1,897 matches
-
În chip de mesagiu, care Însă n-a convins pe nimeni dintre noi, cei de la Noua Revistă Ro mână (1915); după „expresionismul“ lansat, de asemenea fără succes, prin revista noastră Ideea Europeană (1919); după „arta neagră“, ajunsă până la noi cu motanul de piatră al Miliței din holul casei mele; după jazzul negrilor, violent și sincopat, zbucnit, să-ți taie respirația!, din cutia mea de radio și trezind În simțurile noastre veștede, Înspre sfârșitul veacului trecut, o emoție nouă, senzuală, elementară și
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
un oarecare Cărtărescu, care-l ajută să publice cîteva texte într-o antologie cu mai mulți autori. Cunoaște iubirea, care i se pre zintă, ca unui copil freudian sau ca lui Maitreyi, pervers- polimorfă : iubește o fată, un cuplu, un motan (parcă) și nu mai știu ce. Scrie un tratat despre gîn dacii de bucătărie. Își prezintă prietena părin ților, prilej cu care se bate ( !) cu taică-su într-o altă scenă pe care e greu să o recitești fără să
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
aveam să mă căsătoresc), de Răzvan și de prietena lui Corina (cărora aveam să le fiu naș de cununie), de Teo (pe care la un moment dat am vrut să-l înfiez) sau de o șopîrlă, Sally, și de un motan, Otto (cărora le-am dedicat un întreg jurnal - singurul pe care l-am ținut vreodată cu seriozitate și, de altfel, ultimul). Iubirea mea pentru ei a fost pătimașă. Cu Svetlana am rămas împreună din prima clipă și, vreme de cîțiva
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
pînă acum au fost cu totul pasagere în viața mea. Cu altele, în schimb, am conviețuit ceva mai mult (și, cu toate astea, o să le expediez în cîteva cuvinte - deh, lumea e plină de nedreptăți...). A fost mai întîi un motan, Otto, apoi Sally, Tom și, în cele din urmă, Bubu. Pe Otto l-am luat de la Corina, pe cînd era un pisoiaș de-o palmă. Am avut de ales dintre mai mulți, dar ne-am oprit pînă la urmă la
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
am dus afară, ne-a scăpat și s-a suit în pom - nu am chemat pom pierii, ci m-am cățărat eu și am scuturat creanga pe care stătea, pînă a căzut -, a luat o bătaie zdravănă de la un alt motan etc.). În vremea aceea, în camera noastră de cămin mirosea numai a amoniac, dar ne putem socoti fericiți că nu ne-a făcut, în plus, și bucuria cu puricii. Deocamdată, puricii stăteau numai pe el. Avea să ne facă bucuria
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
cea mare? Mă opresc aici. Și astăzi? Singură în casă. Toată lumea e ple cată. Nici un zgomot. În jurul meu, doar prezența amicală a cărților. Raf turile cotropite de soarele mut; prezența lui dulce îmi creează un cadru aurit. Iar eu? Biet motan încălțat, cu ciuboțele albe fără nici o putere magică. Dimpotrivă. Pun în pământ un picior de plumb care mă țintuiește locului. Celălalt, stângul, singurul care arată uman, cu ciorap și papuc, are un aer ușor ca și cum ar vrea să zboare. O
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
în pragul abatorului, de pajiștile prin care zburda alături de mama lui, cu botul cald încă de laptele supt. Îmi place imaginea ta cu nasul în vânt, alergând pe străzile Parisului. Ce păcat că-ți trimit în schimb această imagine de motan încălțat, șchiopătând, cu bastonul în mână, încruntat. Contrast total în privința asta! Dar suntem atât de aproape sufletește, atât de tandru legate, încât restul nu mai are nici o importanță. Nu-i așa, draga mea? M. 32/1950 I 10 martie [1950
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
Stroie popă Larga lui Labă Cârligați Șerban Leușteni Grădina lui Lazur Orgon Mănești Cățelești Știubei Mărunței Cneaza Tudor Braniștea-Popei Mandu Colțun Tatu Mitocul lui Belciug Bolboceni Marele cel Mare Moara lui Costică Cârja Ulea Mohorâți subt pădure Cornul Pietrei Vrabie Motani Costina Zahana Onești Orzeni Crângu Zagură Sare Iapa Crețești Pârău Rău Dealul Cucului Țuțora La Clonț în Valea iezerului Braniștea Bistriței Dumbrava Podul lui Vetea Fântâna lui Epure Valea Ulmului Poienița Klingului Budăul lui Onică Ariniș Vindirei Poiana lui Brumă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
moare zeamă de castraveți z. de varză a zice a spune a merge a se duce a umbla (rău întrebuințate) miel, noaten, cârlan, mioară, mânz mînzoc strâjnic tretin (confuzie) cotei, boldei, câne, dulău, zăvod, prepelicar capău (bogăție) pisică pisoi mâță, motan, mâțoc. colțun ciorapi palmă (om) labă (animal) brâncă (urs) căngi și ghiare poamă, perjă, .............., bardacă (Moldova) corcodușe (distincte) prune (Muntenia) corcodușe arbore, copac, pom la Buc. numai pom bundă pieptar cojocel cojoc sarică tohoarcă; cațaveică scurteică; dulamă suman. hulub porumb
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
el se îmbracă duminicile. Se miră de stăpână-sa că pune pe masă atâtea șervete, tacâmuri și farfurii "pentru trei fasole la doi oameni". Întâlnirea între lița Sofia și lelea Măriuca. Întâlnirea între lița Sofia și cucoana Aura. Apropos de motanul acesteia cu care cucoana Aura se mândrește, lița Sofia: La noi, nevestele fac și cresc pui de om". Istorisirea lui Mujic cu "legea" ce se discută în parlament ca "bărbații să aibă două neveste". EPITAF* Drag drumeț Eu am fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
rămase încă în comportarea țăranului. Mîrlănia lor e o formă de egoism: cred că nici nu le pasă de prezența celorlalți. Ceea ce contează pentru ei e „să se simtă bine”. Ce fac pentru asta? Unul cîntă popește, altul fluieră după motanii de pe alee, al treilea rîde și pîrțîie. Tustrei se culcă devreme și se scoală cu noaptea în cap. Dupăie, tropăie, trîntesc ușile. La cantină alte vecinătăți indezirabile. Ieri seară, între „feluri” (varză și budincă), am fost nevoit să ascult conversația
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
solicita unui copil, de exemplu, să-i aducă o anumită carte, precizând date relevante în acest sens: ,,cartea din care am citit săptămâna trecută despre Albă-ca-Zăpada", ,,cartea cea mai mare de pe raftul de jos", ,,cartea care are pe copertă imaginea Motanului Încălțat", ,,cartea care are coperta verde pe care scrie Ion Creangă, Povești și are imagini din Capra cu trei iezi", ,,dicționarul cu imagini pe care l-am folosit ieri la Activități matematice", ,,atlasul cu animale", ,,plicul cu reclame la ciocolată
Elemente de didactică a activităţilor de educare a limbajului: (etapa preşcolarităţii) by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Administrative/1425_a_2667]
-
versuri în Milcovul (Focșaniă în 1957, a publicat schițe și povestiri în numeroase publicații literare: Iașul Literar, Cronica; Amfiteatrul, Dacia Literară etc. Din dragoste nemărginită pentru copii a publicat volumele: Un pantof fericit (1970ă, Sub semnul curajului (1971ă, Cică un motan tărcat (1974ă, apoi Castelul do-re-mi, piesă pentru copii, jucată pe scenele teatrelor din Iași, Galați și Botoșani (1973-1980ă. A îngrijit ediția critică Trecute vieți de doamne și domnițe de C. Gane (1973ă, iar în colaborare cu Natalia Cantemir a tradus
PERSONALITĂȚI UNIVERSITARE IEŞENE DIN BASARABIA by VLAD BEJAN IONEL MAFTEI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91488_a_93522]
-
Cascadorii râsului. Sau, în altă perioadă, Woody Wood pecker sau Familia Flinstone. Apucam să le văd numai dacă ai mei întârziau cu pregătirea mesei. La Gala desenului animat, ajunsesem so urăsc pe sărmana Viorica Bucur. După celebrul ge neric, cu motanul care ia în cătare șoarecele, îi ies cele trei gheare de la un picior, apare scris „Gala desenului animat“ și apoi îi ies și celelalte trei gheare, începea să prezinte Viorica Bucur. Desigur, nu vorbea foarte mult, dar mie mi se
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
versuri în Milcovul (Focșani) în 1957, a publicat schițe și povestiri în numeroase publicații literare: Iașul Literar, Cronica, Amfiteatrul, Dacia Literară etc. Din dragoste nemărginită pentru copii a publicat volumele: Un pantof fericit (1970), Sub semnul curajului (1971), Cică un motan tărcat (1974), apoi Castelul do-re-mi, piesă pentru copii, jucată pe scenele teatrelor din Iași, Galați și Botoșani (1973-1980). A îngrijit ediția critică Trecute vieți de doamne și domnițe de C. Gane (1973), iar în colaborare cu Natalia Cantemir a tradus
Personalităţi ieşene by IoanTimofte () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91513_a_93222]
-
Pușa Pâslaru. Aceasta din urmă, o femeie interesantă, caldă, simpatică și oscilând între blândețe și furie și-a instalat un fotoliu în cealaltă extremitate a terasei. Cristina Blaj, și ea studentă, la fel ca și Cătălin. Lucica Pușcașu își păzește motanul supradimensional, castrat și fără coadă. Cei de la mansardă au dispărut în ceață, cine știe pe unde, dar sigur lucrează pentru că altceva nu prea ai ce face. Este aici o atmosferă cehoviană, înnobilată de peisajul generos și liniștitor și punctată de
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
nu mai e vorba de celule străine, ci de indivizi străini ca specie. Și chiar dacă s’ar supăra Brigitte Bardot, Îi numesc: câinii vagabonzi. Un prieten, caremi cunoștea intenția, mi-a sugerat și pisicile, știind că țin pe lângă casă un motan și acela negru. Numai că termenul “vagabond”, adică fără relație cu omul și societatea acestuia, nu se poate aplica la pisică: ea e independentă, chiar dacă e de casă, fiind asemenea hulubilor din Piața Unirii, a veverițelor din Grădina Botanică ori
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
1995, ora 12,27 51. Arborele, un prieten trădat Abia Întors dintr’un turneu de vreo 10 zile, În care am participat la trei simpozioane și o predare de contract, plus câteva nopți În tren, mai-mai să numi mai recunosc motanul, Între timp binișor Împlinit; dar n’am găsit altceva mai bun de făcut decât să vă fac părtași, chiar post factum, la cele văzute ori auzite pe acolo; să Încerc adică să devin reporter. Să Încep cu Începutul. Adică cu
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
individual; umanitatea, În ansamblul ei, nu. Cred că nu trebuie demonstrat faptul că o ecosferă sănătoasă e condiționată de existența unui om sănătos. Spuneam deci că animalul Înghite o plantă potrivită, chiar dacă e, de felul lui, carnivor; o face și motanul meu negru. Făcea și omul asta, pe vremuri. Acum, după un Îndelungat exercițiu al rațiunii, folosește și, sau mai ales, medicamente sintetice. Atenție Însă: unele dintre astea nu sunt decât aparent sintetice: antibioticele de exemplu; sau vitaminele. Pentru că sunt produse
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
unei ascultătoare, care a contrapus sfântului Valentin, obicei de pe aiurea, Mărțișorul nostru, care ar fi putut fi preluat și de aceia. Mărturisesc că n’o prea am cu sfinții, nici de aici și nici de aiurea, dar sunt sigur că motanul meu a valorificat din plin acea zi de 16 februarie. Dar mi-aș permite un răspuns acelei ascultătoare: mai bine că străinii n’au preluat Mărțișorul. Oricum nu l’ar fi Înțeles. Căci Mărțișorul nostru ascunde un mesaj adânc, doar
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
strângerea rândurilor, mai mult, abordarea problemei Într’un mod cât mai divers. Noua rubrică, alături de celelalte, “Din cartea naturii”, “Civilizat, curat, atrăgător” și de acum veterana “Pro natura”, constituie tot atâtea căi pentru a ajuta natura. Și acum, la treabă. ...Motanul meu negru, mascota mea adică, nu de la Robingo, căci eu nu joc nimic pe nimic, m’a Învățat multe lucruri; printre ele, ceva tipic pisicesc: să transform chiar poezia unui moment, indiferent care, În pragmatism, dezvăluind realitatea ascunsă sub culoare
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
ultravioletelor. Peste noapte, melanina roșie, redusă, va deveni oxidată, neagră, cedând sub formă chimică energia primită peste zi. De asta, prima expunere la soare ne Înroșește și numai la hrană nu ne mai gândim. Și tot din acest motiv, chiar motanul meu negru devenea vara maroniu. Expunerea prelungită stimulează producerea de noi cantități de melanină care, neagră fiind, va masca Înroșirea diurnă. Cu alte cuvinte, protecția conferită de melanină nu este fizică, Întrucât cu cât suntem mai negri cu atât absorbim
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
o globalitate șirul fără de sfârșit al salturilor calitative. A pune ouăle pe ață ca mărgelele... un punct, evident, o altă modă, adică o cutumă a unei minorități, dar căreia Îi Întrevăd un mare viitor: vegetarianismul. Și iată de ce. Când mănânc, motanul mă fixează cu privirea; nu că ar fi flămând, ci doar pofticios ori prevăzător. După ce-i arăt, vegetarian În devenire fiind, că nul interesează ce am În față, mă lasă, desigur zicând În sinea lui: “nu mă privește ce mănânci
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
ai între ce să alegi. Adică în măsura în care ai de ales între cinci emisiuni în care apar cinci personaje, moderate de un alt personaj, însă în care fiecare personaj spune prostii, toate făcute ignorând profesionalismul. Vom ajunge să regretăm un anumit motan, despre care vom vorbi ceva mai încolo... A, mă bucur că ați pomenit de asta. Tot mai mulți oameni, când aud de televiziune, spun că preferă să privească la Discovery, la Animal Planet ș.a.m.d. Vă dați seama? Asta
[Corola-publishinghouse/Science/1469_a_2767]
-
comisiei prezidențiale de analiză a comunismului, cred că cea mai importantă e introducerea acestor lucruri în programa școlară" Să trecem la un alt capitol al discuției noastre. Aș vrea, pentru cititorii noștri mai tineri, să povestiți câte ceva despre un anume motan Arpagic. Ce-aș putea să spun? E destul de greu, dacă nu chiar imposibil de explicat. Cineva care a crescut în libertate nu are cum să înțeleagă că niște poezii despre un motan, foarte simpatic de altfel, au putut să producă
[Corola-publishinghouse/Science/1469_a_2767]