2,694 matches
-
împreună, foamea, frigul, uneori întunericul, de multe ori singurătatea. Oare nu el este cel responsabil de ceea ce trăiește, nu comportamentul său bizar întreținut de un continuu și febril discurs monologal, îl proiectează în plin absurd? Deciziile lui sunt abrupte, profund iraționale, modul său de a-și administra puținii bani este revoltător. Își amanetează ultimele lucrușoare și cu banii obținuți se ține de pozne. Oare nu tocmai această predispoziție a intelectualului de a sta îndelung de vorbă doar cu sine, fără a
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
singurul moment când moartea îl tulbură venind prea aproape de el. Moartea copiilor lui nu pare să-l tulbure atât. În timp ce soția lui e înnebunită de durere, el vede curmarea vieții lor ca ținând de voința lui Dumnezeu. Era atât de irațională, se plânge el peste ani. Nici starea gravă a soției sale nu o bagă de seamă, dar când vede că sfârșitul nu e departe, se întreabă totuși ceva cu privire la sufletul ei. Una din fete îi răspunde ca și cum ar fi vrut
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
și de ce am început să-mi fac semnul crucii cu mâna amorțită. Nu mă mai recunoșteam pe mine însumi., făceam necontenit semnul acela pe care îl urâsem toată viața. De ce? Nu știam.” (p.117) Trăirea mistică a lui Hristos e irațională, inexplicabilă, e dincolo de categoriile intelectului ori ale sensibilității deși aposteriori tot în acestea se înghesuie experiența pentru a fi comunicată și celorlalți. Toate convingerile lui sunt spulberate de această întâlnire de dincolo de simțuri și intelect. El nu credea că cineva
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
prezenta schimbarea ca fiind făcută În interesul lor personal. Ne concentrăm pe ceea ce doresc oamenii, nu pe motivația dorinței lor. Cum să aplicăm această poruncă? Analizăm situația prin prisma celuilalt. Realizăm că din punctul lui de vedere, rezistența nu e irațională. Sunt anumite motive, firești pentru el. Identificăm nevoile care Îi motivează și le dăm ce au nevoie ca să se dezvolte. Ori de câte ori Încercarea de a convinge se lovește de rezistență, schimbați perspectiva abordării astfel: 1. În loc de a vă Întreba de ce este
Integrarea şcolară a copiilor cu CES şi serviciile educaţionale de sprijin în şcoala incluzivă by Elena ANDONE, Emanuel ANDONE () [Corola-publishinghouse/Science/1136_a_2187]
-
aparatului psihic. Eul este Însuși centrul persoanei, În care se Întâlnesc Inconștientul pulsional și Supra-Eul moral. Socrate și Nietzche au pus problema valorii Supra-Eului ca „forță morală”, „demonică” a persoanei, iar Schopenhauer și Freud au arătat valoarea Inconștientului ca „forță irațională” a pulsiunilor, a „elanului vital” bergsonian și al „voinței care mă Împinge”, care mă dinamizează (F. Nietzche, A. Adleră. Eul individual, instanță a conștiinței și realității, se află permanent supus Între două forțe de presiune. De jos În sus, Inconștientul
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
distingem următoarele: - faptul de a participa la stările afective ale altuia sau ale altora, la suferința sau la pedepsele acestuia, fie printr-un fenomen de contagiune psihică spontană, fie printr-un act de atenție reflexivă; - atracția neexplicată, ireflexivă sau chiar irațională, pe care o Încercăm pentru o persoană Înainte de a o cunoaște mai bine; Înclinație sau atitudine spontană către ceva sau către cineva; - acordul sau fuziunea sentimentelor, comuniune sufletească Între două persoane. Responsabilitatea morală este o atitudine complexă, cu caracter reflexiv-cenzurat
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
că „ceea ce face” este util și prin aceasta ea urmărește realizarea unui scop precis pe care-l consideră justificat din punct de vedere moral. Acțiunile persoanei pot fi Însă reușite sau eșuate, justificate sau nejustificate, raționale și bine intenționate sau iraționale și absurde. În toate situațiile Însă, „acțiunile psihologice” urmăresc realizarea unui scop pe care individul respectiv Îl consideră util și necesar, mai mult chiar Îl justifică raportându-l fie la o „cauză declanșatoare”, fie În vederea realizării unui „scop (considerat de
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
sale și ale celorlalți. Evitarea actelor negative este de regulă asociată sentimentelor de rușine, păcat, dezonoare etc. Acestea sunt educate prin cultură, care are rolul de a reprima instinctele, sau pulsiunile primare ale individului, În care Își au originea acțiunile iraționale ale persoanei. În sensul acesta, B. Malinowski afirmă un fapt esențial: „cultura Începe cu reprimarea instinctelor”. Orice educație este un act formator, de tip represiv-modelator al personalității unui individ. Cei educați greșesc mai rar și mai puțin decât cei needucați
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
dincolo de orice control al rațiunii. Ea este expresia unui hedonism egoist, care va epuiza rapid persoana, atât din punct de vedere psihologic, cât și moral. Totul se va sfârși prin eșec. Denotă oare aceasta că satisfacerea dorințelor este un act irațional, că primatul dorințelor, față de cel al dreptei măsuri impusă de rațiune, este expresia unei atitudini care sfidează sau chiar refuză valorile și normele morale? Aparent da, dar, În fond, lucrurile stau cu totul altfel. Satisfacerea dorințelor este o nevoie fundamentală
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
sine a persoanei. Aici intervin două aspecte care se confruntă. Scurgerea timpului nu este În puterea omului. În mod contrar Însă, ceea ce poate face omul cu el și pentru el, Îi aparține. Conflictul care face ca lucrurile să devină aparent iraționale, sau să scape Înțelegerii logice, este că „viața” pe care omul și-o poate face, planifica, conduce, controla, se desfășoară Într-o durată care nu depinde de el, care nu-i aparține și pe care nu o poate stăpâni. Este
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
libertatea este Înlocuită cu datoria morală, iar voința cu atitudinea activă orientată către bine și dreptate. Prin natura sa, caracterizată prin unitatea contrastelor, persoanei umane Îi este oferită capacitatea de a opta. Prin aceasta, ea se dovedește a nu fi irațională. Ea nu este o ființă oarbă, supusă dominant sau exclusiv pulsiunilor primare ale inconștientului. Persoana se poate opune, cu rațiunea sa, cu liberul arbitru, răului și păcatului, se poate autocontrola și autoforma, dezvoltându-se continuu și Înfățișându-se ca o
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
sunt recunoscute ca existând; în virtutea omniscienței regulamentare, se propun soluții anterioare la probleme cu totul noi). # Extensia exagerată a raționalității birocratice generează în mod paradoxal iraționalitatea birocratizării. Altfel spus, soluția ce pare rațională într-o organizație superbirocratizată este de fapt irațională în raport cu realitatea problemei abordate (Vlăsceanu, 1993, p. 117). # Același lucru este valabil și pentru adhocrație: atâta vreme cât instabilitatea și tranziența se mențin în anumite limite tolerabile, ea este eficientă; când însă instabilitatea devine maximă, adhocrația conduce la ineficiență și chiar la
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
ar putea ca o anumită persoană din lanțul organizațional să fie „sărită” atunci când se transmit informațiile, fapt care duce iarăși la înlocuirea unor structuri cu o alta neprevăzută de regulamente. Așadar intrarea în funcțiune a proceselor afective, cel mai adesea iraționale, conduce la insinuarea unui al doilea nivel − socio-afectiv − care dublează nivelul formal. Între cele două niveluri există o diferență expresă: dacă nivelul formal este creat și planificat în mod deliberat, cel informal apare spontan; dacă primul se centrează pe activități
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
1. Dificultăți psihoindividualetc "1. Dificultăți psihoindividuale" Acestea, prin natura lor, țin de unele particularități individuale, diferențiale ale persoanei conducătorului. H. Schaffer (1971), spre exemplu, vorbește despre dualitatea comportamentului uman exprimată în faptul că există un permanent amestec între rațional și irațional, conștient și inconștient, logic și afectiv, între tendința omului de a evita situațiile care produc anxietate, amenințare, depresie sau pe cele în care se simte incompetent, slab, ridicol și cea de căutare a situațiilor de acceptare, promovare, siguranță. Cu timpul
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
pentru informații suplimentare, vezi Kets de Vries, 2002, capitolul IV, pp. 113‑143). Asemenea forme de patologii relaționale au fost însă descrise cu mult înaintea lui Kets de Vries., Încă din 1942, pornind de la o abordare strict psihanalitică a afectivității iraționale și de la interpretarea liderului ca persoană centrală în jurul căreia se formează grupul, Fritz Redl a stabilit zece cupluri relaționale anormale, ilustrate prin relațiile dintre copii și educator (profesor). Redl arată cum așteptările și trebuințele copiilor complexați predetermină comportamentele adulților. În
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
așteptările și trebuințele copiilor complexați predetermină comportamentele adulților. În ochii copiilor, un „bun adult” (lider) va fi acela care va răspunde cel mai bine propriilor lor probleme afective. Deși nu precizează expres, Redl lasă să se înțeleagă că aspectele afective iraționale glisează ușor spre relațiile oficiale, formale. Așa că nu trebuie să ni se pară surprinzător faptul că Roger Mucchielli (1976), a transferat relațiile dintre copii și adulți la nivelul relațiilor dintre șefi și subordonați. Ghidându‑se după Redl, Mucchielli caracterizează următoarele
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
să‑și delege puterea. Liderul modern nu este un lider de autoritate și de putere sau bazat uneori pe o charismă abuzivă, ci un lider „de inimă”, care respectă mai mult oamenii și demnitatea lor, emoțiile lor, chiar pe cele iraționale; el ameliorează situațiile, îi face pe ceilalți să „crească” și să se dezvolte, egoul lui nu domină, ci este pus în serviciul unei cauze. Problema principală care se ridică este următoarea: cum poate liderul modern să ajungă la asemenea rezultate
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
pierde identitatea de sine, în care el trebuie să fie Superman, unde îi este afectată profund interioritatea; pe acest teren apar tot felul de efecte negative (anxietate, isterie, neadaptare, depresii) pe care managerul trebuie să le depășească. 6) Înțelegerea treptelor iraționalului. Dat fiind că o serie de fenomene (stresul - un formidabil detonator al iraționalului, deziluziile, fuga după senzațional, exotic, imprevizibil, dramatic, reacțiile de explozie, fascinație, supradocilitate sau admirație și gelozie etc.) sunt din ce în ce mai prezente în organizații, ele având o mare încărcătură
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
este afectată profund interioritatea; pe acest teren apar tot felul de efecte negative (anxietate, isterie, neadaptare, depresii) pe care managerul trebuie să le depășească. 6) Înțelegerea treptelor iraționalului. Dat fiind că o serie de fenomene (stresul - un formidabil detonator al iraționalului, deziluziile, fuga după senzațional, exotic, imprevizibil, dramatic, reacțiile de explozie, fascinație, supradocilitate sau admirație și gelozie etc.) sunt din ce în ce mai prezente în organizații, ele având o mare încărcătură emoțional‑irațională, cunoașterea, înțelegerea și eliminarea lor devin absolut necesare. Or, acesta este
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
fiind că o serie de fenomene (stresul - un formidabil detonator al iraționalului, deziluziile, fuga după senzațional, exotic, imprevizibil, dramatic, reacțiile de explozie, fascinație, supradocilitate sau admirație și gelozie etc.) sunt din ce în ce mai prezente în organizații, ele având o mare încărcătură emoțional‑irațională, cunoașterea, înțelegerea și eliminarea lor devin absolut necesare. Or, acesta este domeniul în care liderul intuitiv este cel mai implicat. 7) Crearea consensului - absolut obligatorie mai ales în procesul luării deciziilor, care necesită considerarea nu doar a raționalității, ci și
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
în fiecare zi cât mai bine posibil și făcând loc maximului de jucători pentru a co‑crea și câștiga împreună. Noua sa forță este de a se autoriza a fi el însuși, puternic și slab, solid și vulnerabil, rațional și irațional - uman, în fapt (ibidem, p. 309). # Și totuși, fără să vrea, Meryem Le Saget creionează portretul unui lider ideal, obținerea echilibrului dintre rațiune și intuiție rămânând deziderativă. Și, chiar dacă s‑ar putea ajunge la ea, noul tip de lider care
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
este ingenios, creativ, capabil de a concepe schimbări în mediul său, de a prevedea consecințele și de a găsi răspunsuri creând noi ocazii sau inventând noi oportunități. Așadar oamenii sunt ingenioși, evaluatori și maximizatori. Totuși, ei manifestă uneori și comportamente iraționale care, fără a fi inexplicabile sau aleatorii, sunt nefuncționale, în sensul că dăunează sistematic cu toate că au fost adoptate voluntar. Cum se explică acest lucru? Autorii arată că acest fapt se datorează factorilor variați, cum ar fi de pildă, intensitatea emoțiilor
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
individuali sunt influențate de contextele sociale. La al doilea nivel, obiectul de studiu îl constituie modul în care relațiile sociale influențează nu numai procesele, ci și rezultatele negocierii. De exemplu, s-a demonstrat că anumite comportamente ce par a fi iraționale din perspectiva individului, pot fi considerate raționale din perspectiva diadei. La nivelul rețelelor actorilor sociali au fost examinate implicațiile pe care le dețin relațiile sociale în selecția negociatorilor. Negociatorii s-au declarat a fi mai satisfăcuți dacă sunt cuplați cu
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
ale vieții și ale morții, deja fragilizate prin criza valorilor religioase și politice. Aceste întrebări, refulate continuu, cu precădere în spațiul public, deci în dezbaterea de idei, vor irumpe cîndva cu o forță și sub o formă cu atît mai iraționale cu cît sunt mai îndelung și mai intens marginalizate. Dezbaterea asupra mijloacelor nu se poate substitui mult timp celei asupra scopurilor, printr-o reducție tehnocratică a tuturor fenomenelor de raționalitate la cel economico-utilitarist. Problema este, în opinia noastră, de a
[Corola-publishinghouse/Science/1513_a_2811]
-
o presiune puternică asupra problemelor esențiale ale vieții și morții, deja fragilizate prin criza valorilor religioase și politice. Aceste chestiuni, refulate continuu, cu precădere în spațiul public, vor irumpe cîndva cu o forță și sub o formă cu atît mai irațională, cu cît au fost mai mult timp și mai intens marginalizate. Plutim în derivă cu ochii încețoșați și sufletele șubrezite. Corabia e părăginită, iar țărmul neclar, amăgitor și parcă tot mai departe. Inevitabil ne vom merita destinul. Nu sună prea
[Corola-publishinghouse/Science/1513_a_2811]