9,986 matches
-
măguri de nisip stăteau adormite în nemișcarea lor. Cei doi tauri rămași vii se ascunseseră printre ele, pesemne căutând umbră mai bună decât umbra firavă din spatele cortului. Nicăieri zările nu arătau nimic. Unde era oaza, de unde venea cântecul acesta când vesel, când trist? Atunci ieși din cort și Auta. Privi zarea și își întrebă tovarășul de drum: - Ai auzit? - Da, zise Iahuben. Cine cîntă? Sclavul părea îngîndurat: - Cântă nisipurile. Cântă pustiul... - Cum cântă pustiul? Nu înțeleg. - Nisipul cântă. Cheamă vântul. Cu
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
marginea cealaltă a țarcului și, curios să afle care e Ntombi, se luă după el și Iahuben. Auta s-ar fi dus și el, dar nu vru să-l lase pe arcaș singur. Nu trecu mult și Iahuben se întoarse vesel, strigând de departe: - A venit. Au găsit-o într-un copac; s-a cățărat acolo de frică. Venind mai aproape, se aplecă spre Auta și-i șopti: Nu vor s-o lase în țarc... Fără să poată vorbi din pricina tulburării
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
lui. Armele erau curățate, tot așa coifurile și scuturile, și sclipeau. Robii erau bine păziți, și averile luate. Tot ce se putea jefui, era jefuit. Unora, sutașii le dădeau învoire să se ducă de dimineață până seară la Behdet, oraș vesel în care erau femei, bere și vin. Alții se desfătau privind apele din Hapi sau desișurile de papirus, ori se plimbau pe țărmul mării albastre, numită de negustorii albi cu bărbi negre din insula lungă de la răsărit Marea dintre Pământuri
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
prea grea pentru mânuțele lui: era mult mai mare decât pumnul unui bărbat. - N-ai făcut-o tu? întrebă sclavul din nou și luă bila. Copilul îl privea îngrijorat, neîndrăznind să vorbească. - Hai să ne jucăm! strigă Auta cu glas vesel. Un păstor se oprise la câțiva pași de el și-i urmărea cu un surâs. Copilul îl văzu și atunci îngrijorarea îi pieri. Zise numaidecât, arătând cu mâna spre păstor: - El a făcut-o. El e fratele meu! Auta rostogoli
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
și noi căpetenie, ne-a luat-o apa! spuse râzând unul cu barbă neagră, ajuns în Atlantida de undeva de departe, dintr-un mic ostrov răsăritean. Erau gata să întindă pânzele, și când nu se mai aștepta nimeni, se cățără vesel și vioi pe corabie, ca o pisică, Utnapiștim. - Ce vă uitați așa? Ridicați odată pânzele astea împuțite! strigă el râzând și, scoțîndu-și de la cingătoare toporul, îl trânti pe punte. Toată lumea de pe cele două corăbii căută să-l privească la lumina
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
umbre și lumini. Nu știa dacă trebuie să se bucure sau să se teamă. Băiatul își luă inelul, îl mai privi o dată, apoi îl înghiți. - Acum nu mi-l mai ia nimeni până nu-l dă afară stomacul! zise el vesel. Până atunci am timp să mă gândesc ce să fac... - Cum ai izbutit s-o aduci? îl întrebă Auta, în vreme ce Ntombi stătea în picioare, uluită și îngrijorată și se vedea bine după ochii și după gura ei că de nu
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
culoarea fagurilor proaspeți, cu părul negru retezat pe frunte și sprijinit pe umeri. Când intrară ceilalți, femeia tresări și se ridică. - De ce numai Auta s-o fi răpit pe Nefert? Eu dacă vin din stele n-am voie?! spuse cârmaciul vesel. Mi-am găsit o zeiță pe care am s-o iau cu mine în cer. Numai că încă nu-i pot spune pe nume... are nume greu. Spune-mi, zeiță, cum ți se rostește numele? Femeia necunoscută începu să rîdă
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
femeie muritoare, dar eu cum aș îndrăzni să iubesc un zeu? - Și dacă zeul încuviințează dragostea ta și se bucură? se amestecă în vorbă Auta. Cârmaciul întinse mâna și mângâie cu vădită încîntare părul frumoasei Mehituasehet. Atât de mândră și veselă până atunci, nobila rome se lăsă dezmierdată ca o vițelușă și vru să sărute mâna care o mângâia. Dar în aceeași clipă Auta privi în ochean și spuse: - Ne apropiem. Poți s-o cobori mai jos. După un răstimp, pământul
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
s-a împlinit visul și mă iubește un zeu, cum să nu-l iubesc? Nefert nu vru să-i spulbere visul și le chemă pe amândouă să culeagă flori și să alerge după fluturi. Dar nu alergară mult. Auziră strigăte vesele dinspre pădure: era Mai-Baka, venind cu o căprioară pe umeri și cu o sarcină de crengi. Femeile izbucniră și ele într-un strigăt de bucurie, și arcașul fu mândru și mulțumit. Curăță cu cuțitul o creangă dreaptă și o puse
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
Acolo, în alte câteva zile de muncă, trăgînd-o dintr-o parte și înmulțindu-i treptat proptelele în partea cealaltă, așezară luntrea în picioare fără măcar s-o fi zgâriat. De la început, Auta îl întrebă pe Hor cine erau acești oameni veseli și voinici, care muncind întruna, cântau. - Sclavii biciuiți care am venit să-i vindecăm. După ce Maat și celelalte trei prietene ale ei i-au vindecat de răni, prietenul nostru Mai-Baka i-a rânduit să muncească. Am vrut să-l opresc
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
Abraam auzise de la feluriți păstori despre uriașul turn în care locuiau, cum le spunea el în limba lui, Elohim, sau Cei Puternici. Acum se uita lung la Min, pe care nu-l mai văzuse. Întrebă sfios: - Dar tu cine ești? Veselul cârmaci al luntrelor străine apucase să învețe câteva cuvinte din limba lui Abraam și, ca să-i facă bătrânului plăcere, se căzni să înceapă a-i spune ceva, rostind greu vorbele aspre: - Ehe așer ehe... - zise el și se poticni. Voia
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
front. Ciorapi și alifie pentru picioare. — Cum a fost, Burgess... pe front? Întrebă George Gammon. Burges zâmbi clătinând din cap, cu privirile ațintite asupra jarului de dincolo de grătarul sobei din bucătărie, a cărei ușă stătea deschisă, pentru a revărsa lumina veselă pe podeaua cu dale. Era seară și se Întuneca, iar ei ședeau În bucătăria-salon a căsuței lui George Gammon, ascunsă după zidul grădinii de la Lamb House. George așteptă răbdător. De când se Întorsese din război, era greu de știut dacă Burgess
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
natural al povestitului“, tonul general al observațiilor era deopotrivă pozitiv și rațional. Îi citise și câteva dintre creațiile personale pe care, În ciuda limitării impuse de accentul tipic feminin pus pe tema iubirii și a căsniciei, le găsise pline de tușe vesele, de observații ascuțite asupra oamenilor și locurilor, și de semne ale unei integrități artistice reale. Înclina mai cu seamă către povestiri despre acte de renunțare eroică și sacrificiu de sine, comise de femei, În chestiuni sentimentale, și, dacă uneori conflictele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
să Îi ceară permisiunea și sfatul Înainte de a scrie o piesă. Cinară liniștiți și mulțumiți, recapitulând numeroasele puncte forte ale serii, ca niște soldați care se odihnesc În cort, retrăind o bătălie victorioasă. Era aproape ora două noaptea când grupul vesel se sparse. Înainte de a se duce la culcare, Henry compuse o telegramă care urma să Îi fie expediată lui Alice la prima oră a dimineții, așa cum Îi promisese. Pentru prima dată, șirul de cuvinte și propoziții nu tocmai corecte din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
asemenea, pentru că era o stațiune cu un caracter Cockney atât de celebru, Încât era sigur că nu avea să Întâlnească acolo vreun cunoscut care să Îl deturneze de la ceea ce Își propusese. Și se amuză puțin pe seama contrastului dintre mulțimile sale vesele, care sugeau zahăr candel, mâncau scoici și midii, și aspirau h-urile inițiale Într-un abandon total, și drama istorică rafinată În elaborarea căreia era el angajat. La Începutul lui iulie, Îi trimise lui Alexander o variantă revizuită a actului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
obicei, simpla confirmare a capacității de a genera idei noi se dovedi imens de Îmbucurătoare. Pe data de 29, le scrise lui William și lui Alice: „Nu am petrecut niciodată un Crăciun atât de plăcut În egoismul lui, În vidul vesel lăsat de fuga socială aproape universală către țară“. Spre sfârșitul lungii epistole, relata și prăbușirea montării cu Calea doamnei Jasper, afirmând că fusese ușurat să rupă relațiile cu mizerabilul, cu Daly. „Cu toate acestea, a fost pentru mine motiv de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
fie grozav de afectat. — Crezi că ar trebui să Încercăm să dăm de el? Întrebă Norris. Să Îl căutăm? — Nu, zise Gosse. Întâmplător, știu că a organizat un dineu pentru trupă. Mă tem că nu va fi o petrecere prea veselă. Va trebui să Încercăm să Îl Îmbărbătăm mâine. — Da, așa e. Își urară noapte bună și se despărțiră. Nici unul din ei nu se simțea Îmboldit să discute despre piesă. — Actul doi a fost un dezastru, spuse Shaw, În timp ce mergeau alături
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
să vadă nedemna prăbușire a tuturor ambițiilor sale teatrale, căci ar fi resimțit dezamăgirea aproape la fel de greu ca și el. Dădu filele jurnalului, căutând referiri la Încercările lui dramatice. Prima mențiune a Americanului data din 25 martie 1890. „H. pare vesel din pricina piesei și incapabil să Înțeleagă palpitațiile pe care mi le provoacă. În ce stare m-a adus acum șase luni, când mi-a spus, În mare secret, că s-a angajat.“ Urma un pasaj lung pe 7 ianuarie 1891
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
la culcare imediat după ce terminară cina. După plecarea ei, Du Maurier luă o a doua sticlă din vinul său roșu preferat de pe servantă și, făcându-i cu ochiul lui Henry, o duse În atelier, unde, În cămin, ardea un foc vesel. Vinul după cină era in lux pe care Emma i-l Îngăduia rar În ultima vreme. — Fi! de ces vins d’Espagne, cită Henry, În timp ce Du Maurier Îi umplea paharul. — Într-adevăr, deși acesta m-a costat mai mult de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
pentru a se lăsa explorat pe bicicletă. Trebuia să caute refugiul ideal la țară altundeva, În vara viitoare. Întoarcerea la Londra se dovedi mai puțin dezagreabilă decât anticipase. Bucuria extatică a Toscăi la vederea lui Îi provoca mulțumire și aspectul vesel al Încăperilor redecorate de la De Vere Gardens, cu noile becuri electrice, compensa din plin scurtimea zilelor și poluarea din aer. Una dintre primele vizite mondene le făcu familiei Du Maurier, În proaspăt achiziționata locuință din Oxford Square nr. 17, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
În ciuda eforturilor lor copilărești de a-l tachina și de a flirta cu el. Îi aminteau de Minny prin curiozitatea netemătoare și pofta de viață, iar uneori i se păreau a fi reîncarnări moderne ale lui Daisy Miller, cu lipsa veselă de respect față de valorile convenționale și de venerație față de cei mai bătrâni și mai buni decât ele. Aveau și ele biciclete și Îi Întovărășeau, pe el și pe MacAlpine, În expedițiile de explorare a drumurilor plate, nepavate ale comitatului. Deplângându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
s-a stins ea Însăși În ianuarie, anul trecut (oftează și vârfurile mustății cărunte par să se lase și mai mult, din compasiune față de această poveste tristă). O familie cu un destin tragic, mai ales dacă te gândești cât de veseli și de plini de viață erau toți În tinerețe. I-am cunoscut bine, la fel ca și Henry, bineînțeles. Acum Însă, parcă toate familiile au un potențial tragic... Propriul meu fiu, Philip, e În Flandra... Cele două femei murmură a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
parade be admired, let the blue blood color in red the curtains cover in the crystal glass of the chamber. Și încăperea deveni roșie, perdelele luară foc fără să ardă și toți cântară fără a întredeschide their lips un cântec vesel, de fête. From upstairs their circles puteau fi entrêvues și viteza cu care ei visau și erau spirit îi purta pe culmile nemărginitelor tărâmuri de vis și de rubine. Poezia rusă și poezia germană, parnasienii. (Preafrumoasă fată). Totul (tout cela
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
când vrem să le spunem, să le suflăm, ele îngheață și se preschimbă în cristale de frig. Țurțurii de gheață șed pe fereastră, privind înspre afară cu jind: spre unde plecară? Zburarăți spre poienița frumos, maiestos luminată, în care fluturi veseli, veselii fluturi roiesc nestingheriți, nestingheriți roiesc prin acutele țipete de flori. Petalele multicolore și frumos mirositoare le zâmbesc acelor mulțimi și zâmbesc petale ce mirosul și l-au pierdut încercând să-l înalțe spre cer. Seninul cer sincer se înveselește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
vrem să le spunem, să le suflăm, ele îngheață și se preschimbă în cristale de frig. Țurțurii de gheață șed pe fereastră, privind înspre afară cu jind: spre unde plecară? Zburarăți spre poienița frumos, maiestos luminată, în care fluturi veseli, veselii fluturi roiesc nestingheriți, nestingheriți roiesc prin acutele țipete de flori. Petalele multicolore și frumos mirositoare le zâmbesc acelor mulțimi și zâmbesc petale ce mirosul și l-au pierdut încercând să-l înalțe spre cer. Seninul cer sincer se înveselește de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]