1,851 matches
-
firul unor „evenimente” - fapte Împrumutate adesea cotidianului, Însă transformate În tot atîtea „Întîmplări În irealitatea imediată”. Peisaje și itinerarii obișnuite apar Învăluite Într-o lumină ireală, de vis, gesturile și obiectele capătă contururi halucinante, Într-un univers de aburoase, somnolente himere, de ecouri și oglindiri, de impalpabile reliefuri. Drumul poetului (și al poemului) e trasat din primele momente Într-un spațiu oniric („Da, pe drumul acesta / Mai fusesem poate cîndva / Într-o după-amiază sau Într-o toamnă /... Și totuși gesturi dintr-
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
de vedere: Un „caz biografic”, În jurul unui sistem critic, (Izvoare. Afinități, Delimitări, Tradiție și modernitate, Despre arta criticii - între intuiție și rigoareă, Opera (În avanscena poeziei moderne, Printre prozatori, Printre critici și eseiști, Istoricul literar, În universul literaturilor lumii, Publicistul, Himera poezieiă, Sub semnul perenității. Reținem această frază finală judicioasă: „Opera, incitantă în continuare pentru generațiile actuale, se oferă în plinătatea sa de model spiritual și moral viu, de îndemn la onestitate și probitate, la muncă susținută după criterii alese; „lecția
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92909]
-
căutăm pe Vladimir Streinu - marele critic, acesta poate fi găsit, așa cum am demonstrat în cuprinsul eseului de față, în câmpul exegezei poetice. Comentând poezia clasică, modernă și contemporană, românească sau universală, Vladimir Streinu a dovedit că este acaparat definitiv de „himera poeziei”, pătrunzându-i resorturile intime, reliefându-i dominantele, definind cu strălucire marile personalități. Poezia concentrează în structura-i internă nebănuite energii: „Poezia potențează integral sufletul omenesc în complexitate și tărie, îl intensifică până la a-l confunda cu condiția sa ideală
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92909]
-
și viziunea Empireului. Căzut într-un vis mediumnic, primește sfaturi de etică creștină (așa cum pelerinul Alighieri va fi călăuzit de serafica Beatrice) din partea iubitei sale soațe, Colandrina, moartă de tânără. În fine, peregrinii ies din bezna Abhaziei, rezistând vrăjitoriilor și himerelor, salvați și de forța disperării extreme de a-și reprezenta iubirea și moartea. O face Abdul, truverul, profesând până la capăt acea "pia fraus", succedaneu stilistic la o realitate trangresivă, inumană, menită să se reproducă pe sine haotic și la nesfârșit
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
al iadului, într-un căpcăun devorator de copii (ademeniți, vânați sau vânduți seniorului chiar de părinți), dar nu oarecare, ci unul sfâșiat, torturat de o neliniște metafizică, religioasă, mai ales atunci când, posedat de fantoma Ioanei și pradă celor mai negre himere, savurează fumul combustiei inocenților și duhoarea osemintelor calcinate. Suntem în plin roman de groază, așadar, fraza scandată a stilistului Tournier rămâne implacabilă în limpezimea ei realistă de proces-verbal al monstruozității. Lăsându-l pe Gilles o vreme în voia banchetului său
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
fac literatură, a rostit poate cea mai emoționantă invectivă împotriva bătrâneții: Și iată că bătrânețea mă frânge în două. Devin butuc lovit de secure, eu care eram securea" (...) Bătrânețea este o infamie contrară drepturilor omului și ale cetățeanului, o respingătoare himeră de care știința ne va scăpa într-o zi, tot așa cum eu am scăpat-o pe Juliette de imbecilitatea sexului său". Să nu uităm nici frumosul motto preluat de autori din "Povestea Juliettei", o adevărată artă poetică a vieții lui
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
a unui guvern în situație disperată". Care este motivul acestei polemici extravagante? Dacă revenim la esențial bunăstarea oamenilor jocul contabil al lui Waigel cu rezervele Bundesbank nu are nimic amenințător. Dintr-un punct de vedere macroeconomic, nu este decît o himeră contabilă, nu este vorba decît de a aranja datoriile într-un alt mod", observă Hans-Helmut Kotz, economist la Girozentral Bank, din Frankfurt. Această scamatorie, în spiritul guvernării Kohl, poate evita noi sacrificii din partea germanilor [...] Libération, 29 mai 1997 Am subliniat
Analiza textelor de comunicare by Dominique Maingueneau [Corola-publishinghouse/Science/885_a_2393]
-
aur cu care mi-ai încătușat pulpa în noaptea aceea... În noaptea în care ai venit să-mi ceri forme noi și plăceri noi, în noaptea în care iarăși s-a ridicat deasupra umerilor mei obsesia ființei tale ca o himeră cu ochii de foc”. Prozele lui Alfred I. Solacolu și Theodor C. Solacolu, deși similare tematic și stilistic până la interșanjabil (Fecioarele cuminți, Cele trei fecioare, Cântec fecioarei preacurate), nu coboară calitativ sub medie și sunt conspectabile pentru inventarierea motivelor și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289676_a_291005]
-
ratează nu doar întâlnirea cu viața transcendentală a celuilalt, ci mistifică sensul adevărat al propriului sine. Asceza - în creștinism, cel puțin - țintește realizarea comuniunii cu celălalt, adică potolirea setei primordiale de alteritate cu adevăr, în loc de minciună, și cu realitate, în loc de himere. Asceza este pătimirea lăuntrică (în ceea ce Henry numește corpul subiectiv, invizibil sau transcendental) a nașterii noastre în Dumnezeu și începutul oricărei comuniuni posibile. Această comuniune întru Viață (numele ioaneic al lui Dumnezeu) este invizibilă, chiar atunci când se slujește de materialitatea
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
loc. Faptele contează însă mai puțin decât ecoul în conștiință al celor întâmplate, imaginarul fiind mai consistent decât realitatea. Protagonistul, febril, cu vocația introspecției, caută semnificații de adâncime gesturilor cotidiene, își explorează universul închis până la limita unde se confundă cu himera, forțează tainele cu un acut sentiment al absurdității lumii și cu o permanentă intuiție a primejdiei. Asociat frecvent cu Marcel Proust și Franz Kafka - apropiere pe care o respinge cu argumentul că nu e interesat de social precum cel dintâi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290641_a_291970]
-
este de altă natură și ține de esența lui: în el murea o nemăsurată putere în adversitate și în iubire. Și totodată frumusețea lui, care este o expresie privilegiată a Puterii din lume, și visele lui, care erau prelungirea în himeră a ceea ce nu i-a fost dat. Este un destin neîmplinit, de aici tristețea. Dar destinul lui mai spune ceva, dincolo de tristețe. Prin el, Forța își dezminte caracterul linear și inerțial, se întoarce asupra ei înseși, transformând destinul prescris unei
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2881]
-
lui Mircea Demetriade ca director la „Revista poporului”. Colaborează și la „Convorbiri literare”, „Epoca”, „Luceafărul”, „Masca”, „Evenimentul”, iar după primul război mondial la „Universul” și „Propilee literare”. Este autorul volumelor Spleen (1891), Rondele (1892), Sonete. 1888-1916 (1916), Dacia noastră (1919), Himere (1927) și Pantheea (1927). În 1932 este decorat cu ordinul Meritul Cultural în grad de cavaler. Ins jovial și de o robustețe remarcabilă, O. cultivă în poezie un decadentism programatic. Imaginația sa se complace în scene de un fantastic macabru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288502_a_289831]
-
interioare, alegorizate de „Dacia hibernală”, de Veneția, Roma și „Byzanțiu”. O. a scris un poem dramatic, Astrela, și a lăsat libretul unei „opere feerice”, Sabaru. SCRIERI: Spleen, București, 1891; Rondele, București, 1892; Sonete. 1888-1916, București, 1916; Dacia noastră, București, 1919; Himere, București, 1927; Pantheea, București, 1927. Repere bibliografice: Polit [Ștefan Orășanu], Alexandru Obedenaru, București, 1891; Chendi, Pagini, 576-580; G. M., Sărbătorirea poetului Alexandru Obedenaru, DMN, 1934, 10 027; N. Davidescu, Din poezia noastră parnasiană, București, 1943, 67-71; Ciorănescu, Lit. comp., 240-243
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288502_a_289831]
-
o ia înainte și avansează în confuzia și nesiguranța balansului dintre cele două planuri. Glisările dinspre real spre oniric sunt aproape imperceptibile, atât în ordinea consemnării semnelor naturii, cât mai ales în aceea a comportamentului lui Stavrache în lupta cu himera. Divulgând prezența subtilă a unor reminescențe apocrif biblice, cele două ,,vizite’’ făcute de popa Iancu lacomului său frate evidențiază marea vocație a scriitorului de a sonda în zonele abisale ale conștiinței umane, apăsată de sentimentul vinovăției tăinuite cu disperare. Incertitudinea
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
Compania Pitoëff asigurându-i o montare la Théâtre des Arts. Versiunea românească, Însetatul, deschide volumul Literare (1932), care mai include Ariadna fără fir, Vapoare în ceață, Satele lui Potemkin. Într-o țară nedefinită, un ins supradotat, Andrei, îmbătându-se de himere și clocotind de voința de a înfăptui, devine lider al unui partid dictatorial, după ce părăsise forțele de stânga. Stăpânit de beția de a se jertfi, pentru a dărui celorlalți bucurie, vizionarul nu izbutește să se facă înțeles în elanurile lui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285759_a_287088]
-
urâțenia și durerea condiției lui limitate, dărindu-i astfel iluzia fericirii: Deoarece întreaga frumusețe și tot binele acestei lumi sunt iluzii pure (...) pure fantasme și plăsmuiri ale imaginației (...) natură a ascuns aceste adevăruri sub adâncimi de mister.367 Trăind sub semnul himerelor aducătoare de fericire, oamenii primitivi și în mai mică măsură cei din antichitate credeau într-o comuniune perfectă cu natura mama care dialogă cu ei și îi proteja de suferințe. Pe masura ce gândirea leopardiană a evoluat această comunicare ideală s-a
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
alteori, este aducător de moarte. Motivul albatrosului este preluat și prelucrat în Corabia de plumb, așa cum și corabia înghițită de un abis ce se deschide în valuri pare desprinsă din scrierile lui E. A. Poe. Este o călătorie spre ideal ("sfâșietoarele himere") fără sorți de izbândă, condamnarea la eșec fiind subliniată prin simboluri consacrate (corabia de plumb, asfințitul ca timp al trecerii spre lumea morții, portul negru). Creatorul e un vorbitor din morți sau în numele morții. Glasul său reflectă ipostaza celui care
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
omul trebuie să se lupte constant cu imposibilul și să iasă învingător. Așa că a creat și păcatul. În încercarea sa de a învinge, omul face lucruri pentru care nu a fost creat. Se opune firii sale, și asta de dragul unei himere, pentru că fericirea, de fapt, nu există. Ăsta, dragul meu, este păcatul capital. Asta îmbătrănește! Să îți dorești fericire, cănd de fapt, în jurul tău e nimic. De fapt, toți luptați știind că la final, veți obține fericirea. Construiți clădiri impunătoare conștienți
Ieşirea în etern. Exerciţiu împotriva căderii by Dana Ştefania Braşoavă () [Corola-publishinghouse/Science/1134_a_2307]
-
din mine că continue să trăiască. Te vei întreba de ce am făcut așa ceva. Răspunsul este unul singur. Pentru mine nu mai există nimic. Nu cred în fericirea voastră. Voi luptați cu morile de vănt pentru fericire. Nimicul meu nu cunoștea himera asta. Mie îmi place să lupt știind că totul va fi distrus. Și continuam să lupt. Știam că totul e sortit eșecului, că mai devreme sau mai tărziu tot ce am făcut se va dovedi inutil, nimeni nu-mi va
Ieşirea în etern. Exerciţiu împotriva căderii by Dana Ştefania Braşoavă () [Corola-publishinghouse/Science/1134_a_2307]
-
a-i mărturisi în final acestuia că „zeii” implacabili ai antagonismelor de clasă l-au obligat să acționeze astfel. Prozele lui P. nu au fost adunate în volum, fiind publicate între 1909 și 1919 doar în „Vieața nouă”: Robii unei himere, Destăinuirea unui mort, Concert nupțial, Impresiile unui convertit ș.a. Mai izbutită este Povestea frumoasei Psyche (1912), istoria iubirii unui băiat de nouă ani pentru păpușa surorii sale mai mari. Zbaterea sufletească a copilului e relatată într-un ton grav, fiind
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288635_a_289964]
-
artistic scăzut (deși Visul lui Ali, transpus în franceză, a fost trimis, spre a fi reprezentat, Teatrului Odéon din Paris). A tradus, cu talent și meșteșug, piese reprezentative din poeții preferați: Cântecul toamnei și Colocviu sentimental din Verlaine, câteva dintre Himerele lui Gérard de Nerval, din Baudelaire, Abel și Cain, Urâtul, Femeia. A adaptat - primul în literatura română - sonetul lui Rimbaud, Voyelles. Articolele sale, Arta nouă, Literatură și artă (1896), au fost, odată cu cele ale lui Macedonski și Șt. Petică, între
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286725_a_288054]
-
înfruntare între un vis superb în anacronismul său și realitatea plină de obstacole marchează întreaga domnie a lui Carol Quintul. Față de luptele din secolele trecute și naționalismul care se naște, speranțele moștenitorului Habsburgilor apar, încă de la începutul domniei sale, ca niște himere. Pentru a domina Europa occidentală, el intenționează să constituie acel "mare ducat al Occidentului", la realizarea căruia visase și Temerarul. Aceasta presupune să-i smulgă regelui Franței partea sa de moștenire burgundă, dar, mai ales, întregul ducat al Burgundiei. Moștenirea
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
al monarhiei franceze, el își prezintă idealul politic sub forma unei guvernări energice, luminată de rațiune, care să respecte libertățile indivizilor și face și el elogiul instituțiilor britanice în Scrisori filosofice (1734). Considerînd că principiul egalității dintre oameni este o himeră, el găsește că este drept ca societatea să fie guvernată de cei mai bogați, care vor face să triumfe rațiunea în instituții, în justiție, în domeniul fiscal și în comerț. Critic de artă și filosof, Denis Diderot este suspectat de
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
mormanul de discursivități teziste se salvează imaginile terifiante din poemul Războiul (1954), poemele finale din Vis planetar și elegiacele versuri din Șarpele fantastic (1965), poezia locurilor natale din Poveștile bălții (1959), ca și un număr remarcabil de erotice, cutreierate de himera Neranțulei și a Chirei Chiralina - figuri ale mitologiei brăilene ce se aștern peste propria aventură a iubirii. Conformarea la imperativele comuniste, de care acest entuziast impenitent s-a lăsat sedus, ca și dispariția lui prematură au făcut ca D. să
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286855_a_288184]
-
să îndrepte lumea mistificată, obosită, despiritualizată și stearpă. Pentru a defini exact personalitatea lui mai trebuie invocat un personaj: Saint-Just, simbolul dreptății, spiritul necruțător, omul cauzelor cinstite. Teoretic vorbind, aceste persoanje nu au cum trăi împreună. Don Quijote fuge după o himeră, Don Juan zboară de la o femeie la alta și nu poate sta locului, nu are rădăcini, în timp ce Saint-Just stă locului și aplică neîndurător legea morală. Mandarinul valah intră și iese din pușcăriile politice ale secolului său, face apologia virilității și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288654_a_289983]