9,734 matches
-
că apostolii s-ar fi orientat spre est în loc să meargă la Atena și la Roma. E foarte probabil că, în contact cu India și China, creștinismul ar fi împrumutat o formă culturală specifică. Confruntat cu Grecia, a fost impregnat de mentalitatea elenă și de tendința acesteia de a analiza totul în lumina unor întrebări pertinente. Astfel s-a impus nevoia de a împăca rațiunea cu credința, de a face crezul religios rezonabil. Gânditorii Evului Mediu inițiază sarcina monumentală de a exprima
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
judicioasă a unui african rămâne astăzi valabilă: "Albii au mereu un ceas, dar nu au niciodată timp. " 5. Societățile aristocratice nu valorizează munca. Ele trăiesc de pe urma exploatării muncii. Ne întoarcem încă o dată la mănăstiri, pentru a întâlni o schimbare de mentalitate. Aici, deviza este ora et labora, roagă-te și muncește. Meșteșugarii, negustorii, comercianții, bogătașii, burghezii orașelor transformă munca într-o valoare, deoarece creează bogăție. În acest sens, ei disprețuiesc trândăvia nobililor. De fapt, Evul Mediu cunoaște o evoluție tehnologică remarcabilă
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
interesant să remarcăm că toate propunerile în acest sens au fost votate de adunări unde preponderenți sunt bărbații. Emanciparea feminină își atinge scopul și fiecare dintre noi poate să fie martorul schimbărilor survenite nu doar în legislație, dar și în mentalități. 3. Respectul pentru natură și protecția mediului sunt valori recente. Să remarcăm că noțiunea de natură nu este folosită în același sens în care o foloseau filosofii Iluminismului. Cei din urmă se referă la om, la ceea ce este acesta, la
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
înțeles prin instrumente științifice, pentru a intra în sfera subiectivului. În citatul despre competiție eu am prezentat ideile mele, preferințele mele, judecățile mele. Producem, prin urmare, o ruptură epistemologică. Trecem de la știință la un alt mod de cunoaștere. Căile cunoașterii Mentalitatea contemporană este eminamente pozitivă. Ea face apel la știință ca la singura cale sigură de cunoaștere. Suntem urmașii lui Adam și ai Evei: și noi vrem să gustăm din arborele cunoașterii și să descoperim secretele universului. Sperăm că descoperirile efectuate
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
bine, la dreptate. Într-o lume caracterizată de pluralitatea discursurilor, nu întrezărim altă posibilitate pentru a ajunge la soluții decât să căutăm progresiv un consens, prin procedeul sugerat. Umanitatea progresează prin încercări și erori. Foarte, foarte încet. Marile schimbări în mentalități și în valori se fac la distanță de mai multe generații. Dezbatem deci în favoarea unei etici consensuale. Ea se obține mai întâi cu prețul unor conflicte, apoi cu discuții, apoi urmează o etapă de maturizare și, în sfârșit, se obține
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
de abordare a psihopatologiei se confruntă cu dificultăți inerente, dintre cele mai variate. Dincolo de precizarea și abordarea directă a „obiectului” psihopatologiei, se ridică bariere de ordinul „ideologiilor intelectualiste” referitoare la modul de a considera obiectul psihopatologiei raportat la o anumită mentalitate sau chiar tradiție doctrinară. Faptul se datorește unor atitudini intelectuale venite din direcții diferite, dintre care cea mai importantă este, în mod incontestabil, atitudinea medicală, aparent simplist-reducționistă, de a nu recunoaște nici un fel de diferență între psihiatria clinică, văzută ca
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
societății de respingere a bolnavului psihic ca infamant și periculos începe să se schimbe, fiind înlocuită cu o deschidere umanistă inaugurată de Ph. Pinel, consolidată de S. Freud și extinsă la cadrele psihiatriei sociale și comunitar-umaniste de H. Baruk. Schimbarea mentalității și a atitudinii sociale față de bolnavul mintal și boala psihică va avea consecințe multiple. Spitalul de psihiatrie va fi o proiecție arhitecturală a clasificării nosologice. Nebunia nu va reprezenta o lume neinteligibilă, ci un sector al ansamblului medicinei, al spiritului
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
aflat într-o continuă mișcare și schimbare. Lumea persoanei are o semnificație precisă, fapt care explică și sistemul de valori sociale, culturale, morale, politice, religioase, economice care constituie „modelul cultural” specific unei societăți și unui anumit moment istoric, dar și mentalitatea respectivă sau „concepția despre lume” - Weltanschauung) (K. Jaspers, Th. Rothacker, R. Müller-Freienfels). Lumea ne este accesibilă numai parțial sau fragmentar, în ceea ce privește capacitatea noastră de a o recepta și de a o înțelege. Lumea fizică „vizibilă”, precum și lumea sufletească a ființei
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
toate celelalte. Putem afirma, în acest moment, că istoria sănătății ca și istoria bolii este paralelă cu istoria evoluției umanității și a civilizației. Între boală și terapie există o relație directă, iar ele nu pot fi separate din contextul aceleiași „mentalități” sociale, al „concepțiilor despre lume” (Weltanshauungen), constituind poate, unul dintre elementele cele mai interesante, mai pline de semnificație și importante ale acestuia. Conceptul de normalitate Pentru a înțelege și defini „patologicul”, anormalul, trebuie să facem referință la sfera „normalității”, întrucât
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
indispensabile. Dar competențele medicului depind de cunoștințele sale filozofice și de cultura acestuia”. Se notează mai multe etape în evoluția conceptului de boală psihică, traducând nu numai nivelul cunoștințelor referitoare la aceasta, ci concomitent și atitudinea față de bolnavul mintal, precum și mentalitatea care a contribuit la „formarea ideilor despre boala psihică”. Prima reprezentare este de factură culturală, moral-religioasă, și ea este cunoscută sub numele de „nebunie”. Acest concept desemna totalitatea dereglerărilor spiritului, fără nici un fel de deosebire între ele. Ea vizează, în
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
și cunoașterii cauzelor care le-au produs. Acest proces ne înfățișează o evoluție istorică a gândirii medicale și medico-psihologice care s-a format în decursul timpului, corelată cu atitudinea față de om și față de boala psihică, în contextul evoluției istorice a mentalităților. În sensul acesta se disting mai multe etape succesive în evoluția concepțiilor etiologice ale bolilor psihice. I) Etapa magică vedea în bolnavii psihici niște indivizi posedați de spirite malefice, de diavol etc. care „intrând” în corpul acestora le subordonau voința
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
și sistematice a bolii psihice. Nosologia apare astfel, ca „o etapă către ordinea rațională” (Cl. Levi-Strauss). Definirea și clasificarea bolilor psihice trebuie să se raporteze la un model. Acest model a variat continuu în decursul istoriei nebuniei și psihiatriei, în raport cu mentalitățile moral-religioase și socio-culturale, până la acceptarea unui „model medical” (T. K. Osterreich, M. Ristich de Groote, J. Postel și Cl. Quetel, H. Tellenbach, P. Bemer și H. Luccioni, Ph. Rappard). O analiză a modelelor care reprezintă nebunia, în ordinea succesiunii istorice
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
aspectele mai sus menționate referitoare la modalitățile de a interpreta semnificația actelor suicidare. La începutul secolul XX, sub influența spiritului romantic, L. Proplal face interesante aprecieri de ordin moral-religios și socio-cultural asupra sinuciderilor. Orice act suicidal se înscrie în contextul mentalității istorice a unei epoci. Fiecare epocă are „modelele sale de suicid”. Pentru epoca romantică, de care se ocupă în mod special, aduce ca exemple sinuciderea lui Werther (J. W. Goethe) și a lui Raphael (A. de Lamartine). Încercând să găsească
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
problemă. Fiind lipsiți de o judecată logică, ei asimilează, fără nici o discriminare, aceste cunoștințe intelectuale oferite, de regulă de literatura de popularizare și care le oferă perspective introducerii în domenii necunoscute de ei. Autodidacticismul este, în mare măsură, simptomul unei mentalități paranoice. 4) Grupa reformatorilor Paranoicii sunt, de regulă, nemulțumiți de cele ce există. Ei vin foarte frecvent în conflict cu ordinea stabilită în domeniile social, moral, religios, politic. Acești indivizi urmăresc „reforma” societății, a moravurilor etc. Tipurile de reformatori paranoici
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
factorii de stagnare, opuși celor de progres, pot duce, în timp, la o stare de imobilism psiho-social, și ulterior, la o regresiune psiho-socială, manifestată, ca și în cazul de mai sus, prin modificări în conduitele și acțiunile grupelor umane, ale mentalităților, în sfera emoțional-afectivă etc. Aceste crize psiho-sociale, fie că sunt crize de stagnare, fie că sunt crize de progres sau dezvoltare, vor avea două aspecte: crize de structură și crize de adaptare (L. Bauer, R. Lewinsohn, A. Siegfried, F. Nitti
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
un conflict valoric grav, care va avea repercusiuni asupra persoanei umane și a grupelor sociale. Orice încercare de explicare va eșua în idei confuze care vor sfârși prin a construi un „curent de opinie” catastrofic, apocaliptic, absurd. Apare o nouă mentalitate: mentalitatea de criză, model de gândire negativă care combină conflictul cu salvarea, absurdul cu miracolul. Într-o a doua etapă, vom observa apariția unor soluții salvatoare. A unor veritabile „conduite de refugiu” prin care persoana sau grupele social-umane, vor cauta
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
conflict valoric grav, care va avea repercusiuni asupra persoanei umane și a grupelor sociale. Orice încercare de explicare va eșua în idei confuze care vor sfârși prin a construi un „curent de opinie” catastrofic, apocaliptic, absurd. Apare o nouă mentalitate: mentalitatea de criză, model de gândire negativă care combină conflictul cu salvarea, absurdul cu miracolul. Într-o a doua etapă, vom observa apariția unor soluții salvatoare. A unor veritabile „conduite de refugiu” prin care persoana sau grupele social-umane, vor cauta să
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
unică formă de gândire, așa cum este întâlnită în societățile totalitare laice sau religioase. Se produce în timp o înlocuire a gândirii logice și creatoare, cu o gândire artificială de factură utopică, rezultat al ideologiilor. Asistăm la o „întoarcere” la formele mentalității primitive prelogice. În acest caz, totul va fi dominat, în planul gândirii colective, de irațional. Iraționalul, ca model de gândire absurdă, va duce la construcții mitice, fabulative, vaste sisteme de gândire proiectivă de factură „delirant-anomică”, așa cum vom arăta mai departe
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
epoca modernă forțe necunoscute (extratereștri, unde sau radiații electromagnetice, radioactive, ascultarea-spionarea cu mijloace tehnice, influențe telepatice, parapsihologice, efectele forțelor bioenergetice etc.). Se constată faptul că, deși efectul este în toate situațiile același, forma „cauzelor” are un pronunțat caracter „cultural” corespunzător mentalității epocii respective, reflectând concepția despre lume (Weltanschaungen) în modelele de reprezentare și interpretare ale acestora. În toate situațiile, indiferent de momentul istoric la care facem referință, s-a impus ideea că psihozele colective sunt stări de posesiune demoniacă, demonopatii, înrudite
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
unor forme bine delimitate de tulburări psihice cu caracter colectiv, de masă, care, din punct de vedere psihopatologic, recunosc aceleași mecanisme. În ceea ce privește însă aspectul formal al acestora, modul de a se prezenta, respectiv, forma lor de manifestare, aceasta este expresia mentalității epocii respective, a valorilor, cât și a crizei modelului socio-cultural. Vom încerca în continuare, să facem o descriere a formelor de psihoză colectivă. Așa cum am afirmat deja, se disting două grupe de psihoze colective, de sublimare și de descărcare, în cadrul
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
stat și individ, sau, mai exact, dintre stat și bolnavul mintal. Aceste relații bazate, cum spuneam anterior, pe „drepturi” și „obligații” pun problema statutului social al bolnavului psihic. Acest „statut special” este expresia legalizată a atitudinii (rezultat al unei anumite mentalități) de „respingere” și de „izolare” a bolnavului psihic de către restul societății. În planul mentalității sociale, al Weltanschauungen-ului, nebunia apare ca o „împotrivire” ca un „act de negație” a ordinii sociale (norme, legi, cutume) dar și a puterii politice (refuzul de
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
cum spuneam anterior, pe „drepturi” și „obligații” pun problema statutului social al bolnavului psihic. Acest „statut special” este expresia legalizată a atitudinii (rezultat al unei anumite mentalități) de „respingere” și de „izolare” a bolnavului psihic de către restul societății. În planul mentalității sociale, al Weltanschauungen-ului, nebunia apare ca o „împotrivire” ca un „act de negație” a ordinii sociale (norme, legi, cutume) dar și a puterii politice (refuzul de a se supune acestor legi). Din acest motiv, din punct de vedere social, „boala
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
Atitudinea statului față de bolnavii psihici Atitudinea statului față de bolnavii psihici vizează, aproape în exclusivitate, aspectele formale ale locului acestora în societate și ale libertății lor de gândire, de mișcare, de comunicare și acțiune. Aceste aspecte se regăsesc în două domenii: mentalitatea societății referitoare la nebunie și instituționalizarea bolnavilor psihici. Le vom analiza în continuare. 1) Modul de „a gândi” nebunia Modul de a gândi nebunia cuprinde totalitatea reprezentărilor pe care statul și le construiește și formulează, referitor la nebunie și la
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
bolnavilor psihici. Le vom analiza în continuare. 1) Modul de „a gândi” nebunia Modul de a gândi nebunia cuprinde totalitatea reprezentărilor pe care statul și le construiește și formulează, referitor la nebunie și la bolnavul psihic. Acestea se regăsesc în mentalitatea despre nebunie și bolnavul psihic, proprii fiecărei societăți luată separat. În general distingem, în această privință, mai multe atitudini care contribuie la formarea acestei mentalități. Acestea sunt: atitudinea socială, atitudinea moral-religioasă și atitudinea medicală. Le vom dezvolta în continuare. Atitudinea
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
le construiește și formulează, referitor la nebunie și la bolnavul psihic. Acestea se regăsesc în mentalitatea despre nebunie și bolnavul psihic, proprii fiecărei societăți luată separat. În general distingem, în această privință, mai multe atitudini care contribuie la formarea acestei mentalități. Acestea sunt: atitudinea socială, atitudinea moral-religioasă și atitudinea medicală. Le vom dezvolta în continuare. Atitudinea socială vizează, în primul rând, statutul social al bolnavului psihic. Ea este cea care-i atribuie o anumită „etichetă de separare” în raport cu ceilalți indivizi, considerați
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]