2,110 matches
-
trebuit să părăsească clădirea, în caz de incendiu" și se risipesc la diferite raioane. Luat de val, Kostoglotov nimerește la raionul de tricotaje, unde "află că se așteaptă fie bluzițe, fie pulovărașe de damă", astfel încât "îi trase în șoaptă o înjurătură și se îndepărtă". Detaliile privind asaltul magazinului unde "se așteaptă" cu nerăbdare nu ceva ieșit din comun, ci lucruri de strictă necesitate, vorbesc despre situația economică precară a țării și despre lipsurile în care trăiesc oamenii. Vizita pe care o
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
indivizi care țipau și amenințau. Mergem la București, hoții dracului! O să înfundați pușcăria. Pămîntul nostru... Dar n-aveți acte, rostește un funcționar dintr-un fel de prezidiu peste care trona primarul. Polițistul îi scoate afară, în timp ce petiționarii aruncă șuvoaie de înjurături și trivialități. Se așterne liniștea. Puțin obosit, mă adresez doctorului: Dumneavoastră? Poftiți mai aproape și luați loc pe scaun. Bătrînul se așeză pe scaun și simte că din creier s-a șters totul. Vă rog, cum vă numiți și care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
la ușa lui, a răcnit, l-a înjurat și l-a amenințat. Vă dau în judecată! Mașina era nou-nouță, o țineam ca pe o prințesă... ulei la timp, benzină, antigel... Gugeanu asculta și nu riposta cu nici un cuvînt. Încasa jigniri, înjurături și bruscări, total insensibil în aparență. Nepotul bătrînei răcnea la profesor ca un apucat. Cerea despăgubiri și, dacă se putea, să le primească imediat. A urmat o anchetă a procurorului, însoțit de polițiști. Dați-mi autorizația de construcție, vă rog
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
de la naștere. La ieșirea din comuna Ruginoasa un cîrd de gîște conduse de un falnic gînsac trece drumul tacticos, fără grabă. Sub îndrumarea șefului, cîrdul mergea prea încet și, văzînd că am oprit, furiosul sultan mi-a tras vreo două înjurături, adică vreo două găgăituri. Scuzați, șeful, îi răspund supus. Acceptînd scuzele mele se grozăvește la harem, bombîndu-și și mai mult pieptul. Scena aceasta rurală, plină de farmec, noi o percepeam parcă pentru prima oară din acest unghi deloc complicat. Altă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
e stînga. Cînd, sub Frontul Popular, organizatorii Expoziției din '37 au decis să pună legende explicative în josul simezelor, Acțiunea Franceză reclama pedagogi și cursuri serale (Pascal Ory), ca și Le Figaro, care cerea "televiziunea învățătorilor" în 1981. "Primar" e o înjurătură de dreapta. "Snob", una de stînga. Au existat republicani radicali înaintea școlii laice, dar n-am avut socialiști înainte ca anumiți maeștri să fie în măsură să constituie "școli de gîndire". Nu fiindcă fusese așteptată apariția fabricilor și a proletarilor
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
Probabil destul de mult, pentru că la un moment dat, am observat un bulgăre de pământ care s-a oprit din rostogolit la picioarele mele. Bulgărele fusese aruncat de tatăl meu. Hai, mă, ce faci acolo? Atunci am înțeles și sensul vorbelor, înjurăturilor dinainte. Nu știam cui sunt adresate și cine le rostește. Rămăsesem acolo într-o stare apropiată de asta de azi. Și cum dracu’ scriu io când sunt așa buimac, bezmetic? - e întrebarea. Când nici măcar nu sesizez care, din ce mi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
soluție. Majoritatea oamenilor nu pot scrie pentru că le e rușine de ceea ce sunt. Și, pentru a ieși bine din text, trebuie să edulcoreze, să falsifice. Majoritatea indivizilor sunt niște panglicari cărora le e rușine să înjure lumea pentru ca nu cumva înjurăturile astea să se întoarcă împotriva lor. Mi-e teamă că pe zi ce trece devin tot mai abject. Ezit să scriu o carte pentru că sunt îngrozit de ceea ce aș putea spune acolo. Am început să mă iau de oameni pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
de căcat, să nu mai ies de aicea! Știi cu cât mi-au scăzut vânzările la magazin de la cartea ta? Între timp, vine un copil la magazin și-l ascultă, destul de speriat, cum mă înjură. Nu e foarte sigur că înjurăturile nu se pot abate și asupra lui și de asta se grăbește să ia restul cât mai repede și să o șteargă spre casă. Cu o mână plătește și cu cealaltă ia pâinea. - Ce, mă, ai scris acolo că fur
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
Gellu, vom învinge orice prejudecată numai cu o condiție: considerînd că vinovați sîntem noi înșine. În redacții sînt oricum complezențe. Mai cred că faptele ÎNALTE se înfăptuiesc cu bun-simț. Asta neînsemnînd că nu trebuie înjurați cei care trebuie înjurați. Și înjurătura e o eliberare, chiar dacă nu tocmai de emoție ca poezia (conform Eliot). M-a bucurat poemul tău de pe prima pagină a revistei FLACĂRA, ultimul număr. Se sfîrșește grozav! Vei fi bănuit că eu scriu altfel, că am alte idei prin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
cel Mare. Pedalând de zor, pot zice c-am sfidat celebrul deal de la Felești, urcându-l doar pe bicicletă. Gâfâind la deal, cu pinioanele cele mai mari cuplate, n- aveam gânduri prea bune pentru șoferii care, menținându-și forțele pentru înjurăturile specifice traficului nostru, mă depășeau incredibil de aproape. La cei 7-8 kilometri pe care-i prindea bicicleta la deal, nici o șansă să depășesc limita impusă - 30. Roșiori este localitate de tristă amintire, fiindcă acolo primisem o amendă din cauza unui
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
harnici ca trântorii în stupi Având drept ajutoare o haită de câini-lupi. Îndurerat, voi spune doar atât: Copilăria noastră a fost un vis urât, Supravegheată zilnic de bunul Dumnezeu Dar care din păcate era plecat mereu. Cu urlete sinistre și-njurături de mamă Am dat copilăriei cea mai cumplită vamă Cu ochii ațintiți spre cerul infinit L-am așteptat mereu, dar n-a venit. Avea alte probleme Marele Creator Și rătăcea prin Cosmos călare pe un nor Așa că pân'la urmă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
trenul în Banat, adică acolo unde poți câștiga o bucată de mămăligă pentru tine și ai tăi. Nu poți urca pe acoperișul vagonului? Adio porumb, adio mămăligă! Te paște moartea și pe tine, și familia ta. Asta era. Îmbrânceală, urlete, înjurături, ura față de fratele tău țâșnind ca două lasere otrăvite din ochii tulburi de animal înfometat. Tata era încă destul de puternic. Cu toate acestea, cu greu a reușit în această bătălie disperată să urce pe acoperișul unui vagon și să-și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
bea însetat, parcă avea o butie goală ascunsă în pântecul său din ce în ce mai mare. Aproape nu vorbea în timpul acestor mese: râgâia în voie, nu se simțea de nimic amenințat pe pământ, mârâia din timp în timp câte ceva, uneori trăgea câte o înjurătură nu se știe la adresa cui. De fiecare dată lăutarii stăteau pregătiți undeva în apropiere și de fiecare dată tovarășul Cameniță îi chema: se uita încruntat pe sub sprâncenele stufoase la Novăceanu și ăsta pricepea fără nici un cuvânt. Repertoriul lăutarilor cuprindea exclusiv
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
cu încăpățânare, adresându-se comandantului miliției locale și directorului liceului: -E mâna americanilor aici!... Ăștia au dat din cap că sunt de acord, dar în sinea lor erau convinși că Fanache e dus cu pluta, e un mare nătărău... Printre înjurăturile la adresa imperialiștilor, șeful Securității din Serenite a dat totuși câteva ordine: le-a poruncit profesorului Pârvulescu care privea fascinat îngerul și celor doi elevi care descoperiseră arătarea să stea mai departe și, mai ales, să nu pomenească nimănui în oraș
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
cu nașul o scoteau ei la capăt, dar așa... Îi prinseseră și-i duseseră până la capăt de linie, aci, în orășelul Serenite, o noapte îi ținuseră în beci la poliție, primiseră o mamă de bătaie, apoi le dăduseră drumul, cu înjurăturile de rigoare: Bă, fir-ați ai dracu de vagabonzi, marș de-aici, caracudelor, dacă vă mai prind vreodată că nu vă cumpărați bilet ați încurcat-o, pușcăria vă mănâncă!, se răstise la ei un polițai burtos și roșu la față
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
pe masă. Cei trei s-au cărat mulțumiți: au avut și ei o dată milă - nu l-au tâlhărit pe neamț, prea se purtase salon cu ei!... Au ieșit în ploaia care se întețise parcă, în loc să slăbească. I-au tras o înjurătură ploii. Oricum li se rupea de ploaia blestemată din Serenite, n-o mai simțeau, nu mai simțeau frigu și umezeala, băutura înghițită în cantități industriale le băgase foc în sânge, n-aveau treabă! Ș-apoi mâine o să se cărăbănească din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
și mulți țărani zdrențuiți de pelagră și subalimentație. Oare cum ne-am simți într-o epocă a acestor fotografii? Ne-ar lipsi televizorul, mai ales baia și electricitatea, ne-ar lipsi nervozitatea cotidiană, poate nu am suporta lipsa bădărăniei, lipsa înjurăturii în public, nu am suporta politețea? Ce complicată ipoteză să scrii scrisori de dragoste, să citești literatură, să scrii citeț, caligrafic... A doua variantă a ieșirii din mizantropia contemporană este refugiul în viitor. Variantă mai complicată, mai încărcată de dileme
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
cât de lipsită de fantezie este, încât și-a denumit întregul fond de maidanezi cu același nume. O iau în sus, pe o scurtătură, de unde tocmai încearcă să se salveze o camionetă. În jur, într-un cor de îndemnuri și înjurături, niște muncitori participă la acțiune. Mai multe geamuri s-au deschis alarmate de motorul care dă semne de explozie iminentă. Cineva, de la o fereastră, mi se pare că mă cheamă în casă, eu cred că este o confuzie (cine și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
umflată, struguri opalini, mineralizați, chipăruși, oameni cu ferăstraie sub braț, așteptând să fie chemați la tăiatul lemnelor, coșari din alte vremuri, țigănci hoațe, câini "comunitari", de pripas, adieri de pește, ciuperci cărnoase, gâște gălăgioase, găini amorțite de prostie, larmă, acordeoane, înjurături, veselie, bețivănie. Destul. Punct. Sunt înclinat spre o nepermisă visare. Sunt năpădit de sentimente și îmi vine greu să pricep altceva. De pildă, de ce mă întristez când văd copiii clăpăugi purtați de mână spre întâia zi de școală, îmi vine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
flăcări. Frecvența verbelor la timpul prezent sau imperfect indică acțiunea în plină desfășurare. Substantivele determinate sunt și ele purtătoarele unui imens sens dinamic: „mulțimea frământată”, „izbucnirea de furie”, „clipire ca un trăsnet”, „furtună năprasnică”, „strigăte desperate”, „urlete pe toate glasurile”, „înjurăturile îmbălate”, „vuiet prelung”. Eludarea predicatului dă comunicării un ritm rapid: „Ce, boierule, vrei să ne omori?”. Termenii figurați, proveniți din limbajul unei arte nonverbale cum este muzica, îndeplinesc un dublu rol: cel de a defini scriitura, deci cu o funcție
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Carmen Bocăneţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1355]
-
sanitară primitivisimă. Noapte quasi-ne dormită. Când am intrat în somnul mai adânc - vizita a foarte multe muște. Puțin după aceea - zgomot mare, agitație: e ora cinci și jumătate - oră considerată bună de plecat la plajă (superstiția ultravioletelor). Tot bagajul de înjurături mobilizat în gând. Afară e vânt mare cu nori de praf. Dirijorul îmi face vizită din dormitorul vecin - identic. Furios. „În condițiile astea, refuz să stau aici.“ Ieșim pe culoar - rumoarea femeilor din orchestră: au dormit - inclusiv directoarea - într-un
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
e fucking pur și candid. Obiceiul a fost preluat, de altfel, cu brio și de noi. Ba chiar adaptat cu creativitate. Aș vrea să fac o paranteză. Să vorbesc despre niște mutații care s-au produs în ultimul timp în înjurăturile noastre TOAMNA DECANEI 92 și în vorbirea colocvială - mutații care pe mine mă nedu meresc. În vorbirea curentă a tineretului, în special, s-a instalat la loc de cinste organul sexual bărbătesc, cu frecvența cuvântului fuck în engleză. Însă această
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
mutații care pe mine mă nedu meresc. În vorbirea curentă a tineretului, în special, s-a instalat la loc de cinste organul sexual bărbătesc, cu frecvența cuvântului fuck în engleză. Însă această mutație s-a făcut simțită în special în înjurături. Până acum, când înjurai pe cineva, îl trimiteai în organul ma tern, care-l zămislise, ceea ce avea oarecum o logică: întoarcerea la origini. Acum însă cel înjurat e trimis în organul bărbătesc, și încă al celui care înjură. Să semnifice
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
vă port dintr-o perioadă în alta, că fac tot felul de piruete și volute. Și, odată prezentate scuzele, mai fac un viraj chiar acum. A.R. Nu-i nimic, n-o să mă determinați să fac și eu plonjoane în înjurături, ceea ce n-ar fi foarte, foarte cuviincios pentru o serie de interviuri. R.P. O, Doamne, sunt lucruri pe care toți cei care vor citi cartea aceasta le cunosc foarte bine. Le-au auzit de zeci de ori în jur, inclusiv
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
cum adoarme seara bătrâna fixând cu ochii înlăcrimați dușmanul cel încăpățânat în muțenia-i chinuitoare! Și se mai plânge c-o dor ochii de la televizor! Femeie cu frica lui Dumnezeu, n-am auzit-o niciodată hulind sau bârfind, cât despre înjurături... ferească Sfântul! Viețuiește, alături de cumnata ei - tanti Voica - vecină gard în gard și la fel de vădană, în respect pentru biserica și preotul din sat. Acuma, nu c-ar bate toată ziua știutul drum al lăcașului de închinăciune dar, pentru obligatoriile pomeniri
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]