9,673 matches
-
cu litiază bilaterală, cu antecedente familiale de litiază, pacienții cu frecvente recidive litiazice. Iată lista cuprinzând principalele investigații suplimentare (În afara celor de bază, menționate la capitolul " Foaia de observație a pacientului litiazic": TS,TC, grup sanguin, uree și cretinină serică, glicemie, hemoleucogramă, ex. urină inclusiv urocultura). 1. SÂNGE VALORI NORMALE - Calcemia 2 - 2,5 mmol/l - Uricemia 119 - 300 (380)µmol/l - Fosfaturia 0,81 -1,29 mmol/l Opțional - Parathormon (În funcție de metode)Gazele sanguine pH = 7,35 - 7,45 pCO2
LITIAZA RENALĂ GHIDUL PACIENTULUI ŞI AL MEDICULUI by CĂTĂLIN PRICOP () [Corola-publishinghouse/Science/91500_a_93180]
-
Subliniez că medicația pe care pacientul o ia În mod cronic, În general, nu trebuie Întreruptă. În anumite situații această regulă nu se respectă, de exemplu În diabetul zaharat tip II, care beneficiază de antidiabetice orale, acestea sunt Întrerupte, controlul glicemiei asigurându-se prin administrarea de insulină până În momentul În care pacientul Își reia toleranța digestivă și i se va administra din nou tratamentul cronic per os. Sedarea pacientului este absolut obligatorie. Ea se va efectua cu ajutorul unui medicament anxiolitic care
LITIAZA RENALĂ GHIDUL PACIENTULUI ŞI AL MEDICULUI by CĂTĂLIN PRICOP () [Corola-publishinghouse/Science/91500_a_93180]
-
În seara din preziua operației. Tot atunci se recomandă un duș cu o substanță antiseptică În concentrație slabă. Medicul anestezist poate recomanda, În anumite situații, luarea unor probe sanguine chiar Înainte de ora intervenției chirurgicale. De exemplu luarea sângelui pentru dozarea glicemiei În cazul diabetului zaharat. Pacientul, așezat pe brancard, va fi condus În blocul operator de către personalul mediu de Îngrijire. În sala de operație va fi supus procedeului chirurgical și tehnicii anestezice prestabilite. Perioada postoperatorie este divizată În: imediată și tardivă
LITIAZA RENALĂ GHIDUL PACIENTULUI ŞI AL MEDICULUI by CĂTĂLIN PRICOP () [Corola-publishinghouse/Science/91500_a_93180]
-
putea repeta. În această situație, medicul de familie, În colaborare cu o policlinică sau centru de diagnostic poate face pași mari pe cale conturării diagnosticului, recomandând efectuarea: - investigațiilor pentru funcția renală, hemoleucogramă; - ecografie reno-vezicalăradiografie renală simplă + urografie. - sumar de urină, urocultură - glicemie - EKG Efectuarea tuturor analizelor menționate se poate face În 2-3 zile de la data primului consult. Când pacientul se Întoarce cu dosarul cuprinzând rezultatele investigațiilor menționate, medicul de familie ia primele măsuri care se impun (de exemplu Începe tratamentul unei infecții
LITIAZA RENALĂ GHIDUL PACIENTULUI ŞI AL MEDICULUI by CĂTĂLIN PRICOP () [Corola-publishinghouse/Science/91500_a_93180]
-
a căror contribuție vom vorbi mai detaliat mai târziu. Devansând în mod deliberat șirul istoriei, vom menționa aici numai faptul că Bouchardat a ilustrat cel mai bine etapa chimică a diabetului zaharat (a pus la punct tehnici de determinare a glicemiei și glucozuriei, pe care le-a folosit magistral în practica medicală), în timp ce Lancereaux a marcat etapa etiologică a diabetului zaharat, demonstrând pentru prima dată relația cauzală dintre pancreas și diabet. Tot la Hôtel-Dieu va avea loc, în 1889, întâlnirea dintre
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92244_a_92739]
-
1920 o tehnică mai precisă (de fapt, o ameliorare importantă a unei tehnici publicate de el încă din 1874). În 1911, E. Frank a constatat că glucoza din plasmă este mai mare decât cea din hematii. Determinarea glucozei în sânge (glicemia) s-a ameliorat tehnologic destul de repede. Bouchardat, prin 1840, de exemplu, a folosit 300 ml de sânge pentru prima lui determinare. În 1908, tehnica dezvoltată de norvegianul Ivar Christian Bang (1869-1918), necesitând, totuși, 10 ml sânge, era considerată o tehnică
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92244_a_92739]
-
rămas ca o metodă de referință, întrucât determina nu global glucidele reducătoare, ci numai glucoza) au fost înlocuite cu metodele mult mai specifice, bazate pe utilizarea glucozooxidazei, care, evident, interacționează numai cu glucoza. Chiar și aparatele moderne de determinare a glicemiei la domiciliu folosesc glucozooxidaza ca reactiv pe suprafața activă a bandeletelor. Atenția aproape exclusivă a cercetătorilor din secolul XIX asupra tulburărilor glicemice și utilizarea aproape exclusivă ca metodă diagnostică a glucozuriei, a condus la ideea îngustă că tulburarea din diabet
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92244_a_92739]
-
Bernard îi va trezi acestuia din urmă interesul pentru deslușirea cauzei și mecanismului de apariție a diabetului. În această direcție, Claude Bernard a excelat (dar din păcate a rămas cantonat) la etapa „fiziologică”. A definit în 1848 valorile normale ale glicemiei (variabile pentru diferite animale), „pragul renal” pentru glucozurie (170-180 mg/dl), a precizat funcțiile glicogenetică și glicogenolitică ale ficatului, precum și noțiunea de „secreție internă” (19-23). Prin experimente ingenioase, folosind cateterismul venei porte și a venei cave, el a constatat că
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92244_a_92739]
-
indiferent de natura alimentului ingerat. El descoperă în 1855 („Leçons de physiologie expérimentale appliquée à la médecine”) glicogenul aflat în cantitate mare în ficat, considerându-l analog amidonului din plante (22). În fine, Claude Bernard determină influența centrilor hipotalamici asupra glicemiei („la grande piqure”), fundamentând în același timp noțiunile de „secreție internă” și de „mediu intern” (lichidul nutritiv care scaldă toate celulele organismului). Conceptul va fi dezvoltat în 1859, în lucrarea „Leçons sur les proprietés physiologiques et les alterations pathologiques des
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92244_a_92739]
-
Mering (58, 59, 60). Emmanuel Hédon Între 1909 și 1912, Hédon efectuează ingenioase și interesante cercetări de circulație încrucișată între un câine normal și un câine diabetic, demonstrând că trecerea sângelui din câinele normal în cel diabetic duce la scăderea glicemiei acestuia (59). Existența unui hormon pancreatic (termenul de hormon fusese deja introdus în 1902 de Ernest Henry Starling, 1866-1927) era foarte posibilă, deși natura acestui hormon și sediul exact al secreției lui erau total necunoscute. Paulescu a citat frecvent contribuțiile
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92244_a_92739]
-
le abandonează în același an); Eugène Gley (1857-1930), care depune în 1905 la Societatea de Biologie din Paris (într-un plic secretizat) lucrarea intitulată „Despre secreția internă a pancreasului și utilizarea sa terapeutică”, în care indică efectele de scădere a glicemiei și glucozuriei la animalul diabetic. Ulterior abandonează total subiectul, invocând lipsa unui suport material pentru continuarea lui (64). Georg Ludwig Zuelzer (1870-1949) Georg Ludwig Zuelzer (1870-1949) efectuează între 1902 și 1914 o serie de experimente interesante, având ca obiect tratamentul
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92244_a_92739]
-
sau de septicemie datorată lipsei de sterilitate a produsului său) au fost considerate de tip „toxic” (cu moartea pacientului tratat), fapt care a condus la abandonarea totală a subiectului (138-140). În SUA, efecte mai mult sau mai puțin favorabile asupra glicemiei și glucozuriei au fost aduse de E. L. Scott, J. R. Murlin (1874-1960) și I. S. Kleiner (70). Aceste date sunt discutate pe larg în lucrarea „Insulina - descoperirea medicală a secolului aparține românului N. C. Paulescu” (64). Toți, dar absolut
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92244_a_92739]
-
Paulescu, de asemenea, la Universitatea de Științe Naturale din Paris. Unul dintre cele trei doctorate obținute în mod strălucit la Paris a fost cel în științe naturale și de chimie biologică. Aici și-a însușit tehnicile biochimice de determinare a glicemiei, glucozuriei, ureei sanguine și urinare, cetonemiei și cetonuriei, a glicogenului hepatic și altele, pe care le-a executat ulterior personal în toate experimentele sale efectuate la București. Tot la Paris și-a însușit tehnicile de prelucrare a unor organe în vederea
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92244_a_92739]
-
temperatură sub 500C). A urmat apoi verificarea efectelor acestui extract asupra tulburărilor specifice ale diabetului, apărute după extirparea pancreasului la câini: hiperglicemia și glucozuria; cetonemia și cetonuria; ureea sanguină și urinară. Primele experimente au vizat urmărirea efectului extractului pancreatic asupra glicemiei și glucozuriei. A urmărit atent evoluția acestor parametri pe parcursul a 12 ore, notând cu proverbiala sa rigoare toate valorile înregistrate. În mod invariabil glicemiile scădeau (uneori sub limita normală, în domeniul hipoglicemiei), iar glucozuria scădea sau dispărea. Efectul se instala
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92244_a_92739]
-
cetonemia și cetonuria; ureea sanguină și urinară. Primele experimente au vizat urmărirea efectului extractului pancreatic asupra glicemiei și glucozuriei. A urmărit atent evoluția acestor parametri pe parcursul a 12 ore, notând cu proverbiala sa rigoare toate valorile înregistrate. În mod invariabil glicemiile scădeau (uneori sub limita normală, în domeniul hipoglicemiei), iar glucozuria scădea sau dispărea. Efectul se instala imediat după injectare i.v. și dura aproximativ 12 ore. Zeci de experimente, luni de muncă neîntreruptă, stimulat de satisfacția rezultatelor pe care le
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92244_a_92739]
-
și proteine. Până târziu, în anul 1922, toți cercetătorii care urmăreau descoperirea hormonului antidiabetic pancreatic, făceau referire strict la tulburările metabolismului glucidic. Singurii parametri de eficiență, pentru extractul lor pancreatic, folosiți de Banting și de Best, de exemplu, au fost glicemia și glucozuria. Efectul anticetogenic al insulinei va fi studiat în 1922 de Collip, la sugestia lui MacLeod, sugestie venită din citirea lucrărilor lui Paulescu, pe care MacLeod le cunoștea bine (82). Influența insulinei (Pancreinei) asupra metabolismului proteic, însă, a fost
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92244_a_92739]
-
secreției endocrine pancreatice, ci găsirea unei soluții terapeutice pentru diabetul sever al copilului sau tânărului. Întregul lor protocol și tot ce au întreprins ei a vizat obținerea unui extract pancreatic, testat ca eficiență pentru tulburarea cea mai evidentă în diabet: glicemia și glucozuria. În contrast cu imaginea clară și corectă a lui Paulescu asupra diabetului și a relației posibile a simptomelor cardinale ale bolii (asimilarea incompletă a glucidelor, lipidelor și proteinelor), Banting se limitează la cei doi parametri: hiperglicemia și glucozuria, a căror
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92244_a_92739]
-
privește mult mediatizatele experimente efectuate la câine de Banting și Best în vara anului 1921 și publicate de aceștia în februarie 1922, ele nu fac altceva decât să confirme rezultatele lui Paulescu referitoare strict la influența hormonului antidiabetic pancreatic asupra glicemiei și glucozuriei. Până la sfârșitul vieții, Banting a susținut că această lucrare trebuie considerată ca moment al descoperirii insulinei (30). Se știe că, în 1923, Premiul Nobel pentru Medicină a fost atribuit lui Banting și MacLeod, „pentru descoperirea insulinei și pentru
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92244_a_92739]
-
terapeutică). A fost cea mai contestată decizie a prestigioasei fundații suedeze. 1923 - Cu sprijinul lui August Krogh (1874-1949), laureat al Premiului Nobel, H. C. Hagedorn (1888-1971) (cercetător cu interes în diabet și autor al unei tehnici precise de determinare a glicemiei) pune la punct în Danemarca o producție eficientă de insulină, de bună calitate și la jumătate de preț față de insulina produsă în SUA. La început, această insulină a purtat numele de insulină Leo (de la latinescul leo = leu). Primul tratament cu
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92244_a_92739]
-
insulinotratate” la Centrul de Diabet „I. Pavel” din București ar furniza următoarea situație (anul 2000): insulinoterapia se aplică în total la ~ 20% din pacienți. La circa 7% insulina este aplicată ca tratament vital de la debutul bolii, marcat de cetoacidoză sau glicemii mari (> 400 mg/dl). Din ceilalți 13% la care insulina s-a introdus ulterior, aproximativ jumătate sunt forma LADA de diabet, încadrabili fie în tipul 1a fie în tipul 1b de boală. Probabil < 7% sunt forme tipice de T2DM la
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92233_a_92728]
-
puternic influențat de insulinoterapie este greutatea corporală. Sunt relativ puține cazurile (~ 20%) în care după introducerea tratamentului insulinic greutatea să nu crească în săptămânile sau lunile ce urmează. Această creștere este predictibilă datorită efectului anabolic al insulinei și a scăderii glicemiei sub pragul glicozuriei. În acest fel, pierderile calorice datorate glicozuriei vor fi utilizate în organism. În ~ 80% din cazuri, greutatea crește în mod semnificativ, cu peste 2 kg, putând atinge în unele cazuri un plus de 30 sau 40 kg
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92233_a_92728]
-
clampul hiperinsulinemic euglicemic, cu măsurarea consumului periferic de glucoză atunci când insulina plasmatică este crescută și menținută la valori înalte, întâlnite numai ocazional în condiții fiziologice (reprezintă deci o situație nefiziologică). În aceste condiții, cantitatea de glucoză administrată pentru a menține glicemia normală este o mărime (în oglindă) a sensibilității periferice a țesuturilor la insulina administrată: când consumul periferic de glucoză este mic, acesta înseamnă insulinorezistență; când consumul de glucoză este mare, sensibiliutatea la insulină este normală sau chiar crescută. Marele dezavantaj
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92233_a_92728]
-
când consumul de glucoză este mare, sensibiliutatea la insulină este normală sau chiar crescută. Marele dezavantaj al acestei tehnici constă în caracterul său laborios, care o face inaccesibilă practicii curente (16, 26). Testul HOMA (Homeostasis Model Assessment), bazat pe determinarea glicemiei și insulinemiei a jeun, furnizează o informație apropiată de cea a clampului euglicemic-hiperinsulinemic și poate fi efectuat de rutină în centrele specializate. O insulinemie plasmatică crescută la o persoană cu glicemie normală sau puțin crescută indică un grad de insulinorezistență
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92233_a_92728]
-
26). Testul HOMA (Homeostasis Model Assessment), bazat pe determinarea glicemiei și insulinemiei a jeun, furnizează o informație apropiată de cea a clampului euglicemic-hiperinsulinemic și poate fi efectuat de rutină în centrele specializate. O insulinemie plasmatică crescută la o persoană cu glicemie normală sau puțin crescută indică un grad de insulinorezistență tradus printr-un indice HOMA > 4, ajungând uneori la 20 sau 30. Amănuntele privind metodele de determinare ale insulinorezistenței pot fi găsite în capitolele .... „Metode de determinare a insulinorezistenței” și ..... „Investigarea
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92233_a_92728]
-
se cunoaște transmiterea bolii pe verticală, la mai multe generații). Aceasta explică de ce, deși diagnosticul se face de obicei înainte de 25 ani, în unele cazuri el să fie pus la vârste mai înaintate. Diagnosticul tardiv se datorează bunei toleranțe a glicemiilor mai mari, care sunt numai moderat crescute. Complicațiile cronice ale bolii pot apărea, dar seriile de pacienți studiate au fost prea mici pentru a se trage concluzii definitive. Majoritatea pacienților nu necesită decât dietă sau tratament oral. Cetoacidoza apare ca
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92233_a_92728]