1,647 matches
-
Mediu timpuriu), numite de istorici "Romaniile populare" și de cronicarii străini "vlahii", unele constituite sub formă de cnezate, altele simple comunități rurale, cum sunt de exemplu țările Crasnei, Lăpușului, Gurghiului, Moților, Almașului, Făgărașului, Bârsei (în Transilvania), Gilortului, Jaleșului, Lotrului, Argeșului, Muscelului (în Țara Românească), Vrancei, Neamțului, Dornei, Strășinețului, Onutului, Sorocăi, Iașilor, Bârladului, Codrului, Ciubărciului (în Moldova istorică), la care se adaugă « Vlăsiile » sau « Vlahiile » din sudul Dunării atestate prin documente sau prin toponime ca Vlasici, Vlahina, Stari Vlah, Romania Planina, Vlașina
Regiuni istorice românești () [Corola-website/Science/302832_a_304161]
-
de Craiovești, sau chiar membri ai acestei familii. Dar acest lucru se aplică numai în cazul în care este vorba cu adevărat despre Viișoara de Teleorman, știut fiind că topice cu acest nume apar ulterior în acte, atât în județul Muscel, cât și în județul Buzău (exceptând la discuție localitățile din județele Olt și Dolj). Iar peste toate acestea, lipsa actelor interne din scurta perioadă a domniei sale, ne văduvește de o mențiune oficială a titulaturii și filiației. Tot ca o lacună
Radu Bădica () [Corola-website/Science/308222_a_309551]
-
prima lună de filmări cu Mihai Boghiță. "Neamul Șoimăreștilor" a intrat în faza de producție la 29 decembrie 1962. Filmările au avut loc în perioada 7 decembrie 1963 - 21 august 1964 și s-au desfășurat la Suceava, Voroneț, Sucevița, Câmpulung Muscel, Sighișoara (cadrele exterioare) și la Buftea (cadrele interioare). A fost folosită o cantitate mare de peliculă: 38.756 metri de negativ. Filmul a fost realizat cu sprijinul Ministerului Forțelor Armate, Consiliului Superior al Agriculturii, Direcției Monumentelor Istorice, muzeelor de artă
Neamul Șoimăreștilor (film) () [Corola-website/Science/314041_a_315370]
-
o feudă a Țării Românești de-a lungul secolelor XIV-XV, cu drept de vamă încă din secolul al XIII-lea . Pe la 1290, o oaste românească pornită din Făgăraș și condusă de legendarul Negru Vodă "descalecă" în Țara Argeșului, la Câmpulung Muscel, și pun bazele Țării Românești de mai târziu. Economia județului Brașov este complexă, cu un pronunțat caracter industrial. La începutul anului 2001 numărul agenților economici cu capital integral sau majoritar de stat se ridica la 79, din care 6 regii
Județul Brașov () [Corola-website/Science/296651_a_297980]
-
născut la 12 ianuarie 1928, în orașul Râmnicu-Vâlcea, într-o familie cu mai mulți copii. Toți cei șase frați au fost crescuți în respect față de semeni și au avut dorința de a învăța. După absolvirea liceului "Dinicu Golescu", din Câmpulung Muscel (1947), între anii 1947-1953 a urmat cursurile Facultății de Medicină din Cluj (UMF Cluj), pe care a absolvit-o cu calificativul foarte bine la examenul de stat. Între anii 1950-1953 a lucrat ca extern în clinicile Medicală II și Ftiziologie
Gheorghe M. Grigoriu () [Corola-website/Science/335913_a_337242]
-
localitățile componente (reședința) și Noapteș. Orașul Curtea de Argeș este localizat în partea de nord a județului Argeș, în depresiunea intracolinară a bazinului superior al râului Argeș, la o altitudine de 450 m deasupra nivelului mării, și este înconjurat de dealurile și muscelele sudice ale Munților Făgăraș. Suprafața orașului este de aproximativ 75 km², cadrul natural fiind condiționat de prezența zonei montane din apropiere, care se află la circa 28 km distanță și care introduce variație și diversitate. Este situat la o distanță
Curtea de Argeș () [Corola-website/Science/296981_a_298310]
-
sculptorul francez Ernest Henri Dubois și dezvelit la 17 februarie 1924. Foarte multe din lucrările sale au fost monumente dedicate eroilor din Războiul pentru Întregirea Neamului, în diverse localități din țară: Provița de Sus (jud. Prahova), Mățău, Bălilești (fostul județ Muscel, azi jud. Argeș), Dragna (jud.Prahova), Tâncăbești (jud. Ilfov), Grecii de Sus (fostul judet Ilfov), Galați, Roșiori (jud. Teleorman), Grădiștea (fostul județ Ilfov), Budișteni (fostul județ Muscel, azi jud. Argeș), Câmpulung-Muscel, Alexandria (jud. Teleorman), Pătârlagele (jud. Buzău), Poiana Mare (jud.
Dumitru Mățăoanu () [Corola-website/Science/323297_a_324626]
-
diverse localități din țară: Provița de Sus (jud. Prahova), Mățău, Bălilești (fostul județ Muscel, azi jud. Argeș), Dragna (jud.Prahova), Tâncăbești (jud. Ilfov), Grecii de Sus (fostul judet Ilfov), Galați, Roșiori (jud. Teleorman), Grădiștea (fostul județ Ilfov), Budișteni (fostul județ Muscel, azi jud. Argeș), Câmpulung-Muscel, Alexandria (jud. Teleorman), Pătârlagele (jud. Buzău), Poiana Mare (jud. Dolj), Pietroșani (jud. Giurgiu), Zimnicea (jud. Teleorman), Techirghiol (jud. Constanța), Găiești (jud. Dâmbovița). Tot el a sculptat și "Monumentul generalului dr. Demosthene", amplasat în curtea fostului spital
Dumitru Mățăoanu () [Corola-website/Science/323297_a_324626]
-
a folosit un roșu oriental - culoare specifică doar "Mănăstirii Tismana". O ultimă pictură a bisericii s-a făcut în "pridvor" care a fost reconstruit în 1983, după planul Sfântului Nicodim și pictat în 1994 de pictorul Grigore Popescu din Câmpulung Muscel. Este " pictură bizantină", cu desen corect și armonie discretă a tonurilor cromatice, cu prezentare iconografică unică. Aici, pentru prima dată sunt pictați toți sfinții dacoromâni descoperiți și canonizați în ultimii ani ai secolului al XX-lea, alături de toți sfinții români
Mănăstirea Tismana () [Corola-website/Science/305283_a_306612]
-
(n. 1814, Câmpulung Muscel - d. 1882) a fost unul dintre actorii importanți ai revoluției pașoptiste de la 1848. A fost cel de-al patrulea copil al marelui cărturar Constantin Golescu (cunoscut sub numele de Dinicu Golescu) și al soției acestuia, Zoe Farfara. În baza Regulamentului
Radu Golescu () [Corola-website/Science/324290_a_325619]
-
parte din generația de excepție care, între cele două războaie mondiale, a adunat informații asupra vieții sociale din România cea mare; autentici patrioți care, cu adevărat, și-au iubit țara". A făcut școala elementară și liceul în satul natal ([Boteni], [Muscel]) și, respectiv, la Brașov. A absolvit Universitatea din Cluj (1929-1934) și și-a luat licența în etnografie (Doctor în Etnografie) tot la [Universitatea din Cluj]. Deși născut pe plaiurile muntene, în satul Boteni, jud.Muscel și absolvent al Universității "Regele
Ion Chelcea () [Corola-website/Science/300779_a_302108]
-
liceul în satul natal ([Boteni], [Muscel]) și, respectiv, la Brașov. A absolvit Universitatea din Cluj (1929-1934) și și-a luat licența în etnografie (Doctor în Etnografie) tot la [Universitatea din Cluj]. Deși născut pe plaiurile muntene, în satul Boteni, jud.Muscel și absolvent al Universității "Regele Ferdinand I" din Cluj(1932)-instituție unde va obține de altfel și titlul de doctor în etnografie și sociologie în anul 1939 - ion Chelcea își va manifesta apoi din plin calităîile de cercetător,dascăl și
Ion Chelcea () [Corola-website/Science/300779_a_302108]
-
său, pleacă la Iași în armată. Între timp părinții împreună cu ceilalți frați și surori au fost deportați de către comuniști în Bărăgan deoarece mama era de origine germană. După patru ani din pură întâmplare se întâlnește cu familia sa la Câmpulung Muscel și toți opt se întorc la Câmpulung Moldovenesc unde găsesc casa distrusă. În 1947 pleacă cu mai mulți tineri în Cehoslovacia cu contract de muncă pe doi ani pentru refacerea orașului Praga distrus de război. Întors în România în 1950
Mircea Rotaru () [Corola-website/Science/326000_a_327329]
-
miza fundamentală este aceea de ale permite oamenilor nu numai să moară la vârste cât mai înaintate posibil ci să trăiască o bătrânețe reușită (Fontaine, 2008). În decursul timpului vârstnicii din satul Stroești, împreună cu cei din satul Costești-Vâlsan și Valea Muscelului, au fost angrenați în viața activă a comunității. Rolul decisiv în implicarea bătrânilor în viața activă a satului l-a avut Societatea Cultural - Științifică „Stroești - Argeș” și Biserica Sf. Cuv. Paraschiva prin Consiliul Parohial și Comitetul Parohial. Se disting două
Stroești, Argeș () [Corola-website/Science/300645_a_301974]
-
România de Mâine, București, pp. 373 - 382, ISBN 978-973-163-263-6. 24. OLĂRESCU, A. M., 2008. Proiectul European de Cercetare „Oportunități culturale și de informare pentru persoane vârstnice INFO C.O.O.P.” se va derula în satele Stroești - Argeș, Costești - Vâlsan și Valea Muscelului. În Șoptana, Societatea Cultural - Științifică „Stroești - Argeș”, An III, nr.1 (7), martie, pp.1-4, ISSN 1844 - 2420. 25. OLTEAN, D., 2007. Burebista și Sarmizegetusa. Editura Saeculum I.O. București, pp. 257. 26. ROBEA, M. M., 1980. Folclorul poetic din
Stroești, Argeș () [Corola-website/Science/300645_a_301974]
-
actul său de naștere fiind consfințit prin Înaltul Decret Regal nr. 3889 semnat de regele Ferdinand I. Evenimentele din perioada 1940-1945 au marcat existența liceului, determinând mutarea acestuia - de la Cernăuți la Roman (iunie 1940), laTârgoviște (iulie 1940) apoi la Câmpulung Muscel (octombrie 1940), din nou la Cernăuți (octombrie 1941), apoi la Timișoara (ianuarie 1944) și la Pitești (ianuarie 1945) - și în final desființarea (mai 1945). Liceul se reînființează sub numele de Școala Militară Medie Nr. 1 Câmpulung Moldovenesc, la 1 septembrie
Colegiul Militar Liceal „Ștefan cel Mare” din Câmpulung Moldovenesc () [Corola-website/Science/306024_a_307353]
-
ca Take Ionescu, Nicolae Filipescu, Vasile Lucaciu, Octavian Goga. D'Annunzio regretă imprecațiile antiromânești. O scrisoare către soția generalului Cadorna, publicată de presă, e edificatoare. Al doilea studiu, "Il Sogno di Maria", se ocupă de extinderea ariei până la noi, în Muscel, a acestui text occidental, provenind din secolul al XV-lea, text datat de Hasdeu, la fel, între 1550 și 1660. Mircea Popescu citându-i pe Cartojan, Tudor Pamfile, dă o mai mare răspândire celebrului apocrif, decât Paolo Toschi, ce fixa
Mircea Popescu, exilatul din Via Chiabrera by Adrian Popescu () [Corola-journal/Memoirs/9819_a_11144]
-
Strâmba, moșie care, în anul 1684, este dată cu Hrisov domnesc de către Șerban Cantacuzino, înainte cu patru ani de a muri, lui biv-vel-clucer1 Tudoran care la rândul lui se călugărise și dăduse moșia ca danie Sfintei Mânăstiri Aninoasa din județul Muscel. Între anii 1830-1824 găsim moșia sub denumirea Burdea-Căldăraru sau Strâmba. În anul 1840 hotarele moșiei erau următoarele: -la răsărit- moșia Izvoru a lui Tache Budișteanu și a lui aga Costache Bellu din Tătărăști; -la apus- moșiile moșnenești Ciocești și Băbeni-Negoiu
Bucov, Argeș () [Corola-website/Science/300608_a_301937]
-
secolului al XIX-lea, deoarece fusese desființată în 1864, înainte de care comuna funcționase doar cu satul de reședință. Satul Malu cu Flori (denumit pe atunci "Runceasa") făcea în 1902 parte din comuna Lăicăi (sau Lăicăi-Runceasa) din plasa Argeșelul a județului Muscel, fiind un sat moșnenesc cu 384 de locuitori; în el funcționa o biserică zidită în 1854 de Niță Diconescu. Pe teritoriul actual al comunei funcționa însă la acea vreme, în aceeași plasă, și comuna Micloșani, formată din satele Copăcenii Mari
Comuna Malu cu Flori, Dâmbovița () [Corola-website/Science/301177_a_302506]
-
Micloșani a fost desființată și inclusă în aceasta. Astfel, în 1925, comuna Malu cu Florile este consemnată în aceeași plasă, cu 1750 de locuitori. În 1950, comuna Malu cu Florile a fost transferată raionului Curtea de Argeș, și apoi (după 1952) raionului Muscel, ambele din regiunea Argeș. În 1968, odată cu revenirea la organizarea administrativă pe județe, județul Muscel nu a mai fost înființat, comuna Malu cu Flori fiind arondată județului Dâmbovița și primind și satul Capu Coastei de la comuna Văleni.
Comuna Malu cu Flori, Dâmbovița () [Corola-website/Science/301177_a_302506]
-
este consemnată în aceeași plasă, cu 1750 de locuitori. În 1950, comuna Malu cu Florile a fost transferată raionului Curtea de Argeș, și apoi (după 1952) raionului Muscel, ambele din regiunea Argeș. În 1968, odată cu revenirea la organizarea administrativă pe județe, județul Muscel nu a mai fost înființat, comuna Malu cu Flori fiind arondată județului Dâmbovița și primind și satul Capu Coastei de la comuna Văleni.
Comuna Malu cu Flori, Dâmbovița () [Corola-website/Science/301177_a_302506]
-
extremitatea sud-estică a celei mai mari depresiuni intramontane din România - Depresiunea Brașovului - și care ocupă extremitatea sud-estică a județului cu același nume. Față de municipiul Brașov, comuna Moieciu este situată la 28 de km pe șoseaua care leagă Brașovul de Câmpulung Muscel și Pitești, fiind una dintre cele mai vechi căi de comunicație de pe teritoriul românesc, cunoscută chiar înainte de ocuparea Daciei de către romani, în anul 106 după Hristos. Acest vechi drum comercial și militar lega, în vremea ocupației romane, localitățile Cumidava (Râșnov
Comuna Moieciu, Brașov () [Corola-website/Science/300955_a_302284]
-
dintre cele mai vechi căi de comunicație de pe teritoriul românesc, cunoscută chiar înainte de ocuparea Daciei de către romani, în anul 106 după Hristos. Acest vechi drum comercial și militar lega, în vremea ocupației romane, localitățile Cumidava (Râșnov) de Jidava (Poenari de Muscel), iar în evul mediu era principalul drum de legătură dintre Transilvania și orașele muntene de la Dunărea de Jos. Pe teritoriul comunei Moieciu, în satul Peștera, săpăturile arheologice au scos la iveală urme de locuire din perioada paleolitică, mai precis din
Comuna Moieciu, Brașov () [Corola-website/Science/300955_a_302284]
-
marile ghiduri turistice ale lumii, este cunoscut în lumea întreagă drept castelul lui Dracula, iar multă lume, neavizată, face confuzie între domnitorul Vlad Dracul și Vlad Țepeș. Din punct de vedere geografic, comuna Moieciu este situată în culoarul depresionar Bran-Câmpulung Muscel, care are înălțimea cea mai mare în Pasul Giuvala de pe teritoriul comunei Fundata (1235 m.), culoar depresionar străjuit pe latura sud-estică de Munții Bucegi-Leaota (2504 m) și de Munții Piatra Craiului la vest, supranumiți și „Perla Carpaților românești”. Aceste masive
Comuna Moieciu, Brașov () [Corola-website/Science/300955_a_302284]
-
a Universității din București, unde ține un curs despre Estetica poeziei românești. Moare din cauza unui infarct miocardic, la 26 noiembrie 1970. Vladimir Streinu a debutat ca poet în "Adevărul literar si artistic" (1921), iar în calitate de critic, în revista "Muguri" (Câmpulung Muscel) în 1922, cu un articol despre volumul de poezii "Pârga" de Vasile Voiculescu, și apoi a colaborat la foarte multe alte publicații, ca acelea amintite, la care să adăugăm, doar cu titlu exemplificativ, Săptamâna muncii intelectuale", "Cetatea literară", "Viața Românească
Vladimir Streinu () [Corola-website/Science/297567_a_298896]