1,083 matches
-
diferiți împreună - și, pe deasupra, în Vermont. Apoi mă întreabă: — OK, ce-i ăla Agamemnon? Așa că mă apuc să-i explic, atât cât mă pricep, cum e cu Zeus, Agamemnon, Clitemnestra, Elena, Paris, Troia... Mă simt nașpa de tot - și un impostor. Știu că jumătate din ce-i spun e greșit. Ea însă e minunată. — OK - acuma spune-mi totul de la capăt încă o dată. — Vorbești serios? — Serios! Încă o dată! Dar, pentru Dumnezeu, mai rar! Așa că recit iarăși totul de la capăt și în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
clasica lăcomie capitalistă. Și-apoi, beneficiul suplimentar numit Charlatan Van Doren. Ce figură, ce inteligență și ce educație - câtă candoare și cât șarm școlăresc - ai fi zis că-i întruchiparea protestantului anglo-saxon alb, nu? Când-colo, se dovedește a fi un impostor. Ehe, ce știi tu despre asta, Americă Creștină? Un supergoi, un gonif! Fură bani. Râvnește bani. Vrea bani, cu orice preț. Doamne sfinte, îs aproape la fel de răi ca evreii, protestanții ăștia anglo-saxoni albi ai voștri! Da, eram un ovreiaș fericit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
sau Îmi făcea baie, Milton Își ferea privirea metodic. Ai spălat-o peste tot? Îl Întreba mama pe ocolite, ca de obicei. ― Nu peste tot. Ăla-i departamentul tău. Oricum n-ar fi contat. Sindromul deficitului de 5-alfa-reductază e un impostor dibaci. Până am ajuns la pubertate și androgenii mi-au inundat fluxul sangvin, modurile În care mă deosebeam de alte fetițe erau greu de observat. Pediatrul meu n-a observat nimic ciudat. Și deja de când am Împlinit cinci ani, Tessie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
de octombrie, vedeam, prin tripla fereastră panoramică din camera mea de pe Ștefan cel Mare, un alt București, care nu vroia cu nici un chip să intre în proza mea. "Femeie, ce am eu cu tine?", îmi venea să-i spun acestui impostor întins până la orizont, cu case cu olane roșii risipite printre plopi și carpeni, cu pașnice curți dimoviene, cu, în zare, magazinul Victoria și, deja începînd să pâlpâie, reclama rotundă, albastră GALLUS, înlocuită abia anul ăsta cu PEPSI. Urât, provincial, cu
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
din Parlamentul României. Nu-i pasă că se fac de rușine țara, neamul și, mai ales calitatea de fost deținut anticomunist, adică de om care se presupune că a militat pentru adevăr și pentru dreptate. Chiar nu avea cunoștință acest impostor, când a făcut asemenea declarație iresponsabilă, că Înșiși israelienii, constatând că tocmai În acea zonă de securitate au pierdut cei mai mulți militari (peste 30 numai În acest an), au ajuns la concluzia că ocuparea sudului Libanului a constituit o mare eroare
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
a reacționarilor”; Pag. 601: „Episcopul Antim Anghelescu de Buzău, monahofag”; Pag. 620: „... proștii de la «Universul» și «Porunca vremii”; Pag. 620: „... contra cațaonilor fanarioți omnipotenți”; Pag. 620: „... grecoteiul Ipsilante”. Urmează să arătăm, tot prin citate, minciunile și falsurile debitate Încontinuu de impostorul Pandrea. Pag. 27: „Uciderea ucigașului Codreanu, la 17 decembrie 1938”. Fals repetat la paginile 48 și 341 (În realiate, abominabilul asasinat s-a petrecut În noaptea de 29/30 noiembrie 1938, iar crima comisă de Codreanu a fost În legitimă
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
Însă noi optăm pentru aruncarea la gunoi a acestei cărți oribile, iar pe autor vrem să-l ierte Dumnezeu, că n-a știut ce-a făcut! Iar despre veleitara editoare Silvia Colfescu se poate spune cu certitudine că, asemenea oricărui impostor, și dânsa „Numai banul Îl vânează și câștigul fără muncă”. Ignoranță și rea-credință Asemenea Însușiri Îl caracterizează pe autorul unui articol despre legionari, apărut În publicația „Ziarul Lumina” din 7 octombrie 2010. Este vorba despre articolul „22 septembrie 1940: Pomenirea
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
ci Îl slujesc pe Mamona. Ar fi vorba, În total, de mai puțin de o pagină din dactilograma lucrării tale. În locul rândurilor incriminate ai putea adăuga nu una ci cât mai multe pagini În care să-i cuprinzi pe toți impostorii și neisprăviții care s-au răfuit nu numai cu marele poet și om de știință Ion Barbu, ci și cu toate spiritele de elită ale culturii noastre și cu toți politicienii mari ai neamului nostru. Cât despre titlul sintagmatic (de
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
de ani și era măritată cu aromânul tembel Costa Garofil din localitatea constănțeană Cobadin. De moartea ei se fac vinovați soacră-sa (care aprecia ca fleacuri umflăturile surorii mele, nelăsând-o să meargă la medic pe parcursul sarcinii) și medicul aromân (impostor, indolent și criminal) Tănase Mitrenca (stabilit, apoi, În Germania ca să agonisească avere și mai mare). Dacă au existat (iartă-mi, Doamne, de-i greșit acest raționament) oameni care au murit cu zile, atunci printre ei se află sigur această soră
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
așteptau să-l ia în ghearele lor din nou. Și într-adevăr asta s-a întâmplat - într-o seară când, zăpăcit de singurătate, a alergat ca un nebun de-a lungul șoselei Sveavagen după un tânăr care semăna cu Severino, impostorul. Ca și cum n-ar fi fost de ajuns, începuse să strige în italiană: - SEVERINO, TI VOGLIO BENE! Când bărbatul după care alergase se întorsese curios, Feifel rămăsese perplex: nu era Severino! Bineînțeles. Își ceruse scuze bâlbâindu-se, schimbând direcția, cu inima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
cu Maria Giudita. Oare nu știa că Edith vedea mai bine decât el? Dar până la urmă se liniștise - nu-i păsa dacă era Jacopo sau un altul. Important era că regăsise un tovarăș de călătorie la Oceanul Indian. - Un hoț, un impostor, răbufnise Edith. Era atât de furioasă, încât nu mai era în stare să se roage ca de obicei. Beppo surâdea. Invidia în formă femeiească, se gândea el, boala lumii întregi, boala naturii omenești. Acum se gândea din nou la Gian
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
i se părea că Jacopo era nemulțumit, ca și cum regreta că-l urmase. După ore de zbor și oboseală, când se apropiau de punctul final al călătoriei lor, Jacopo recunoscuse că, din păcate, el nu era Jacopo. În realitate era un impostor, un profitor, exact cum îl numise Edith. Beppe îl ascultase în tăcere, fără să spună nimic. De fapt nu dorea să audă niciodată adevărul. Dar adevărul fusese pe drum după ei și îi ajunsese din urmă. Fără să vorbească deloc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
Am ajutat-o să dea și doctoratul, făcându-i aparatajul matematic al tezei, eu având lucrări în statistică matematică. E o bună profesionistă și merită să fie prof. univ. și a fost subordonată mea timp de 16 ani față de atâția impostori, plagiatori care sunt profi și doctori în științe. Că amuzament, e poreclita SCORPIA. Astea, ca și altele, au dus la un divorț, la cererea ei, pentru nepotrivire de caracter, când fiul meu avea 16 ani, era la liceu, unul de
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
violent), uneori, bacovian, se înscrie în cortegii aleatorii, chefuind cu îndoliații ca și cum ar fi de-ai lor. Disprețuiește viața literară, pe care o cultivă totuși cu masochism. Artiștii menționați sunt, mai întotdeauna, unii tineri, chiar foarte tineri și, fără excepție, impostori. Se lasă exploatat de către un editor, prostituându-și pana în traduceri de psihologie pentru amatori, de gen Imaginea arborelui și psihicul uman. Descoperă-te acum!. Alungat de nevastă, se refugiază la o posibilă amantă, Sara, care îl delectează cu anecdote
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
reduse la câteva linii Privirea îndreptată de autoare către lumea din jur este lipsită de iluzii, iscoditoare și „rea“. Universul apare făcut din cârpeli, ziare vechi, mizerie. Oamenii sunt caricaturi, trădând la fiecare mișcare sforile păpușerești, denunțându-se singuri ca impostori ai propriei lor condiții. Exagerarea e un semnal al vacuității interioare, și, într-adevăr, mai toate figurile din roman se lasă reduse la câteva linii, ceea ce le face, bineînțeles, foarte expresive în rolul lor. Până și universitarul Ștefan Negru se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
în fine, oameni extraordinari, scriitori autentici, critici de calibru, profesori eminenți care stau într-un con de umbră - parte din neimplicarea lor, parte din opacitatea multora la ceea ce înseamnă subtilitate, finețe, erudiție și alte asemenea. Cunosc totodată o serie de impostori care fac valuri, gălăgie, rating, ridicându-se deasupra prin fraudarea ori dezechilibrarea judecății de valoare. Dacă, haiducește, iau de la îmbuibați și dau la cei merituoși și scriu, de pildă, în „Evenimentul zilei“ despre cărțile bune ale unor autori ignorați, proiectându
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2177_a_3502]
-
să susții o idee și o atitudine în care crezi. Aproape nimeni în sistemul educativ nu te învață să lupți. Nimeni nu îți spune cum să învingi. Cum să faci și să-ți demonstrezi vrednicia față de concurentul tău care e impostor. Școala este instrumentul prezervării lipsei de mobilitate a gândului și a mobilității sociale. În școală nimeni nu-ți spune că în viață dialogul și argumentația au a se lupta să ia locul monologului și al suspendării gândului propriu. Școala medie
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
specialiști În ale istericalelor. Nu de alta, dar s-ar putea să se creadă chiar mari. Și de ce asta? Să vedem! Pentru că domnul Pruteanu afirmă că legea sa apără limba română. Da, domnilor. Legea aceasta apără limba română de toți impostorii care o folosesc cum le vine la Îndemână, fără să mai țină seama de nici un fel de regulă. Să vedem numai ziarele, toate, zilnic și ne crucim câte greșeli la despărțirea În silabe există. Cineva spunea că nu poate calculatorul
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
adică indivizi cu un destin cu totul opus operei artistice, cea care cere mereu o perseverență secretă într-un mediu de singurătate. Pe vremea lui Valéry, artistul contrafăcut mai avea oarecare clasă, dar astăzi, totul e invadat de pușlamale și impostori. Mass-media exprimă foarte clar media de gust a maselor populare, apetitul pernicios al omului inferior care „iubește arta“ și chiar o pune acasă pe perete. Cine se simte plictisit de Iliada se dezice de lumea spiritului fără să-și dea
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
de-a întuneca discuția, când aruncând ridiculul și discreditul asupra gândirii altuia prin mijlocul a o seamă de cuvinte ***, când făcând a se lua obstacolul drept cauză; exagerând consecințele unei obiecțiuni; uzând de petitio principii și de termeni ambigui sau impostori, de distincțiuni simulate, de false aplicațiuni, de false asemănări. O altă categorie de sofisme, numite de autoritate, cuprinde pe acelea care consistă în exploatarea prejudițiilor, atribuind cutării sau cutări opiniuni o valoare decisivă pe care ea n-o are în
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
și totuși aceeași fișă de Închisoare arată pentru Cathcart o Înălțime de 172 centimetri, În timp ce cadavrul descoperit la Nite Owl sare bine de 175. Una peste alta, e dovada de netăgăduit că la cafeneaua Nite Owl a fost ucis un impostor, nu Duke Cathcart. X-citante x-trapolări, care, credem noi, vor duce la niște descoperiri x-trem de interesante, care Îi vor x-aspera pe degrabă trăgătorii cu pușca de la Departamentul de Poliție din Los Angeles și, poate, Îi vor reabilita pe cei trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
forma în care trebuie să o facă, echilibrul la nivelul fiecărei specii, creând astfel posibilitatea supraviețuirii ei. Deosebirea este că lichelele nu "curăță specia" ― așa cum fac felinele când vânează ― de exemplarele bolnave, debile, deficitare etc, deci de mediocri, proști sau impostori; lichelele "curăță" societatea eliminând vârfurile, deci nu exemplarul care trage un picior, aude prost sau și-a pierdut un ochi, ci pe cel care păcătuiește prin vigoare, sprinteneală și exces de fantezie. Iată de ce pentru un exemplar dotat, ambițios sau
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
deschidea într-un evantai de întrebări uimite, toate adresate mie, izvorâte din credința că eu știu totul, că sânt instanța în care s-au cuibărit răspunsurile la toate întrebările lumii. Mă descurcam cum puteam, uneori cu sentimentul că sânt un impostor de anvergură. Știam, totuși, că e prea devreme pentru a-i deconspira neștiința mea: era în ceasul când avea nevoie să mă vadă așa, nespus de puternic, de bun și de învățat. Știam că în asemenea momente trebuie să pătrund
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
iluzie eficace și că a supraviețuit datorită ei. Dacă Wald nu ar fi existat, nu aș fi știut niciodată ce înseamnă în filozofie un comportament infantil. Scena de atunci a "filozofiei", în măsura în care marxismul este o impostură filozofică, era populată de impostori. Wald nu era însă nu impostor, ci un copil metafizic. Neavând conștiința exigențelor, reperelor și standardelor filozofiei, își imagina că jucăria pe care o improvizase era o mașinărie adevărată. Se juca singur cu ea cu forța cu care numai un
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
datorită ei. Dacă Wald nu ar fi existat, nu aș fi știut niciodată ce înseamnă în filozofie un comportament infantil. Scena de atunci a "filozofiei", în măsura în care marxismul este o impostură filozofică, era populată de impostori. Wald nu era însă nu impostor, ci un copil metafizic. Neavând conștiința exigențelor, reperelor și standardelor filozofiei, își imagina că jucăria pe care o improvizase era o mașinărie adevărată. Se juca singur cu ea cu forța cu care numai un copil poate intra în universul pe
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]