2,956 matches
-
de fenomene iconice care nu au o densitate egală. În același timp, dimensiunea simbolică a imaginilor nu poate fi asimilată unei supraabundențe a reprezentărilor. 2. Imaginea speculară Analiza psihanalitică înțelege stadiul oglinzii "ca o identificare", în sensul propriu al termenului: metamorfoza produsă de subiect când acesta își asumă o imagine al cărei efect este indicat de folosirea termenului de imago. Asumarea imaginii sale speculare de către ființă implică un caz exemplar: manifestarea matricii simbolice în care "eul se precipită într-o formă
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
ca o conferire de sens lucrurilor lipsite de sens (Geschichte als Sinngebung des Sinnlosen 1919) și Cultura blestemată (Die verfluchte Kultur, 1921); neognosticul Leopold Ziegler, pe urmă adept al ideii guénoniene de tradiție, cu opera de succes în două volume Metamorfoza zeilor (Gestaltwandel der Götter, 1920); teologul protestant Albert Schweitzer cu Decadența și reconstrucția culturii (Verfall und Wiederaufbau der Kultur, 1923), și din direcția catolică Romano Guardini cu Scrisori de pe lacul Como. Reflecții despre tehnică (Briefe vom Comer See. Gedanken über
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
modernitatea neagă dualismul gnostic, prezent încă în speculația teologică a Evului Mediu târziu, care separă în mod radical lumea de Dumnezeu. Modernitatea, așadar, nu este triumful, ci a doua, și definitivă, înfrângere a gnozei 185. Ceea ce ne interesează aici dincolo de metamorfozele moderne ale gnozei este faptul că paradigma dualistă gnostică ne permite să vedem nihilismul contemporan dintr-o perspectivă diferită, mai amplă și lămuritoare. Dacă gnoza, considerată nu ca fenomen istoric, ci ca un model de gândire, poate fi interpretată în
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
Vianu, Figuri și forme literare, București, 1946, 118-125; Bote, Simbolismul, 382-395; I. Valerian, Cu scriitorii prin veac, București, 1967, 121-125; Eugeniu Sperantia, Amintiri din lumea literară, București, 1967, 110-126; Claudia Millian despre Ion Minulescu, București, 1968; Piru, Panorama, 33-36; Manolescu, Metamorfozele, 23-24; Tomuș, 15 poeți, 98-111; I. Valerian, Chipuri din viața literară, București, 1970, 194-203; Ciopraga, Lit. rom., 387-406; Micu, Început, 435-448; Rotaru, O ist., II, 165-172; Arghezi, Scrieri, XXIII, 390-395; Claudia Millian, Cartea mea de aduceri aminte, București, 1973, passim
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288163_a_289492]
-
o decodare atât sub aspectul structurii, cât și al efectelor (Sfez [1988] 2000: 99), perspectiva pe care o vom folosi va fi cea semiotica. Această abordare teoretică se sprijină pe următoarele trei argumente: a) Semiotica poate fi asociată conceptului de metamorfoza datorită dublei sale valente (Eco [1976] 2003): semiotica semnificării (o teorie a codurilor, văzute că sisteme de semnificare care cuplează unități prezente cu entități absențe) și semiotica comunicării (o teorie a producției de semne, unde interlocutorul joacă un rol important
by Camelia-Mihaela Cmeciu [Corola-publishinghouse/Science/1056_a_2564]
-
cu sistemul semiotic al participanților interactivi (Kress, van Leeuwen 2006), enunțătorul (producătorul) și destinatarul devin protagoniștii unei semiotici a acțiunii (Școală de semiotica de la Paris) sau a unui discurs acțional (Analiza Critică a Discursului Critical Discourse Analysis). Secvențialitatea evenimentelor și metamorfoza stărilor sunt implicite în (de)construirea unui discurs. Modelul actanțial, cu cele șase variabile (subiect, obiect, destinator, destinatar, adjuvant și opozant) și parcursul generativ (contract, competența, performanța, sancțiune) sunt cele două instrumente ale semioticii acțiunii care modelează existența participanților prin
by Camelia-Mihaela Cmeciu [Corola-publishinghouse/Science/1056_a_2564]
-
și apoi distruge înseși conceptele pe care le provoacă", pentru a instala în final o nouă ordine. Astfel, al treilea nivel al "fluxului cognitiv" este atins, si anume nivelul metasimbolurilor (urme ale trecutului istoric). Poveștile intra într-un proces de metamorfoza, devenind piese metafictive, pe care Linda Hutcheon (apud Beckett 2002: 215) le clasifică drept parodii, adică "o repetare a structurilor anterioare", dar "printr-o poziționare critică ce permite semnalarea ironică a diferenței în contextul similarității". Nu doar conținutul poveștilor are
by Camelia-Mihaela Cmeciu [Corola-publishinghouse/Science/1056_a_2564]
-
Minciună adevăr Mărci axiologice vânzător necinstit cumpărător (aparent) credul vânzător cinstit Paradoxal, desi cromemul /albastru/ (Chevalier, Gheerbrant, ([1969] 1994: 79), metonimie pentru PSD, este considerat simbolul speranței, în acest afiș electoral, în contextul politic românesc este reinterpretat drept culoarea minciunii. Metamorfoza speranței în minciună este obținută nu doar prin discursul publicitar electoral al Alianței împotriva PSD-ului, ci și prin imaginea convențională a amăgirii, asociată oricărui ambalaj. Cromemul /portocaliu/ (Chevalier, Gheerbrant [1969] 1994: 122), metonimie a Alianței D.A. și simbol al
by Camelia-Mihaela Cmeciu [Corola-publishinghouse/Science/1056_a_2564]
-
comportament, a pielii și gonadelor. -dezvoltare mamară; -transformarea vulvară; pilozitate pubiană și axilară; -viteza de creștere staurală precoce; -modificări secundare ale țesutului adipos, apielii și gonadelor, a coportamentului etc. Modificările mai semnificative ale personalității corespund dezvoltării caracterelor sexuale secundare. Această metamorfoză este o consecință a returului unei atitudini necesare pentru propria sa analiză. Adolescenții se întreabă asupra modificărilor uneori tulburătoare survenite în propriile corpuri în această perioadă. Ei se îngrijorează față de normalitatea fiecăruia în raport cu tinerii de vârsta lor, adolescentul putând avea
Învăţare motrică și sociomotrică by Radu Ababei () [Corola-publishinghouse/Science/1290_a_1899]
-
valori și norme promovate de instanțele educative (în particular Biserica, școala și mass-media), funcționează și multe neconcordanțe, chiar contradicții între valorile și conduitele cotidiene existente în mediul de viață și muncă urban și cel rural. Modelele după care se produc metamorfozele conștiinței și ale actelor comportamentale în interacțiunea dintre cele două stiluri culturale, după care se realizează, mai concret, ajustările și integrările tradiționalului cu modernul, sunt greu de deslușit și cercetări consistente în acest domeniu lipsesc. Unele date experimentale, ca și
[Corola-publishinghouse/Science/2283_a_3608]
-
între anumite limite, prin profiluri genetice particulare - îngemănări diferite de caractere genetice din bagajul genetic uman total -, repartizarea lor în configurații specifice, statistic reprezentative, nu este recunoscută nici de cei mai mulți specialiști în genetica umană. Și, apoi, cum am putea argumenta metamorfozele axiologice în timp? Rațional este - afirmă Ludwig von Bertalanffy (1971) - să considerăm că unele valori sunt foarte generale și vizează toți oamenii, indiferent de rasă, sex, crez, culoare politică, bazate fiind pe precondiționări biologice prezente la specia „om” ca atare
[Corola-publishinghouse/Science/2283_a_3608]
-
suprafețelor și planurilor, decât cu cel al geologului, obișnuit cu forajele. Care sunt deci prelevările mele? Și în ce scop le fac? Înainte de a răspunde, să dăm o raită pe valea râului Alfeu. Ovidiu este cel care spune povestea, în Metamorfozele sale: Alfeu, chinuit de o puternică dorință pentru Arethusa, se ține de capul ei, sâcâind-o și hărțuind-o, urmărind-o până în insula Ortygia, lângă Siracuza. Fata o cheamă în ajutor pe Diana, care-i transformă pe Alfeu în râu
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
se află omul în vârstă: s-a sfârșit cu tirania dorințelor, au dispărut inconvenientele asociate căutării plăcerii, s-a terminat cu chinurile pasiunii, afectele s-au dus, trupul trăiește „la ralanti”, desigur, dar nu mai cunoaște suferințele libidoului, scapă definitiv metamorfozelor elanului vital de care vorbea Lucrețiu în poemul său. Nu mai suferi că trăiești într-un trup părăsit de ceea ce-l tulbura. În mod evident, Diogene face din necesitate o virtute, dar stingerea puțin câte puțin a instinctului vieții seamănă
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
un model politic. De la secesiunea epicuriană ateniană (Epicur și Grădina sa) la practica comunitară campaniană (Philodem și Vila lui) sau chiar la posibila întovărășire romană cu puterea (Lucrețiu și dorința lui de a-l converti pe Memmius), epicurismul a cunoscut metamorfoze, evoluții. Dar această revoluție pare inaugurală: a gândi Grădina ca un model comunitar pentru întreaga societate, iată o magistrală sinteză a tendințelor contradictorii care-i animă pe epicurieni timp de patru secole... De fapt, spre sfârșitul acestui Scurt tratat asupra
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
251-252, 254-257, 280-281; materialism 209-210, 263-264; un Socrate platonizat 10, 49, 104-105; în texte 105-107 Epicurism primul epicurism - și cinismul 227; deformat 224; și estetica 201-202; și etica 203-204, 248; și imanența 200; înflorirea 176; o învățătură 216-217, 232-233, 282; metamorfoze 300; un naturalism 196-197; plăcere grosieră 178; popular 225; răspândirea Î 224-225, 293; contra religiilor 181-182; scopul Î 285; ca terapie 193-194, 297; variantă 221 campanian (al doilea epicurism) - ce păstrează el de la primul epicurism 239-240; Aristip 234-235; Herculanum 22
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
anumite convenții de atelier, poetica deschisă spre a aglutina stiluri extrem de diverse, urmările firești ale acestei atitudini estetice în construcția personajului, a intrigii, replicilor etc., totul pus sub semnul parodicului, mimând incoerența realității și discontinuitatea labirintică a psihicului. Concluziile atestă metamorfoza comicului contemporan, întrepătruns cu alte categorii estetice și alte stiluri. De la teatrul absurdului M. a trecut lesne la poetica Noului Roman, situat pe același palier al genezei social-filosofice. Primele delimitări teoretice, însoțite de texte ilustrative, autorul le opera încă în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288298_a_289627]
-
literar ce caracterizează epoca actuală. Studierea și înțelegerea lor impun schimbări la nivelul instrumentelor interpretative, al criticii literare. Devenirea spectaculoasă a disciplinei, modificarea permanentă a perspectivei teoretice, a direcțiilor și criteriilor de apreciere, precum și perfecționarea investigației vor fi analizate în Metamorfozele criticii europene moderne (1975). Diversificarea școlilor critice începuse încă a doua jumătate a secolului al XIX-lea, când opera era socotită un complex de sensuri criptice, a căror deslușire impunea interogarea din perspective și cu procedee multiple. Prezentarea criticii sociologice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288298_a_289627]
-
Farsa tragică, București, 1970; Literatura europeană în epoca luminilor, București, 1971; Profiluri literare, București, 1972; Jurnal de cărți, I-VII, București, 1973-1998; Noul Roman francez. Preludii la o poetică a antiromanului, București, 1973; Cultura europeană în epoca luminilor, București, 1974; Metamorfozele criticii europene moderne, București, 1975; ed. 2, București, 1998; Lecturi și sisteme, București, 1977; Clasicism și baroc în cultura europeană din secolul al XVII-lea, I-III, București, 1981-1985; La Civilisation des livres. Littérature roumaine, littérature européenne, București, 1986; Preludii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288298_a_289627]
-
Literatura europeană modernă, Timișoara, 2000. Repere bibliografice: Edgar Papu, „Bertolt Brecht”, GL, 1966, 37; Adrian Marino, Noul Roman sub acuzație, CRC, 1968, 32; Marcel Duță, Farsa tragică, RITL, 1971, 4; Marian Papahagi, „Noul Roman francez”, TR, 1974, 12; Nicolae Balotă, „Metamorfozele criticii europene moderne”, RL, 1976, 12; Darie Novăceanu, Barochus maniera, RL, 1981, 35; Irina Mavrodin, Portret la o aniversare, RL, 1986, 12; Stan Velea, O sinteză românească despre clasicism și baroc, T, 1986, 12; Răzvan Voncu, Noi, românii, suntem condamnați
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288298_a_289627]
-
la fel de chinuit ca și pierderea libertății. În subsidiar trăiește o caracatiță de privilegiați ai fostului regim social care deține încă puterea financiară și destule informații cât să manevreze oameni și situații. Cartea lui Gheorghe Florescu este o carte uluitoare, explică metamorfozele desfiguratoare ale românului postdecembrist pe care scriitorii îl surprind genial în romanele lor. Dacă nu ești excepțional, dacă nu faci parte din elită, este atât de ușor să devii un om luat de val ori unul confuz, flasc, fără coloana
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
legătură între oameni care nu se mai puteau suferi unii pe alții. Prin scris se poate interveni asupra destinului, acesta intră pe neobservate aproape, într-un proces de miraculoasă devenire. În intervalul care desparte prima de ultima scrisoare, se petrec metamorfoze de neînchipuit cu structurile psihologice ale personajelor dar și cu destinul lor. Oamenii se primenesc sub curgerea curentă a cuvintelor în general, dar mai ales a cuvintelor montate în mărturisiri, și descoperă, strat cu strat, la capătul mărturisirii răsărind alte
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
poezia este un act de purificare, de distilare a ceea ce este obscur și tenebros în ființa umană, împlinindu-și astfel menirea totalizatoare prin conjugarea întunericului cu lumina, a dionisiacului cu apolinicul, a morții cu viața. Operele alese pentru ilustrarea acestei metamorfoze sunt cele ale poeților renascentiști Petrarca, Michelangelo, Tasso, Camöes, Dante, Shakespeare. Imaginarul lor, impregnat de simbolurile recent descoperitei Antichități, pune în evidență cristalizarea mitului orfic ca mit întemeietor al poeziei europene. Volumul Imagini ale lumii (1987) urmărește motivul călătoriei în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286085_a_287414]
-
1991, 34; Adrian Suciu, „Vindecare în păcat”, ST, 1991, 9; Constantin Trandafir, Sterian Vicol-50, CNT, 1993, 18; Ulici, Lit. rom., I, 242-243; Daniel Ștefan Pocovnicu, „Corabia - labirintul celălalt”, ATN, 1997, 1; Tudor Mușat, Discurs îndrăgostit, CRC, 2000, 1; George Bădărău, Metamorfozele poeziei de notație, CL, 2000, 3; L. D. Clement, De-a scrierea-rescrierea, „Bucovina literară”, 2001, 5-6; Grigore Codrescu, „Sunt putred de tine”, ATN, 2001, 7; Vasile, Poezia, 298-299; Liviu Grăsoiu, Trăirea paroxistică, LCF, 2003, 2; Mihai Cimpoi, Ființa „daimonică” a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290547_a_291876]
-
Semnificația valorică a persoanei și a viețiiă 5. Temele existenței. 6. Existența ca problemă. 7. Conștiința morală. 8. Conștiința pervertită. 9. Eul și formele de afirmare ale acestuia. 10. Imaginile eului și semnificația lor. 11. Vârstele Eului (Semnificația psiho-morală a metamorfozelor temporale ale Euluiă. 12. Sentimentele și aspirațiile morale. 13. Ideile morale. 14. Imaginile limitative și deschise ale vieții. 15. Situațiile Închise ale vieții. 16. Situațiile deschise ale vieții. 17. Persoana mea. 18. Persoana celuilalt. 19. Dublul persoanei și cuplul. 20
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
acesta ia naștere autocrația, dictatura personală și totalitarismul puterii, aspecte care sunt direct corelate și explicate În sfera Psihologiei Morale. Interesant este faptul că, din punct de vedere moral, aceste aspecte ale relațiilor și structurilor sociale Își au originea În metamorfoza psiho-morală a personalității și biografiei liderului, care Își impune voința sa, modul de gândire, aspirațiile și idealurile, conduitele asupra maselor, sfârșind prin a și le subordona, manipulându-le În direcția realizării propriilor sale idealuri. Personalitatea dictatorului este un tip particular
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]