2,482 matches
-
femeia accepta. În loc să vorbeacă despre sport, Jessica Sanchez se preface însă că realiza un reportaj despre rata ridicată de boli venerice din New Orleans. "De cât timp suferiți de o boală venerica?", o întreabă pe femeie, care începe să spună mirata că nu suferă de nicio boală cu transmitere sexuală. Reporterița continuă însă, spunându-i femeii că nu are de ce sa simta rușinata. În cele din urmă, aceasta își ia tălpășița, iar reporterița își continuă liniștită reportajul.
GENIAL! Cum scapă un reporter de o femeie beată - VIDEO by Andrei Moisoiu (Google) () [Corola-journal/Journalistic/80186_a_81511]
-
căciulă colorată pe cap și un fular mov la gât. - Da? întrebă șeful de gară, deloc convins de acest cuvânt. - Aș vrea un bilet până la București, zise fata, scoțând un portofel maro dintr-un buzunar. Șeful de gară o privi mirat. - Da..., spuse, București... - Da, confirmă fata. - Păi, nu știu, domnișoară... Ninge, nu vedeți? - Și ce, zise fata speriată, nu mai circulă trenurile? - Știu eu... - Dar trebuie să ajung astăzi la București! Neapărat! - Hm... Șeful de gară se hotărî să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
o șuviță delicată de păr negru. Era deosebit de frumoasă în jeanșii mulați pe picioarele perfecte și tricoul alb, strâmt, care-i punea în evidență sânii, talia și umerii. Dar vioara, ah, vioara... M-am ridicat din pat și am descoperit mirat că aveam pe mine niște chiloți. Nu îmi aduceam aminte când îi pusesem pe mine. Nici nu conta. Mona termină scârțâitul și mă privi cu mândrie. De ce? - Mona, e îngrozitor! Căscă ochii. - Ce? - Ce-ai cântat acolo e insuportabil! Mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
zis. Și bineînțeles că a intrat Lynn. - Leonard, am putea sta puțin de vorbă? m-a întrebat. „Mersi mult, Carl“, am zis în gând, abținându-mă cu greu să nu îl sugrum. - Sigur, Lynn, am zis, intră... M-a privit mirată. - Sau... adică stai, vin eu, chiar voiam să mă uit prin bucătărie ce e de mâncare, m-am bâlbâit eu. Vrei și tu ceva, Carl? - Nu, a mormăit el dând înapoi pe MTV. Am ieșit pe hol cu Lynn și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
apăr reputația, nici nu aveam nimic de îmbrăcat. Dar aveam un bărbat pe care trebuia să-l impresionez. Am plătit totul cu cardul de credit. Sau presupun c-ar trebui să zic că James a plătit totul. Am fost chiar mirată că, atunci când vânzătoarea mi-a înmânat sacoșele cu haine, n-au început să sune sirenele de alarmă, iar în magazin n-au năvălit o mulțime de polițiști cu câini-lupi care să mă târască în dubă. Asta fiindcă eram sigură că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
prostiei, inconștienței, rătăcirii mele din seara aceea nenorocită. Teo, nu am venit să negociez. Ce mai vrei? Tu ți-ai satisfăcut plăcerea, dorința cum spuneai, de a avea un copil. Acum îl ai! Nici acum n-ai înțeles? se prefăcu mirată, toată ființa clocotindu-i într-un râs mefistofelic. Nu! Vreau ca Răducu să-l aibă pe tatăl lui lângă el. Să divorțezi de molia de nevastă-ta. Tot îi lași ceva, o fetiță, o casă ca un palat... Dacă vii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
îi conjugam în grabă un verb pe un poster lipit aiurea de un perete. Deodată l-am văzut agitat și a izbucnit amenințător :Șarpele, Luminița, șarpele ! Am izbucnit în rậs, aruncậnd imediat mărul viermănos la coș, dar am rămas foarte mirată și mậndră în același timp de mobilitatea gậndirii lui și de rapiditatea cu care substituise cuvậntul “vierme” printr-unul din același cậmp semantic. Gậndirea arabilor mi s-a părut întotdeauna construită din cậmpuri semantice, bine dispuse ca niște foldere într-
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
Paști) Orașul Sfânt. Am spus că perioada aleasă este foarte agreabilă și frumoasă, dar există și alte perioade care favorizează un turism plăcut. "Da" a răspuns recepționera "dar vedeți, eu nu sunt catolică, ci ortodoxă". "O italiancă ortodoxă?", am întrebat mirat. "Eu nu sunt italiancă", mi-a răspuns tânăra. "Eu sunt româncă". Numai la așa ceva nu mă așteptasem. Iar când am schimbat imediat conversația din engleză în română a fost rândul fetei să pufnească într-un râs tensionat și să spună
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
eliberării sale. L-am chemat pe rabinul Rosen la telefon și el a insistat să iau primul tren și să vin să vorbesc cu el la București. Eram în ajun de Rosh Hashana și m-am simțit obligat să fac, mirat, observația următoare: "Dar, domnule șef-rabin, să vin cu primul tren înseamnă să încalc sfințenia zilei de sărbătoare!". "Adevărat", mi-a răspuns rabinul. Dar tu vei călători în legătură cu o problemă de pikuah nefesh 37 și, după cum bine știi, o acțiune în favoarea
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
nici mobila, nici vinul, nici calculatorul. Doar aerul rece, învârtind particolele dimineții. La un moment dat, praful s-a mișcat și din el a ieșit o voce, urmată de-un corp. „Domnul Alexandru Robe?“ „Da...“, am zis, ca un elev mirat, dar sârguincios. Vocea era groasă, corpul masiv. „Sunt comisarul Rapotan. Adrian Rapotan. Și-adjunctul meu, Penciu.“ Din praf a mai ieșit un corp, micuț, rotund, agitat. „Să trăiți! Penciu Emil, crimă organizată.“ Acum îi zăream pe-amândoi (fâlfâiau și niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
scanat polaroidul și-am introdus datele-n calculator. Mă pricepeam și eu puțin la chestii de-astea. Nu eram Bill Gates, dar nici grăsuțul ochelarist din reclama de pe televizor, care-și deschidea unitatea de CD-ROM și, după ce-o studia mirat, își proptea acolo paharul de plastic plin cu cafea. Bineînțeles că unitatea se închidea brusc, storcindu-i păhărelul și împroșcând cafeaua jur-împrejur. Mi-am amestecat și eu o cafeluță, slabă, fără cofeină, de amator. Cafea bună, în orașul ăsta fără terase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Mihnea o să ne fie mai greu...“ „Da’ de ce?“ „Fiindcă n-o să-nchidem un ochi, din cauza ta.“ „Du-te-n chiloți!“, a protestat el. „Dacă nu-ți convine, de ce m-ai luat?“ „Bună întrebare!“, m-a ciupit Maria. O simțeam veselă, mirată, proaspătă. Îmi venea s-o răstorn pe loc în cușetă și să-l încui pe Mihnea pe-afară. Am deschis ușa placată și-am împins bagajele înăuntru. Cușeta austriacă mirosea a săpun, mochetă și lemn vechi, nici bine, nici rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
luminoasă, aproape dincolo de orice vârstă, câmpia venetă i se păruse fără sfârșit și fără timp. Nimic nu se putea Întâmpla În legănarea blândă a lagunei și a palatelor parcă ivite În fiecare dimineață din Canal Grande numai pentru el, copilul mirat și răsfățat al contesei Frassetti și al unui cavaler străin dintr-o țară misterioasă și Îndepărtată. Și iată că acum totul părea un basm. Deși nu avea decât cinci ani, devenise absolut sigur că basmele nu existau. Sau, dacă da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ești la tine? Copilul tresări, iar bătrânul Înțelese că era moldovean. Îi spuse ceva omului cu platoșa aurită, care Îi dădu un răspuns vădit nerăbdător. - Cine? repetă bătrânul, ceva mai aspru. Spui! - Oană... Oană Ștefănel... spuse copilul, cu aceeași privire mirată, fără umbră de spaimă. Mai devreme, În căruță, credea că va muri de spaimă dacă va fi prins. Iată că nu murea. Că atunci când lucrurile Încep să se Întâmple, ele pot fi trăite. Unul câte unul... Putea fi ucis aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
cu fața Înspăimântată, apoi uluită, apoi incredulă, apoi strălucind de bucurie. - Ma come e possibile? exclamase, apropiindu-se de locul În care se dăduse lupta. Cinci mateloți zdraveni zăceau tăiați de sabia tânărului său ucenic. Oștenii din gardă se apropiară, mirați, dar fără să scoată un cuvânt. După ce Îi verificaseră pe cei uciși, șeful gărzii descoperise tatuajele piraților genovezi din largul Mării Mediterane. Dădu ordin ca două galere de luptă din largul bazinului San Marco să fie semnalizate pentru atacarea corabiei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
pentru copil. Îl scosese, Îi pusese una dintre tolbele cu săgeți În spinare și Îi arătă un brad la douăzeci de pași. Copilul scosese o săgeată, Întinsese arcul și ochise atent. Săgeata zburase și se Înfipsese, zbârnâind, În mijlocul trunchiului. Destul de mirat, Amir Îi arătase un alt brad, la cincizeci de pași. A doua săgeată se Înfipsese, fără greșeală, În trunchiul de brad. - O săgeată, spusese Amir, poate fi precisă până la trei sute de pași. Nimeni bun arcaș. Cine a Învățat Nimeni? Copilul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
pradă, se auzi un vuiet tot mai puternic, din care izbucni, brusc, un strigăt din mii de voci. - Uiuiuuuuuu! Chipul lui Uzun Hassan se lumină. Spuse un singur cuvânt: - Cazacii. - Avansare În linie, la trap! porunci Oană. Căpitanul Gâlcă păru mirat, dar execută ordinul. Atacul În linie În fața unei asemenea forțe era sinucidere curată. Se aștepta la una dintre manevrele spectaculoase ale lui Oană, În goana goanelor. În schimb, iată că avansau la trap. - Al doilea rând de săgeți aprinse, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
fiu afară, cu oștenii. Nici unul din ei nu se mișcă Însă. De afară sosi mireasmă de tei Înflorit și dangăt de clopot. Parcă abia acum Îl auzeau amândoi. Pășiră spre ușă, dar Erina se opri În prag și-l Întrebă mirată: - Fără sabie? Cosmin se Întoarse, luă sabia de Toledo primită de la Francisco și o puse la centură. Da, nu era Întreg fără sabie. Dar de unde putea ști Erina toate acestea? 23 mai 1459, Mongolia Cei cincizeci de luptători Bordjighin călăriseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
În latină și În polonă, pe care le citea cu sufletul la gură, seara, la lumina sfeșnicului de lângă pat. Se bucura și atunci când Îl provoca pe tatăl ei la duel, iar cei doi Încrucișau săbiile În lumina dimineții, sub privirile mirate ale slujitorilor. Cu vremea, logofătul ajunsese să obosească mai repede, dar asta nu Îl scutea de orele de scrimă la care fiica lui n-ar fi renunțat În ruptul capului. Înainte de plecarea spre Suceava, căpitanul Oană asistase, mut de uimire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ești Copilul Albastru? Îl Întrebă din nou, parcă nerăbdătoare să-l audă vorbind. - Midori! Unde ești? se auzi din nou vocea femeii. - Ima!1 strigă fetița, fără a se mișca. Spune-mi! Ești? - De unde știi de Copilul Albastru? Întrebă Oan-san mirat. Doar Yamabushi Îi spusese astfel. - De nicăieri. În ultima vreme, au sosit mulți oameni care ne păzesc. I-am auzit vorbind despre un copil alb cu ochi albaștri. Dar n-am crezut că așa ceva există. Și l-am numit Copilul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
forțe antiotomane din Asia și din Balcani. - Îți mulțumesc, căpitane. Am să țin seamă de toate acestea În cursul adunării. Care poate Începe. Unul din străjeri vesti apropierea a doi călăreți, pe drumul Vasluiului. - Mai așteptăm pe cineva? Întrebă Ștefan, mirat. - Nu, măria ta. Toți cei chemați au ajuns aici În timpul nopții. - Du-te, vezi despre ce e vorba și apoi convoacă adunarea Sfatului de taină. Pietro ieși În curtea cetății, trecu printre Apărătorii tăcuți, care-l priviră fără să Întrebe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
cailor se auzi doar o voce dintre moldoveni: - Să-l ferească Dumnezeu pe ăl de ne-o sta În cale... 15 februarie 1476, Serbia, nordul munților Balcani - Cred că au venit... șopti Mihajlo, ca să nu trezească rănitul. - Crezi? Întrebă Jovanka, mirată. Au venit sau n-au venit? - Străjile noastre sunt la locurile lor. - Dar?... - Dar sunt de două ori mai multe. - Nu Înțeleg. -Prima acțiune a Apărătorilor Înainte de a se arăta este anihilarea străjilor, pe teritoriu inamic, sau dublarea cu străjile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
privi Întrebător spre Pietro. Pietro plecă ochii. Apoi Își dădu seama că ceea ce se Întâmplă e prea important ca să aștepte sfârșitul bătăliei. Dacă sfârșitul bătăliei avea să-i mai prindă În viață. Ridică privirile și spuse, cu un glas alb, mirat parcă de vocea străină care nu putea fi a lui: - Cosmin... Poate că eu mă Înșel... dar cred că omul care l-a salvat pe Alexandru e același cu cel care a distrus artileria din jurul Sucevei. Și același care, cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de exil, am devenit tolerant cu diferența) ca heterosexual te simți oarecum "zgâriat" de această atitudine greu de calificat. Chiar nu mai știu ce să cred, dar repet: prea multe exerciții de toleranță impuse cu forța au efecte contrare. Rețin mirat faptul că Gogol face în Suflete moarte îndelungate și minuțioase notații cu privire la animale. Se poate vorbi oare de pasiunea sufletului slav pentru animale, pentru tot ce este mic și neînsemnat? "Anticariatele" din România sunt pline de culegeri de probleme de
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
ibric foarte de dimineață, iar el mi-a spus direct că mă vedea cum îmi beau cafeua, dar nu mă vede la rugăciune, în moscheea improvizată într-o sală de lectură. La răspunsul meu că sunt creștin-ortodox, a rămas foarte mirat. Credea că doar Magrebul are monopolul cafelei la ibric în Canada. Ne-am împrietenit imediat. Mă îndrept împreună cu Mehdi spre bibliotecă. Are un stil special de a merge, parcă ar avea magneți pe ghete, picioarele sale nu se lasă desprinse
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]