1,188 matches
-
să ridice un om, după principiile științifice pe care le Învățase de la tatăl lui. Dar patrulele japoneze de pe Amherst Avenue ar fi văzut zmeul zburînd pe deasupra grădinii. Punîndu-l deoparte, Jim se Învîrti prin casa goală și urmări cum scade, aproape imperceptibil, nivelul apei din piscină. MÎncarea din frigider Începuse să emane un miros suspect, dar dulapurile cămării erau pline de fructe conservate, biscuiți de cocktail și carne presată, delicatese pe care Jim le adora. MÎnca la masa din sufragerie, așezat la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
dau aici mâna pentru obținerea unui „efect de fantomă”, la a cărui ambiguitate contribuie, în mare măsură, „metamorfoza” produsă: dublul este feminin. Falsa moarte e prezentă de-a lungul întregii piese, iar granița dintre ea și moartea adevărată este aproape imperceptibilă, până-ntr-atât încât cele două par unite printr-o bizară similitudine. Dacă, în Cymbeline, Imogena nu moare de-adevăratelea, asta se întâmplă pentru că, în locul licorii otrăvite ce-ar fi provocat o moarte reală, doctorul Cornelius îi încredințase un medicament
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
celuilalt. Vocile lor se armonizau. Sunau ca două instrumente perfect stăpânite de un maestru sensibil la fiecare nuanță. Își savurau reciproc inflexiunile. Era o confruntare blândă între spirite de același nivel, susținută de expresia ochilor, de zâmbetele și mișcările aproape imperceptibile ale mâinilor. Toate având un efect straniu, ca o trecere insesizabilă de la real la ireal, de la realitate la vis și conturând un dialog intangibil din care până și ea, Mariam, soția adorată a prințului, era exclusă. El revenea mereu la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
iar femeia tăcu. Logan Își Îndreptă din nou atenția către figura letargică de pe canapea. — Alice, spuse el, l-am găsit pe David. La auzul numelui fiului ei, o licărire de viață Îi apăru În ochi. — David? Buzele ei se mișcară imperceptibil când șoptiră cuvântul. — Îmi pare rău, Alice. E mort. — David... — A fost ucis. Urmă un moment de liniște, apoi tatăl ei izbucni: — Nenorocitu’ dracului! Nenorocitu’ dracului! Avea trei ani! — Îmi pare rău, fu singurul lucru care Îi veni lui Logan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
spătarul ultimului scaun liber din jurul mesei de interogatoriu. — Spuneți-mi că nu trebuie să o luăm de la capăt, domnule inspector, spuse el scoțând din servietă un laptop subțire și argintiu. Zgomotul pe care Îl făcea În timp ce se deschidea era aproape imperceptibil În camera mică și aglomerată. — Să luăm de la capăt ce, domnule Far-Quar-Son? Avocatul Îi aruncă o căutătură urâtă. — Știți foarte bine ce. Sunt aici să Îmi reprezint clientul, nu să suport insultele dumneavoastră. Nu vreau să depun o nouă plângere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
prânz copios, Încercând să treacă cu ușurință peste ultimele trei ore până la miezul nopții și apoi să plece spre casă. Iar cei din tura de seară mai aveau Încă o oră. Aerul era rece și curat, cu doar o urmă imperceptibilă de gaze din trafic: care era oricum preferabilă mirosului de oase arse. Niciodată nu-și va mai dori să vadă interiorul craniului unui copil. Strâmbându-se, deschise capacul tubului cu calmante și luă Încă una. Lovitura din seara trecută Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
auzit fluierul locomotivei care se apropia. Parcă nu-mi mai simțeam nici un mădular. Eram doar ochi și urechi. Atent la chipul bătrânului care își fixase privirea pe deschizătura ușii dinspre cuhne. El vedea tot ce se petrecea dincolo. După mișcările imperceptibile ale ochilor, bănuiam unde se află ființa sau ființele din bucătărie. “Acum se apropie de ușă... Ba nu. S-a întors din drum după ceva ce probabil i-a scăpat din vedere... Aha. Îndată va apărea în prag! ... Întâi a
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
Îl va pune În fața tînărului. „Dacă Înțeleg eu bine“, va spune descurajat Jeshua, „n-a mai rămas nimic“. „Dimpotrivă“, zise Ben Haas „a rămas atît cît să dea Aparență plenitudinii. Iar Între Aparența plenitudinii și Plenitudine diferența este atît de imperceptibilă Încît doar mințile cele mai ascuțite o pot sesiza. Cum Însă astfel de minți sînt mult prea rare - căci după unii ar fi cam treizeci și șase În toată lumea - puțini sînt cei care pot distinge acea diferență. Căci pentru cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
Îl Întrerupse tăios, poate prea tăios: „Mon fils, reprenez courage!“ Atunci, pentru prima oară, Își va Întoarce ușor capul În direcția străjerilor. Vocea ei era acum șoptită și se Îngemăna cu foșnetele volanelor de mătase. „Voi sta În balcon“, zise imperceptibil. „Dacă voi fi În alb Înseamnă că am reușit...“ „Ba dimpotrivă, veți fi În negru, presupun“, zise el. Dezmeticindu-l din toropeală, toboșarii se porniseră iar, Îi simțea tot mai aproape și Înțelese, după scena din fața sa, care acum se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
ne mai vedem niciodată ca acum... Uneori am un ghinion teribil. Se Înclinase spre celălalt capăt al canapelei, mai departe de ea, dar Isabelle Îi distingea bine ochii În Întuneric. — Ba ai să mă mai vezi, prostuțule. Ea a apăsat imperceptibil pe ultimul cuvânt, făcând din el aproape o alintare. Amory, ușor răgușit, a continuat: — Am fost atras de o mulțime de oameni - de fete - și cred că și tu ai fost... de băieți, vreau să spun, dar tu... Întrerupându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
lui îi înăspri vocea. — În cazul ăsta îi am de partea mea pe cei de la LAPD, plus Procuratura. S-ar putea ca lor să nu le convină faptul că vă ascundeți în spatele unui polițist corupt de la Moravuri. Gordean zâmbi - aproape imperceptibil. — Nu-i voi spune locotenentului Matthews că ai zis așa ceva. Nu i-o voi spune nici lui Al Dietrich data viitoare când le voi trimite, lui și șerifului Biscailuz, invitații la clubul meu de golf. Și am amici buni atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
reacții rapide și având o logică curioasă, severă dar totuși profund umană și omenoasă. Orice s-ar fi întâmplat, el trebuia să o știe în siguranță. Măcar dacă ar fi avut curajul să o întrebe. Dar nu! - Cu hotărâre, deși imperceptibil, Craig își scutură capul. Nu acum. Așteaptă! Va fi timp destul după ce va avea o bază de informații mai solide. Ea a ajuns cumva să fie implicată într-o organizație puternică, iar simpla dorință de a o ajuta nu va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85100_a_85887]
-
Altfel, nu prea scriu. Dar, până la urmă ce înseamnă compromis?! Probabil numai scrierea fără convingere. Dacă G. Călinescu l-a văzut pe Lovinescu când o autoritate a criticii, când o figură fără forță, deplorabilă, și asta la o distanță aproape imperceptibilă de timp, putem spune, asemenea lui Andrei Terian, că e "dezonorant" fără îndoială. Dar aici e la mijloc o contradicție pe care nu pot să n-o invoc. Criticul interpretează și construiește o lume; mai nou, se spune că importantă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
regulilor. Având în vedere cunoașterea limitată a omului, legislația nu poate prevedea toate evenimentele și cazurile precedente sunt necesare pentru a suplimenta legislația. Dreptul cutumiar poate funcționa alături de legile oficiale, pentru că, în ciuda ipotezei invariabilității, ea se poate adapta în mod imperceptibil la alte circumstanțe. De asemenea, societatea organică nu ar putea supraviețui dacă legile ei ar fi codificate, întrucât și-ar pierde flexibilitatea. Odată creat un cod de legi, nu se mai poate păstra aparența stagnării, iar societatea organică se dezintegrează
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
pentru ștergerea ridurilor la bărbați (și chiar la femei): o mică sferă foarte fină, din fire foarte fine, care e trecută peste obraz cu ajutorul unui ac; după ce îndreaptă trăsăturile și cutele feței, aparatul rămâne la nivelul tâmplei. Urmele operației sunt imperceptibile, „chiar dacă pacientul e chel” - precizează prospectul. I-am privit încordat cum sfâșie fiecare rând, lătrând scurt și mârâind îndelung. Habar n-aveau că sunt știri fără importanță, secundare: cu aceeași furie ar fi devorat și căderile de guvern, și hotărârile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
o tumoare a operei? Dacă mica ticăloșie de azi, dacă porcăria de mâine, dacă simpla lașitate de la sfârșitul săptămânii - săvârșite, desigur, cu conștiința împăcată că n-au nici o legătură cu arta, așa cum viața nu contează în fața „Ooooperei” - se acumulează lent, imperceptibil, fără analize și, deodată, în câțiva ani buni de creație, cancerizează opera, îi rup echilibrul celular și - ca și în oncologie - nimeni nu-ți va putea spune când și de la ce ți s-a tras? Dacă trăim într-un secol
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
poate concentra, toți sunt plictisiți până ce, în plină lectură, el trage sabia și hârști!, taie gâtul unei gâște care trecea prin ogradă, toți râd și își schimbă dispoziția, gata să asculte prelucrarea bolșevicului. Șnițelul acela, grația lui Ilia Ilinski, mișcarea imperceptibilă și apolitică a degetelor cu care lucrase controlorul îmi asigurară - până la București - calmul și elanul necesar unei lungi bolboroseli, ceva de genul: îmi dau prea multă importanță, nu știu să mă ridiculizez cum trebuie, sunt un ipocrit de ateu care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
acelea de o importanță capitală pentru propria sa evoluție, sunt de cele mai multe ori alterate de „vârtejul” sentimental, unul eminamente irațional, această perspectivă denaturând percepția obiectivă a realității curente. În aceste situații granița dintre sublim și sordid devine subtilă, uneori chiar imperceptibilă atunci când Îndrăgostitul Își privește viața doar prin prisma stării de moment, iubirea transformânduse În acest caz, după cum afirma Emil Cioran, Într-un veritabil grohăit de aștri. Revenirea la realitate este una dureroasă, procesul În sine având loc de foarte multe
Fetele nopţii : povestiri de viaţă by Daniela Mirela David () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1167_a_1953]
-
DEZAMĂGIT. MARELE JUDECĂTOR VA FI NEMULȚUMIT ȘI EL. MARIN SE AȘEZĂ PE SCAUN ALĂTURI DE TÂNĂR ȘI ÎȘI FIXĂ CONȘTIINCIOS CENTURA DE SIGURANȚĂ. PILOTUL ÎL AȘTEPTASE PE EL SĂ INTRE, PENTRU CĂ ACUM UȘILE SE ÎNCHISERĂ CU UN HURUIT, SCAUNELE SE CLĂTINARĂ IMPERCEPTIBIL, DUPĂ CARE PASAGERII AUZIRĂ ZGOMOTUL ÎNFUNDAT AL REACTOARELOR ȘI SIMȚIRĂ PRESIUNEA DATORATĂ ACCELERAȚIEI CRESCÂNDE. PRESIUNEA CONTINUĂ CÂTEVA MINUTE, CÂT TIMP AVIONUL SE RIDICĂ ÎN AER. APOI ZGOMOTUL REACTOARELOR ÎNCETĂ BRUSC, IAR NAVA ÎȘI ÎNCEPU CĂLĂTORIA PRIN STRATURILE SUPERIOARE ALE ATMOSFEREI
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
noi comenzi și informații". MARIN AVU NOI SENZAȚII, DAR DE ACEASTĂ DATĂ NU MAI ERAU SONORE, CI LE RECEPȚIONA LA NIVELUL INCONȘTIENT AL PROCESELOR AUTOMATE. SIMȚI O ZVÂCNITURĂ LA CEEA CE PĂREA SĂ FIE BAZA CREIERULUI, APOI VIBRAȚII ÎN INTERIORUL CORPULUI: SCHIMBĂRI IMPERCEPTIBILE, REAJUSTĂRI ALE FUNCȚIILOR, MANIPULĂRI INFIME ALE GLANDELOR ȘI CELULELOR. UN CONTROL APROAPE NESIMȚIT, DAR PROFUND, LA NIVELUL ÎNTREGULUI CORP. O VOCE NOUĂ ANUNȚĂ: "RAPORTUL UNITĂȚII DE TRANSMISIE 28658. INTRUS A FI CONECTAT ARTIFICIAL ȘI A NU FI ATAȘAT LA ORGANIZAȚIE
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
EZITĂ. IDEEA PE CARE VOIA SĂ O EXPRIME ACUM ERA ATÂT DE IMPORTANTĂ, ÎNCÂT AVEA NEVOIE DE O INTRODUCERE, ASTFEL ÎNCÂT REVELAȚIA FINALĂ SĂ PRODUCĂ EFECTUL SCONTAT. \ RALPH, ÎNCEPU EL, AI EXPLORAT ÎN ÎNTREGIME ADĂPOSTURILE? I SĂ PĂRU CĂ O PAUZĂ IMPERCEPTIBILĂ PRECEDĂ RĂSPUNSUL LUI SCUDDER. Da, spuse el pe un ton slab. Într-un fel. \ A CÂTA PARTE E IZOLATĂ? \ TREI SFERTURI. SCUDDER ÎL PRIVEA CU OCHI STRĂLUCITORI. CU APROXIMAȚIE, FIREȘTE. \ ȘI CÂT AI SUB CONTROL DIN CELE TREI SFERTURI? INSISTĂ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
grabă, nu cu pași mari și totuși ca un om care fuge de ceva și știe că fuga e inutilă. Urmări prin geam soarele ce Încerca să iasă dintre nori. Pe stradă și pe dealuri se simțea o schimbare aproape imperceptibilă. Nu era o Înseninare, ci doar un tremur ușor al nuanțelor, de parcă Însăși aerul era plin de ezitări și Îndoieli. Tot ceea ce umplea viața lui Uri Gefen, Țvi, Teddy și a celorlalți, lucrurile care trezeau În ei dorințe și entuziasm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
viață, Începutul reanimării aparatului. Era convins că telefonul nu-și pierduse viața, doar căzuse Într-un fel de leșin adânc și iată, chiar dacă nu-și recăpătase cunoștința, Începea deja să reacționeze slab, un geamăt de durere neclar, un puls aproape imperceptibil, dar care lăsa totuși loc de speranță. Chiar luând În considerare faptul că frigiderul tocmai Începuse să zumzăie În bucătărie. Dar era posibil ca speranța să fie Încă prematură. Și expresia aceasta, „elementul dur“, i se păru deodată dezgustătoare, cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
vectori ai iubirii, astfel că nici posibilitatea salvării prin sine însuși nu poate deveni realitate. Or, dacă nu se poate salva, prin sine, omului îi mai rămâne să se distrugă - prin sine și de la sine. Totul, în lumea perceptibilă sau imperceptibilă în raport cu simțurile, dispune de un „de la sine”. Cel mai evident sens al „de la sine”-lui este cel creionat de vectorul morții. Murim de la sine, dar nu trăim de la sine. Murim de la sine, în cazul în care renunțăm la efortul, la
A doua oară unu by Ciprian Voloc () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92969]
-
muzicală. Ritmul tobelor turcești se auzea destul de stins În pozițiile ocupate de Apărători. Un alt ritm Începea, Însă, să se simtă, dincolo de ceea ce se putea vedea și auzi. Ritmul adevărat al confruntării. Pe care, deocamdată, doar dirijorul Îl intuia, mărind imperceptibil intensitatea instrumentelor. - Mihaloglu nu angajează lupta ofensivă cu călăreții noștri... Speră În rolul avantajului numeric. Un calcul greșit. Continuați „cascada”. Să intre În luptă lăncierii. Giuliano nu-și putu stăpâni un zîmbet. În sfârșit, „cascada”. Una din deschiderile preferate ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]