1,464 matches
-
3); fund (3); infinit (3); înalt (3); înăuntru (3); înec (3); larg (3); lung (3); rece (3); scufundat (3); teamă (3); vale (3); mai adînc (2); afund (2); camion (2); deep (2); greutate (2); în față (2); la fund (2); hău (2); în inimă (2); înfundat (2); mister (2); misterios (2); mormînt (2); pămînt (2); periculos (2); peștera (2); rîpă (2); stîncă (2); suprafață (2); la suprafață (2); tare (2); abrupt; ac; acasă; la adîncime; afară; afundat; ah; aproape; ară; atlantic
[Corola-publishinghouse/Science/1496_a_2794]
-
3); rece (3); sex (3); simplu (3); sticlă (3); trist (3); Adam (2); aer (2); bară (2); borcan (2); bucurie (2); butoi (2); degeaba (2); dezamăgire (2); Eva (2); fără (2); fără haine (2); foame (2); goală (2); gol (2); hău (2); lăuntric (2); limpede (2); mare (2); meci (2); minte (2); păhar (2); piele (2); portofel (2); prăpastie (2); pungă (2); rușine (2); sărăcie (2); în suflet (2); trup (2); umplut (2); urît (2); ușor (2); viol (2); adînc; de
[Corola-publishinghouse/Science/1496_a_2794]
-
mormînt (55); moarte (48); mort (43); pămînt (41); adînc (29); cimitir (24); adîncime (19); mare (17); prăpastie (16); cădere (12); gol (12); abis (10); adîncitură (10); drum (10); întuneric (10); sapă (10); șanț (10); înmormîntare (9); sicriu (9); frică (7); hău (7); lopată (7); negru (7); gunoi (6); mică (6); capcană (5); căzătură (5); pericol (5); săpătură (5); teamă (5); baltă (4); hîrleț (4); rîpă (4); sfîrșit (4); apă (3); bortă (3); deces (3); de gunoi (3); piedică (3); accident (2
[Corola-publishinghouse/Science/1496_a_2794]
-
3); coborî (3); depresiune (3); eșec (3); fugă (3); gaură (3); izvor (3); luncă (3); mică (3); pămînt (3); repede (3); abis (2); adîncime (2); a coborî (2); declin (2); distracție (2); frică (2); frumusețe (2); gol (2); greu (2); hău (2); început (2); înflorită (2); îngustă (2); liniștită (2); moară (2); natură (2); obstacol (2); pădure (2); plimbare (2); punte (2); rău (2); seacă (2); țară (2); trandafir (2); absentă; agitație; agonie; alerga; alergare; alunec; aluneca; alunecă; Ana; anevoiasă; ascensiune
[Corola-publishinghouse/Science/1496_a_2794]
-
cu cît poate, cu fața spre agricultură. Foarte bogate sunt disputele de idei analizate în această perioadă istorică. Una dintre cele mai importante, de pildă, e formulată astfel: "nu-i suficientă doar împărțirea pămîntului la țărani". O altă problemă este "hăul care se cască" între idee și faptă. România este caracterizată ca fiind "un stat agrar fără o problemă agrară". Astfel, agricultura românească a avut de suportat și "figuri impuse" și "liber alese", cunoscînd o evoluție bezmetică. Nu este neglijată, dimpotrivă
[Corola-publishinghouse/Science/1563_a_2861]
-
determina să fugă din ce în ce mai repede. Fugea mai repede decât o făcuse vreodată și într-un final a ajuns la marginea unei prăpăstii, împiedicându-se. Având noroc, a reușit să apuce cu mâna un mic tufiș și se balansa periculos deasupra hăului. Uitându-se în sus a văzut tigrul, care avea o privire fioroasă, privind în jos spre el; și cum se uita în jos, a văzut un alt tigru care îl privea, cu fălcile larg deschise, așteptând ca omul să cadă
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
-l mențin veșnic verde. Îi trimiteam cîte o rază și el se înviora în verdele crud în care se scălda. Urcasem cele unsprezece trepte și ajunsesem la tron. M-am așezat ca un rege, dar în spate se deschidea un hău care mă tot trăgea înspăimîn-tător. Și pe el trebuia să-l umplu cu lumină, dar nu prea reușeam. Nu aveam spatele asigurat. În inima mea se țesea un fir de mătase: Unde mă va duce ? Cu cine mă va lega
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
agenții trecutului și firavii reprezentanți ai înnoirii. Or, România nu se poate despărți de propria mizerie morală înainte de-a o descrie minuțios și de-a o judeca. Altminteri, vom retrăi la nesfârșit aceleași coșmare și vom recădea în aceleași hăuri. În fapt, n-am nici pe departe impresia că regimul Iliescu-Năstase a răposat întru tristă amintire. Oricât ți-ai roti privirea, numai de pesedei, mărturisiți ori ascunși, dai. De la televiziuni la radio, de la instituții publice la întreprinderi de stat, mafia
Specialiști, cadre, nulități by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/11965_a_13290]
-
pe cealaltă, acolo departe, lupii, spre inima codrilor tainici, năpădiți de omăt. Pînă au biruit muntele, se înserase de-a binelea. Trei dintre ei rămaseră în urmă înainte de a ajunge sus. Doar bătrânul Maftei și Cocoș ciobanul ieșiseră pe buza hăului în formă de ceaun care se căscase pe culmea ca un crater al muntelui Humpleu 9999. În mijlocul prăpastiei, astfel încât stâncile din jur să-i ascundă lumina, ardea un foc. Alături de el, lângă o colibă încropită în mare grabă, ședea un
Bánffy Miklós - Lupi by Georgeta Hajdu () [Corola-journal/Journalistic/6053_a_7378]
-
cunoaștere: acum, se adresează el astrului zilei, Ťmi-e lehamite de înțelepciunea mea, precum albina care a strîns prea multă miere, am nevoie de mîini întinse către mine, aș dori să dăruiesc și să împărtășesc (...). Pentru aceea trebuie să cobor în hău: cum faci tu seara, cînd asfințești dincolo de mare și duci și celuilalt tărîm lumină (...) - dar trebuie, asemeni ție, să scapăt (subl. aut., - n.n.), după cum spun oamenii la care am de gînd să mă scoborť. E o trecere spre un Ťdincoloť
Profil Nietzsche (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9519_a_10844]
-
argintii au ochii galbeni și ghearele ascuțite, ca tigrii, că vechea casă de lângă debarcader e bântuită și că nu pricep nici eu de unde vin toate gândurile astea ce clocotesc neîncetat în capul unui om - oare există acolo o gaură, un hău, sau ele se adună toate la un loc până la ultimul gând? Ea e calmă și rezervată, doar la răstimpuri îmi aruncă o privire deconcertantă, totuși mă lasă să-i vorbesc și să-i ofer, în cafeneaua aproape goală a magazinului
Inga Abele - Natură moartă cu rodie by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/2418_a_3743]
-
lumea trecuse de la franceză la engleză, iar de la engleză la ignoranță. Simțea că atmosfera lumii se transforma în mod periculos, o simțea chiar în profesia lui. Trebuia să recunoască o realitate tristă: zilnic dispăreau cuvinte, probabil pentru totdeauna, sorbite în hăul negru al uitării, care este infernul limbajului și căruia lenea noastră îi deschide larg porțile. Într-adevăr, în lume erau din ce în ce mai puține cuvinte, în ciuda - sau poate toc-mai din cauza - enormei creșteri a populației globale, ce nu părea să fie limitată de
Jean-Claude Carrière - Povestiri filosofice by Emanoil Marcu () [Corola-journal/Journalistic/6981_a_8306]
-
dihotomie a spiritului și materiei decît dansul (geometric) și muzica (numerică)? Nu-i menuetul un soi de joc de cristale însuflețite? Dinamizate? Și nu duc Haydn și Mozart dincolo de orice dualitate, înapoi la candoarea și liniștea unității dinainte de căderea în hăul potrivniciilor și felurimilor? Sunetul cristalin al muzicii mozartiene! vestitor parcă de lumină neîntunecată și de trupuri nestricăcioase". Incontestabil, Nicolae Steinhardt nu e ceea ce s-ar chema un critic "profesionist" (nici nu s-a dorit astfel, apreciindu-se cu stilizată modestie
Reumanizarea criticii by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16311_a_17636]
-
din minți... Eu - ziua de logodnă-a războiului, dementul iluziilor Ori Trup de muceniță tras barbar pe roată. Țeastă lângă țeastă-alătur Fără rost, căci mintea-i șchioapă. Mă joc cu pietrele, precum un balamuc zevzec Aruncă zarul cuvântului-zeu. Acolo, în hău de găvane se-ntețește pojarul Și dintre negrele gene dispare în veci Gânditorul John Stuart Mill Sărind prin geam în mâini cu o carte Carbonizată Bine'nțeles știind că-necăcioasa funingine Care-l înghite - este a ta! Călărind burlane, înțeleptul alunecă
Velimir Hlebnikov (1885-1922) by Leo Butnaru () [Corola-journal/Journalistic/15306_a_16631]
-
fantastic în anorexie; ea devine o sursă uriașă de satisfacție mentală și asta mi se pare o temă literară puternică. Cum intri în așa ceva și cum ieși, ce fac ceilalți pentru ca o femeie să ajungă să cadă într-un asemenea hău. Totul mi se pare interesant și deloc îngăduitor cu discursul oficial, care sună așa: „Nu permiteți să existe anorexici!” Ca întotdeauna, dragostea salvează, iubirea izbăvește. Dar este oare iubirea adevărata izbăvire?? Ah.... LVR: Anul trecut ai fost unul dintre invitații
„Am stat o săptămână în casa lui Llosa“ Interviu cu scriitorul spaniol Andrés Barba by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/2992_a_4317]
-
văzut că ajunseseră la capătul pădurii. Plini de speranță, au înaintat spre spațiul descoperit, dar, ieșind dintre copaci, s-au trezit în fața unei prăpăstii. Aplecându-se înainte, au încercat să vadă. Dar, la lumina stelelor nu zăreau nimic decât un hău de întuneric, iar o răceală de marmură le atingea obrajii. E o prăpastie, a spus bărbatul. Pământul se despică în fața noastră. Nu mai putem face nici un pas. Uite aici a răspuns femeia. Și a arătat o cărare îngustă care înainta
Sophia de Mello Breyner Andresen by Micaela Ghițescu () [Corola-journal/Journalistic/13722_a_15047]
-
a spus bărbatul. Pământul se despică în fața noastră. Nu mai putem face nici un pas. Uite aici a răspuns femeia. Și a arătat o cărare îngustă care înainta pe marginea prăpastiei. În stânga se înălța o faleză de piatră, iar în dreapta era hăul. Să mergem, a spus bărbatul. Mi-e frică, a spus femeia. Suntem împreună, a răspuns bărbatul, nu-ți fie frică. Și au pornit pe cărare. Bărbatul mergea înainte și femeia în spate se ținea cu mâna stângă de pietre și
Sophia de Mello Breyner Andresen by Micaela Ghițescu () [Corola-journal/Journalistic/13722_a_15047]
-
alunecase deja din mâinile ei. Femeia a țipat. Agață-te de pământ Dar nici o voce nu i-a răspuns, iar în tăcerea vastă, limpede și sonoră se auzea doar rostogolirea pietrelor. Era singură, învăluită în spaimă, agățată de pământ, în fața hăului. Răspunde a strigat, aplecată peste prăpastie. În depărtare, ecoul a repetat: Răspunde Stătea întinsă pe jos, cu mâinile îngropate în țărână, și a început să țipe ca cineva pierdut în mijlocul unui vis. Apoi s-a oprit din țipat și a
Sophia de Mello Breyner Andresen by Micaela Ghițescu () [Corola-journal/Journalistic/13722_a_15047]
-
să nu-și îngroape talantul talentului, ci să-l păzească, să-l înmulțească, să se slujească de el și să-l slujească. Am reprodus săptămâna trecută o admonestare prietenească adresată în 1954 lui John Berryman atras încă de pe atunci de hăul autodistrugerii. Corespondența afectuoasă cu poetul care avea să se sinucidă în 1972 cuprinde multe alte asemenea sfaturi. Dipsomania și depresia indusă de alcool au fost însă de nebiruit și Saul Bellow l-a pierdut înainte de vreme și pe el așa cum
A scrie – o datorie și un leac by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/5762_a_7087]
-
actualitate, vampirizând ori ucigând corespondentul, nu are antidot. Odată vizitate subteranele, ușile de acces nu se mai închid perfect, prin falii diverse, create brusc, se strecoară agenții demenței și totul începe să semene cu un vortex care te duce spre hău. Comentariul lui Vladinski e simptomatic: „Sub orice pivniță se află altă pivniță“. Ceea ce înseamnă, între altele, că poate surveni orice, oricând, și că registrul explicațiilor pălește în raport cu multitudinea manifestărilor imaginației din proximitatea psihozei. Se poate întâmpla, de pildă, să descoperi
Lumea narcolepticilor by Gabriel Coșoveanu () [Corola-journal/Journalistic/4263_a_5588]
-
fine să nu mai cedeze în fața nesimțirii și cinismului guvernanților. Sunt semne că, de data aceasta, puterea va deschide, cât de cât, baierele pungii ținute cu gelozie la cingătoare. Dar oricât de generoși vor fi, tot nu vor acoperi imensul hău din urmă. Ce s-a pierdut, nu se va mai recupera în vecii-vecilor. Între altele, am pierdut - și pierdem cu fiecare zi - tocmai instrumentul inefabil care ne ține împreună: limba română. Cum să avem o societate unită, când tot mai
Eminescu, șef de sindicat by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/8881_a_10206]
-
întrupat simbolic în anul 1989, nu e doar finalul unui drum, ci resorbirea istoriei în propriile interstiții. Scriitorul - centru și țintă al acestei povești bovarice despre întemeierea, mărirea și decăderea universului - e predestinat să scrie scenariul fantasmagoric al rătăcirii prin hăurile și excrescențele unei lumi care-l fascinează și-i provoacă, în egală măsură, oroare. Felul în care tratează un moment esențial din istoria recentă a României, evenimentele din decembrie 1989, reprezintă nu doar un exemplu de înaltă artă literară, ci
Ce-ați zice de-un fan-club Cărtărescu? by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/7055_a_8380]
-
angajarea mea la Vatra, deși în familie exista o legendă conform căreia străbuneii mei pe linie maternă (Păunii) ar fi venit din Transilvania. Dar adevăratul "certificat" de ardelean mi l-a semnat Al. Cistelecan: într-o cronică la Levitații deasupra hăului el spune: "în sufletul ortodox al lui Emilian Galaicu-Păun zace un protestant și chiar în expresionismul crucificării el exploatează mai curînd o tradiție catolică decît una bizantină". Ergo: sunt un fel de greco-catolic ("unit") basarabean lăsat... la Vatra... M.V.: Iată
Emilian Galaicu-Păun: Uneori, și un poet singur poate ține loc de generație by Mihai Vakulovski () [Corola-journal/Journalistic/17057_a_18382]
-
1985, adică 1984 plus unu. Totuși nu am inclus în carte nici un poem cu Lenin, Patrie sovietică, Partid, etc... "Lumina proprie" a fost crisalida din care abia urma a se naște fluturele... sau omida. Judecînd după un titlu - Levitații deasupra hăului - s-a născut fluture! De altfel, nu-mi pare rău de acel debut. Cred că fiecare autor are și o carte slabă. Eu o am în trecut. M-am și spălat pe mîini de ea.... M.V.: Pe cele patru mîini
Emilian Galaicu-Păun: Uneori, și un poet singur poate ține loc de generație by Mihai Vakulovski () [Corola-journal/Journalistic/17057_a_18382]
-
doctorantura de pe lângă Institutul de Literatură "Maxim Gorki" din Moscova. în prezent este redactor pentru Republica Moldova al revistei Vatra din Târgu-Mureș. A publicat următoarele cărți: POEZIE. Lumina proprie, Chișinău, Ed. Literatura Artistică, 1986. Abece-Dor, Chișinău, Ed. Literatura Artistică, 1989. Levitații deasupra hăului, Chișinău, Ed. Hyperion, 1991. Cel bătut îl duce pe Cel nebătut, Cluj-Napoca, Ed. Dacia, 1994. PROZĂ. Gesturi (Trilogia nimicului), Chișinău, Ed. Cartier, 1996. CRITICĂ LITERARĂ. Poezia de după poezie - ultimul deceniu, Chișinău, Ed. Cartier, 1999. * Versuri semnate de Emilian Galaicu-Păun figurează
Emilian Galaicu-Păun: Uneori, și un poet singur poate ține loc de generație by Mihai Vakulovski () [Corola-journal/Journalistic/17057_a_18382]