10,805 matches
-
menit, ca și actorul, „să apară, să strălucească și apoi să moară parcă”1 - sau, mai degrabă, să moară a doua oară -, Echilibristul, corp-statuie, corp „dăltuit”, „monumental”, revarsă asupra noastră lumina pe care o revărsaseră la vremea lor marile figuri tragice - Fedra, Antigona etc. -, „ansamblu în sfârșit scânteietor de litere”. Statuie modelată din lut ori cioplită în marmură și statuie înălțată din cuvinte - acesta este colossos-ul teatrului. Întrepătrundere a simulacrului locuit de Absență cu piatra funerară, actorul, grație fulgurantei sale apariții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
dialog cu cei morți 20 I Tragedia greacă sau prezența morților și forța amăgirilor Fantoma, apariția supranaturală și imaginea din vis 25 Invocarea morților sau scena tragediei ca loc al aparițiilor 29 Cel mort trăiește în cel viu 33 Cadavrul tragic naște fantome 38 Eroul tragic, un mort viu 41 Teritoriile alterității sălbatice: moartea și nebunia 43 Delirul tragic: rătăcire și cunoaștere 48 Fantoma sau jocul amăgirii și al adevărului 51 Oedip și mormântul invizibil 56 Statuia și fantoma 59 Moartea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
I Tragedia greacă sau prezența morților și forța amăgirilor Fantoma, apariția supranaturală și imaginea din vis 25 Invocarea morților sau scena tragediei ca loc al aparițiilor 29 Cel mort trăiește în cel viu 33 Cadavrul tragic naște fantome 38 Eroul tragic, un mort viu 41 Teritoriile alterității sălbatice: moartea și nebunia 43 Delirul tragic: rătăcire și cunoaștere 48 Fantoma sau jocul amăgirii și al adevărului 51 Oedip și mormântul invizibil 56 Statuia și fantoma 59 Moartea privită în față sau eroul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
imaginea din vis 25 Invocarea morților sau scena tragediei ca loc al aparițiilor 29 Cel mort trăiește în cel viu 33 Cadavrul tragic naște fantome 38 Eroul tragic, un mort viu 41 Teritoriile alterității sălbatice: moartea și nebunia 43 Delirul tragic: rătăcire și cunoaștere 48 Fantoma sau jocul amăgirii și al adevărului 51 Oedip și mormântul invizibil 56 Statuia și fantoma 59 Moartea privită în față sau eroul mascat 65 II Scena teatrului no, răscruce a memoriilor și a aparițiilor Shite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
mare tristețe, într-o mare singurătate. ― Cum se poate? Cu tinerețea dumitale? Cu un asemenea talent? ― Da, aveți dreptate! Sunt tânără. Cânt cu o mare plăcere. Mă dăruiesc artei mele. Numai că, din păcate, am avut parte de o experiență tragică. Iubitul, neprețuitul meu soț a murit într-un accident. N-au trecut nici măcar două luni de la moartea lui. La anii mei, sunt deja văduvă. Vă dați seama, mon cher général? ― Înțeleg! (Hopa! Iată văduva!) Acum înțeleg... De aceea ați ales
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
lui, negustorul Martiros Mirzaian, fusese jefuit de perși. Silit să fugă ca să nu își piardă viața, părăsise ținutul Araratului, își lăsase casa, negoțul, rudele, relațiile, mormintele străbunilor, pământul și cerul din satul Karpi, așa cum spunea ori de câte ori pomenea de acea întâmplare tragică. Rătăcise de colo-colo prin toată Turcia, trecuse Bosforul și, în sfârșit, se așezase în primitorul Rusciuk. Curând se însurase cu Mamica, fata bogatului negustor Hanum-Oglu și își reînnodase negustoria. Din acea căsătorie și sub binecuvântarea lui Dumnezeu se ivise el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
să nuanțeze, să sublinieze, să dramatizeze ca un adevărat maestru al scenei. ― Alteță, fiți bine venit în mica noastră lojă! După cum știți, desigur, revoluția a răsturnat vechile cutume și a distrus monarhia de drept divin din Franța. În aceste condiții tragice, loja noastră s-a autoexilat, încredințată fiind că vremurile bune se vor întoarce. Și asta cât de curând. Domnia celui de-al doilea B se va termina și va veni cel de-al treilea B, monarhul adevărat și recunoscut. Bourbonul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
mânuiau cu abilitate sârmele și sforile pe sub fustele ei flendurite și pestrițe. Iancu se oprise la marginea drumului. Stătea cu coatele rezemate într-o ulucă șubredă. Se simțea copleșit. Pentru el priveliștea era insuportabilă până la durere. Era de-a dreptul tragică. Îi venea să strige, să urle în gura mare, peste urletele celorlalți: Dar uitați-vă bine! Așa suntem noi! Chiar așa! Biete păpuși jucate de puternicii lumii. Intermezzo informativ: Despre o ciudată melancolie imperială și despre tulburătorul efect al veninului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
care pornea faimosul cap de păstârnac bătrân cu ciocul acela a cărui culoare de cupru m-a ademenit de atâtea ori să-l încerc cu un bobârnac, pentru ca să mă conving pe deplin de sonoritatea lui metalică. După mult chinuitoarea și tragica secundă a revederii, în care setea de omor alterna cu ura cumplită, izbutii să mă stăpânesc, cu toate că apariția lui mi-a amintit chipul spălăcit și împietrit al Zittei, dușmana de care nu m-aș putea despărți și în preajma căreia simt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
urechi blegi de măgar. Buza de sus țuguiată, făcea cu cea de jos un X roșu spălăcit, între un nas drept și puternic și o bărbie scurtă și deviată. Dar ceea ce era cu adevărat remarcabil în slăbănoaga înfățișare a individului tragic și ridicol, am observat-o cu o clipă mai târziu, când o pietricică țâșnită ca din praștie de sub cauciucul unui automobil, îl pocni, zbârnâind, în partea stângă a capului. Îmi dădui seama de accident, abia după ce-i zbură cilindrul, descoperindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
de-a îndărătelea, sau sărind intenționat una dintre litere.” - „Da, obiectai indiferent, dar mi se pare că ai uitat culoarea cea mai importantă: lipsește „negrul”. Ferdinand Sinidis tresări și aruncându-mi în obraji un hârdău de dispreț cu rânjetul său tragic și confuz, își scoase abil protezele întregi ale ambelor gingii și mă aplaudă frenetic, ciocănindu-le cu entuziasm. „Dar să revin la pricina plecării mele de acasă”, făcu el, după ce băgă în gură cele două mașini infernale. „Într-una din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
când ciocnesc paharul. Nimeni nu mă întrece în vervă și umor. Nici un om nu bănuiește că mă gândesc la ceasul următor, când, rămas în sfârșit singur, voi observa că nu s-a schimbat nimic, și că drumul meu e același, tragic și pustiu, printre ființele pe lângă care trec cu chipul unui om de treabă. Nici unul din semenii mei nu e umplut cu tărâțe. Au cu toții ochi, creier și inimă, au intestine și ficat, au griji și bucurii, dureri și necazuri. Sistemul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
eu o speranță, care să nu mi se mai risipească niciodată. ...Nora s-a otrăvit cu gaz aerian, urmă distrat Ferdinand Sinidis, și toată pensiunea crede că eu port o bună parte din vină, după felul cum s-a desfășurat tragicul ei sfârșit. Căci în ultima scrisoare de două rânduri, scrisă cu creionul și înfiptă cu un ac în scaunul de lemn al bideului. Nora spunea că moare pentru că are părul verde...” În nici un caz, însă, moartea ei nu poate să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
-nșele trupul splendoare, Satană dragă. Trupul din carne poate să-mi plece Trupul din aur mă va petrece Mereu și veșnic. În drum viața când simt că doare, Gura ta rece îmi dă răcoare De psalm pe frunte. Catastrofa lui, tragică și sobră, simplă și definitivă, e cuprinsă în trei terține. Le-a scris desigur numai pentru el, fără să bănuiască, pe vremea lui, că le-a scris și pentru mine: „Nu-ncape vorbă, dincolo mi-e partea. Femei vor fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
și cu țăcălia de savant, se citea remușcarea de a fi săvârșit încă o dată o nelegiuire față de femeia și copiii lui. Cinci băieți mici avea pe vremea aceea moșul Isidor și toți plângeau de foame, cu el împreună, marțea, dimineața. Tragicul eveniment repetat în fiecare săptămână, nu împiedica pe doi dintre băieți să joace teatru: Spectacolul era excesiv de bizar. Unul dintre ei intra pe ușă cu registrul de comenzi la subsuoară și cu pălăria de paie a moșului Isidor, ce-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
de astă dată, să se sustragă de la chestie. Simțeam că ține să-mi ascundă un amănunt din viața lui Rudolf, care începuse să mă intereseze. Hărțuit de insistența mea, se hotărî cu greu să-mi povestească ultimul și cel mai tragic amănunt: „Ziua bună se cunoaște de dimineață”, îmi râs Rudolf, cu limba împiedicată din cauza băuturii. La unsprezece ani și jumătate, m-am sprijinit pentru întâia dată cu pieptul de dosul Paraschivei. Stătea în bucătărie aplecat peste albie și freca rufele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
parcă în cuvinte flăcările mitului. Sunt câteva femei în Bagaj, și toate trăiesc altfel, cu altă tensiune, în alt vârtej senzorial, prezența masculului. Dar e în scrisul domnului Bonciu o înclinare spre grotesc ce adaugă acestor pagini un depărtat rânjet tragic. ...Cartea are lucruri de înaltă calitate, iar d. H. Bonciu e un scriitor cu posibilități mari. Mihail Sebastian Rampa, 1 martie 1935 FILENAME \p D:\microsoft\docuri nefacute\bagaj.doc PAGE 1
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
de mobilă. — Dar fabrica? — Fabrica a făcut toți banii pe care îi putea face. A venit timpul să o vindem. — Bine că tatăl tău a murit. Că n-a trăit să vadă ce se întâmplă. Doamna Levy aruncă o privire tragică spre papucul de baie din cauciuc. Și acum prevăd că îți vei petrece tot timpul la Campionatele mondiale de baseball, la Derby sau la Daytona. E o adevărată tragedie, Gus. O adevărată tragedie. — Nu încerca să faci din Levy Pants
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
eram fată. Ce mai scrisori anonime primea taică-meu... despre mine! Jigodii! Am bănuit tot timpu’ că le scria vară-mea, o nenorocită de fată bătrână. — Ce fel de vară? întrebă Santa, interesată. Rudele lui Irene Reilly aveau totdeauna biografii tragice, pe care merita să le asculți. — Aia care și-a scăpat o oală cu apă clocotită pe braț când era copil. Chiar are o expresie opărită, dacă-nțelegi ce vreau să spun. Tot timpu’ o vedeam scriind la masa din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
-ndur... Uneori nu mi-ar strica să trag un plâns. Cu aceste cuvinte, lacrimile începură să-i curgă și doamna Reilly izbucni într-un plâns sonor și violent. — Vai, nu plânge, o rugă domnul Robichaux, teribil de încurcat de aspectul tragic pe care se părea că-l iau lucrurile. — Trebe să fac ceva! Trebe să chem autoritățile să-l ridice pe băiatu’ ăsta, suspină doamna Reilly. Făcu apoi o pauză ca să tragă un gât de Early Times. Poate-l internează-ntr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
o luptă apocaliptică cu o prostituată înfometată, spuse râgâind Ignatius. Fără forța mea musculară, ar fi prădat căruciorul. În cele din urmă s-a îndepărtat șchiopătând de locul bătăii, cu zdrențele de pe ea în dezordine. — Ignatius! Vocea doamnei Reilly era tragică. Cu fiecare zi ce trece te porți tot mai rău. Ce se-ntâmplă cu tine? — Scoate-ți sticla din cuptor. Trebuie să se fi copt până acum. Doamna Reilly se uită pe furiș spre fiul ei și-l întrebă: — Ignatius
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
idealistul ăsta poate să-și bată joc de tine. Domnul Levy privi cele două femei, pasărea și portarul care rânjea. — Unde este? Nu văd nici un idealist. Domnul Levy arătă vaca culcată jos în stradă. Ăsta-i el? În rigolă? Ce tragic! Amețit, beat, neajutorat, pus la index de pe acum. Notează-ți-l în carte, alături de domnișoara Trixie și de mine. O altă viață pe care ai distrus-o. — O pasăre l-a ciupit de ureche, sau ceva la fel de smintit. Uite aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
noi și o vânzare de obiecte În scop caritabil. Articolul era unul bun, indiferent cât de adânc fusese Îngropta În paginile ziarului. Miller Îl transformase pe Hoitar Într-un personaj demn de milă, cu problemele sale mentale cauzate de moartea tragică a mamei. Un om inteligent, abandonat de societate, care Încerca să găsească, pe cât putea, logica lumii confuze din jurul său. Încercase din răsputeri să lase impresia că poliția din Grampian știa ce face când Îi dăduse drumul. Și dacă acesta ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
pură și sonoră, silabele tăioase, mesajul simplu, dar Întrucîtva Înmuiat, ca o plesnitură. Din ziua În care Îl vizitase mama, el va Înțelege că, În ciuda nădejdii ei demente, demente și deșarte, din momentul acela, viața sa va fi o farsă tragică scrisă de niște indivizi cu puteri supranaturale. Stătuse acolo, În fața lui, trupeșă, viguroasă, cu un văl peste față, umplînd celula cu personalitatea sa, cu persoana sa, cu caracterul său, cu o pălărie imensă cu pene și cu veșmintele ei care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
nu cred că trebuie să vă mai spun ce s-a petrecut atunci, fiindu-vă desigur cunoscut faptul că În acel an toți scriitorii de limbă idiș din organizație vor fi lichidați. Ceea ce vă voi relata s-a petrecut Înaintea tragicului eveniment. Deci, am primit o scrisoare, de care nu-mi era adresată. Ar fi fost Însă peste puterile mele să-mi fi reprimat curiozitatea, să fi fost de bună-credință și deci să n-o citesc, Întrucît pe plic se afla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]