87,696 matches
-
ascund unul În spatele celuilalt, conform unui aforism celebru potrivit căruia, o mulțime de capete, dar nici un creier. O naivitate plutește deasupra mulțimii, iar Lăpușneanul face distincția necesară, aprobă spusele vornicului Moțoc: „eu sunt boier mare, ei sunt niște proști” (oameni simpli?), cuvântul a evoluat semantic. „Proști dar mulți!” ăsta e adevărul absolut. Mulțimea nu are criterii. După Îndelungi șovăieli, cere capul lui Moțoc și se crede răzbunată, fără să gândească la faptul că a doua zi, un alt Moțoc avea sà-i
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
realist, cu detalii cuprinzătoare și din alte straturi ale societății vremii, viziunea scriitorului dovedindu-se atentă la manifestările multiple ale vieții românești la la sfârșitul veacului al XIX-lea și Începutul celui de-al XX-lea. Țesătura romanului este oarecum simplă, subiectul se relevă din fapte și Întâmplări obișnuite În viața de zi cu zi a țăranilor. Drama care se prefigurează are Însă rădăcini adânci În sufletul omului, a cărui existență este legată de glie, printr-o dragoste ancestrală, ieșită din
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
lui Aristide Platamonu. Toate se constituie În răspunsuri răzbunătoare. Aceste fapte sunt Întrecute Însă cumplit de măcelul organizat la Amara și În alte sate de către reprimatori. Stilul este sobru, fără Înflorituri, limba este adecvată situațiilor dramatice, frazele sunt scurte și simple. Toate acestea fac din Liviu Rebreanu un remarcabil prozator modern. Planurile paralele dezvăluie un amplu tablou social. Ele se Întretaie În cadrul capitolelor și subcapitolelor pentru a realiza o structură perfectă. Dintre personaje, Îl distingem pe Miron Iuga, reprezentant al conservatorismului
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
soluțiile chinurilor din conștiință, stăpânită o vreme, În cel mai dramatic chip, de gelozie. Cele două cărți reprezintă Însă o unitate compozițională de larga viziune structurala, doua părti ale unui subiect complex, alăturate cronologic. Legătura dintre ele nu este o simplă juxtapunere, ci o unitate organică realizată prin prezența aceluiaș persomnaj; problema conținutului primei părți se rezolvă prin experiența căpătată În cea de a doua carte, ca un triumf moral al personajului principal. Și titlul romanului sugerează unitatea compozitionala a narațiunii
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
este tentat să pună În discuție problema evoluției de la un roman la altul a unui personaj, dar se pare că avem de a face cu alte personaje, cu totul altele. În același roman, un personaj devine un altul, pur și simplu. E cazul Otiliei și poate chiar al lui Felix. Fiecare din cei doi, la final, au devenit altceva, În fața fiecăruia se deschid alte perspective decât acelea pe care le-ar fi dorit. Nu este exclusă reluarea ideii exprimate de Flaubert
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
este cunoscut prin inducție. Dar situația este cunoscută și În cazul lui I. L. Caragiale. Dacă se afirmă că Ilie Moromete (Ilia Muromeț din proiectatul roman din 1949) este un personaj unic În literatura română, nu e mai mult decât un simplu loc comun. Fiecare prozator aspiră la o asemenea realizare. Un personaj se individualizează, pentru că este produsul imaginației celui care Îl pune În pagină, mai precis, este irepetabil. El este mai mult decât o simplă parte organică a autorului. Vorbind despre
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
nu e mai mult decât un simplu loc comun. Fiecare prozator aspiră la o asemenea realizare. Un personaj se individualizează, pentru că este produsul imaginației celui care Îl pune În pagină, mai precis, este irepetabil. El este mai mult decât o simplă parte organică a autorului. Vorbind despre această stare, când se referă la autorul „Moromeților”, Eugen Simion spune: „Psihologia unui mare scriitor trăiește În operă și nu are, În afara ei, nici o justificare. Acolo aflăm, În fapt, adevăratul portret moral al autorului
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
1921. Cititorul romanului „Moromeții”, În cele două volume, are În față un personaj privit de autor sub toate aspectele, un portret complex. Potretul fizic e a unui tip clasic, un țăran aparent fără vârstă, aflat la maturitate, deși, după calcule simple, are În jur de 45 -50 de ani, mai precis, În 1937 când se petrece acțiunea primului volum, Într-o singură vară, avea 47 de ani. Era născut În 1890, contingentul 1911, la 21 de ani, pe atunci, un tânăr
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
În ceea ce privește ironia personajului În cauză; ea este expresia naturală a unui umor popular, raportat la nivelul existenței individului din lumea satului, ca În povestirile, anecdotele și snoavele avându-i ca protagoniști pe Păcală și Tândală. Este un umor aparent naiv, simplu, neîncărcat de mari sugestii ca În alte cazuri, când protagoniștii vin dintr-un mediu elevat. Exemplul cel mai concludent este cel legat de discuția din poiana lui Iocan despre preocupările agricole ale regelui, dintr-un discurs al acestuia, cu prilejul
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
pune Moromete și rezolvarea conflictelor din familie, mai precis starea de tensiune permenentă dintre fiii din prima căsnicie, pe de o parte, și mama lor vitregă, pe de altă parte, și ceilalți fii. Familia lui Moromete nu este o familie simplă, ci una confruntată cu mari probleme, e ceea ce s-ar putea numi o familie infern. Fiii mai mari nu-i Înțeleg intențiile și nici nu se putea altfel, dacă ne gândim la eternul conflict dintre generații. Nici Moromete nu cântărește
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
ceremonialul izgonește pălăvrăgeala. În tabăra lui Mahomed domină hazardul, arbitrariul, oamenii sunt mutilați, decapitați În chip absurd la capriciul tiranului. În tabăra lui Țepeș, moartea este un sacrificiu, ca asumare a destinului tragic. Obiceiul de a muri ca dintr-o simplă răceală este moștenit din moși strămoși. Eroii se duc pe rând „să moară puțin” ca să renască În urmașii care le va urma exemplul. Metaforic, „Răceala” este o boală istoricoereditară. Actul al patrulea este important pentru construcția piesei. Alcătuit din trei
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
Iară În iunie 19, cu ajutorul lui Dumnezeu, ne-am izbit cu păgânii la Oiești” ca semn al lungului șir de lupte prin care un popor șia păstrat neștirbită dorința de libertate. 4. Personajele: Piesa are multe personaje, unele individualizate, altele, simple apariții simbolice. La polii conflictului se află Vlad Țepeș și Mahomed. Marin Sorescu Își centrează atenție spre cele două peronaje fundamentale, cu valoare de simbol. MARIN SORESCU - „RĂCEALA” comentariu Tragedia de inspirație istorică „Răceala”, publicată În anul 1976 În revista
Repere istorico-literare : univers informaţional pentru cei interesaţi de pregătirea examenului de bacalaureat by Ioan Baban () [Corola-publishinghouse/Science/91623_a_93263]
-
negative problematice. O asemenea analiză conferă instrumentul predicției apariției problemelor sociale și a dinamicii lor. 2. Diagnoza formelor de conștientizare a problemelor sociale - după cum s-a văzut, conștientizarea problemelor reprezintă un palier esențial al dinamicii problemelor sociale. Acestea nu sunt simple epifenomene, reflectări mai mult sau mai puțin adecvate, ci o parte crucială a procesului de funcționare a sistemlor sociale. Analiza problemelor sociale include obligatoriu estimarea colectivă a problemei-stare: existența percepută a ei, estimarea dimensiunilor acesteia și gravitatea ei, poziția ocupată
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
iar aplicarea acesteia nu pare a fi problematică. Tot mai mult soluțiile iau forma unor programe de acțiune. Etapa imediat următoare este centrarea pe dezvoltarea tehnicilor de management al programelor sociale. Faza a patra: dezvoltarea unor strategii de acțiune. Soluțiile simple par tot mai mult să fie insatisfăcătoare pentru abordarea unor probleme de mare complexitate. Încep să se pună tot mai des probleme de genul: cum să relansezi o economie subdezvoltată, cum să minimizezi corupția, și sărăcia etc. Aici nu există
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
tot mai mult să fie insatisfăcătoare pentru abordarea unor probleme de mare complexitate. Încep să se pună tot mai des probleme de genul: cum să relansezi o economie subdezvoltată, cum să minimizezi corupția, și sărăcia etc. Aici nu există soluții simple, ci „direcții de acțiune”. S-a conturat un nou concept-direcție de dezvoltare a construcției sociale: strategia. Strategia este o direcție globală de acțiune - de exemplu, disputa dintre neoliberalism și social-democrație. Social-democrația consideră că reducerea sărăciei trebuie realizată complementar cu creșterea
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
cu circulație în epocă, care caracterizau masele țărănești în termeni de pasivitate, inerție și conservatorism. Sunt relevante, în acest context, aprecierile cunoscutului sociolog Ștefan Zeletin asupra pasivității funciare a maselor țărănești: „În prefacerea vechiului nostru regim țărănimea a fost o simplă masă pasivăă În această ciocnire cu stăpânii ei străvechi țărănimea română se înfățișează ca orice forță oarbă și elementară a naturii. Ea nu știe ce vrea, nu pricepe limpede ce să ceară și în ce chip să urmărească înfăptuirea vagelor
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
ideilor, soluțiilor formulate. Ciclurile de dezbateri publice a și infirmat ideea unei atitudini politice normative a ISR care să formuleze directive pentru oamenii de stat, pentru administratori etc. Așa cum savantul de laborator nu va ajunge niciodată la descoperiri epocale prin simpla aplicare a regulilor din tratatele de logică, tot așa ISR nu și-a asumat responsabilitatea de a da directive, ci și-a propus să explice „cum se conduc afacerile publice și dacă se conduc bine”; construirea unei solidarități între reprezentanții
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
ani însă, când teama de revenirea sau menținerea comunismului în forme oculte - „neocomunism” sau „criptocomunism” etc. - s-a diminuat considerabil, îl putem evalua în funcție de rezultatele obținute în procesul de dezvoltare umană. Căci dezvoltarea umană, mai complexă și mai vastă decât simpla dezvoltare economică, a fost principala miză a confruntării dintre cele două sisteme (Pasti, 1995), chiar dacă, ideologic și adesea științific, ele au formulat-o, de-a lungul timpului, în alți termeni (Tismăneanu, 1998). Terenul pe care Occidentul dezvoltat a câștigat confruntarea
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
trebuie măsurat este „nivelul de capitalism” al unei societăți care, până la începuturile tranziției, era organizată nu doar diferit, ci chiar în opoziție cu organizarea capitalistă a societății. Științele sociale și economice au fost complet neajutorate în fața unei asemenea sarcini, pentru simplul motiv că, de mai bine de un secol, ele se ocupau de problematica funcționării și dinamicii capitalismului, și nu de cea a definirii lui. Această problematică fusese complet abandonată încă de la jumătatea secolului al XIX-lea, odată cu așa-numita „revoluție
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
prăbușit ca sistem geopolitic european (1989-1990), principalele eforturi politice ale lumii capitaliste dezvoltate erau îndreptate deja în alte direcții prioritare, de la construirea NAFTA (1992) și întărirea Comunităților Europene către securizarea Orientului Apropiat și a piețelor asiatice. Nu a fost o simplă conjunctură. La mai bine de un deceniu de la prăbușirea comunismului, pe care noi tindem să îl considerăm cel mai important eveniment geopolitic al secolului, preocupările societăților occidentale dezvoltate rămân orientate prioritar spre cu totul alte perspective, după cum o dovedesc proiecțiile
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
dar că nu sunt în stare să transforme acești bani în capital. De vreme ce capitalul „adevărat”, adică banii și producția, se aflau în proprietatea statului, singurul mod de a construi capitalismul „adevărat” în România era privatizarea proprietății de stat. Această teorie simplă, care stătea la baza „terapiei de șoc”, s-a dovedit a fi mult mai complexă în realitate. Către sfârșitul primei jumătăți de deceniu de tranziție, a devenit clar și pentru instituțiile internaționale, și pentru clasa politică românească faptul că nodul
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
un „grad de libertate” suplimenar și că l-a folosit pentru dezvoltarea unei clase naționale de capitaliști autohtoni. Capitaliștii români în ascensiune Pentru asta a avut însă nevoie de timp. Acest timp este acum tratat ca o „întârziere”, ca o simplă menținere a economiei socialiste într-o vreme care nu mai era a ei, prin efortul motivat ideologic al unor lideri politici „neocomuniști”, susținuți la putere de o populație „nostalgică” după securitatea societății socialiste. În realitate, niciodată nu au fost societatea
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
capitalul străin care, atât cât era, încerca să pătrundă în economia românească. Incapabil să reziste pe piață confruntării cu acesta, capitaliștii români au compensat slăbiciunea financiară și managerială prin avantaje politice și administrative obținute fie prin politici publice, fie prin simpla concentrare la aceeași persoană a statutelor de om politic, funcționar și om de afaceri. Schumpeter vorbea de nevoia de capitaliști „adevărați”. În lipsa lor, societatea românească a produs „întreprinzătorul-politician-funcționar public”. Mass-media i-au poreclit „baroni locali”, dar cei mai importanți dintre
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
politică românească a fost nevoită să facă pași mari înapoi în această privință. A doua mare sursă de finanțare a capitalului românesc a fost atragerea de capital, deopotrivă românesc și străin. Ea a fost contracarată prin înlocuirea privatizării pe baza simplei licitații cu privatizarea marilor companii românești exclusiv cu investitor strategic străin. Începând cu 1999, această condiție politică domină privatizarea marilor companii românești și face inutil aportul suplimentar de capital în companiile capitaliștilor români. În numai trei ani, această sursă de
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
naționale (publice și/sau private) și a nivelului la care se estimează că o să ajungă indicatorul. Din analiza celor trei variante ale planurilor de dezvoltare se poate observa procesul de structurare a politicii regionale în România. Aceasta a evoluat de la simple descrieri ale situațiilor existente și stabilirea unor priorități generale la elaborarea unor strategii concrete de acțiune și de implementare a programelor. Deși în ultima variantă capitolele de strategie și implementare apar mult mai detaliate, monitorizarea și parteneriatul rămân doar la
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]