan. Deși este un limbaj determinat de transformarea delirant-halucinatorie a personalității, el are un caracter particular: exprimă ruptura contactului vital cu realitatea și plasarea bolnavului într-o lume stranie, autistă. Din aceste considerente limbajul schizofrenic este din punct de vedere formal, un limbaj discordant, disociat, incoerent și incomprehensibil, bizar sau manierist. Conținutul său este simbolic, dominat de neomorfisme lingvistice care exprimă „conceptele gândirii delirante” a bolnavului, reprezentările și experiențele
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
Ca o pedeapsă. Ca o stare de posesiune a individului de către ceva impur, care-i alterează natura sfârșind prin a o schimba. Omul bolnav este suferind. Bolnavul psihic sau nebunul depășește suferința. El devine altul prin nebunie. Este o ființă stranie, de neînțeles, schimbată. Bolnavul seamănă cu noi, pe când nebunul este străin de noi. Bolnavul trezește milă. Nebunul inspiră teamă și repulsie. Cu bolnavul se poate comunica. Cu nebunul orice comunicare este anulată. De bolnav te apropii. De nebun te îndepărtezi
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
vlagă, m-am așezat pe scaunul cel mai apropiat, așteptînd într-o tăcere comună, fără nume...Încetul cu încetul, salonul s-a umplut de oameni și de zgomote. Chiar înconjurați de lume, antrenați de ceilalți, indienii păreau, în mod inexplicabil, straniu, absenți. Mîncarea (și mai ales vinul excelent) mi-a dat destul curaj să-mi asum naivitatea întrebărilor care-mi stăteau pe buze. Fuseserăm invitați să purtăm un dialog cu reprezentanții lumii Kogi, doi indieni care nu părăsiseră niciodată înălțimile muntoase
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
un "eu profund", garant al identității persoanei, al coerenței gîndurilor, al continuității dorințelor și comportamentelor, ideea că ființa umană este un ansamblu tot timpul deschis de posibile și imposibile contradictorii. Nu știu dacă te-ai gîndit deja la acest lucru straniu care este eul întreabă Gao Xingjian. Se schimbă pe măsură ce-l observi, ca atunci cînd, întins pe iarbă, îți fixezi privirea asupra norilor pe cer."33 În orice moment, posibilele și imposibilele noastre se pot răsturna, inversa, prăbuși, reconfigura. O persoană
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
episoade amoroase, protagonistul trăiește acum prima dragoste adevărată, o dragoste copleșitoare și enigmatică, curmată înainte de a fi ajuns la plenitudine, dar care consacră la rându-i atingerea bărbăției depline. E o iubire citadină, modernă și evoluată, cu doza ei de straniu și mister și totodată susceptibilă să îndemne la analogii literare: în femeia iubită, Laguna, se poate recunoaște o versiune a doamnei T. din Patul lui Procust de Camil Petrescu. Pe lângă temele principale - armata și dragostea -, rețin atenția și alte teme
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288939_a_290268]
-
construiește și metaforicul poetic, însă fără a avea puncte comune cu realitatea construită filozofic. 341 Vezi G. Ibrăileanu, op. cit., vol. I, p. 322-323. 342 Fără îndoială, subiectivismul, particularismul, adică manifestarea marcată individual, nu trebuie asimilate neobișnuitului, ciudățeniei, fiindcă nici ideile stranii nu pot crea filozofie și nici imaginile stranii nu pot crea poezie (și artă, în general), deși semidocții și dezaxații tind să le omologheze ca atare, pe motiv că ar fi în măsură să le înțeleagă (spre deosebire de alții) semnificațiile adînci
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
puncte comune cu realitatea construită filozofic. 341 Vezi G. Ibrăileanu, op. cit., vol. I, p. 322-323. 342 Fără îndoială, subiectivismul, particularismul, adică manifestarea marcată individual, nu trebuie asimilate neobișnuitului, ciudățeniei, fiindcă nici ideile stranii nu pot crea filozofie și nici imaginile stranii nu pot crea poezie (și artă, în general), deși semidocții și dezaxații tind să le omologheze ca atare, pe motiv că ar fi în măsură să le înțeleagă (spre deosebire de alții) semnificațiile adînci. Există, desigur, filozofi (cazul A. Schopenhauer) sau poeți
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
fenomenul de zgomot se datorează unui comportament spontan haotic. Este foarte important faptul că parametrii răspunzători de generarea haosului sunt similari cu cei necesari pentru un câștig parametric Însemnat [5]. Existența soluțiilor haotice (deterministe), este asociată cu apariția unor atractori stranii În spațiul fazelor, Într-o joncțiune de tip Josephson, soluții ce rezultă dintr-o instabilitate Înregistrată la nivelul joncțiunii. De obicei traiectoria este periodică. Totuși În vecinătatea stării haotice se modifică parametrii specifici[11]. Cu alte cuvinte, variația unor parametrii
Creativitate şi modernitate în şcoala românească by Adriana-Roxana STANA, Maricel AGOP () [Corola-publishinghouse/Science/91778_a_93113]
-
în aberația totalitaristă), dar și rezistența la opresiune, nu numai la cea „administrativă”, ci la oprimarea gândirii libere și la îngrădirea afirmării armonioase a individualității și a viețuirii firești. Citate ilustrative pot fi decupate mai de peste tot: „Era o lumină stranie / de parcă toți cei care se aflau de față / ne doriseră cândva binele / fără să știm. Privirile lor dojenitoare / sfâșiau subțirile noastre armuri de apă / semn că totul / trebuia luat de la început./ Te priveam, aș fi dorit să înțelegi / că ei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290290_a_291619]
-
unei mirări colosale: „Mai știi brățara țipătului / în pasăre de cerneală vezi?” sau „ocheanul sângelui în anotimp se încercuie / deschide unde / când ornicele se desfac în coadă de păun”. Pe alocuri, bunăoară în proza Moartea vie a Eleonorei (1930), imagini stranii pot fi lesne considerate drept versuri de dragoste și, dispuse ca poezie, oricând ar rezista testului critic: „Violetă desfacere și dureroasă de păuni în gâtlejul ocheanului ascuns în gesturile dezolate în pâlnia de cenușă picură minutul amar de frunze, când
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289297_a_290626]
-
și una morală. Etica nu este în lume, și același lucru este valabil pentru logică. Nici una dintre ele nu este un element al lumii; ele sunt amândouă condiții ale eiă Abia cincisprezece ani după moartea lui, ideea, la prima vedere stranie, că etica trebuie să fie o condiție a lumii a început să aibă sens pentru mine.“126 Lui Wittgenstein sugestia că la vârsta și starea lui de sănătate angajarea cu pasiune în lumea ideilor va trebui să fie temperată pentru
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
era cam de aceeași înălțime cu mine, iar dacă aveam tocuri deveneam binișor mai înaltă ca el. Și intuisem că avea o problemă cu asta, ceea ce îmi explica mie, filosofului și psihanalistului de week-end, înclinația lui pentru folosirea diminutivelor. Era straniu să auzi un bărbat în toată firea că vorbește de somnic, mâncărică, pupici... La Andrei, limba română se antrena să-și câștige dreptul la firescul și farmecul diminutivelor din limba italiană... Altfel, ele făceau parte din felul său de a
[Corola-publishinghouse/Science/84984_a_85769]
-
străin să întrebe când auzea că vin din România, de Dracula. Nu, el nu a ajuns în Parlament, iar de văzut vampiri n-am vazut decât la televizor. Seara, urmăream zborul haotic al unui pipistrello 58, acasă, pe terasa hotelului. Straniu, ce de acasă găsești de-a lungul vieții, un hotel e de multe ori acasă, casele prietenilor când poposești în vizită devin acasă, o relație poate fi acasă ... Văzusem un film în care cineva spunea că dacă scrii pe o
[Corola-publishinghouse/Science/84984_a_85769]
-
dimineața! înseamnă că ai avut vise frumoase azi noapte! eu, însă, am fost așa de obosit că am dormit fără vise! ziua bună! că, deja, dimineața s-a dus! luna se pregătește mâine seară să fie "blue"... am visat ceva straniu, cu străzi necunoscute și oameni ciudați și un sentiment general de teamă... dar nu-i bai... la cât visez cu ochii deschiși în timpul zilei... de am un zâmbet lung și lat pe toată fața... măcar noaptea să... compensez! am ieșit
[Corola-publishinghouse/Science/84984_a_85769]
-
comun este costumbrism. În înțeles riguros, n. se deosebește de realism prin aceea că, în loc să focalizeze socialul, acordă interes prioritar biologicului, în loc să opereze o selecție edificatoare în real, reținând tipicul, înregistrează existența pasiv, neocolind banalul și incidentalul, acordând preferință singularului, straniului și patologicului. N. se manifestă îndeosebi în literatură (proză, teatru), dar se exprimă și în pictură, chiar în muzică. Istoricii literari semnalează aspecte naturaliste la Gustave Flaubert (Madame Bovary), cu toate că scriitorul le-a negat existența. O grupare ce susține orientarea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288369_a_289698]
-
se cuvine Poetului. Lumea ar pierde o podoabă de preț dacă tribul ciudatelor, încîntătoarelor făpturi s-ar stîrpi. În Cetatea Isarlîk, aflată La mijloc de Rău și Bun, sînt versuri în care îl aflăm pe poet ca neguțător de rose, stranii mărfuri: "Deschideți-vă porți mari!/ Marfă-aduc, pe doi măgari,/ Ca să vînd acelor case/ Pulberi, de pe lună rase,/ Și-alte poleieli frumoase;/ Pietre ca apa de grele,/ Ce fierturi, ce inele,/ Opinci pentru hagialîc/ Deschide-te Isarlîk!" Cum remarcă și Basarab
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
comun e negarea pretențiilor ideologizate ale științei pur raționaliste și refuzul de a ține știința pe un fel de piedestal, ca pe o expresie supremă, de nezdruncinat, a adevărului în comparație cu orice alt tip de discurs. Aceasta e una dintre consecințele stranii ale relativismului postmodern (semnalat de mulți intelectuali, inclusiv de Benedict al XVI-lea): scepticismul urmărit cu încăpățînare și onestitate trebuie să se nege pe sine în final. (Acest tip de paradox logic a fost deja observat de către unii filozofi ai
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
o operă de specialist" (M.W.). Cine nu se va dedica cu totul acelui domeniu strict care îl preocupă e sfătuit să se țină departe de știință: "El nu va putea trăi niciodată ceea ce se numește "experiența" științei. Fără acea stranie beție, ridiculizată de cei rămași în afara științei, fără acea pasiune, fără ideea că "milenii au trebuit să treacă înainte să vezi lumina zilei, și alte milenii așteaptă în tăcere" pentru a vedea dacă o conjectură e reușită - fără toate acestea
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
literare a vremii pe care l-a publicat Dan Petrescu, în nr. 91 din 1982 sub titlul neobișnuit de "Senzaționala relatare a sorei sinucigașe Geanina despre care s-a scris și la ziar". Ca un clipit complice cu acele timpuri stranii și irepetabile, ca o reverență față de întâlnirile și lecturile mirabile care m-au format ca jurnalist și scriitor, mi-ar fi plăcut să preiau, pentru acest volum de publicistică, titlul unui articol de-al lui Dan Petrescu, care mi se
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]