2,052 matches
-
l-au obligat pe Alexandru să fugă în Franța (1162). Apărător înverșunat al autorității papale, l-a sprijinit pe sfântul Thomas Becket împotriva lui Henric al II-lea al Angliei. S-a întors la Roma în 1165, dar a fost exilat din nou anul următor. A câștigat sprijin odată cu formarea Ligii Lombarde care l-a învins pe Frederic la Legnano în 1176, pregătind calea pentru Pacea de la Veneția. Alexandru s-a menținut în tradiția reformei relației cu Sfântul Imperiu și a
Papa Alexandru al III-lea () [Corola-website/Science/305427_a_306756]
-
fost interzise slujbele reformate după Luther, preoții luterani au fost expulzați, iar scrierile "periculoase" ale acestora au fost arse. Inițial, acțiunea de deportare a fost concepută numai ca o măsură de disuasiune, fapt pentru care, în prima fază au fost exilați numai capii familiilor lutherane cu cea mai mare influență în regiune - Peer și Reisenauer, Riedler și Engleitner, Eggenreither și Stieger - . Ulterior însă, pentru că disuasiunea nu a funcționat, măsura a fost extinsă asupra unor grupuri întregi de populație. Se știe că
Landler () [Corola-website/Science/304636_a_305965]
-
pe care nu o putea justifica biblic. În mediile acestuia i-a cunoscut și pe anabaptiști, printre care Konrad Grebel și martirul de mai tîrziu Felix Manz. În 1524, s-a căsătorit cu Elisabeth Hügline din Reichenau. Anabaptistul Wilhelm Reublin, exilat din Zürich, a sosit în Waldshut în 1525. În aprilie i-a botezat pe Hubmaier și alte șaizeci de persoane. La despărțirea definitivă de Zwingli s-a ajuns după ce în probabil cea mai importantă lucrare a sa, "Despre botezul creștin
Balthasar Hubmaier () [Corola-website/Science/316771_a_318100]
-
Profeția lui Dante" și scrie drama poetică "Marino Faliero, Doge al Veneției". Face o vizită familiei Gamba la Filetto și este implicat în mișcarea revoluționară a Carbonarilor, împotriva jugului austriac. În 1821 Mișcarea Carbonarilor este înfrântă, iar familia Gamba este exilată la Pisa. Izbucnește războiul de independență al Greciei, care îl interesează pe Byron. Scrie "Sardanapal", "Cei doi Foscari", "Cain", "Cer și pământ". În luna august apar Cînturile III, IV și V din "Don Juan". În septembrie scrie "Viziunea judecății", în
George Gordon Byron () [Corola-website/Science/299813_a_301142]
-
Vatican (1962-1965). Castelul, care reprezintă clădirea principală a mănăstirii, a fost construit la mijlocul secolului al XIX-lea de către Charles Delvaux de Fenffe, stăpânul domeniului Chevetogne. Începând cu anul 1903 castelul a fost ocupat de călugării benedictini de la Ligugé, care fuseseră exilați din Franța în urma legilor anticoncregaționiste de la sfârșitul secolului XIX. Aceștia l-au cumpărat, au făcut câteva amenajări și au locuit aici până în 1923, când s-au putut reîntoarce în Franța. Tot ei au construit și Casa Betania (Maison de Béthanie
Mănăstirea Chevetogne () [Corola-website/Science/299870_a_301199]
-
1725, Consiliul s-a întâlnit și și-a dat acordul pentru Marie Leczińska. La 27 mai, numele viitoarei regine a fost făcut public. Bourbon a rămas prim-ministru până în 1726 când a fost îndepărtat în favoarea Cardinalului Fleury. Bourbon a fost exilat la moșia sa, Château de Chantilly, la 40 km nord-est de Paris. Castelul a suferit un fel de renaștere, fiind descris ca o "reședință splendidă". El a murit acolo, la vârsta de 47 de ani. Titlurile din familia Bourbon-Condé au
Louis Henri de Bourbon, Duce de Bourbon, Prinț de Condé () [Corola-website/Science/320170_a_321499]
-
Elbeuf-en-Bray, în Normandia 1210. Mai găsim o urmă a familiei de Gaulle în 1420, și anume Jehan de Gaulle care, după dezastrul din Azincourt, a opus rezistență timp de 2 ani englezilor la Vire, în vestul Normandiei, înainte de a se exila în Bourgogne. În secolele al XVI-XVII se regăsesc unii căpitani francezi de Gaulle la Cuisery în sudul regiunii franceze de Bourgogne. Gaspard de Gaulle, numit de regele Carol al IX-lea al Franței drept cavaler regal. Acești de Gaulle s-
Charles de Gaulle () [Corola-website/Science/296736_a_298065]
-
condus marea expediție împotriva Tunisului, pe care l-a cucerit în ciuda apărării îndârjite a garnizoanei italo-spaniole. În 1580, Sinan a fost comandantul în războiul împotriva Persiei. În același an a fost numit Mare Vizir, numai pentru a fi demis și exilat în anul următor, datorită eșecului locotenentului său, Mohamed Pașa, de a aproviziona garnizoana turcească de la Tbilisi. A devenit în cele din urmă guvernator al Damascului și, în 1589, după marea revoltă a ienicerilor, a fost numit Mare Vizir pentru a
Sinan Pașa () [Corola-website/Science/301440_a_302769]
-
funcția de Mare Vizir. În acest an a comandat armata turcă în campania împotriva Ungariei. În ciuda victoriilor din această campanie, a fost demis în februarie 1595, la scurtă vreme după venirea pe tron a lui Mehmet al III-lea, fiind exilat la Malghara. În august al aceluiași an, a fost rechemat la post pentru a conduce campania împotriva lui Mihai Viteazul în Țara Românească. Rezultatele dezastruase ale campaniei, în special înfrângerea suferită în Bătălia de la Giurgiu, l-au aruncat din nou
Sinan Pașa () [Corola-website/Science/301440_a_302769]
-
confrunta cu probleme cauzate de Carol, prințul moștenitor, care trăia o viață scandaloasă și, încălcând legea monarhică, s-a căsătorit clandestin, la Odesa, cu Ioana Lambrino. Căsătoria a fost, în cele din urmă, anulată la Tribunalul Ilfov, Ioana Lambrino fiind exilată împreună cu fiul nelegitim al lui Carol iar principele fiind trimis într-o lungă călătorie în jurul lumii, pentru „a o uita” pe Ioana Lambrino. La 10 mai 1921, Carol s-a căsătorit, la Atena, cu Elena, fiica regelui Constantin I al
Ferdinand I al României () [Corola-website/Science/296763_a_298092]
-
Kasparova, Okudjava, Țințadze, și alții ) o nouă declarație a unei așa zise opoziții leniniste, publicată două zile mai târziu într-un Buletin al opoziției, asociat cu o scrisoare de solidaritate a lui Troțki. In urma acestui act autoritatile l-au exilat și mai departe, de data aceasta, la Barnaul. După expulzarea din țară a lui Troțki în 1929, Racovski a trimis în aprilie 1930 conducerii P.C.U.S. o nouă scrisoare, semnată și de Vladimir Kostior, Nikolai Muralov și de Varia Kasparova, în
Cristian Racovski () [Corola-website/Science/307455_a_308784]
-
Rainulf (d. iunie 1045) a fost un aventurier normand din familia Drengot, devenit primul conte de Aversa de la 1030 până la moarte. Atunci când unul dintre numeroșii frați ai lui Rainulf, Osmond, a fost exilat de către ducele Richard I de Normandia ca urmare a asasinării uneia dintre rudele sale, Rainulf, Osmond și ceilalți frați (GFilbert, Asclettin (ulterior conte de Acerenza) și Rudolf au plecat în pelerinaj la moaștele Sfântului Arhanghel Mihail, la Monte Sant'Angelo
Rainulf Drengot () [Corola-website/Science/328115_a_329444]
-
numitului proces de colectivizare, multe familii din Hădărăuți au fost deportate în Siberia. În total în perioada iunie 1940 - iulie 1949 localitatea a pierdut aproape o mie de locuitori (refugiați în România, morți în timpul războiului sau foamei din 1946 - 1947, exilați în Siberia). La 1 august 1949 populația satului era de numai 2.546 locuitori. Coordonatele geografice ale localității sunt : 48°22′18″ latitudine nordică (pe aceeași paralelă cu orașul german Augsburg) și 27°20′09″ longitudine estică. Comuna are suprafața
Hădărăuți, Ocnița () [Corola-website/Science/299274_a_300603]
-
se înscrie în partidul comunist. Urmează o serie de misiuni care-l poartă la Varșovia, Lvov, Cracovia, în păduri unde se duceau lupte, în zona germană, în cea sovietică. În martie 1957 părăsește partidul comunist, iar în anii '60 se exilează peste Ocean. În perioada interbelică a scris critică literară și poezie. În 1946 și-a publicat eseurile scrise în timpul războiului, sub titlul "Mitologie și realism", în 1948 studiul " Despre Păpușa lui Bolesław Prus", iar în 1949 volumul de eseuri "Școala
Jan Kott () [Corola-website/Science/333257_a_334586]
-
soțului ei, Ana spune că "natura le-a încurcat sexele; el trebuia să fi fost femeie." Conspirația a fost apoi descoperită și Ana a fost forțată să renunțe la proprietăți și la statutul imperial pe care îl deținea, fiind apoi exilată la o mânăstire din Kecharitomene, ctitorită de mama sa. Mama Anei, Irina și sora sa Eudochia au fugit impreună cu ea. În mod ironic, Nicefor a rămas în palatul imperial și a devenit cu timpul unul dintre cei mai apropiați
Ana Comnena () [Corola-website/Science/308761_a_310090]
-
înainte de „vaporizare”. În sfârșit, el se simte „complet vindecat”, atunci când, în urma anunțării unei mari victorii pe frontul din Africa, realizează „ce ticăloșie făcuse, și ce pierdere fusese pentru el să nu înțeleagă atâta timp! Ah, cu câtă încăpățânare s-a exilat de unul singur de la pieptul iubitor [...] Dar gata, totul este bine acum, lupta s-a sfârșit. A câștigat bătălia cu el însuși. Îl iubește pe Fratele cel Mare!” (idem, pag. 365). „Fratele cel Mare este masca sub care Partidul se
O mie nouă sute optzeci și patru (roman) () [Corola-website/Science/302763_a_304092]
-
confiscată o sumă mare de bani pe care o adusese cu el în Statul Papal. În 25 aprilie 1867, Crocco a fost transportat la Civitavecchia și îmbarcat într-un vapor al Poștei Imperiale franceze, cu destinația Marsilia, pentru a fi exilat apoi în Alger. Ajuns lângă Genova, guvernul italian a interceptat barca și s-a considerat autorizat să-l aresteze, dar Napoleon III a cerut eliberarea, susținând că regatul italian nu a avut dreptul de a aresta pe cineva pe o
Carmine Crocco () [Corola-website/Science/330338_a_331667]
-
acuzații similare. Potrivit lui Del Zio, motivele au fost politice și diplomatice, deoarece guvernul italian ar fi trebuit să se supună "voinței franceze". Francesco Guarini, avocatul lui Crocco, solicitând amânarea cauzei a spus: Dacă Crocco a fost trimis la Marsilia, apoi exilat în Alger, a fost ca urmare a unor tranzacții diplomatice între Guvernul papal și guvernul francez, cu acordul guvernului italian". Crocco, în timpul interogatoriului, a afirmat că autoritățile papei nu puteau să-l lase să plece, deoarece guvernul italian le-ar
Carmine Crocco () [Corola-website/Science/330338_a_331667]
-
religioase din catedrală, Filip refuză să-l binecuvânteze pe țar, iar monarhul este furios, îl dezbracă pe mitropolit de hainele sale și îl determină să privească torturarea și executarea nepotului său. Țarul decide să-l ierte pe Filip, dar îl exilează pentru totdeauna la o mănăstire, unde este legat în lanțuri ca un prizonier obișnuit, fiind lipsit chiar și de apă. 4. Distracția țarului. Heinrich von Staden construiește un "lagăr de tortură", unde urmau să fie chinuiți prizonierii pentru distracția țarului
Țarul (film) () [Corola-website/Science/326236_a_327565]
-
30 de ani este hirotonit preot, undeva în jurul anului 345, iar în jurul anului 348 urmează în scaunul episcopal Sfântului Maxim. Foarte devreme, între Acaciu, Mitropolitul din Cezareea Palestinei și se naște un conflict dogmatico-canonic, în urma căruia, Acaciu reușește să-l exileze pe Chiril în anul 358. Acesta se retrage în Tarsul Ciliciei, la Episcopul Silvan. Sinodul din Seleucia îl repune în drepturi, însă Acaciu, care îl urmărea mereu, reușește să-l exileze din nou în anul 360 printr-un sinod din
Chiril al Ierusalimului () [Corola-website/Science/303195_a_304524]
-
un conflict dogmatico-canonic, în urma căruia, Acaciu reușește să-l exileze pe Chiril în anul 358. Acesta se retrage în Tarsul Ciliciei, la Episcopul Silvan. Sinodul din Seleucia îl repune în drepturi, însă Acaciu, care îl urmărea mereu, reușește să-l exileze din nou în anul 360 printr-un sinod din Constantinopol. În anul 361, când pe tron urca Împăratul Iulian Apostatul, Chiril este din nou repus, însă în anul 367 este silit să reia din nou drumul exilului din cauza Împăratului Valent
Chiril al Ierusalimului () [Corola-website/Science/303195_a_304524]
-
Annei, George de Hanovra (și eventualul ei succesor) a vizitat Londra timp de trei luni începând cu decembrie 1680, alimentând zvonuri legate de o potențială căsătorie dinre ei. Istoricul Edward Gregg a respins ca nefondate zvonurile că tatăl ei a exilat de la curte și hanovrienii plănuiau să-l căsătorească pe Prințul George cu verișoara lui primară, Sofia Dorothea de Celle, ca parte a unei scheme de a uni moștenirea hanovriană. La 28 iulie 1683 la capela regală, Anna s-a căsătorit
Anna a Marii Britanii () [Corola-website/Science/312548_a_313877]
-
38 de poezii scrise în perioada 1828 - 1847, pe care Tocilescu le-a copiat spre publicare. Ele au apărut abia în 1996. În 1938, cercetătorul de arhive Ion Ionașcu s-a ocupat cu studiul documentelor legate de mitropolitul Grigorie Dascălul, exilat la începutul secolului al XIX-lea din Țara Românească (întâi la Chișinău după care i s-a permis să stea la Buzău). Astfel a aflat că mitropolitul ținea corespondență regulată cu frații Bâțcoveni, aflați în țară. Preocuparea de căpătâi a
Zilot Românul () [Corola-website/Science/307947_a_309276]
-
se cunosc prea multe detalii despre persoana sa. A fost ales după o perioadă de sede vacante, care a urmat după moartea papei Eusebiu pe data de 17 august 310 (după alte surse 309), imediat după ce Papa Eusebiu a fost exilat în Sicilia. Miltiade devenea Papă, după ce Împăratul Roman Galerius a dat un edict de toleranță la 30 aprilie 311, care termina perioada de persecuție a creștinilor. În timpul pontificatului său, în anul 313, Edictul din Milano a fost aprobat de tetrarhii
Papa Miltiade () [Corola-website/Science/305396_a_306725]
-
nu avea alte posibilități de sancționare. Împăratul Constantin I (Constantin cel Mare) este cel care face legătura între religie și stat folosind metodele de represiune ale statului pentru extirparea ereziei, și printr-o astfel de măsură a împăratului va fi exilat Arius după Primul conciliu de la Niceea, considerat ca un pericol pentru biserică. Din motive asemănătoare a exilat episcopul Atanasiu din Alexandria, un dușman înverșunat al Arianismului, numeroși episcopi ortodocși. La început teologul Augustin de Hipona, care a avut dispute înverșunate
Inchiziție () [Corola-website/Science/308357_a_309686]