1,026 matches
-
ocupați, pentru ca noi să avem timp să dispărem de acolo. Erjika se strecură neobservată în spatele cantinei și luă o gură bună din sticla cu lichior pe care, tocmai voise să o sacrifice de capul țiganului. Creața, care fusese martoră la grozăvie luă și ea o înghițitură. Doar Sorina se abținu. Din curte se auzea urletul pedagogului: Gata... dați-i drumul în club! Nu s-a întâmplat nimic... În club toată lumea! Eu mă duc, zise Creața. Unde? o întrebă mirată Sorina. În
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
noua noastră locuință. Cifrele fabuloase ale morților și răniților din Timișoara, groaza că sora mea, prietenii și mătușa ar fi putut să se numere printre victime, neputința de a intra în legătură cu cei de-acasă, primele imagini televizate ale „revoluției“, „teroriștii“, grozăviile despre care relata presa internațională, farsa procesului, executarea soților Ceaușescu, imaginile de coșmar din căminele de copii abandonați și handicapați, stabilimente ce semănau cu barăcile unor lagăre de exterminare ce stârneau în Germania un val de oroare se contopeau într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
afară de căsătoria ta cu Cici. Asta m-a doborît! A trecut dincolo de capacitatea mea de a suferi. Pentru că m-a lovit tocmai în partea cea mai vulnerabilă a sensibilității: în mândria mea. Am încercat să-mi adun gândurile răscolite de grozăvia acestei năpaste. Cu neputință! Cu neputință!!! Știu că n-ai luat-o să te răzbuni pe mine și să mă nimicești. Ești prea mare și bun ca să-mi vrei într-atît răul. Și apoi de ce m-ai ajutat și te-ai
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
să prevestească evenimentele nefirești, ce aveau să se petreacă în continuare. O răbufnire năvalnică și furtunoasă a vijeliei stârnite afară îl trezi brusc. Era, într-adevăr, o furtună pornită în înspăimântător de pustia noapte, fără seamăn de sălbatic dezlănțuită în grozăvia și în măreția ei. Pesemne că un vârtej se abătuse în vecinătatea ferestrelor apartamentului amărât, în care locuia tânărul, căci vântul, în turbarea lui, își schimba aproape mereu căile, iar norii, denși peste măsură, se strângeau din toate părțile văzduhului
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
de greu, atât de sălbatic, încât privea biruirea lui doar ca pe o amăgire amară și cu neputință de îndurat. Răscrucea pe care o avea în fața lui era cum nu se poate mai clară: s-aleagă ori stima lumii și grozăvia din sufletul său, ori împlinirea lăuntrică și ocara lumii - nu știa. Alteori, dimpotrivă, își spunea că totul este doar o chestiune de atitudine, iar faptul că fetița îl tulbură până la disperare, nu are, în fond, nimic rău cu adevărat. Iar
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
tale, rolul pe care-l joci poate fi minim, dar descoperi până la urmă că ești legat de destinul taberei tale. Brusc, Gosseyn se vedea smuls de la preocupările sale personale. Înțelegea ce gândeau ele și trebuia să fie vorba de o grozăvie ca să le emoționeze așa tare. O înfrângere ar fi un dezastru personal pentru toți locuitorii Celui Mai Mare Imperiu. Va fi umilirea, armatele de ocupație, urmărirea necruțătoare a criminalilor de război, un spirit de răzbunare lipsit de orice înțelegere a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
normal. Lângă gard o mică bătrână făcea reflexia: - Săraca! Cu o zi înainte era fericită, cântase la piano, mîncasebine. Cine s-ar fi așteptat! Într-adevăr, așa am văzut și pe bărbatul ei mai pe urmă. Nu împovărat de o grozăvie precisă, ci subțiat ca un semn de întrebare, căutând să priceapă un eveniment care nu avea rost în casă la el. În schimb, spălătoreasa familiei noastre, Dumitra, avea despre moarte, cu toată neghiobia ei, idei mai precise. Nu doară că
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
Eu mergeam și mai adânc, în fiecare zi în altă parte, pe străzi de care nici nu auzisem în case cu forme neînchipuite. Astfel există în București o casă în formă de vapor, locuită de un fost marinar. Este o grozăvie cum trebuie să porți un om cu minciuni, în timp ce portărelul cercetează lucrurile. De altfel, faci progrese în psihologie. Mă pricepeam să profit de vanitatea fiecăruia, ca să sufere mai puțin, vorbind de lucruri cu totul fără legătură. La unul am găsit
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
că nu pot trăi fără Ioana. Dar cea mai mare: din orgoliul de a nu apărea în fața mea bicisnic. Ioana a remarcat: Ce ciudat! ne iubim așa de mult și totuși suntem mereu în luptă unul cu celălalt. După atâtea grozăvii, am putea înceta lupta și mai bine să fim veritabili prieteni. Suntem destul de firavi și avem amândoi nevoie de pace". Gîndesc: Tot răul pe care mi l-ai făcut poate să rămâie nepedepsit? Această luptă e ultima satisfacție ce mi-
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
nimic. Și întîrziase mărturisirea numai pentru că nu stinse procedeul prin care să mă anunțe. (O scrisoare deodată ar fi fost caraghioasă. Și apoi, se temea de efectul ei asupra mea de la distanță, căci de la distanță îți închipui tot felul de grozăvii, pe când alături vezi că vecinul tău suportă, oricât ar arăta de nenorocit. Sau, în cel mai rău caz, când vezi că produce efecte dureroase, atenuezi adevărul. În același timp, celălalt o implorase să nu-mi spuie nimic, dând ca motiv
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
și ce-aifăcut bun pentru mine, căci arăți că n-a fost nimic spontan. Toate acestea lasă-mă să le observ eu, fără să-mi atragi tu atenția. - Dar n-ai observat niciodată nimic: Ai fost o ingrată, altfel nucomiteai atâtea grozăvii. - Eram liberă să fac ce vreau. M-am despărțit intr-un chip loial. - Adică m-ai dat afară! - Era singurul mijloc ca să pleci. Știi de câtă vreme ți-am spus săne despărțim și tu amânai mereu. Îmi plac situațiile clare
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
explicații pe care le sugerează fiecare întrebare am păruit slab. Să fiu destul de tare, ca să plec, fără să mă reție fiecare din vaietele ei! - Când mă gândesc la ce a fost, nu-mi vine a crede. Cu mine s-auîntîmplat toate grozăviile? Așa spune Ioana. Frază feminină prin excelență. Cu noi bărbații nu se pot petrece surprize, chiar dacă am trăi viața cea mai aventuroasă. Suntem conștienți de ce am făcut sau, în orice caz, ne luăm răspunderea pentru tot ce a fost, pentru
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
de mărturisiri, ingrată ai fost totdeauna. - N-ai avut nici un merit ca să procedez altfel. - Acum găsești că tot ce-ai făcut a fost admirabil! - Nu tu ești acela care ar trebui să judeci! - De ce s-au mai întîmplat, Doamne, atâtea grozăvii, dacă nu s-aschimbat nimic! Discuție stupidă, nedemnă de niște oameni care pretind că-și petrec aproape tot timpul în preajma vreunei cărți celebre, dar se pare că e fatală în dragostea noastră. Renunțăm pentru clipa aceea la orice gânduri însemnate, ca să
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
și puteai deja să te întrebi: păi de asta le arsese părinților pe vremurile alea de prăpăd? De făcut copii? În plin război? Spuneai Al Doilea Război Mondial și te lua cu fiori! Și asta nu atât fiindcă se întâmplaseră grozăvii în războiul ăla, ci fiindcă fusese al dracului de demult! Măiculiță!... Né aux temps de la guerre! ca să vorbești ca doamna de franceză, dna Cherteșan Tudosia, născută și ea tot în secolul XIX1! Măiculiță!... Da' ea măcar avea să se pensioneze
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
MĂCEȘ?! urlă din nou Mircea Cârpenișteanu. Cine e Elefterie Măceș? Să iasă în față! Înțelegând rapid situația, căci și figura lui Cârpenișteanu îi era lui bine cunoscută, copilul ieși în față, așa cum i se ceruse. O fată tremura, înțelegând din grozăvia scenei respective că ceea ce se întâmplă nu poate fi de bine. - Eu sunt, spuse Elefterie, vesel, breaz, frumos, dârz, imberb. Eu sunt. - Vino-ncoace, îi porunci celălalt, săgetându-l cu o privire desprinsă parcă dintr-un film de groază. Puștiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
a frustrării, fostului Moș Abdulah îi curseră și primele lacrimi. Asta în vreme ce televizorul aprins și spart reflecta o lume a cărui hidoșenie Abdulah nu și-o închipuise nici în cele mai cumplite vise avute în anii copilăriei din cocioabele deșertului. Grozăvia pedepsei care i se aplicase abia acum începea să se întrezărească. - Nici azi nu se dă salariul, îl anunță rânjind doamna Palade peste două săptămâni, în biroul ei. - Înțeleg, zise Abdulah, cu fața suptă de foame. Și totuși, nu credeți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
Privea peste umăr cu o încordare cum nu mai văzusem, așteptând să-l lovească cineva. Dar nu era nimic care să poată fi văzut. Cu o sticlire inimaginabilă și cu imensa mustață fluturând, el adulmeca ceva, parcă presimțind iminența unei grozăvii fără seamăn. Avea o intuiție formidabilă acest Maro și cred că fără sprijinul său aș fi clacat demult, în asemenea măsură mă slăbise atacul Aurorei Sticlaru. - Nu vă faceți iluzii, domnule, textul este absolut lipsit de valoare, spuse prietenul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
nicicând născut, iar făptura mea pregătită să intre în abatorul vieții să încremenească pe veci în camera de așteptare a celor ce urmează să vină pe lume. Oare? Dar, stați, oare? Oare chiar își poate dori cineva cu adevărat asemenea grozăvii? Ceva îmi spune că nimeni din această lume care a simțit la rândul său fie și o clipă dorința de a o termina cu viața nu e singur. Mai mult ca sigur că nenumărați dintre oameni tânjesc sau au tânjit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
să mă apropii de camera aceea, supunându-mă unor îndemnuri cu totul și cu totul străine de rațiunea mea. Sunt, așadar, prizonierul și în același timp marioneta forțelor maniheiste ale universului. Ce om poate rezista cu cugetul curat unei asemenea grozăvii? Și cine poate face asta fără să piară? Dar iată-mă acum deschizând ușa camerei din mijloc cu propria-mi mână, singur săvârșind acest act fără putință de întoarcere, de nimeni obligat, trădat de propriile-mi gesturi, fapte și gânduri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
tăcuți decât însuși destinul, decât însăși tăcerea, plutind într-o noapte a ființelor care îi face neștiuți, nevăzuți. Sunt ajuns acum. Lucrul pe care-l văd nu are cum și de ce să existe, iar eu, dând ochii cu o asemenea grozăvie, nu pot decât să mă gândesc că nu aș fi vrut niciodată să tulbur liniștea atât de agitată a acestui demon suprem, pentru că asta pare să fie și, o Doamne, îmi e atât de frică acum de ceea ce văd, încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
minunate ale copilăriilor tuturor, unde v-ați dus și unde sunt clipele de dragoste pe care le-ați simțit pentru cei asemeni vouă? Unde sunt, vă-ntreb, acum când, în moarte fiind, vă aduceți aminte de ele? Dar ce e grozăvia asta care se întâmplă acum? Ce e nebunia asta colosală, cu a cărei presimțire-am trăit toată viața, știind că e inevitabilă pe meleagurile acestea de dincolo de Styx, și cum de-mi pot permite s-o înțeleg, mort fiind? Dumnezeule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
nu devin una cu domnia ei sinistră și rece. Cred că am văzut destul de mult din imperiul morților, e mai mult decât suficient, parcă aș vrea acum să mă întorc la cei vii și să le povestesc despre minunățiile și grozăviile care îi așteaptă aici, dincolo de lumea celor asemeni cărora am fost și eu cândva. Numai că e ușor să vrei, se pare, o nebunie ca aceea de a muri pentru a vizita lumea celor drepți, pentru ca apoi să te întorci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
Dacă simți că o ia razna, tragi scena și o faci pierdută. Tu realizezi montajul final, John. Jur. Chestia asta mi se părea că se leagă destul de bine. Și banii? l-am întrebat eu. — Banii, spuse Fielding, banii sunt o grozăvie. Cum stai cu viața sportivă? — Cum? A, da. Păi, mă mai mișc. Și cam ce faci? — Păi, merg la înot uneori. Joc tenis. — Serios? Ceru nota de plată. Eu m-am pregătit să scot banii mototoliți pe care îi aveam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
fost mai iute ca mine. Bună de gură, plină de idei, Butch e totuși o persoană cu un nivel de inteligență foarte scăzută. O tăntăloaică cu sâni mari și coadă stufoasă. Perfecțiunea, un model de blondă tâmpită: asta era marea grozăvie legată de Butch. Cineva mă fute la cap, am spus eu cu glas tare, și am simțit cum explodez. După care i-am dat drumul din nou. Am trecut repede prin vestibulul de la primul etaj, unde un lacheu adormit se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
dețin doar o parte din documentele asasinatelor și condamnărilor comuniste, întrucât felul de a acționa bolșevic era secretos prin definiție. Sunt fapte. Sunt istorie vie cu mai mare putere decât a cuvintelor care în bicisnicia lor nu pot reda complet grozăviile holocaustului roșu prin care a trecut și Gheorghiță în căutarea atâtor răspunsuri la întrebările ce-l frământă și care-l fac uneori să se întrebe dacă mai este întreg, dacă mai este în deplinătatea minții. Slavă ție, Rugăciune, care ne-
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]