2,434 matches
-
marcată acum, pentru a le da o tentă moralizatoare, didactică. Cântece bătrânești din părțile Prutului (1927) conține 67 de balade, îndeosebi haiducești, adunate în jurul anului 1920, când genul începuse să decadă, ceea ce-l îndeamnă pe F. să propună editarea unui corpus al cântecelor bătrânești „cu tot ce privește viața și melodia lor”. Culegere unitară, realizată în 1915 și axată pe un singur gen, Plugușorul la români, apărută postum în volumul Izvodiri din bătrâni (1973), cuprinde 62 de piese reprezentând atât tipul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287119_a_288448]
-
pentru adunarea materialului literaturii poporale și Despre modul de a aduna materialul literaturii populare. Cerea redarea exactă a versurilor, iar în privința prozei folclorice recomanda păstrarea nealterată a fondului, recunoscând că fiecare povestitor creează o nouă variantă. Intenționând să alcătuiască un corpus de folclor, ca oglindă a vieții poporului, a strâns basme, legende, cântece, balade, colinde, bocete, orații de nuntă, obiceiuri etc. Povești ardelenești culese din gura poporului (I-V, 1888), cea mai cunoscută din colecțiile sale, apreciată de B. P. Hasdeu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288898_a_290227]
-
cărei ediție în trei volume a coordonat-o), ce pledează cauza valorizării literaturii subiective din perspectiva literarității, uneori superioară valoric operelor ficționale scrise de unul și același autor. Pasiunea acestui gen de cercetări crește pe măsură ce, după 1989, se mărește și corpusul de luat în studiu, prin publicarea memorialisticii și jurnalelor „de sertar”, a corespondenței unor personalități până atunci prohibite, dar și prin editarea unor texte mai vechi (I. G. Duca, C. Argetoianu ș.a.), tot indezirabile sub regimul comunist. Interesat și de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289469_a_290798]
-
populaires roumains, îngr. Ovid Densusianu, București, 1999 (în colaborare cu Florica Șerb). Repere bibliografice: Eugen Simion, O antologie din lirica populară, GL, 1961, 6; Pavel Ruxăndoiu, Flori alese din cântecul poporului, REF, 1961, 1-2; Mihai Pop, Primele volume ale unui corpus al liricii populare, LCF, 1962, 14; Valeriu Rusu, „Flori alese din poezia populară”, LR, 1962, 3; Ion Taloș, „Folclor din Transilvania”, TR, 1962, 47; Ion Horea, „Folclor din Transilvania”, „Scânteia”, 1963, 5 762; Perpessicius, Alte mențiuni, II, 182-199; Vrabie, Folcloristica
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289627_a_290956]
-
Italia. După ignoranța ei s-a plăsmuit și cea simplistă a burgheziei italiene. E vorba despre o ignoranță a cărei definiție culturală este următoarea: o perfectă coexistență între „iraționalism”, „formalism” și „pragmatism”. Sentințele Tribunalului Sacru sunt, de exemplu, un enorm corpus de documente ce demonstrează arbitrarul spiritualist și formalist, pe de o parte, și, pe de altă parte, pragmatismul (ce frizează forme de „behaviorism” fanatic) cu care Biserica privește lumea. Înnoirile pe care o parte a clerului, inclusiv la Vatican, le-
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
cazul părții sărace a regiunii Veneto). Paradigma culturală, în acest sens, este furnizată Creștin-democrației de către Vatican. Iar pentru a vedea în ce stare mizerabilă se află ea, este suficient să-i citim revistele, ziarele oficiale, publicațiile (mai ales acel înfiorător corpus, în întregime pragmatic și formalist în același timp, în cel mai rău sens pe care l-au avut vreodată acești termeni, al Tribunalului Sacru). Chiar și acum (când ceva-ceva ar fi trebuit să se fi înțeles), italiana folosită de preoți
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
propune Moshe Idel: „Desemnez cu acest termen [perspectivism] posibilitatea de a interoga o anumită literatură religioasă din perspectiva familiarizării cu o altă literatură religioasă. Nu avem aici nici comparația între figuri și sisteme religioase [...], nici cazul filiației istorice dintre două corpusuri de scrieri sau idei. Este mai degrabă o tentativă de a înțelege mai bine logica sistemelor, comparând sisteme ce diferă substanțial și aflând de la unul dintre ele ceva despre celălalt.“ Mențiunea pare a fi secundară în lucrarea lui Idel și
Despre ierarhiile divine: fascinaţia Unului şi lumile din noi – temeiuri pentru pacea religiilor by Madeea Axinciuc () [Corola-publishinghouse/Science/1359_a_2887]
-
moțiunii depusă astăzi (Realitatea TV, 2009) c. în urma unei acțiuni desfășurată de agenții FBI (Antena 1, 2008) Dezacordul în caz este influențat de următorii factori (cf. Gruiță, 1981: 120-128): (i) adjectivul este de tip participial, nu propriu-zis (observație întărită de corpusul de emisiuni monitorizate); (ii) adjectivul este izolat; (iii) între adjectiv și substantiv intervin alte elemente ale grupului nominal. Pe baza datelor cantitative din monitorizările posturilor de radio și televiziune, se poate afirma că dezacordul în caz al adjectivelor participiale are
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
procesare a mesajului, a registrului oral spontan. Am inclus în acest capitol tipurile mai frecvente de acord întâlnite în fișele de monitorizare, care vin în completarea observațiilor făcute în primele opt capitole. Aceste fișe de monitorizare nu se substituie unui corpus, dar se pot face niște observații cantitative sau de frecvență pe marginea lor. Acest capitol nu epuizează domeniul acordului în limba vorbită, care este foarte vast, ci doar completează informațiile oferite în celelalte capitole cu observații dintr-o zonă lingvistică
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
Laura, 1965, "Acordul în caz al atributului adjectival în limba secolelor al XVI-lea, al XVIII-lea", în Omagiu Rosetti, București, Editura Academiei Române, p. 979-983. Villavicencio, Aline, Louisa Sadler, 2005, Agreement Patterns in Corpora, Workshop on exploring Syntactically Annotated Corpora, Corpus Linguistics 2005, Birmingham, ms. (internet). Villavicencio, Aline, Louisa Sadler, Doug Arnold, 2005, "An HPSG Account of Closest Conjunct Agreement in NP Coordination in Portuguese", în S. Müller (ed.) Proceedings of the HPSG05 Conference, CSLI Publications (http://csli-publications.stanford.edu/). Vișan
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
descoperirii unui complot al ducelui de York, fratele catolic al regelui. O dată parlamentul constituit, a fost numit un Consiliu compus din 30 de membri și condus de Shaftesbury, ca mediator între parlament și rege. Din această perioadă datează legea habeas corpus care reprezintă în tradiția politică anglo-saxonă "frontiera care separă o guvernare despotică de un regim de libertate"31. Dar, în 1681, regele a desființat parlamentul, din pricina ostilității acestuia față de ducele York. Miza era succesiunea: regele îl susținea pe fratele său
[Corola-publishinghouse/Science/84950_a_85735]
-
nu s-ar putea trece la analiza propriu-zisă. Apoi, fiecare capitol în parte vine cu propriul său adevăr, având rolul de a preciza sau, eventual, de a clarifica aspecte, nuanțe și înțelesuri ale parodiei în timp, cu aplicație pe un corpus de texte selectate în acest scop. Astfel, cel de-al doilea capitol dedicat lumii complexe de subiecte și stiluri a Antichității prezintă observații, atitudini ale primilor teoreticieni ai artei parodiei, care o definiseră ca pe un simplu gen comic minor
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
ludică". Au inventat oulipème-ul (text produs de Ou.Li.Po) și chiar oulipisme-ul (text scris, chiar anterior creației respectivilor autori, în maniera unui oulipème15). Practica numită în original oulipienne include un întreg arsenal de tehnici, practici și procedee, într-un corpus textual cuprins în Ou.Li.Po, La Littérature potentielle, créations, recréations, récréations 16. Detaliind: "[...] aceste oulipisme care constau pentru început într-o producție textuală ad hoc, apoi în transformarea ei dirijată: o lipogramă text scris evitând complet anumite litere ale
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
trăit. Lipsește necesara apropiere a parodiei de obiectul parodiat, de textul pe care aceasta îl menise deriziunii, o punere în oglindă, în termeni genettieni, a hipo- și hipertextului. Din prisma actualității cel puțin, Antichitatea greco-latină pare dominată de un paradox: corpusurile teoretice care conțin evidente încercări de definire, note sumare sau excursuri enumerative cu privire la parodie fac referire, în suficient de multe cazuri încât să se erijeze într-o cvasi-regulă, fie la opere astăzi în întregime sau parțial pierdute, fie la autori
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
se pare cea mai potrivită, cel puțin în lumina unor studii precum Palimpsestes al lui G. Genette, care consideră că nu poate exista parodie în lipsa unui model literar precis și ușor recognoscibil, fie el un text anume sau un întreg corpus de texte (de pildă, texte subsumate aceluiași gen sau aceleiași tematici, precum epopeea sau romanul pastoral). Oricum, nici mediile erudite în care își făceau simțită prezența primii teoreticieni nu erau străine de discursul parodic. Cât privește etimologia termenului, se impune
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
parodic. Cât privește etimologia termenului, se impune să remarcăm ca pe un minus graba fie a unor exegeți, fie a unor instituții lexicografice de tipul dicționarelor de terminologie literară de a aplica ad litteram unele premise ale demersului lor întregului corpus de texte literare pe care le consideră parodice și pe care le vor fi analizat ca atare. Încercând să nu cădem în aceeași capcană, ne raliem observației făcute de Linda Hutcheon în studiul său încă netradus la noi, A Theory
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
ca semn, dar și ca simbol al apoteozei sale. Un al doilea criteriu este cel al apartenenței culturale, aplicat atunci când sunt clasificate miturile de constituire a civilizațiilor sau mentalitățile colective, ca urmare a analizei narațiunilor fondatoare pentru arealele subsecvente. Un corpus mitologic dezvoltat într-un amplu perimetru cultural poate fi coerent și unitar, dacă atât structurile sale arhetipale, cât și cele simbolice se regăsesc în micro-mitologiile locale, în imaginarul fiecărei populații, chiar dacă aceasta din urmă este înglobată într-o formă statală
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
defunctului nobil, ci cu suita de imagines care îi însoțeau catafalcul, funus imaginarium. Prima atestare la care avem acces este din secolul II, într-o lege funerară dată în anul 136 de colegiul Dianei și a lui Antinous din Lanuvium (Corpus Inscriptionum Latinarum XIV: 2112,16 apud Benoist 104-05); sintagma revine și în alte mărturii, tot în această formă, până la sfârșitul secolului IV - mai amplu la: Polibiu (Historia romana, VI 52, 10-54, 2: descrierea procesiunii pentru nobilii romani, la jumătatea secolului
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
facto: Constantiu II definitivează capitala creștină, Theodosiu I, teoria basileică, iar Iustinian I, statul creștin. În fine, relația dintre autocrat, cosmocrator, și totalitatea teritoriile pe care le guvernează, o cosmocrație, un imperiu universal și etern, devine în creștinism relația dintre corpus Christi și corpus christianorum, basileul având rolul de delegat suprem, de împărat sacerdot al oikonomiei creștine. Spațiul imperiului, domus Augusta, se va confunda încă din perioada principatului cu domus divina; iată un lucru ușor de asimilat de gândirea bizantină și
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
definitivează capitala creștină, Theodosiu I, teoria basileică, iar Iustinian I, statul creștin. În fine, relația dintre autocrat, cosmocrator, și totalitatea teritoriile pe care le guvernează, o cosmocrație, un imperiu universal și etern, devine în creștinism relația dintre corpus Christi și corpus christianorum, basileul având rolul de delegat suprem, de împărat sacerdot al oikonomiei creștine. Spațiul imperiului, domus Augusta, se va confunda încă din perioada principatului cu domus divina; iată un lucru ușor de asimilat de gândirea bizantină și de imaginarul colectiv
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
astăzi, ar fi putut fi și pentru antici, semantic și simbolic, ... un système, un dynamisme organisateur des images, qui leur confère une profondeur en les reliant entre elles. L'imaginaire n'est donc pas une collection d'images additionées, un corpus, mais un réseau où le sens est dans la relation. (Thomas 15) Prinse într-o amplă țesătură semantică, cu determinări fluide, dar ajustate de situațiile în care sunt utilizate cuvintele, aceste familii lexicale se învecinează și se influențează în funcție de uz
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
identitară, deși a continuat până târziu, în limbile neo-romanice, să se clarifice. Această forță virtuală a câmpului semantic, cu relevanță stilistică și retorică, s-a manifestat decisiv în timp în favoarea configurării noțiunii de imaginar. Substanța ei s-a decantat pe corpusul lingvistic oferit de familiile de cuvinte din cele două limbi europene antice (greacă veche și latină) și a devenit o unitate semnificantă atât de complexă, încât, în studiile contemporane de specialitate, imaginarul este definit drept o ordine simbolică, ce trimite
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
cea metafizică sunt conduse foarte abil și persuasiv de către Socrate (stimulând la interlocutorii săi, cum se știe, imaginile Peșterii, Liniei și Soarelui). Dificultatea insurmontabilă în abordarea imaginii provine tocmai din statutul ei ambiguu și din prezența sa ubicuă, în chiar corpusul demonstrației și al discursului "iconoclast". Desconsiderarea imaginației și, implicit, a întregii rețele de imagini care organizează planul simulatoriu al realității are la bază, printre altele, și diferența dintre dēmiourgós (Timaios 29d-30c), meșteșugarul divin, și cel uman, care produce cópii, eikōnes
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
3) adj. 1 (tard.) de chipuri, de figuri: pictor, plastes DIOCL. pictor, sculptor de figuri // imăginărius, iī m. purtător al chipului împăratului VEG.; 2. aparent, fictiv: imaginarii fasces LIV. fascii false (autoritate fictivă), imaginaria paupertas SEN. sărăcie închipuită. 16 Vezi Corpus Inscriptionum Latinarum. Berlin, 1863 -. Textul la care se face trimitere se regăsește și în Inscriptiones Latinae Selectae. Ed. H. Dessau. 3 vol. Berlin, 1892-1916. 7212, II, 4. [reed. anastazică 1962], apud Benoist 104. 17 Vezi în Daremberg, Ch., E. Saglio
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
lingvistice de dezambiguizare / 180 VII.7.1. Rolul substantivului / 180 VII.7.2. Rolul adjectivului în sintagma terminologică / 182 VII.7.3. Singularul și pluralul: mărci de conceptualizare și dezambiguizare / 188 VII.7.4. Mărci logice de dezambiguizare/ organizare a corpusului / 190 VII.7.5. Rolul hiponimiei în dinamica dezvoltării subdomeniului/ ramurii medicale / 193 Anexa I / 201 Bibliografia / 221 Abstract / 233 Résumé / 235 Abrevieri ARG - Argentina BRA - Brazilia cat. - limba catalană CILF - Consiliul Internațional al limbii franceze CMT - Comisia minesterială de
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]