891 matches
-
scurtă vizită în Egipt (Convorbiri duhovnicești XVII, 5). Se pare că mănăstirea este cea de la Câmpul Păstorilor, în care și Paladin va petrece un an de zile. Cassian, în scrisorile sale, dă impresia că s-a format într-un mediu monastic prin excelență grecesc deoarece știa foarte multe texte din Biblie în greacă pe de rost. Familiaritatea sa cu greaca a fost adâncită probabil și printr-un studiu serios pe timpul petrecut în Betleem. El și Gherman au vorbit cu siguranță
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
rămas neștirbită. Iar în vremea noastră, problema importanței operei Sfântului Cassian pentru spiritualitatea creștină i-a dat un nou avânt, discuțiile asupra originii sale arătând o activitate absolută a spiritualității Sfântui Cassian pentru teologia creștină universală. Sub formă de sentințe monastice, traduse în grecește, o parte din operele Sfântului Cassian s-au răspândit prin acele Apophtegmata Patrum în toată lumea creștină, ceea ce demonstrează încă o dată valența sa universală. Patriarhul Fotie, prin scrierile sale, amintește că, înainte de secolul al X-lea, existau
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
Proclus), de Părinți apuseni (ca Sfântul Ilarie de Pictavium, Fericitul Augustin etc.), de Părinți ai pustiului egiptean și de contactul personal al teologilor din Scythia Minor cu diverse personalități și instituții creștine. Această teologie, care a înmugurit în diverse centre monastice și chiar episcopale ale Scythiei Minor, s-a dezvoltat plenar la Marsilia, Roma, Constantinopol (și, probabil, la Tomis, Noviodunum etc.). Nu este o teologie prea originală, întrucât a fost învățată de la marii Părinți și asceții secolelor IV-VI, dar în
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
Czartoriski. Dup? r? scrucea veacului, Iorga s? a concentrat asupra Rom�niei �mari� propriu? zise, �n sensul Daciei Traiane, c? l?torind dintr? un cap? ț �n cel? lalt al ?? rîi, investig�nd ? i copiind inscrip? iile biserice? ți ? i patrimoniile bibliotecilor monastice. A m? rturisit c? a subtilizat c�teva documente pe care le credea aflate �n pericol ? i le? a depozitat �n Arhivele Academiei de la Bucure? ti132. A vizitat Blajul, centrul greco? catolic al culturii, religiei ? i sentimentului na? ional din Transilvania. Prieten
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
ateist, respingând, ca și buddhismul, credința într-un „suprem Dumnezeu personal”. Curând dup] aceea, a ap]rut o disput] și o scindare, pornind de la acuzația c] adepții eticii Jaina s-au preocupat prea mult de morală individual] și de viață monastic]. Aceast] situație a generat crearea a dou] secte Jaina, cei numiți Digambaras (neînveșmântați) și cei cunoscuți sub numele de Shvetambaras (învesmântați în alb); cei din urm] s-au orientat mai mult înspre o abordare mai pragmatic] a vietii laice, spre deosebire de
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
budist] (Jaini, 1979, pp. 111-114). Substratul etic al acestei perspective „spirituale” asupra lumii este de a instaura o discipin] rigid] în favoarea renunț]rii, presupunând un mod de viat] individual și colectiv, dharma, care s] conduc] la acest principiu. O comunitate monastic] (samgha) este modelul preferat, deși poate fi acceptat] și o viat] social] care și-ar propune s] se ghideze dup] acest principiu într-un mediu laic. Viața unui c]lug]r, în special a unui arhant, un filosof-ascet, care prin
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
pentru a atinge acea glorioas] eliberare final] (moksha), reprezentând sfârșitul existenței Jaina. În consecinț], datoriile unei persoane laice în viață civil] sunt derivate, cu modific]rile și concesiile corespunz]toare, dintre cele observate de c]lug]rul dintr-o samgha monastic]. Dar acest lucru elimin] posibilitatea unei etici sociale, deoarece, așa cum se întâmpl] și cu yoga hindus], cultura eului și „salvarea” personal] devin prioritare. În mod paradoxal, acest sfârșit nu poate fi atins f]r] anihilarea tuturor intereselor personale, a tuturor
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
nu poate fi atins f]r] anihilarea tuturor intereselor personale, a tuturor dorințelor și inclinațiilor egocentriste. Principiul conștiinței, în aceast] situație, este, în același timp, dezinteresat și inactiv. Este de la sine înțeles c] întreaga etic] Jaina este perceput] în raport cu etică monastic]. Din perspectiva jainismului, viața etic] devine aproape sinonim] cu respectarea unei liste de jur]minte și austerit]ți, precum și abținerea de la toate activit]țile inutile, precum și de la acelea care ar conduce la indisciplin]. Dar populația Jaina nu ofer] nici un argument
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
cu o cultur] bogat] și o înclinație spre filosofie. În urma acestor invazii, astfel de centre de educație, r]mase sau create, au fost atașate unor m]n]știri situate în zone rurale izolate. În aceste circumstanțe diferite, scopul acestor școli monastice a devenit unul mai limitat, si anume de a conserva cultură trecutului. În anul 800, Carol cel Mare a fost încoronat primul Împ]rât Român Sfânt, si pentru o scurt] perioad] dup] această, a ap]rut o revenire a ideii
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
politic și militar la granițele sale orientale, amenințate de puterea musulmană. Demers sancționat curând de către țările ortodoxe sau în mod particular de importante centre urbane și ecclesiastice din imperiul bizantin, prin neparticiparea la tratativele duse cu papalitatea, prin susținerea contra-partidei monastice și preluarea isihasmului palamit, replică dată patriarhiei bizantine (Mazilu, Recitind literatura română veche 42-59), și, în fine, prin lipsa unui răspuns efectiv în apărarea Constantinopolului. Țările Române, la puțin timp după ce decid afilierea bisericii lor "naționale" la patriarhia de la Constantinopol
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
măsură parțială, nefiind în chip real ajutate sau încurajate să o facă niciodată; ele de altfel continuă să susțină, după 1453, cu diverse motivații, importante mănăstiri ortodoxe din teritoriile administrate de imperiul otoman (Pippidi 81-84), chiar în defavoarea financiară a sistemului monastic intern. Paradoxul continuă 24: așadar, deși etnic descendenți ai romanilor, fondatori ai imperiului de la Constantinopol, nu devin "rhomei" - de fapt, nu au statutul privilegiat al acestora, de primă populație bizantină, când sunt pomeniți totuși în secolul X; deși ortodocși, nu
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
mai devreme, ambițios situat pe orbita centrului − totuși unul important și cu rol militar major în regiunea Balcanilor. Și nu atât din cauza distanței propriu-zise de capitala constantinopolitană, ci pentru că formele de educare, spre exemplu, au fost exercitate de un sistem monastic el însuși secundar, deși profund ortodox (accent pus pe viața contemplativă, pe recluziunea isihastă, subordonarea totală față de mitropolie etc., într-un mod asemănător monahismului ortodox de sorginte micro-asiatică și athonită). Performanțe culturale și dogmatice ale clericilor au existat totuși, ca
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
subordonarea totală față de mitropolie etc., într-un mod asemănător monahismului ortodox de sorginte micro-asiatică și athonită). Performanțe culturale și dogmatice ale clericilor au existat totuși, ca și semnele prezenței lor pe scena internațională a ortodoxiei. Această cultură religioasă de tip monastic s-a pliat pe o societate slab dezvoltată urban, care nu a putut să constituie alternativa economică, socială și culturală a "cetății de scaun". Practic, conceperea rețelei de centre locuite din teritoriile românești părea să răspundă în oglindă sistemului puterii
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
că acest mod executiv a fost introdus în mănăstirile din Siria și Palestina la începutul secolului al IV-lea, după modelul comunităților ebraice din acele țări. Într-o scrisoare adresată clerului său, scrisă în anul 375, Sf. Vasile, fondatorul regulii monastice a creștinismului ortodox, vorbește despre răspândirea rapidă a execuției antifonice a psalmilor, relevând că o asemenea inovație era foarte răspândită în întreg Orientul și în Africa. Forma intercalară se afirmă odată cu dezvoltarea celebrărilor din secolele al IV-lea și al
Repere istorice în muzica sacră şi documente magisteriale by Cristian Dumea () [Corola-publishinghouse/Science/101006_a_102298]
-
încă de la început și, probabil, este cea mai veche, cunoscută sub denumirea de psalmodia aleluiatică, execuția constând între alternanța dintre solist, care propunea versetele, și adunarea credincioșilor, care răspundea cu aclamația aleluia. Dar adevărata inovație a avut loc în ambientele monastice, pentru care rugăciunea și cântul din cadrul ei erau aspecte normative. Au fost elaborate îndeosebi răspunsurile (responsa) care trebuiau încredințate poporului, consolidându-se astfel practica responsorială. Vechiul cânt responsorial al psalmilor preferă, ca răspuns al poporului dat versetelor solistului, repetiția primului
Repere istorice în muzica sacră şi documente magisteriale by Cristian Dumea () [Corola-publishinghouse/Science/101006_a_102298]
-
creștini ca și psalmii. În primele trei secole au cunoscut o mare dezvoltare, dar, deoarece erau compoziții libere (texte care nu erau din Biblie) și nu întotdeauna conform adevărurilor de credință, s-a născut împotriva lor o reacție din partea ambientelor monastice rigoriste și, astfel, au fost suprimate. Probabil din acest motiv s-au pierdut aproape toate. Mai târziu, însă, imnografia a reînflorit în mod și mai puternic. În mod progresiv, mai întâi în Orient și apoi în Occident, sub impulsul Sf.
Repere istorice în muzica sacră şi documente magisteriale by Cristian Dumea () [Corola-publishinghouse/Science/101006_a_102298]
-
dispărut, existând conștiința implicită că vechea cultură păgână a intrat pe deplin în serviciul planului de mântuire global al Bisericii. Autorii cei mai importanți din această producție enciclopedică, în ceea ce privește muzica, au fost Casiodor și Isidor din Sevilla, unul reprezentând cultura monastică din sudul Italiei, celălalt, episcop al Spaniei vizigotice. 2.6 Casiodor (490 cca.-580 d. Cr.) Una dintre figurile cele mai eminente ale monahismului secolului al VI-lea, Casiodor, a dedicat muzicii o secțiune în Institutiones divinarum et humanarum lectionum
Repere istorice în muzica sacră şi documente magisteriale by Cristian Dumea () [Corola-publishinghouse/Science/101006_a_102298]
-
rădăcina noastră. Ea ne ține trunchiul drept, îndreptat înspre locul în care s-a născut sufletul. Rădăcina noastră metafizică ne ține verticali, ne susține, ne face să fim oameni, ființe orientate spre Principiu (anthropoi). Creștetul capului locul pe care tonsura monastică apuseană îl lasă liber este, în arhitectura indiană a ființei umane, sahasr‡ra : punctul lotusului cu o mie de petale, pe unde coloana subtilă a organismului uman iese din agregatul psihofizic. Acest punct constituie, simbolic, istmul de legătură cu rădăcina
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1739]
-
putem noi vedea pe Dumnezeu. Ca punct de pornire al metodei sale, Cusanus propune prietenilor săi, călugării benedictini de la Tegernsee, un experiment contemplativ :cel al întîlnirii ochilor, în primul rînd la nivel sensibil. Privirea divină e făcută prezentă în mijlocul comunității monastice de o imagine sau un tablou al lui Christos cu privirea atotdirecționată, care îi urmărește simultan pe toți privitorii, fie că stau ori se mișcă. S-a făcut observația că tabloul concret, propus de cardinal pentru experimentul său, era pictat
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1739]
-
patru veri ai săi: Ănanda, Devadatta, Anuruddha și Upăli. Dintre aceștia, primii doi erau frați, însă Ănanda va deveni discipolul favorit al lui Buddha, iar Devadatta rivalul său. Ceilalți doi veri, vor fi considerați inițiatorii metafizicii (abhidharma), respectiv a disciplinei monastice (vinaya). Buddha nu rămâne prea mult la Kapilavastu. Se reîntoarce la Răjagrha, vizitează Śrăvasti și Vaiśălī; convertirile se înmulțesc. Când află că tatăl său e grav bolnav se reîntoarce în orașul natal și îl veghează în ultimele clipe. Regina, ajunsă
BUDDHA REALITATE ŞI LEGENDĂ by EMIL VACARIU () [Corola-publishinghouse/Science/463_a_1294]
-
asimilat la rându-i numeroase idei și practici buddhiste. Prin fuziunea celor două mari religii, buddhismul a încetat practic să existe ca doctrină distinctă în India. La dispariția sa a contribuit și faptul că fiind o religie bazată pe instituții monastice nu a putut supraviețui distrugerii centrelor sale asupra cărora s-a exercitat fanatismul iconoclast al invadatorilor musulmani. În timp ce hinduismul se realizează în același timp în viața activă și în cea contemplativă, în buddhism viața contemplativă are importanță în primul rând
BUDDHA REALITATE ŞI LEGENDĂ by EMIL VACARIU () [Corola-publishinghouse/Science/463_a_1294]
-
este cel care îi atenuează strălucirea perfecțiunii și o eliberează de aparenta distanțare și izolare de viața omenească obișnuită: căci compasiunea îi este mare precum înțelepciunea, iar omenia și căldura sentimentelor este atotcuprinzătoare precum mintea. Buddha a fost un reformator monastic, care s-a menținut în cadrul civilizației indiene considerând-o indiscutabilă. El nu a tăgăduit niciodată panteonul hinduist și nici nu a ignorat idealul hinduist tradițional de eliberare prin iluminare (mokșa, Nirvăṇa). Acțiunea sa specifică a fost nu aceea de a
BUDDHA REALITATE ŞI LEGENDĂ by EMIL VACARIU () [Corola-publishinghouse/Science/463_a_1294]
-
încă din timpul vieții ca un vehicul uman al Adevărului Absolut. După moartea lui, amintirea i-a fost înveșmântată - așa cum am văzut - în straiele obișnuite ale mitului. Apoi, după ce buddhismul s-a răspândit, dezvoltându-se de la stadiul unei comunități esențial monastice la acela de comunitate laică cu mare răspândire, marele fondator a devenit din ce în ce mai puțin doar un exemplu de urmat (căci oare cum poate un laic să-l urmeze pe un ascet și, în același timp, să-și îndeplinească datoriile familiale
BUDDHA REALITATE ŞI LEGENDĂ by EMIL VACARIU () [Corola-publishinghouse/Science/463_a_1294]
-
era supusă în decursul timpului unei limitări oarecum ciudate: pentru că în timp ce martirii epocii persecuțiilor proveneau, din motive evidente, din comunitatea creștină ca întreg, în secolele care au urmat, norma de sanctitate a ajuns să fie exemplificată din ce în ce mai mult în ordinul monastic, care, începând cu ultima parte a secolului al III-lea, a ajuns să reprezinte idealul traiului creștin. În sens foarte real, se poate spune că un călugăr este succesoru martirului în rolul de model pentru alți creștini<footnote A se
Studia Theologia Orthodoxa by Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/132_a_167]
-
de trecere, În analizele consacrate vieții ceremoniale a populației Ndembu din Zambia, unde Turner a efectuat cercetări de teren (1967), conceptul de liminalitate a fost apoi extins pentru a explica mecanismele specifice unor ansambluri rituale precum pelerinajul, inițierile, carnavalurile, existența monastică, turismul, viața În kibbutz sau În taberele hippy, mișcările de protest social și chiar revoluțiile. În viziunea lui Turner, liminalitatea se definește prin câteva caracteristici fundamentale. În primul rând, are o dimensiune contestatoare: Liminalitatea este locul optim al relațiilor comunitare
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]