1,046 matches
-
cum arată un fost călăreț care a străbătut atâtea drumuri pe orice vreme...Ca și cum mi-ar fi ghicit gândul, călugărul mi-a propus: Hai să stăm de vorbă cu Ion Brătilă... Ne oprim în fața unei dugheni cu tot felul de mărunțișuri. Tejghetarul ne întreabă ce dorim. Știi cumva unde are casa Ion Brătilă? - întreabă bătrânul Nu-i departe de aici. Îi colea, pe Ulița Podul Vechi, aproape de biserica Sfântul Nicolae. Mulțumim tejghetarului și pornim spre Podul Vechi, pentru că tot avem treabă
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
Ce blândă-i noaptea când se sfârșește în noi haotic! Frunzele valsează zbătându-se să nu cadă dintr-un cer răsturnat în altul. Vântul se scurge cotrobăind spasmodic visele impersonale ale clienților din magazinul de mărunțișuri. Te caut în buzunărelul din colț... e plin, încărcat de cuvinte speriate țâșnind de-a valma valsând imperfect. Pătrund mai departe țintind adânc între cele două ovale cu axele intersectându-se instantaneu în infinitul apropiat; dogorești și ți se scurge
Dans haotic by Aurel Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83734_a_85059]
-
pungă de kivi, cumpără și el, de amorul artei, o cunună de usturoi. Înghesui grăbit usturoiul în valijoara cu rufe murdare, se supuse supliciilor intrării în aeroport și ale controalelor de rutină, trecu prin poarta de scanare a buzunarelor cu mărunțiș și a bagajelor cu posibile fleacuri contondente de terorist. Din toate câte le avea asupra sa, își reținu lângă el doar maleta-diplomat, cu teancurile nederanjate ale pachetelor de milioane. Nu întârzie să se convingă de faptul că pasagerii cursei aviatice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
băut mai ieri? Da, părinte. Și ce bunătate! Păi de unde crezi tu că pot lua eu rachiul pentru lichior, vișinată sau afinată sau...? De aici... Zicând acestea, a pus mâna pe un căzănel alături de care se găseau tot felul de mărunțișuri. Apoi a continuat: Îi dau foc pe afară, ca să nu aprind cumva șopronul, și cât rachiu îmi trebuie mie și musafirilor mei îl fac aici și basta. Prins de tot ce îmi arăta și spunea bătrânul, am început să privesc
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
ți-am făgăduit... Mulțămesc de pe acum, sfințite părinte. Stai, că n-am terminat. Uite aici îi cuptorul în care ți-am făcut plăcinte poale-n brâu. Îi dau foc tot pe afară...Ei, și acum, dacă ți-am arătat toate mărunțișurile mele, fă bine și mai plimbă te prin rariște. Și când umbra stejarului... Știu, părinte. Când umbra stejarului ajunge de-a lungul cărării, atunci îi ora când trebuie să pornesc către chilie. După ce om mânca, te-i hodini și poate
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
și nici cimitirul nu e chiar atât de mare. Așteptăm să iasă băiatul în trening care duce crucea și preotul cu țârcovnicul și ne pornim, chinuindu-ne să respectăm cadența. Ne oprim cam o dată la cincizeci de metri, se aruncă mărunțiș, cerșetorii se bat pe el, se trec pe sub mort podurile. Lăsăm coșciugul, îl ridicăm, la naiba, a început să mă doară iar spatele. Am intrat pe cărare, e pietriș, simt colțurile prin talpa subțire-a pantofului. Înc-un pod, alte sacoșe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
situației vagabonzilor. Fără să-mi dau seama, m-am pomenit că nutream o oarecare simpatie pentru duri și, adăugându-se la repulsia pe care o aveam față de Monkey, simțeam numai dispreț pentru lașii care făceau orice pentru un pumn de mărunțiș. Apoi, Într-o zi, s-a apropiat de mine un bărbat despre care, după față, aș fi zis că e portorican, și mi-a adresat câteva vorbe În japoneză. Am rămas mut de uimire, cu atât mai mult cu cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
din școală probabil că nu fuseseră prea strălucite. Avea Însă un fel de bun-simț destul de rar În zilele noastre, știa cum să refuze ce nu-i convenea, putea detecta cea mai mică ipocrizie și se minuna de o mulțime de mărunțișuri. Probabil că acesta a fost motivul pentru care am luat hotărârea de a nu mă mai vedea cu ea, În ziua În care mi-am dat demisia de la vechea slujbă. Probabil că Îi provocasem multă suferință, simțeam asta În tonul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
cu țârâita, ca să nu risc. Nu, eu mizam de fiecare dată tot ce aveam în buzunar. Și ce jalnici mi se păreau cei care își drămuiau pasiunile, ca nu cumva să se trezească săraci. Nu-mi plăcea să trăiesc din mărunțiș, aveam alte idei și alt sânge în arterele mele decât ei. Vroiam să risc totul pe un număr câștigător. Și, ca să fiu pe deplin sincer, la început eram chiar convins că voi câștiga. Riscul meu nu era decât pe jumătate
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
ajungi la fel! Nu ești primul căruia i-a întunecat mințile. Petru nu a vrut să se întâmple așa, intenția era să-l imobilizeze cu o funie de calorifer, să-i pună căluș în gură, eventual să-l cotrobăie de mărunțiș prin buzunare și, de ce nu, să-și ceară iertare ca un individ educat prin școlile patriei. Până spre dimineață, când asistentele și infirmierele se culegeau de prin unghere întunecoase unde se putea închide un ochi, erau departe. Nenea Matei fierbea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
trei ori, Ghiță încuia noaptea ca pe un deținut vinovat pentru orbirea liliecilor. Visul era o înșiruire de scurt metraje: ziua își alegea regia, decorul, personajele; noaptea, pelicula lega diminețile ca pe niște intermitențe ale memoriei. Contabilul, fericit, număra stelele, mărunțiș pentru un bilet de tramvai; Napoleon se pregătea să cucerească Ursa Mare; Newton inventa ploaia în cer; profesorul naviga într-o ecuație cu 7 necunoscute; Maria Oltea, mama mușatinului, repeta după o poezie de Bolintineanu. În camera de gardă, Dumnezeu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
Orgoliul omului mântuit era cea mai spurcată față a mândriei. Când era vorba de izbăvire condiționată, starețul avea perfectă dreptate: rugăciunea intimă epata o sinceritate bonificată, un fel de troc reciproc avantajos; Dumnezeu stătea la tarabă, păcătosul se cotrobăia de mărunțiș: "Doamne, uite cum respir Dumnezeirea ta, cum suspin numele tău și cu câtă răbdare îmi duc crucea. Fac ce-mi ceri, Doamne, numai îngăduie-mi să primesc mântuire." În mânăstirea Fântânele, orgoliul sporea odată cu amăgirea: Tatăl nostru care... fii și tatăl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
preludiul, cu dulcegăriile, cu alinturile ce-mi încețoșează mintea! Mi s-a făcut de noapte până și-n sânge. Nu-mi mai rămâne decât să închid ochii în mine, și nu în ei. Moartea este o femeie ieftină cu ceva mărunțiș de suflet, mă cumpără. La naiba, cu lașitatea asta de căcat! Cum să trag obloanele, când singurul meu bilet de vacanță este în buzunarul Fecioarei? 72. Un zgomot ca de trezire a fiarelor s-a auzit la capătul holului. Până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
pentru SS de lângă Ravensbrück nu e nimic altceva decât un spital psihiatric pentru SS. Kindermann e consultant acolo, și e și unul dintre membrii fondatori ai Institutului Göring. — Și cine finanțează Institutul? — Frontul Muncitoresc și Luftwaffe. — A, normal. Cutia cu mărunțiș a primului-ministru. Ochii Mariannei se îngustară: — Știți, puneți cam prea multe întrebări. Ce, sunteți polițai sau ceva de genu’ ăsta? M-am dat jos din pat și mi-am pus halatul. — Ceva de genu’ ăsta, i-am răspuns. — Lucrați aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
unui tron foarte rece și neconfortabil, iar pe el era așezat proprietarul barului, Warnstorff, un bărbat cu tenul palid, brunet, îmbrăcat într-o cămașă fără guler și purtând un șorț mare din piele care îi servea și ca geantă de mărunțiș pentru rest. Când am ajuns, m-a salutat călduros și ne-a condus la o masă liniștită din spate, unde ne-a adus două beri. La o altă masă, un bărbat se ocupa energic de cea mai mare bucată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
să ne ocupăm de segmentul de sadici al pieței. Lăsăm altora loviturile cu biciul și bestialitatea. — Ba pe dracu’ le lăsați, mârâi Becker. Am încercat dulapul pentru dosare, care era încuiat. — Ce e aici înăuntru? — Câteva hârtii, domnule. Cutia cu mărunțiș. Dosarele de contabilitate, genul ăsta de lucruri. Nimic care să vă intereseze, cred. Deschide-l. Zău, domnule, nu e nimic care să prezinte interes. Cuvintele îi pieriră de pe buze când mă văzu cu bricheta în mână. Am aprins-o și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
Intră în camera lui Emmy — altădată camera de oaspeți a familiei de Souza — se duse direct la dulapul cu haine și scoase iPodul și acumulatorul celularului din bolul de sticlă pentru pești pe care Emmy îl folosea ca să depoziteze diverse mărunțișuri. — Uite. Puneți-le în geantă și hai să mergem. Să nu cumva să pierdem avionul ăsta! — Bine, bine, mormăi Emmy dându-și grăbită cu peria prin păr. Asta nu e oră la care să te trezești, ca să nu mai zic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
fundul în sus, mai mulți medici decât bolnavi. Merge repede, hai ? Are dreptate părintele, o merităm". A doua zi Tarrou venise din nou fără să anunțe. Dacă e să te iei după carnetele lui, bătrânul astmatic, de meserie negustor de mărunțișuri, considerase la cincizeci de ani că muncise destul. Se culcase și de atunci nu se mai sculase. Astmul lui se împăcase totuși cu statul în picioare. O mică rentă îl dusese până la cei șaptezeci și cinci de ani pe care îi purta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
interesat aparent decât de Cottard. Seara, la Rieux, unde se instalase până la urmă, de când hotelul fusese transformat în casă de carantină, abia dacă îl asculta pe Grand sau pe doctor când aceștia anunțau rezultatele. El readucea imediat conversația asupra micilor mărunțișuri ale vieții oraneze care îl preocupau în general. Cât despre Castel, în ziua în care a venit să-l anunțe pe doctor că serul era gata și după ce hotărâseră să facă prima încercare asupra băiețelului domnului Othon, pe care tocmai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
e sufletul poeziei. O, hazardata mea Eugenia! Viața mea, calmă, rutinieră, umilă, este o odă pindarică țesută din miile de nimicuri ale cotidianului. Cotidianul! Pâinea noastră cea de toate zilele, dă-ne-o nouă astăzi! Dă-mi, Doamne, miile de mărunțișuri de fiecare zi. Noi, oamenii, nu sucombăm din pricina marilor suferințe sau a marilor bucurii, explicația fiind că suferințele și bucuriile acelea vin mascate într-o imensă ceață de incidente mărunte. Și viața tocmai asta e, o ceață. Viața e o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
sens. — Dar cu celelalte restanțe cum stați? mă întreabă Derek Smeath. Aveți, de pildă, carduri de credit la magazine? — Nu, zic, ușor arogantă. Le‑am plătit pe toate acum mai multe luni. — Și de atunci n‑ați mai cheltuit nimic? — Mărunțișuri. Aproape nimic. Acuma, serios, ce înseamnă nouăzeci de lire? În marea ordine a lucrurilor? — Motivul pentru care vă pun aceste întrebări, spune Derek Smeath, este că simt că trebuie să vă previn. Banca este într‑un oarece proces de restructurare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
A ieșit destul de bine, nu crezi? În timp ce el se îndepărtează, Suze și cu mine ne întoarcem să aruncăm un ochi asupra încăperii. Oamenii se plimbă printre mese, uitându‑se la teancurile frumos aranjate de haine, pantofi, CD‑uri și diverse mărunțișuri. Pe o masă se află un teanc de cataloage xeroxate, iar oamenii bifează în ele diverse articole, în timp ce se plimbă. Aud o fată în pantaloni de piele zicând: — Uite la haina asta! Oo, și la ghetele astea Hobbs! Sigur am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
mult la mine, continuă bătrânul. Nu i-a plăcut că-l țineam mai mult la cămin. A fugit și mai că mi-a lăsat casa goală. Aveam și eu câteva... Nu multe, câteva statuiete, niște piese romane, o salbă turcească. Mărunțișuri, de-astea. L-am iertat, de, ce să-i fac... Fusese și greșeala mea, că nu am avut grijă de el. A ajuns până la urmă profesor aici. Poate ai auzit de el. A fugit mai apoi din țară. Eu eram
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
nu cumva să se bazeze prea mult pe mine. Totuși, ar cam fi cazul să-mi îndeplinesc obligațiile. În pauza de prânz copiez lista de pe tablă pe un bilețel și iau două bancnote de douăzeci de lire din cutia cu mărunțiș. — Nu uita să iei bonul, mimez din buze spre Stewart cu două secunde înainte de a auzi glasul lui Barney. Nu uita să iei bonul. —Desigur, domnule Maior Barney, îi dau replica în timp ce ies salutând. Finn nu mai e în birou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
sunt destul de amețită ca să consider asta un semn al naturii sale umane supuse greșelii. Sunt pe punctul de a mă îndrăgosti de el. Sunt pe punctul să-mi pierd capul. Dacă mai face un singur lucru minunat, chiar și un mărunțiș care să arate cât de bine ne potrivim, inima mea se va umple de dragoste. Este întins cu spatele la mine. Aștept zece minute, ca să mă asigur că nu mă va intoxica, după care mă strâng lângă el, cuprinzându-l cu brațul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]