9,482 matches
-
e tot timpul posibilă, atenienii au încercat s-o facă imposibilă, inventînd ostracizarea: Adunarea poate decide să exileze pentru o perioadă de zece ani orice persoană suspectată că ar vrea să instaureze tirania. Dêmokratia ateniană mai este caracterizată de trei imposibile: nu există guvern (nici Consiliul, nici colegiul strategilor nu pot fi considerate un guvern propriu-zis), nu există birocrație de stat (nu există administrație, nici funcție publică), nu există partide politice (nu există organizații care să se înfrunte în cursul alegerilor
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
limitele, contradicțiile, efecte-le sale perverse. Atena este imperialistă și sclavagistă (dêmokratia, cuceriri și sclavie sunt indisociabile). Atena este inegalitară. În lumea greacă, este imposibil ca femeia să fie egala bărbatului, imposibil ca ea să aibă statutul de cetățean. La fel de imposibilă este și ceea ce noi numim egalitate economică: există cetățeni foarte bogați și alții foarte săraci. Problema împărțirii pămînturilor nu s-a aflat niciodată pe ordinea de zi a Adunării. Egalitatea la care se referă dêmokratia este, printr-o formulă consacrată
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
o formulă consacrată, o egalitate algebrică (fiecăruia după merit), și nu una aritmetică (tuturor la fel). Cu doar cîteva excepții, toți strategii provin din mari familii aristocrate; ca și cum, în această lume, accesul la misiunea publică cea mai importantă constituia o imposibilă pentru cetățenii "obișnuiți". Tucidide, Herodot, Aristofan, Euripide, Platon, Aristotel, toți marii gînditori greci ai epocii au condamnat dêmokratia. Demos (poporul) care se reunește pe Pnyx este format dintr-o mulțime de incompetenți, indisciplinați, versatili, iresponsabili, cărora le place să fie
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
arta raționamentului politic. Această calitate umană justifică dreptul pe care țăranul cel mai sărac din Atena îl are de a participa în mod direct (în Adunare sau ca membru în Consiliu) la marile decizii privind soarta cetății. Se înfruntă două imposibile. Pentru adversarii democrației, este imposibil ca oamenii "ordinari" să aibă suficientă judecată și destule cunoștințe pentru a ști ce este bine pentru cetate. Pentru Protagoras, este imposibil ca cetățenii "ordinari", chiar și cei mai năpăstuiți, să nu aibă facultatea de
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
este imposibil ca cetățenii "ordinari", chiar și cei mai năpăstuiți, să nu aibă facultatea de judecată necesară. Din perspectiva noastră, a contrastării lumilor, ni se pare necesar să insistăm asupra a două aspecte din această sintetică analiză a posibilelor și imposibilelor care caracterizează lumea ce ne-a dat dêmokratia. Cetățenii atenieni nu-și aleg reprezentanți însărcinați să dezbată, să decidă în numele lor. Noțiunea de reprezentare nu-și găsește locul în ideea de dêmokratia. A reprezenta, a se lăsa reprezentat în instanțele
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
decizie și de control (Adunare, Consiliu) este de negîndit, de neimaginat. Din moment ce toți cetățenii sunt membri ai Adunării, avînd posibilitatea de a fi voluntari pentru un loc în Consiliu, ideea de reprezentare o contrazice pe cea de dêmokratia: este o imposibilă, un nonsens pentru Atenieni. Folosită în mod curent, chiar de istorici, pentru a numi invenția atenienilor, expresia "democrație directă" este cu totul nejustificată: lăsînd să se subînțeleagă că ar putea exista o democrație "indirectă", sintagma neagă noțiunea de dêmokratia. O
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
preia temporar puterea, sunt suprimate imediat tragerea la sorți și mistophoria. Am fi tentați să credem că atenienii n-au dus pănă la capăt invenția lor: aplicarea procedurii specifice democrației la alegerea principalilor conducători ai cetății a constituit una din imposibilele lor. De ce strategii nu sunt nici trași la sorți, nici indemnizați? Fără îndoială pentru că se consideră că prin intermediul alegerilor cei mai buni (aristoi) trebuie investiți cu cele mai înalte misiuni ale cetății; pentru că există convingerea că funcția de strateg cere
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
ca democrația să nu fie cel mai bun, cel mai de dorit sau măcar cel mai puțin periculos dintre toate regimurile politice posibile pe pămînt? Dar ce înseamnă democrație, ce vrea să spună această modernă evidență? A contrasta posibilele și imposibilele caracteristice democrației cu cele care caracterizează dêm-okratia înseamnă a reconsidera cu totul ideea pe care omul modern și-o face despre sine însuși. Ideea mea de democrație este mai cuprinzătoare decît dêmokratia ateniană, își spune omul modern. Și pentru mine
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
ziarelor avea să facă din nou posibile Adunările cetățenești. O idee care ne face să zîmbim astăzi, nu-i așa? Omul modern a hotărît o dată pentru totdeauna, se pare că "participarea directă" a cetățenilor la deciziile majore ale societății este imposibilă, că este imposibil ca cetățenii să nu fie reprezentați și conduși. Cît privește tragerea la sorți, cine ar mai lua azi în serios o asemenea idee? Grecii au inventat dêmokratia, democrația este o creație a spiritului modern. Democrația nu este
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
dêmokratia înseamnă a admite, în mod obligatoriu, că democrația este un imposibil pentru omul modern. Am putea purta discuții fără sfîrșit asupra argumentelor moderne folosite pentru a demonstra că "participarea directă" a cetățenilor la decizii și tragerea la sorți sunt imposibile. De exemplu, a încerca să demonstrezi că tragerea la sorți e o măsură plină de riscuri, chiar ridicolă, nu înseamnă, oare, a recunoaște că am stabilit deja că egalitatea politică între cetățeni este imposibilă? Dezbaterea nu există. Imposibilele unei lumi
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
decizii și tragerea la sorți sunt imposibile. De exemplu, a încerca să demonstrezi că tragerea la sorți e o măsură plină de riscuri, chiar ridicolă, nu înseamnă, oare, a recunoaște că am stabilit deja că egalitatea politică între cetățeni este imposibilă? Dezbaterea nu există. Imposibilele unei lumi sunt chiar acele probleme care nu se pun, care nu trec prin minte, care provoacă zîmbetul. Dacă omul modern nu-și pune aseme-nea probleme este pentru că așa cum arată etapa a doua a deturului nostru
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
sorți sunt imposibile. De exemplu, a încerca să demonstrezi că tragerea la sorți e o măsură plină de riscuri, chiar ridicolă, nu înseamnă, oare, a recunoaște că am stabilit deja că egalitatea politică între cetățeni este imposibilă? Dezbaterea nu există. Imposibilele unei lumi sunt chiar acele probleme care nu se pun, care nu trec prin minte, care provoacă zîmbetul. Dacă omul modern nu-și pune aseme-nea probleme este pentru că așa cum arată etapa a doua a deturului nostru antropologic viziunea sa asupra
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
celor care, la începutul lunii martie 1244, au aprins ruguri la poalele vîrfului Montségur ca să purifice pămîntul de vreo două sute de eretici. De ce anume le este teamă oamenilor din Evul Mediu, ce posibile îi înspăimîntă, cum încearcă să le facă imposibile? Răspunsul e de găsit în ultimele urme de castrum din Montségur, vestigii ale furiei. Lumea Evului Mediu este de esență creștină. Deopotrivă religie și ideologie, creștinismul contestă și justifică lumea feudală, după cum explică istoricul Jacques Le Goff82: "Îndelungatul Ev Mediu
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
femei și bărbați fără deosebire, bogați și săraci: așa arată lumea pămîntească în viziunea călugărului Anselme de Canterbury 86. Această viziune dualistă a lumii este prezentă de la început în doctrina creștină. Istoria creștinismului apare ca o reconfigurare de posibile și imposibile ale unei viziuni asupra lumii. În demersul nostru de a pune în contrast lumea modernă și lumea creștină ne vom limita la evidențierea a trei aspecte: noțiunea de individ, de fericire și de stăpînire a lumii. Pentru noi, individul reprezintă
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
bulversări și răsturnări de situație, cît din viziunea creștină asupra lumii mai este creștină? Spre exemplu, mai putem vorbi de creștinism atîta vreme cît "individul în afara lumii" a fost înlocuit de "individul în lume"? Arătînd cum se reconfigurează posibilele și imposibilele care constituie o viziune a lumii, acest studiu ridică o întrebare la care nu e ușor de răspuns: cînd putem spune despre o lume că nu mai este ea însăși? A ÎMPIEDICA LUMEA SĂ SE OPREASCĂ Odată ajuns pe aleea
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
de vedere geografic 96. Cum a putut o mînă de aventurieri spanioli să învingă, din punct de vedere militar, o lume atît de organizată și de războinică precum cea a Imperiului aztec? Să examinăm, în mare, despre ce posibile și imposibile e vorba. E atitudinea personală a împăratului, considerată îndeobște drept mistică. Ezitările, nehotărîrea sa în fața spaniolilor duc cu gîndul la faptul că Moctézuma se închide într-un posibil: el crede pînă la capăt că e posibil ca ființele venite de
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
nu simt nici o responsabilitate. Aztecii se consideră poporul soarelui. Pentru ei, realitatea fundamentală, fondatoare, este scena care s-a petrecut la Teotihuacán. Pentru omul modern e vorba de un mit. Fiecare lume consideră că realitatea unei alte lumi posibilele și imposibilele ei este bizară, dovadă certă a unei inferiorități culturale sau chiar mentale, dacă nu chiar manifestarea unei nebunii colective. SPAIME MODERNE: BARBARIA POSIBILULUI Guayakii și aborigenii din Australia se temeau de divizarea societății, grecii de sclavie și tiranie, oamenii din
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
o mașină smintită de produs posibile tehnice. Cum să faci față posibilelor din ce în ce mai complexe deschise de biologia moleculară, genetică, informatică, telecomunicații? Cu cît producem mai multe posibile, cu atît mai mult se cere formulată următoarea întrebare: care trebuie să fie imposibilele noastre, ce posibile trebuie împiedicate cu orice preț, la ce trebuie să spunem, în mod categoric, nu? Iată ce scrie Hans Jonas 98: "Prometeu definitiv dezlănțuit, căruia știința îi conferă puteri încă necunoscute iar economia impulsul său nemăsurat, are nevoie
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
omului să devină nenorocirea sa." Plecînd de la ideea că, pentru prima oară în istoria sa, omul e în stare să se "deformeze" și să distrugă umanitatea, filosoful german insistă asupra necesității unei noi înțelepciuni, unei noi busole. Cum să faci imposibile posibilele născute din progresul tehnic, amenințătoare pentru om? Chiar dacă nu sunt termenii folosiți de el, acesta este sensul. Soluția la care se gîndește este responsabilitatea ca principiu născut din "euristica fricii": să fii responsabil înseamnă să-ți fie frică pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
de Dumnezeu, nici de Diavol, nici de forțe magice, nici de vreo lume de dincolo. Îi este teamă de lumea pe care a creat-o, de el însuși, mai exact de posibilele sale. Și nu știe cum să transforme în imposibile cele mai periculoase dintre posibilele sale, cele care îl înspăimîntă cel mai tare. UN SCANDAL FOARTE MODERN SAU NEPUTINȚA DE A SIMȚI FRICA Un cuplu, în salon. Ea vorbeste în fața camerei 100. Doamna M. povestește ce li s-a întîmplat
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
un și mai mare confort. Imposibil să nu vrei să reduci la maximum incertitudinea atunci cînd iei o hotărîre: mai ales în cazul deciziilor importante este imposibil să acționezi înainte de a cunoaște suficient de bine problema și riscurile ei. Aceste imposibile moderne pot ucide, afacerea sîngelui contaminat stă mărturie. Oamenii au putut să salveze vieți tocmai pentru că au reușit să se elibereze de aceste imposibile. În lumea modernă se întîmplă ca oamenii să rămînă demni prin nesupunere la propria lume, făcînd
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
importante este imposibil să acționezi înainte de a cunoaște suficient de bine problema și riscurile ei. Aceste imposibile moderne pot ucide, afacerea sîngelui contaminat stă mărturie. Oamenii au putut să salveze vieți tocmai pentru că au reușit să se elibereze de aceste imposibile. În lumea modernă se întîmplă ca oamenii să rămînă demni prin nesupunere la propria lume, făcînd imposibile schimbarea și progresul, regresînd. De ce anume se teme omul modern? Credem, suntem convinși că un scandal precum cel al sîngelui contaminat poate foarte
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
moderne pot ucide, afacerea sîngelui contaminat stă mărturie. Oamenii au putut să salveze vieți tocmai pentru că au reușit să se elibereze de aceste imposibile. În lumea modernă se întîmplă ca oamenii să rămînă demni prin nesupunere la propria lume, făcînd imposibile schimbarea și progresul, regresînd. De ce anume se teme omul modern? Credem, suntem convinși că un scandal precum cel al sîngelui contaminat poate foarte bine să se reproducă. Nu-i așa că posibilul noastru este înfricoșător? LUMEA CA ÎNTREPRINDERE Peste tot în
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
sau ideolog nu sunt în măsură să propună astăzi un proiect, sau o utopie, care să înlocuiască întreprinderea. De ce anume îi este teamă omului modern? De invențiile sale, de el însuși. De întreprindere în special, mai precis de posibilele și imposibilele care i se asociază. Dar îi este imposibil să-și imagineze o lume normală în afara întreprinderii. Imposibil să gîndească lumea fără întreprindere atîta timp cît crede în existența "realității economice". Cum să încerci să-ți imaginezi o altă lume? Calea
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
normală în afara întreprinderii. Imposibil să gîndească lumea fără întreprindere atîta timp cît crede în existența "realității economice". Cum să încerci să-ți imaginezi o altă lume? Calea sugerată de teoria de față constă în a supune dezbaterii publice posibile și imposibile alternative. De exemplu, ce s-ar întîmpla dacă unul din imposibilele noastre s-ar transforma și ar deveni: este imposibil ca banii să producă bani (să facă pui). Ar fi sfîrșitul pieței financiare, al bursei, al profitului, al între-prinderii, și
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]