9,038 matches
-
spuse cu tupeu de un cioban obraznic și analfabet sau tinerii palizi și încercănați care-și trăiesc pe net vitejia în Counterstrike și potența în orizontul XXX (și nu în cel XXL cum credea un dobitoc din politica autohtonă) sunt straniile victime, multiplicate în serie, ale drogurilor legale, date gratis prostimii. Cum să lupți cu ele, cum să-i convingi pe bieții bipezi, masificați, dependenți de cablu (veritabil nou cordon ombilical) că viața înseamnă altceva decât mecla pomădată a lui Newman
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
au parte de un regal susținut de maeștri ai genului anturați de ucenici sau de aspiranți într-o întâlnire amicală, vie, călduroasă, dar nu lipsită de solemnitate și (câteodată!) memorabilă. E un bun prilej de reflecție asupra unei ciudățenii românești: strania împerechere dintre poezie și... administrație. Lucian Vasiliu, unul dintre puținele exemple care arată că această alăturare e posibilă, obținerea excelenței și în poezie, și în administrație, a instituit, din 1991, tradiția evenimentului poetic internațional la Iași. Inițial de la balconul Casei
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
Europei de azi și că merită discutat despre ele. Filosofia și democrația sunt și astăzi, pe bună dreptate, dimensiunile de adâncime, de extracție elină, ale Europei. Datorăm apoi romanilor, mai exact lui Cicero, un termen tehnic care a făcut o stranie carieră pe continentul nostru: cultura. Am putea spune că ei ne-au învățat, după o expresie ușor malițioasă a lui Andrei Pleșu, "cum să cultivăm valorile altora". Cultura însemna, în sensul ei originar, exact acest lucru, cultivarea (în înțelesul cel
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
simțeau, pe bună dreptate, legitimitatea politică pusă în discuție și care și-au găsit o nesperată susținere în intelectualii dezabuzați, nostalgici după privilegiile de mai an, deveniți înfocați susținători ai "republicii de la Ploiești", iar, pe de altă parte, o categorie stranie de activiști ai monarhiei, bătrânei paseiști sau tineri anarhiști reciclați (de masa de manevră a poporului îndobitocit de televiziunea iliescană nici nu mai vorbesc), ci ale căror acțiuni erau la fel de haotice și iraționale. Cu rare excepții, nu era loc pentru
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
lui Ion Iliescu cu adversarul său politic cel mai de temut. Această poveste, care îmbogățește pitoresc peisajul cacofonic al dezbaterilor publice și televizate de la noi, merită, cred eu, un pic de atenție și o analiză ceva mai depasionalizată. Primul lucru straniu legat de această candidatură paradoxală este un dubios consens al comentatorilor și formatorilor de opinie, din cele mai diverse medii și de formații și simpatii politice diferite, de minimalizare și de discreditare a Principelui Radu. Deși realitatea ne arată un
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
în timp ce simpatizanții liberali (în sens larg, nu partinic) sunt în permanență asupriți de sistemele socialiste, în cel mai bun caz parțial democratice, fără ca marile conjurații transnaționale ale amatorilor de vocalize la portavoce să îndrăznească a sufla o vorbă. E foarte stranie această disproporție (stângiștii sunt liberi să răcnească cât vor, în timp ce vocile rațiunii democratice sunt asasinate în sistemele comuniste sau prigonite, persiflate sau chiar linșate mediatic în țările liberale). De ce se întâmplă așa? Există cu adevărat ceva greu de suportat în
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
un ministru cu o asemenea experiență în salvgardarea drepturilor minorităților să facă pentru destinul culturii române în lume mai mult decât toți demagogii noștri naționaliști la un loc. Vom fi pe recepție (nu numai luni seara!). 2 aprilie 2010 O stranie coincidență a făcut ca zilele acestea, în timp ce răscoleam niște cărți din "depozitul meu de poezie", să dau peste exemplarul din La Baad dedicat de Cezar Ivănescu fiicei mele, și ea "leoaică" în zodie, ca și marele dispărut. "Don Cezar" (alint
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
transilvan al socrilor mei unde ne petreceam vacanțele. Părintele Ioan Petraș, discipol al monahului Bartolomeu, este cel care mi-a pus atunci în brațe un teanc din numerele buletinului Mitropoliei Olteniei în care apăruseră, în serial, o serie de narațiuni stranii, surprinzător de bine stăpânite literar, despre schiturile de pe Valea Oltului. Și astăzi consider aceste povestiri ale "peregrinului Apter" nu numai drept o reușită de vârf a scriitorului, dar, mai important cred, drept probe de rafinament hermeneutic și de întrețesere subtilă
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
ale culturii naționale, Noica a rămas în țară, în plină dictatură, refuzând soluțiile salvatoare care i-au fost propuse în Europa Occidentală, ducând, după puteri, o luptă culturală care i-a fost mai apoi răstălmăcită și a devenit azi un straniu cap de acuzare. Acuza că grupul de la Păltiniș ar fi fost o sectă exclusivistă, care propăvăduia "fuga de realitate", făcând astfel jocul dictaturii, este profund discutabilă. În primul rând pentru că Păltinișul nu era decât vârful mediatizat al unui aisberg ce
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
tineri de astăzi și de mâine, doar o caricatură discutabilă, doar un clișeu. Eu cred că Noica merită mai mult! 2014 8 ianuarie 2014 Poeții născuți sub zodia Capricornului Celest, sărbătorit la Ipotești în fiecare an pe 15 ianuarie, sunt stranii și inegalabili. Au în ei acea îngemănare rară a sensibilității cu dârzenia, fiind printre puținii creatori capabili de travaliu metodic, de organizare sau de efortul constant și vizionar pe care îl reclamă experiența administrativă autentică, cea născătoare de instituții și
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
drept omul "care face pianul țăndări" prin finețea tulburătoare a unui borangic sonor trist și emoționant, iritant catifelat. Accesele sale stihinice din trecut s-au transformat, cu rafinament alchimic, în accente dramatice care fulgeră sclipitor în spațiul sonor atât de straniu și de acaparator pe care pianul, sub mâinile-i neastâmpărate, îl crează în jur. Celor care s-au întrebat, poate, ce are de-a face trista comemorare istorică din preambul cu trăirea în transă pe care șamanul armean, cu dexterități
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
un bărbat cunoscut și vestit, domnule Faulques, a adăugat, muindu-și, distrat, buzele În coniac. Chiar dacă trăiești de multă vreme retras, mulți te țin minte.Te asigur. - Cum ai izbutit să scapi de acolo? Vizitatorul i-a aruncat o privire stranie. — Presupun că vorbești despre Vukovar, a replicat. M-au rănit la două săptămâni după ce mi-ai făcut poza. Nu rana de la mâna care se vede În ea (uite, mai am cicatricea), ci alta, mai gravă. Când cetnicii Încă nu blocaseră
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
afară și a aruncat o privire prudentă În jur, s-a dus la șopron și s-a spălat pe brațe, tors și față. S-a Întors În turn, gândindu-se să-și facă ceva de mâncare, dar era nehotărât, iar straniul musafir nu-i ieșea din minte. Se gândise la el Întreaga noapte, iar de dimineață, pe când lucra, nu se putuse opri să-i atribuie diferite locuri pe pictura murală. Indiferent de intențiile lui, Markovic făcea de drept parte din ea
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
de război Încerca să reproducă nu fresca teribilă a lui Orozco, ci senzația pe care contemplarea ei Împreună cu Olvido, vorbele sale și contactul cu mâna ei i-o imprimaseră de mult În inimă și În minte. Erau subtile și foarte stranii, gândea, legăturile ce se puteau stabili Între lucruri În aparență fără legătură Între ele: picturi, vorbe, amintiri, oroare. Părea că tot haosul lumii, răspândit cine știe cum pe pământ de capriciul unor zei beți ori imbecili - o explicație la fel de bună ca oricare
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
Înțelegi? Dar și cu Picasso ori Frank Lloyd Wright. Pe cuvintele „artă” și „artist” atârnă veacuri de capcane acumulate. Nu știu prea bine ce faci tu, dar mă atrage. Te văd făcând mereu fotografii mentale, concentrat de parcă ai practica un straniu cod bushido, cu un aparat de fotografiat locul sabiei de samurai. Bănuiesc că singura artă actuală, vie și posibilă sunt vânătorile tale neîndurătoare. Și să nu râzi, prostule. Vorbesc serios. Am Început să Înțeleg totul aseară, când mă Îmbrățișai ca și cum
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
zice și despre dumneata. Ce te-a făcut să mă alegi pe mine, și nu pe altul? În orice caz, odată declanșat procesul, conjuncția hazardurilor și Împrejurărilor inevitabile devine prea complicată. Nu crezi? Toate astea mi se par noi și stranii. - Ai vorbit de opțiune? - Da. - Am să-ți spun ce Înseamnă să optezi. Faulques a vorbit o vreme - În felul lui, Între prelungi pauze și tăceri - despre opțiuni și hazarduri. S-a referit la franctirorul lângă care petrecuse patru ore
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
degetele de pe obturator, inelele de focalizare și diafragmă. Apoi - Olvido nu ajunsese să afle nicicând ce mare legătură avusese ea cu toate - Faulques petrecuse multă vreme străbătând muzee, În vederea unei colecții de tablouri de război, inclusiv privitorii lor; o serie stranie, a cărei intenție el Însuși avea s-o descopere treptat. După o cercetare și o documentare exhaustive, Înarmat cu permisele de rigoare și cu o Leika fără flash și trepied, cu obiectiv de 35 de milimetri și rollfilme color potrivite
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
roșii, vulcanul va fi mai sumbru, ploaia mai cenușie. Deși nu era o capodoperă, și-a spus, imparțial. Dădea molcom din cap, reflectând la toate acestea. Nu era deloc o capodoperă. Ivo Markovic și Carmen Elsken spuseseră că pictura era stranie. Toate unghiurile acelea etcetera. Surâzând Îngândurat, Faulques s-a Întrebat ce-ar fi spus Olvido Ferrara. Ce-aveau să creadă cei care Îi vor contempla fresca În viitor, atâta vreme cât turnul rămânea În picioare. Nu era o pictură bună, a conchis
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
de Lentheric, un floral de pădure. Italia Catherina de Medicis, o inițiatoare în lumea par fumurilor, a avut urmași destul de târziu. A durat o perioadă destul de îndelungată până când în Italia a început să existe o piață proprie a parfumurilor, fenomen straniu într-o țară însetată de frumusețe. Astăzi sunt în jur de 40 de lansări de noi parfumuri pe an. Creatori celebri ca Armani, Benetton, Moschino, Fendi, Gian Franco Ferre, Gianni Versace au găsit o nouă manieră de exprimare și o
Aromaterapia, magia parfumului, cromoterapia şi meloterapia : terapii alternative by VIOLETA BIRO () [Corola-publishinghouse/Science/373_a_651]
-
În acest caz, scriitorul de jurnal se proiectează inconștient În „cel de-al treilea cer”. În fazele preliminare, cel puțin, el ascunde și păstrează În deplin secret tot ceea ce, mai târziu, va dezvălui și va denunța. Oricât ar părea de straniu, relația intim-mistic, caducă În aparență, a contribuit substanțial la spiritualizarea existentului, la mutarea centrului de greutate dinspre metodele excesiv „maieutizante”, adică deschise speculației și interpretării, spre un tărâm al secretului și al unei atent controlate zone Încercuite În care scriitorul
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
general umane (culturogeneza); trama profundă a întregii istorii umane trecută, prezentă și viitoare -, Biblia reprezentînd, din acest punct de vedere, cu adevărat cea mai mare "carte de înțelepciune și profeție" a umanității. O dată mai mult se poate argumenta existența unui straniu principiu holografic al Creației, care activează parcă intenția Creatorului de a se regăsi în toate, după chipul și asemănarea sa. Această regăsire face ca partea să reproducă (repete) arhetipal întregul, în următoarea succesiune de etape: • în plan ontologic: creația divină
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
Sartre o formula în următorii termeni: "Sîntem condamnați să fim liberi!". Deducem de aici, printre altele, faptul că sîntem condamnați să alegem între adevăr și minciună, respectiv faptul că nu pentru adevăr a optat în mod obișnuit omul. Din această stranie situație rezultă că, prin porunca adresată protopărinților, Dumnezeu nu a voit să oprească cîtuși de puțin cunoașterea, ci sfîșierea omului prin oscilația între suflet și trup, între bine și rău, între adevăr și minciună. Acest amestec generează o stare atît
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
minciuni cîte tipuri de relații interumane pot fi definite: între parteneri, între subordonați și șefi sau invers etc. Alianțele la înșelătorie, tendința oamenilor de a se comporta într-un fel cu subordonații și altminteri cu șefii etc. se derulează conform straniei "legi a supunerii" formulate de Rousseau, lege care provoacă necesitatea de a minți, deoarece supunerea este obositoare, iar interesul de a evita pedepse sau reproșuri cîștigă în fața intenției de a spune adevărul [ibidem:85]. • În viața instituționalizată (profesională), exemplele desprinse
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
mai perversă a înșelăciunii. "Minciuna cel mai des întîlnită nota Nietzsche este cea spusă propriei persoane". Este situația în care mincinoșii ajung să creadă propriile invenții, începînd de la cele "inconștiente", cuprinse în autobiografii sau curriculum vitae,pînă la cele mai stranii forme de paranoia, precum aceea a dictatorilor care se identifică cu stăpînii absoluți ai unei anumite situații, sau a politicienilor "cinstiți", care precum în gluma rusească încep să (se) mintă în clipa în care deschid gura [Barnes, 1994:30]. Pericolul
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
ales" al poporului german, spre exemplu, sintetic exprimat în formula: Deutsche über alles -, dublat de mitul "supraomului" (de tip arian) a fost unul dintre motivele care au dus la declanșarea celui de-al doilea război mondial. Victima cuplată printr-o stranie relație de simbioză, între două (sau mai multe) persoane distincte, ocupă un loc aparte în instituirea relațiilor de comunicare mincinoasă. O logică a lui și/și face ca minciuna să fie prezentă la ambii poli ai comunicării, cum se întîmplă
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]