1,126 matches
-
oricărei mișcări nelineare și neîntrerupte care, ca să continue fără să fie întreruptă, trebuie să se înfășoare în propriul ei ritm, care nu poate fi decât curb; curbură și circularitate, elipsoidă sau altfel, dar urmărind mereu conduita unei curbe, a unei inflexiuni. Or, aici, se face presupunerea următoare: dacă această mișcare trebuie imaginată ca o curbură, ne întrebăm dacă nu cumva există aici o forță a acestei curburi care se exercită ca atare, ca menținere în curbă, ca flexiune a nedefinitului acestei
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
exclamații : — O, Doamne-Dumnezeule ! Ce-o să se aleagă de această țară dacă într-o bună zi vom ajunge să dăm politica pe mâna femeilor ! Trezită de vecinătatea companionului său, Margot intră în conversație cu îndrăzneală. În glasul subțiratic îi sună acea inflexiune ușor alintată care apare la majoritatea fetelor tinere, când încep să-și simtă dintr-odată puterea și li se pare că etern vor stăpâni lumea, copilărindu-se. — Dar Regina Victoria ? ! Dar Elisabeta ? ! Și n-ai spus tu, Ștefan, că acesta
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
cu care se băga în sufletul tuturor și o ardeleancă timidă, reținută și retrasă, probabil complexată, pe care el, tînăr singur, a curtat-o asiduu. Îl atrăsese la ea, din prima clipă, vocea domoală, maternă aproape, rostind cuvintele cu pronunțate inflexiuni ardelenești, ceea ce i-a amintit de doamna cu care discuta de un timp, la Valea Brîndușelor, problemele de plan; cea pe care, mai apoi, cînd o întîlnea în stația de autobuz sau pe alee, o saluta simplu, colegial aproape, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Cu domnul Mihai Vlădeanu, vă rog! Da, eu sînt. Spuneți, vă rog!... a răspuns Mihai obosit, convins că-i cineva de la altă întreprindere, care vrea relații despre produsele de care se ocupă. No, servus! a auzit o voce cu o inflexiune de mare căldură, care i-a umplut întreaga ființă, risipindu-i oboseala nopții nedormite. Sînt Liliana... Te-am căutat și centralista a fost foarte drăguță că mi-a făcut imediat legătura cu tine zic, te-am căutat să-ți spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
și timpul pierdut. Dar se răzgîndește imediat, zicîndu-și că, măcar pentru setea lui de cunoaștere, tot merită să-i facă o vizită. Și-apoi toată osteneala și vremea irosită îi sînt răsplătite de căldura vocii: un timbru plăcut, cu o inflexiune ce-i amintește de Teona... "Teona!..." se cutremură Mihai, încetinind pasul. Doi ochi mari, albaștri, luminînd trist întunericul acelui Mercedes alb... Apoi, nimic... Amețit, cu ochii umezi, a pornit-o aiurea, spre calea ferată, traversînd-o. A lunecat pe prundișul rambleului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
primul spectacol, să-l revăd singur, în tihnă. Apoi... Derutată de glasul domol, sugrumat, Liliana se retrage cuminte la locul ei. Urmărește cu privirea cum Mihai se ridică, mută brațul pick-up-ului de la început și se reașază. Vorba lui domoală, cu inflexiuni moldovenești adesea, are uneori accente grave, parcă ar vrea să puncteze compoziția sonatei: Aveam un prieten în lumea teatrului. Ne cunoscusem la festivalul din primăvara aceea, și, cum descoperisem că eram amîndoi din aceeași comună, se stabilise între noi... Întîi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
opună cenușiului vieții de zi cu zi o imagine luminoasă, gîndurile să-i fie legate de o femeie dragă. Dar asta era pînă ieri. Acum... Ascultă, Mihai Vlădeanu! rupe Liliana tăcerea cu vocea șoptită, dar rostirea numelui întreg, chiar cu inflexiunea ce numai ea știe s-o dea glasului, prevestește ceva grav. Am o bună prietenă. Un timp a locuit și ea pe-acolo, pe la voi, în Moldova, dar s-a întors cu amintiri neplăcute, poate și din cauza mariajului nereușit. Chiar dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
să se odihnească alături de-ai lor. Cînd l-am îngropat pe tata, am fost surprins cît de multe oase pot fi într-un simplu mormînt de țară, în care eu credeam că-i doar bunica. Vocea lui a avut inflexiuni de șagă, căci vorbele au fost rostite mai mult ca o tachinare la adresa tonului grav folosit de Liliana. Dar cînd nu primește răspunsul scontat, un rîs ori vreo vorbă de ceartă din partea femeii, Mihai se uită atent la ea, sfîrșind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Refac împreună, alături, drumul pînă la hotelul "Carpați", același drum lung, străbătut în sens invers într-un miez de noapte, cu două săptămîni în urmă. Vorbesc de una, de alta, parcă să-și împărtășească bucuria reîntîlnirii, prin calmul tonului și inflexiunea caldă a vocii. Uneori încetinesc pasul, își aruncă o privire, Mihai îi strînge brațul mai cu putere, iar Liliana se lipește de umărul lui și o pornesc înainte. Cînd ajung în camera de hotel, Liliana face un gest larg cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
spun ce fel de vecini ai... N-am putut să tac! De-aceea am și rămas mai tîrziu la serviciu, să te sun acasă... E-așa fain să te ascult! Indiferent ce mi-ai spune. Ai o vorbă domoală, cu inflexiuni moldovenești neaoșe... Dacă ai fi aici, te-aș pupa, așa mă bucur!... Crezi că eu nu știu?! schimbă Liliana tonul brusc, făcîndu-l pe Mihai să tresară. Pe Fana încă nu o cred în stare, dar el e... limitat rău. Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
stă în picioare, la capătul patului. Probabil că l-a deșteptat zgomotul ușii sau scîrțîitul parchetului. Sare din pat și, ca un prim gest, vrea să se uite la ceas. E trei, îi informează Violeta pe un ton fără nici o inflexiune. Mihai înghite în sec. Te rog! îndrăznește el să întindă mîinile, să-i ia paltonul. Mulțumesc! pare femeia învinsă de calmul lui. Un pahar cu vin, o cafea? arată Mihai cele de pe masă. Mulțumesc! Am avut parte de toate, răspunde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
prin încăpere. Apoi, palma ei moale și caldă îl alintă încet, cu reținere, ca o avertizare. Tu nu poți coborî, nici chiar pentru o seară. Trebuia să-mi dau seama de asta cînd ți-am oferit un pahar la Inter. Inflexiunea ta derutează. Dar maleabilitatea mea poate să ucidă... Ai grijă! Să nu mă mai cauți... Noi știm să iubim și frumos, cu patimă, iar tu ești însetat de iubire... Cînd e gata îmbrăcat de plecare și sărută mîna femeii, Mihai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
nici 40 de ani, loviți de necazuri, se comportă cu atîta răceală?! O singură dată Mihai a simțit pe cineva cu adevărat alături de el: o femeie cu ochi mari, albaștri, plini de lumină cînd îl privea; iar vorba ei avea inflexiuni aparte... Azi a văzut-o din nou. Ca atunci, la început... Da, și-a amintit! ...Ajunsese de puțină vreme la Valea Brîndușelor și se simțea străin. Avea prieteni, e drept; veniseră mai mulți stagiari odată, începeau să se cunoască între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
nu au fost reprezentate deloc pe fondul topografic. Profilele au fost trasate pe axul văii, folosindu-se echidistanța de 5 m; pentru zona de obârșie, acolo unde, de obicei, ele nu sunt figurate pe hartă, s-a ținut seama de inflexiunea specifică a curbelor de nivel. S-au realizat profile pe 12 văi mai importante și pe Lohanul propriu-zis. Profilul longitudinal al văii principale este, în general, concav și prezintă unele inflexiuni, din care o parte corespund fie locului de producere
BAZINUL LOHAN Studiu fizico-geografic. Scurte consideraţii asupra vechimii locuirii şi evoluţiei utilizării terenului. by DANIELA BRĂNICI () [Corola-publishinghouse/Administrative/530_a_940]
-
sunt figurate pe hartă, s-a ținut seama de inflexiunea specifică a curbelor de nivel. S-au realizat profile pe 12 văi mai importante și pe Lohanul propriu-zis. Profilul longitudinal al văii principale este, în general, concav și prezintă unele inflexiuni, din care o parte corespund fie locului de producere al unor confluențe (motiv pentru care apar atâtea convexități, cât și concavități în profil), fie accentuării pantei (cum ar fi, de exemplu, în dreptul Dobrinei). În cursul inferior, profilul longitudinal este convex
BAZINUL LOHAN Studiu fizico-geografic. Scurte consideraţii asupra vechimii locuirii şi evoluţiei utilizării terenului. by DANIELA BRĂNICI () [Corola-publishinghouse/Administrative/530_a_940]
-
asemenea personaj. Era, firește, scriitor. Stătea pe o sofa, alături de mama sa. Ne explica nouă, celorlalți, musafirii lui, cum un scriitor, pentru opera lui, trebuie să fie pregătit "să calce pe cadavre". Spunea "să calce pe cadavre" cu o anume inflexiune în glas și ne privea stăruitor să vadă dacă am surprins până la capăt toată greutatea vorbelor lui. Apoi și-a pus palma peste mâna mamei, a privit-o adânc în ochi și i-a spus: "Mamă, tu știi cât te
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
înmormânta !/ Sunt ordine mai nalte decât voința ta ! (III, p. 201). Înfruntarea dintre cele două moduri de a se raporta la rânduielile civice și cele divine este prezentă la scriitorul antic și la cel modern, dar interpretarea acestei antinomii capătă inflexiuni diferite. Între tragedia din vechime și cea nouă se reduce ponderea fatalității și a elementului religios înlocuite prin voința omenească determinantă. La Eschil și la Sofocle, cei doi frați rivali continuă lupta, deși sunt conștienți că vor sfârși în mormânt
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
cu palma. S-au privit În tăcere Îndelung, intuind fiecare rănile pe care viața i le pricinuise celuilalt. — Trebuie să plecăm de-aici, Julián. Fumero te caută. Povestea cu Aldaya a fost o capcană. — Știu, a șoptit Carax, fără nici o inflexiune În glas. — Casa e Închisă. De ani de zile nu mai locuiește nimeni aici, a adăugat Miquel. Hai, ajută-mă să cobor și să plecăm de aici. Carax s-a cățărat din nou pe zid. CÎnd l-a apucat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
Știe ce urmează. Nu mai are nici un control asupra ei însăși odată ce simte pericolul. Mai ales cu atâta acuitate. Orice i se poate întâmpla acum. Respiră adânc și încearcă să-și adune gândurile. Unde-i pericolul? Caută semne prevestitoare. O inflexiune a vocii, o sclipire în ochi o fac să vadă și să simtă ceea ce alții nu văd și nu simt. Își răsucește absentă inelul pe deget, cu toate fibrele corpului în alertă. Primejdia este aici. Organismul ei o percepe. Dacă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
neoficial, din moment ce n-am plătit taxa de eliberare... Asinius Gallus rămâne pentru o clipă cu ochii țintă la el. Rostește apoi accentuând fiecare cuvânt: — Nu te îmbăta cu apă rece! Insultat, Libo trece prin toate culorile curcubeului. Gallus întreabă cu inflexiuni ironice în glas: — De unde ești atât de sigur că Otacilius n-a achitat el însuși taxa la tezaur? — Ca să pri... primească libertatea? bâiguie Libo speriat. Nu s-a gândit la asta. — Da, dar nu și cetățenia, îl consolează celălalt. Scribonius
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
pumn de oțel. Luat prin surprindere, uriașul se bălăbăne o clipă, dar își redobândește instinctiv echilibrul. Rostește șuierat, reușind cu greu să se stăpânească: — Jocuri avem și noi, da’ mai de soi. — Serios? se minunează de formă instructorul. Ce jocuri? Inflexiunile dureroase din vocea tânărului îl lovesc drept în inimă. — Luptătorii se despoaie de veșminte și sar printre săbii... Rufus nu vrea să se lase impresionat. Rânjește: — Așa, în curul gol? — Săbii ascuțite, gata să-i străpungă..., murmură Pusio mai mult
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
pe Viv, Își Îngustă ochii și-și Înteți mișcările. — Ce zici? rîse Duncan. Îmi face masaj. Viv simți că domnul Mundy stă prea aproape de umărul ei. Venise s-o privească și să rîdă Împreună cu Duncan. Avea un rîs ușor, fără inflexiuni - un chicotit de om bătrîn. N-avea de ales, așa că rîse și ea. Ești sonat. Duncan Începu să se ridice, de parcă se pregătea de exerciții fizice. — O antrenez. — Pentru ce? — Pentru circ. — O să-ți rupă cămașa. — Nu contează. Privește! Pisica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
se folosește diavolul ca să-ți deschidă inima! — Da, răspunde Robert, strivind cu talpa sandalei mucul de țigară. — Ce da? Da, domnule pastor Macfarlane. Cu toate că cei doi nu seamănă de loc, accentul tânărului este foarte asemănător cu cel al bărbii, având inflexiunile unui scoțian educat, din regiunile de șes. Pastorul ridică dintr-o sprânceană stufoasă ca un animal mic și păros care tocmai a reușit s-o zbughească dintre ai săi. Cu o grimasă, Robert se apleacă să strecoare mucul strivit al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
terasă. Toți se întorc spre el. Nu sunt izbiți de înălțimea lui, deși trebuie să se aplece ca să intre pe ușă. Este cu totul altceva, acel ceva care le ucide conversația. — Bună seara, domnilor, zice omul. Are o voce fără inflexiuni, egală. Marchant întinde mâna cu un gest larg, de maestru de manej. — Vi-l prezint pe căpitanul Gregg. Nu mai sunt căpitan, Marchant. Sunt domnul Gregg. Gregg scutură mâinile întinse. Pe moment, toate privirile sunt atrase de obrazul lui. Chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
ea scoțând din nou la iveală câteva mingi roșii care continuau să apară și să dispară, să sară dintr-o mână în alta și să jongleze vioi prin aer. - Și accentul tău? întrebă el. - Am vreun accent? - În fine, intonație, inflexiuni... Știi tu, ton al vocii. - Probabil din Ohio. - Și eu tot pe acolo, mărturisi Rhyme. Illinois. - Dar nu am mai fost acolo de la 18 ani. Am făcut școala în Bronxville. - Probabil Colegiul Sarah Lawrence, deduse el. Artă teatrală. - Engleză. - Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]