1,140 matches
-
e teamă că este un efort suficient pentru a-l epuiza. Era vocea lui Bishop. Sintetul era așezat la o masă din apropiere, înconjurat de aparate și instrumente medicale. Lumina unei lămpi îi accentua trăsăturile, dând feței sale un aspect macabru. ― Suferă? ― După biomonitoare, nu, dar nu se poate ști. Sunt sigur că ne va spune când va fi din nou în stare să-și utilizeze laringele. De altfel, am izolat otrava. O substanță interesantă. Este vorba de o neurotoxină musculară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
galbenă a Tovarășului, cu crestături negre la tâmplă, de la cele 30 de gloanțe, trase orbește de parașutiștii militari? Și cadavrul Tovarășei, în paltonul de culoare deschisă, pătat de sânge, dar fără brățara de aur masiv? Și serialele televizate cu subiectul macabru: cine se află în mormintele Elenei și ale lui Nicolae Ceaușescu de la Cimitirul Ghencea Civil? Poate bancul cu șobolanul a fost fabricat în laboratoarele securistice care încă de la mijlocul anilor ’70 pregătesc scenariile Revoluției și calculează numărul necesar de manifestanți
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2210_a_3535]
-
știu câta oară, The Dub Room Special! am avut certitudinea că mobilitatea stilistică a lui Zappa e definitorie pentru vremurile noastre. Viteza halucinantă în care ni se duce viața, violența informatică, explozia coloristică, goana după himere, caricaturile numite „oameni politici“, macabrul străzilor, bălegarul stimulentelor artificiale, mâncarea preambalată etc. sunt un palindrog cotidian. Poate fi citit oricum, dar creează dependență! La urma urmei, și muzica lui Zappa e un drog, așa că pun punct consumului. Episodul ăsta! SCRISOARE PENTRU MELOMANI Victor ESKENASY Succese
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
care sunt scrise niște nume și date. Unul sub altul. Un nume, o dată. Ar putea fi o listă cu rudele decedate. Poate ține o evidență a apropiaților dispăruți din lumea celor vii, pe bucata aia simplă de hârtie. O evidență macabră, fără nici o speranță, pe care o poartă tot timpul asupră-i. Se oprește pe trotuar, ferindu-se de oameni și în special de studenții care stau în dreptul stației de autobuz și mâzgălesc ceva pe niște foi. De nicăieri răsare un
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
urgențe." Minutele care trec îi par Dorei chinuitor de lungi. Nefertiti s-a mai liniștit. Este alungită pe o parte și geme ușor. Firele care legau cele două mici antene de monitor îi înfășoară în mod ciudat gâtul. Un gând macabru trece prin capul Dorei : "Dacă se strangulează ?" Apasă din nou cu insistență butonul soneriei. După un alt timp, ce i se pare nesfârșit, o infirmieră intră cu pas alert, aprinde plafoniera. O mustră pe Dora : "V-am spus să aveți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
la fel de Îngrozitoare la pusul Întrebărilor, nu a Îndrăznit să pună nici una; Petite -Ma s-a oprit din ronțăitul feliei de sucuk din farfurie; mătușa Feride a Încercat să se gândească la alte accidente despre care citise, Însă, În locul altor vești macabre, și-a amintit de sombrero-ul de un albastru strălucitor pe care nevasta americancă a lui Mustafa Îl purta Într-una din poze - dacă ar fi putut găsi măcar ceva care să semene cu acesta În Istanbul, cu siguranță i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Închisorilor se aseamănă cu patimirile Cristice: “ Leat mă știu cu toată firea Ta, Leat cu fruntea ce-au pătruns-o spinii, Leat cu mână care se inchină De plângeau pe munte și măslinii ...” Dominant În opera lui Andrei Ciurunga este macabrul celularului, peisajul concentrațional dobrogean, exilul, locul unde moartea este personajul principal al viețuirilor efemere. În volumul “Poeme cu umbre de gratii” (București 1996) sunt cuprinse versurile Îndelungatului exil În ciclurile: “Poemele cumplitului canal”, “Poeme din Închisoare”, “Decastihuri”, “Poeme din iad
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
Pe deasupra, chiar în acest moment, un grup de "artiști" face bani și spectacol din suferința unor dreptcredincioși și moartea unei biete creștine rătăcite. Drama temniței pe nedrept și a morții, a Ortodoxiei române spurcate de vrăjmași a devenit un "spectacol" macabru de "primitivism românesc", dar și o "creație" de bonton, "gustată" pe scenele lumii și comentată în foaierele teatrelor de "lumea bună", "intelectuali" și damele lor de companie, de cele mai multe ori mult mai curate decât prostituații din așa-zisa cultură fără
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
eriniile sunt, în realitate, manifestări ale acestei fantome răzbunătoare, și asta nu doar pentru că eidolon-ul Clitemnestrei intervine, după cum am văzut, ca să le întărâte, să le dea un imbold în prigonirea lui Oreste, ci și pentru că dansul lor și cântecul lor macabru sunt asociate amintirii crimelor și delirului ucigașului, delir populat de fantome care se întorc și de viziuni ale morții. La fel, în finalul Electrei lui Euripide, când sunt aduse cele două cadavre - corpuri scăldate în sânge -, Oreste retrăiește detaliile asasinatului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
de tenebre, ești chipul acesta marcat de invizibil; în ochii lui Gorgo se oglindește adevărul propriului tău chip”. Oare masca eroului tragic nu-i oferă spectatorului imaginea unei alterități înfricoșătoare împreună cu oglinda în care el însuși își recunoaște propria înfățișare macabră? În această voce care pare să vină de altundeva, spectatorul nu aude cumva ecoul dublului său, răsunând dintr-o lume a umbrelor și a negurilor? IItc "II" Scena teatrului no, răscruce a memoriilor și aparițiilortc "Scena teatrului no, răscruce a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
final din Uriașii munților de scena defilării Îngerului călare, urmat de alaiul sufletelor din Purgatoriu? Uriașii sunt, desigur, niște tenebroase creaturi subpământene, dar nu evocă ei oare acea La Mesnie Hellequin 1 și tărăboiul pe care îl făceau toți membrii macabrei corporații, deseori prezentă în reprezentarea misterelor populare ale Evului Mediu francez? N-ar mai rămâne de spus decât că teatrul s-ar putea defini ca acel loc unde se regăsesc laolaltă actori, magicieni, manechine care prind viață, îngeri și fantome
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
hidoasă patroană de bordel”, comentează regizorul, „pare să unească noțiunile cele mai îndepărtate într-un conglomerat implacabil, dar atât de omenesc: moarte, rușine, circ, putrefacție, sex, simulacru, degradare, umilință, descompunere, patetism, absolut”. Într-adevăr, Măturătoarea-Moarte e autoarea unor „ghidușii” destul de macabre. La un moment dat, ea împinge în scenă un leagăn mecanic având aspectul unui mic sicriu, înăuntrul căruia se rostogolesc două bile de lemn. Kantor ne asigură că această mașinărie simbolică este o „glumă”, însă una mai degrabă „metafizică”, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
străzi pline de sânge... Fugea îngrozit de strigătele urmăritorilor... Vedea palatul vizirului arzând ca o torță uriașă pe cerul nopții și reflectarea înspăimântătoare a incendiului pe oglinda întunecată a mării... Nimerea în piața At Meidani... Își căuta capul în mormanul macabru de capete tăiate ridicat acolo... Urmăritorii lui se apropiau... Încerca să se cațere pe obeliscul adus de la templul Karnak... Cădea în mâinile urmăritorilor și cineva îi șoptea ceva la ureche... Apoi, cumplita, marea durere... Adevăratul sens al cuvintelor... Groaznica moarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
mare m-a încolonat alături de Moarte. Scheletul cenușiu avea picioarele vârâte în bocanci din piele de vițel. De după omoplat, peste claviculă, îi cădea cureaua neagră și lată, prinsă de toba mare, în care sincopă, cu pumnul strâns al oaselor, marșul macabru luat dintr-o simfonie eroică. Am făcut războiul așa cum August Prostul ajută la strânsul covorului din manej. Umblam târând după mine ziua și noaptea ghiuleaua groazei, trainic prinsă de glezna piciorului asudat sau înghețat într-o enormă cizmă potcovită. Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
M. Mincoff P.S. Scrie de asemenea dacă accepți să joci rolul proprietarului. — Am să-i arăt eu gaiței ăsteia, mormăi Ignatius, arzând programul mototolit la focul de sub tocăniță. Patru Levy Pants ocupa două corpuri de clădire contopite într-o unitate macabră. Partea din față a fabricii era o clădire comercială din cărămidă, construită în secolul nouăsprezece, cu acoperiș mansardat care ieșea în afară prin mai multe ferestre verticale, ale căror geamuri erau aproape toate crăpate. În această construcție, biroul se afla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
pe această flușturatică emancipată, deoarece, din când în când, se pornea să facă un „tur de inspecție“ al sudului, oprindu-se până la urmă la New Orleans ca să mă hărțuiască și să încerce să mă seducă cu tot felul de cântece macabre pe care le zdrăngănea la chitară. Myrna era foarte sinceră; din păcate era și agresivă. Când am văzut-o, după ultimul ei „tur de inspecție“, era destul de plouată. Se oprise prin satele din sud ca să-i învețe pe negri cântecele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
au apărut ca urmare a bătăii? Hai, termină odată! spuse Isobel. E jalnic. A fost omorâtă În bătaie! — Uite ce departe sunt costele rupte de pământ, spuse din nou Logan. Nimic. — Mașina, zise Logan, mișcând radiografiile ca pe o marionetă macabră de umbre. Primul punct de impact e șoldul. Răsuci imaginea de la brâu, ridicând-o pe măsură ce răsucea jumătatea de sus În sensul acelor de ceasornic. Costele au lovit marginea de sus a radiatorului. Mișcă din nou radiografia fetei, plecându-i puternic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
regine ale nopții, lugubri crini cerați, floarea neprihanei A Primei Comuniuni, liliac violaceu, atît de sensibil la descompunere, hortensii destrăbălate și gladiole crîmpoțite (majoritatea) absolut divine În nuanțe pastelate, pecetluite parcă de simbolul mistic spada-și-trandafirul, toate aceste gladiole cu aură macabră aflate sub pecetea umbroaselor vile somptuoase, stropite cu sudoarea grădinarilor trudiți, apoi trandafirii Împroșcați de ploaia artificială a fîntînilor arteziene, ca astfel să fie protejați de intemperii, de fapt o jalnică vegetație luxuriantă de flori searbăde făr-de miresme sau măcar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
Îndoială, ceva din mesajul și principiul pentru care pleda Enciclopedia morților. (Amintirea lui va dăinui de-a pururi. Să-i fie țărîna ușoară.) Cu asta aș putea să Închei, aici se opresc și Însemnările mele. Nu voi Întocmi un inventar macabru al lucrurilor care au rămas de la el: cămașa, pașaportul, alte cîteva acte, ochelarii (lumina zilei se reflecta dureros În lentilele goale rămase lîngă toc). Toate astea, deci, i-au fost Înmînate mamei, la spital, a doua zi de la moartea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
asasinul să-și fi parcat mașina în apropiere, pentru a dispărea cât mai rapid, ca acesta să se fi plimbat pe Strip în dimineața zilei de Anul Nou, înconjurat și adăpostit de hoardele de cheflii și epuizat după cele două macabre ejaculări succesive. Iar aici treaba devenea cu adevărat înfricoșătoare. Într-un eseu faimos Maslick descrie o metodă pe care o pusese la punct în perioada când fusese psihanalizat de Sigmund Freud. Se numește Omul Cameră și implică proiectarea unor detalii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
carton, plicuri mari, etichete colorate, caiete dictando, hârtie de scris și indigouri și se duse acasă, permițându-și două păhărele de I.W. Harper în plus, în semn de apreciere pentru abnegația lui. Tăria îl trânti pe canapea - și deveni macabru. Mutilările lui Goines în culori vii, cinematografice. Mațe și penisuri uriașe, învinețite, văzute într-un prim-plan atât de apropiat, încât la început nu-și dădu seama ce erau. Câinii dădeau târcoale grozăviei, iar el se afla în mijlocul lor: Omul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
Focșani, apoi pe cel de la Tecuci, și mai târziu pe aerodromul de la Tighina, până la căderea Odessei (octombrie 1941). Micile avioane sanitare preluau răniți din anumite puncte din spatele frontului și îi transportau, pe cei grav răniți, direct la București4A. Primele imagini macabre adevărata față a războiului apar în campania Odessei; Mariana Drăgescu și Nadia Russo aterizează într-o zi lângă o groapă unde zăceau vreo șapte cadavre, probabil partizani ruși executați sumar de nemți. "Primul contact a fost foarte dur, pentru că eu
Escadrila Albă : o istorie subiectivă by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1429_a_2671]
-
era vizibil un tanc sovietic distrus, răsturnat cu șenilele în sus. Turela era sărită ceva mai departe, și lângă tanc, uleiul scurs forma o pată întinsă. La câțiva metri, cadavrul carbonizat al unui tanchist sovietic completa priveliștea într-un mod macabru. În lipsa unui mecanic, Mariana încearcă să rezolve singură problema tehnică a avionului. Lucra cu înfrigurare, fiindcă se lăsa seara, era într-un loc pustiu și necunoscut, și în astfel de situații, riscul apariției partizanilor nu era deloc de neglijat. Deznodământul
Escadrila Albă : o istorie subiectivă by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1429_a_2671]
-
semnal de alarmă în acest sens. Mihălcescu opina că practica cremațiunii era "una dintre multele psihoze de care suferea omenirea după războiul cel mare, ca o periculoasă boală, de natură sufletească sau ca o modă capricioasă, ca toate modele, și macabră"211. O încadra în aceeași categorie cu moda sinuciderilor sau a utilizării rochiilor scurte, arătând însă că era vremelnică, neavând nici un argument care să-i probeze superioritatea față de înhumare. Deși îi constata vechimea, el îi prevedea astfel sfârșitul, care, în
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
lumina. Pentru Dave Correia (www.playwithknives.comă, întunericul și teama înseamnă artă. Singura pe care o cunoaște, singura care îl ajută să rămână, măcar convențional, în toate mințile. Uneori tuș negru, alteori Corel Draw. Sânge închegat, personaje stranii, mutilate, rânjete macabre și, peste toate, un soi de delicatețe nefirească. Oamenii își fac tatuaje după desenele lui, a colaborat cu trupa Soulfly, a publicat până acum două numere din Play With Knives (povestiri & ilustrațiiă și primul volum din The Art of Dave
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]