9,299 matches
-
vizualității, Thomas mai semnalează interesul picturii narative pentru fizionomie și aspectul exterior, care constituie trăsături definitorii ale personajului pictat, așa cum se întâmplă în The Blind Fiddler și The Village Holiday de David Wilkie, unde trăsăturile și gesturile trimit, în mod explicit, la emoțiile și trăirile personajelor. Un alt exemplu în acest sens este William Mulready care consideră că cele mai importante elemente picturale sunt povestea, personajele și expresivitatea imaginii. The Last In creează un contrast puternic între simbolurile disciplinare din spațiul
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2196]
-
egalități politice, sociale și economice mai potențate 2. Astfel, în viziunea sa, sistemul democratic al cărei calități se analizează privește, în principal, instituțiile și mecanismele de reprezentare prin care se realizează în mod efectiv procesul democratic. Autorul susține în mod explicit, că o democrație "bună" (adică o democrație de calitate) reprezintă acel aranjament instituțional stabil care, prin intermediul unor instituții și mecanisme ce funcționează corect, asigura libertatea și egalitatea cetățenilor. O democrație bună este, mai presus de toate, un regim legitimat pe
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
care participă la gestiunea, "guvernativă" a regimului în măsura în care ocupă poziții de comandă în structurile-cheie ale regimului autoritar. Ceea ce trebuie stabilit este că anumite grupuri și elite relative formează o coaliție uneori doar în fapt, alteori ca rezultat al unui acord explicit, conștient, privind modalitățile concrete de soluționare a conflictelor politice - de exemplu, în primul rând, ai conflictului de clasă, însoțit de toate întrebările specifice pe care acesta le poate aduce. Acest acord este în avantajul actorilor care fac parte din coaliție
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
ideologice a regimului. Anumite autoritarisme sunt marcate de faptul că legitimitatea lor se bazează pe "mentalități", după expresia sociologului german Geiger, adică pur și simplu pe anumite preferințe "mentale" sau "intelectuale", valori mai mult sau mai puțin articulate în mod explicit, acceptate mai ușor de către actori diverși, cu interese variate. [Linz, 1975, 266-269]. Este vorba de valori (cum sunt patria, națiunea, ordinea, ierarhia, autoritatea etc.) recunoscute unanim. Nu există elaborări ideologice care să justifice și să susțină regimul. Anumite regimuri, cum
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
de aceea noi folosim termenul de regim militar. De obicei este aranjament politic; se naște dintr-o lovitură de stat sau dintr-o simplă intervenție, care nu constituie, în mod necesar, o adevărată lovitură de stat, fără recurs (în mod explicit) la forță. Se întâmplă și contrariul: din cele aproape douăsute de lovituri de stat produse în Asia, Africa și America Latină în (perioada 1945-1985), doar câteva au origini militare în sens strict; mult mai des s-au instaurat regimuri civil-militare, cazuri
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
existenței condițiilor propice unei crize autoritare atunci când coaliția dominantă aflată la baza regimului se fisurează și, apoi, se rupe; cu alte cuvinte, atunci când pactul care se află la temelia regimului autoritar cade, într-o manieră, mai mult sau mai puțin explicită, dar întotdeauna, situația este provocată de probleme de fond. Aceasta ipoteză de bază trebuie subliniată. Înainte de toate, se impune să acordăm atenție conexiunilor dintre actorii aflați în coaliția implicată în procesul de instituționalizare și, ulterior, de autonomizarea instituțiilor statului, cu
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
primele și cele mai importante cercetări pe această temă este unul negativ. De exemplu, în concluziile cercetărilor coordonate de O'Donnell și Schmitter [1986, 3] asupra tranzițiilor spre democrație în Europa de Sud și în America Latină, se afirmă, în mod explicit, că nu există o teorie specifică. După mai mulți ani și după multe cercetări publicate, unele empirice, Valerie Bunce [2000], în studiul său de sinteză a cunoștințelor acumulate pe parcursul unor cercetări ample, răspunde, de asemenea, negativ. El face o distincție
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
instituțiile, perioadele și, chiar, însăși noțiunea de proces, joacă un rol central. Acest cadru este formulat cu referire la Europa de Sud și la America Latină. În lucrarea Al treilea val al democrației [1991: 30, 45, 46], Huntington declară, în mod explicit, că a definit obiective în timp și spațiu, ocupându-se de tranzițiile din anii șaptezeci și optzeci (așa-numitul "al treilea val"). Cele cinci teme principale (care se referă la treizeci de țări) sunt: 1) aprofundarea problemelor de legitimitate pentru
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
sunt percepute de către toate forțele politice relevante ca singurul mijloc de a forma guverne în viitorul apropiat", iar Dogan (1988) pune legitimitatea și dificultățile pe care aceasta le întâmpină în centrul analizei democrațiilor contemporane. Singurul autor care afirma în mod explicit că legitimitatea nu este o condiție de supraviețuire a unui regim, fie el democratic sau autoritar, este Przeworski (1986: 50). Ca și acesta, Di Palma (1990: 144) susține că legitimitatea "nu este nici condiție și nici consecință necesare consolidării". Dar
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
5) performanței instituției parlamentului, în măsura în care prestațiile instituției prezidențiale impun decizii cu impact asupra performanțelor politice, și, mai ales, economice, ale țării 71. Concluziile lui Przeworski s-au bazat pe alte cercetări [de exemplu, Hadenius, 1992] care au susținut, în mod explicit, că un regim democratic favorabil pieței și proprietății private poate induce creștere economică, mai degrabă decât invers. Aceste concluzii, semnificative, de altfel, lasă loc altor întrebări, la fel de importante. Înainte de toate, dincolo de relațiile prezentate, există oare și altele, semnificative, cu alți
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
și consolidarea, așa cum nu a fost posibil anterior (v. cap. 5). Cel puțin un punct ar trebui să fie subliniat. În acest domeniu se pot face unele progrese dacă ne asumăm o definiție a "bunei" democrații care presupune, în mod explicit, unele valori (libertate și egalitate) ca elemente componente ale definiției. Ar trebui să identificăm dimensiunile conceptuale (care devin și dimensiuni de "variație" ale calității democratice), să luăm în considerare modele de democrație de calitate. Cu aceste concluzii vom demara analiza
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
munca excelentă a Grupului celor Ze-ce, Jacques Sauvan își exprima intenția să-l părăsească, considerînd că anumiți membri ai grupu-lui adoptau poziții ce contraveneau celor mai pro-funde convingeri ale sale: Deși acest fapt nu s-a manifestat niciodată în mod explicit, există aproa-pe de la început o opoziție ireductibilă între susținătorii unui determinism ce se vrea "predeterminare" și cei ai unei determinism care se deschide spre autonomie, independență și libertate. Fac parte dintre cei din urmă; cei dintîi sînt Jacques Monod, Laborit
[Corola-publishinghouse/Science/1477_a_2775]
-
pe care îl lansează în execuție (...). Dar această atitudine nu se mai justifică și nu mai putem ignora problema sursei ori a producerii semnificațiilor cînd vine vorba de mașini naturale fa-bricate prin evoluție, fără un scop evident și un proiect explicit, fie doar prin efectul selecției naturale, fie chiar în absența unui astfel de efect, ca în cazurile de evoluție non-adaptativă. Mai degrabă decît să nege pur și simplu pertinența metaforelor informatice din biologie, Henri Atlan încearcă să le analizeze pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1477_a_2775]
-
de discuție, cu vie și neostoită curiozitate îndreptată spre tot ce înseamnă natura umană. Și un bun cunoscător al spațiului estic (după un lung sejur în Cehia și călătorii în alte țări fost sovietice, Praga fiind de altfel singurul toponim explicit din roman), un pasionat cititor nu doar de literatură franceză, ci și de istorie și politică rusă, atras în mod special de originile și manifestările totalitarismului ca plagă înscrisă parcă în genele noastre umane. Și același Hervé Bel îți revelează
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
niciodată dobîndite pe deplin, nimeni să nu se simtă la adăpost de o răsturnare subită de situație. Incertitudinea și lipsa de sens a elogiilor sau pedepselor sapă temeliile ființei umane mult mai adînc și mai sigur decît o face brutalitatea explicită. Grossman apare, de-a lungul desfășurării narațiunii, ca un șef integru, performant, loial, al cărui singur mare "defect" este de a fi soțul unei femei frumoase, pe care Vojd o dorește doar pentru el. Pentru a-și satisface acest capriciu
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
mele de vedere. La drept vorbind, mi-ar fi de-ajuns să o deschid la întâmplare. Da, dacă, reînnoind un joc de copii, aș înfinge o agrafă în această carte, aș găsi, la pagina indicată de soartă, condamnarea, implicită sau explicită, a Regimului Protector, dovada identității acestui regim, în principiu, cu Comunismul. Și de ce oare nu aș aduce această dovadă? Bun, iată-mă. Agrafa s-a înfipt în pagina 283; citesc aici: Este deci o eroare să se critice concurența și
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
generatoare de afinități și relații mutuale, de atitudini de simpatie, ori de antipatie, de aprobări sau respingeri reciproce. „Un grup mic este constituit din mai multe persoane având interacțiuni sociale directe, acestea fiind puternice sau slabe, cu scopuri implicite sau explicite. De îndată ce există un sistem de interacțiune minimală, există un grup.”[ 62] Interacțiunea jucătorilor este o caracteristică obligatorie pentru grupul sportiv, pentru că ea se efectuează numai în vederea realizării performanței. În cadrul grupurilor mici se naște o rețea de relații supra- individuale în
Polo pe apă by Silviu Şalgău () [Corola-publishinghouse/Science/91527_a_92972]
-
coerente din punct de vedere sintactic. Analiza consistenței unei secvențe discursive ne ajută să vedem dacă aceasta stă în picioare din punctul de vedere al valorilor de adevăr. Astfel, dacă o intervenție discursivă pune în scenă două enunțuri contradictorii (fie explicit, fie implicit sub forma presupozițiilor sau deducțiilor), atunci, conform definiției principiului noncontradicției conjugată cu cea a conjuncției logice, întreaga intervenție discursivă este contradictorie și chiar falsă; principiul noncontradicției specificând că este imposibil A și non-A, și dacă A este
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
Acest fapt are la bază ideea că o conjuncție logică implică logic pe fiecare din membrii ei. În cazul în care o secvență discursivă conține două enunțuri contradictorii de forma: “Toate lebedele sunt albe...Iată o lebădă neagră”,inconsistența este explicită, chiar dacă presupune un proces inferențial de genul: “Dacă o lebădă este neagră, atunci unele lebede nu sunt albe.” În cazul unei secvențe discursive de genul: “X n-a fost niciodată însurat. X este celibatar. X a primit acum o palmă
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
fiind un apanaj al acesteia. STRUCTURA CĂRȚII Dacă la început capitolele au un caracter mai general, pe măsură ce ne apropiem de final ele devin din ce în ce mai specializate. Primele capitole vor fi, pentru mulți, elementare, deși evoluția conceptelor realismului a fost arareori trasată explicit; și sigur că orice interpretare, chiar consacrată, poate fi pusă în discuție. Pe parcursul și în continuarea Interludiului, fiecare capitol va explora pro-gresiv starea cercetărilor actuale. Capitolele finale analizează ultimele dezbateri contemporane și tind spre dezbaterea specializată din disciplina relațiilor internaționale
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
cîteva asumpții realiste fundamentale. Dar, așa cum am arătat aici, în această zonă ne lovim de mari dificultăți. Primele catedre de relații internaționale au fost create imediat după primul război mondial - așa s-a întîmplat în Țara Galilor, la Aberystwyth - cu scopul explicit de a se evita pe viitor o astfel de tragedie. Disciplina relațiilor inter-naționale urma să se identifice cu studierea războiului și a păcii. Mai exact, relațiile internaționale se concentrau în mod special asupra evitării războiului, folosindu-se de mai multe
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
preocupările politicii externe erau văzute ca dominîndu-le pe cele interne (Primat der Auenpolitik, cum s-ar spune). În momentul în care practica diplomatică s-a transformat în teorie, aceste preocupări tradiționale au început să aibă nevoie de o justificare explicită. Justificările au fost însă și prilejul unei binevenite delimitări de alte științe. Realismul a devenit definitiv legat de conceperea de sine a acestei discipline științifice și a comunității ei academice. Capitolele acestei cărți ilustrează cîteva încercări de a restabili independența
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
să continui instalarea rachetelor și să te aștepți ca ele să rămînă neobservate, în ciuda survolului regulat al escadrilelor americane. În fine, rămîne sub semnul întrebării de ce guvernul sovietic și-a continuat planurile, fără a-i păsa de avertismentele repetate și explicite ale Statelor Unite. Allison a dedus apoi ipotezele primului model cu privire la o a doua problemă, anume de ce Statele Unite au optat pentru blocadă (numită diplomatic carantină). Aceasta este singura întrebare la care modelul actorului rațional nu are mari dificultăți în a răspunde
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
celor trei variante este că realismul își pierde statutul său teoretic exclusiv: el devine o teorie printre altele; nu teoretizarea realistă ca atare este ruinată, ci statutul său definitoriu pentru disciplină. Modele complementare? Deși nu s-a enunțat în mod explicit, cele patru modele pot fi combinate în trei feluri. Primul vizează aria din ce în ce mai restrînsă: modelul I arată contextul general al deciziei, modelul II prezintă rutinele organizaționale care "produc" informații, alternative și acțiuni. Modelul III se concentrează, în cadrul modelului II, asupra
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
de unghiul din care vedem lucrurile" (Allison 1971: v). Într-o astfel de lectură, modelele pot fi reciproc exclusive, pentru că logica de bază a receptării și interpretării realității poate fi calitativ diferită. Aceasta este într-adevăr ceea ce susține în mod explicit Steinbruner. Numai că acest lucru nu implică neapărat respingerea unuia dintre ele, dacă prin respingere înțelegem falsificare empirică. Totuși, cazurile empirice certifică într-adevăr necesitatea prezenței a mai mult decît un singur model: nici un model nu poate fi decretat suficient
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]