2,784 matches
-
din Valea Sebeșului, ale cărei centre mai semnificative sunt Laz și Lancrăm. Influența tradiției bizantine a icoanelor pe lemn a fost aici mai puternică, larg răspândită în această zonă fiind utilizarea foiței de argint sau de aur. Însă procesul de oxidare îi degradează efectul cromatic unitar, acesta fiind dominat în final de verdele acid. Mărginimea Sibiului: Săliște, Vale și Poiana - sate din jurul Sibiului, au dat importanți pictori de icoane. Printre cei mai pricepuți se numără Ion Morar (1815-1890): lucrarea sa „Cina
Muzeul de icoane pe sticlă Pr. Zosim Oancea () [Corola-website/Science/324445_a_325774]
-
un număr limitat de compuși ai actiniului sunt cunoscuți, cum ar fi: AcF, AcCl, AcBr, AcOF, AcOCl, AcOBr, AcS, AcO și AcPO. Toți compușii menționați sunt similari cu cei ai lantanului, arătând că, în general, compușii actiniului prezintă starea de oxidare +3. Actiniul reacționează cu hidrogenul la temperatura de 200 °C, formând hidruri non-stoechiometrice, casante, de culoare închisă, care sunt bune conducătoare de electricitate. AcH poate să reacționeze cu hidrogenul pentru a forma AcH, având ca rezultat pierderea conductivității electrice. AcH
Actiniu () [Corola-website/Science/303164_a_304493]
-
solubilitate mare în apă. Dintre oxihalogenuri se amintesc AcOF, AcOCl, AcOBr. Se cunoaște oxidul AcO, care este obținut prin descompunerea oxalatului Ac(OX). Totodată, este obținut și ca rezultat al reactivității mari cu aerul, iar oxidul format protejează metalul de oxidarea completă. Oxidul prezintă o structură cu simetrie hexagonală. Sulfura de actiniu se prepară în urma reacției dintre oxidul de actiniu cu acidul sulfhidric și sulfura de carbon, la temperatura de 1100 °C. Oxalatul de actiniu, Ac(OX)* HO, este preparat din
Actiniu () [Corola-website/Science/303164_a_304493]
-
unui singur electron la atomul de Fe, are poate fi legat printr-o legătura coordinativă cu proteina, fierul adoptă o stare de pentacoordinare, în timp ce în cazul legării oxigenului sau monoxidului de carbon , fierul este hexacoordinat. Diferența față de hemul B este oxidarea lanțului metilic din poziția 8 la o grupare formil, iar substituentul din poziția 2 este un lanț izoprenoid.ul A este atașat de proteină tot prin legătură coordinativă, și intră în structura citocromului c oxidazei.Separe că atît gruparea formil
Hem () [Corola-website/Science/304545_a_305874]
-
de către mamifere duce la reacții ale acestuia cu compușii prezenți în membrana pleurală și declanșarea unei cascade de efecte patologice. Saul Green pleda pentru capacitatea ozonului de a oxida endogen componenții sanguini și țesuturile umane, din moment ce ozonul este capabil de oxidarea compușilor organici în mediul atmosferic. Introdus prin perfuzie ozonul produce specii reactive ale oxigenului sau radicali liberi. Supraabundența acestora, este cunoscut, cauzează stress oxidativ și deteriorări celulare și este implicată în dezvoltarea unor boli degenerative. Niveluri mari ale ozonului inhalat
Ozonoterapie () [Corola-website/Science/332665_a_333994]
-
recunoscut niciodată că ar fi primit-o (o copie a scrisorii a fost găsită printre lucrurile lui Scheele, după moartea sa). Ceea ce Lavoisier a făcut incontestabil (deși la vremea aceea era disputat) a fost realizarea primelor experimente cantitative adecvate cu privire la oxidare și elaborarea unei explicații corecte referitoare la modul în care funcționează arderea. Într-un experiment, Lavoisier a observat că nu era nicio creștere în greutate când staniul metalic și aerul au fost încălzite într-un recipient închis. El a notat
Oxigen () [Corola-website/Science/297158_a_298487]
-
obținut de obicei cu ajutorul distilației fracționale a aerului lichefiat. Oxigenul lichid poate fi produs, de asemenea, prin condensarea acestuia din aer, folosind azot lichid ca răcitor. E o substanță foarte reactivă și trebuie ținută departe de materialele flamabile. Numărul de oxidare al oxigenului este −2 în aproape toți compușii cunoscuți ai acestuia. Numărul de oxidare −1 este găsit în puțini compuși, cum ar fi peroxizii. Compușii ce conțin oxigen având alte numere de oxidare sunt foarte rari: −1/2 (superoxizi), −1
Oxigen () [Corola-website/Science/297158_a_298487]
-
de asemenea, prin condensarea acestuia din aer, folosind azot lichid ca răcitor. E o substanță foarte reactivă și trebuie ținută departe de materialele flamabile. Numărul de oxidare al oxigenului este −2 în aproape toți compușii cunoscuți ai acestuia. Numărul de oxidare −1 este găsit în puțini compuși, cum ar fi peroxizii. Compușii ce conțin oxigen având alte numere de oxidare sunt foarte rari: −1/2 (superoxizi), −1/3 (ozonuri), 0 (alotropi ai oxigenului, acid hipofluoros), +1/2 (dioxigenil), +1 ([difluorid de
Oxigen () [Corola-website/Science/297158_a_298487]
-
ținută departe de materialele flamabile. Numărul de oxidare al oxigenului este −2 în aproape toți compușii cunoscuți ai acestuia. Numărul de oxidare −1 este găsit în puțini compuși, cum ar fi peroxizii. Compușii ce conțin oxigen având alte numere de oxidare sunt foarte rari: −1/2 (superoxizi), −1/3 (ozonuri), 0 (alotropi ai oxigenului, acid hipofluoros), +1/2 (dioxigenil), +1 ([difluorid de dioxigen), și +2 (difluorid de oxigen). Apa () este oxidul de hidrogen și cel mai familiar compus al oxigenului. Atomii
Oxigen () [Corola-website/Science/297158_a_298487]
-
compuși organici la sau dedesubtul temperaturii ambientale, într-un proces cunoscut sub denumirea de autoxidare. Majoritatea compușilor organici care conțin oxigen nu sunt obținuți prin acțiunea directă a . Printre compușii organici importanți în industrie și comerț care sunt fabricați prin oxidarea directă a unui precursor se numără oxidul de etilenă și acidul paracetic. Acest element este întâlnit în aproape toate biomoleculele care sunt importante pentru (sau sunt produse de) organisme vii. Doar câteva biomolecule complexe comune, cum ar fi scualena și
Oxigen () [Corola-website/Science/297158_a_298487]
-
tilacoide ale organismelor fotosintetice, având nevoie de energia a 4 fotoni. Mulți pași sunt necesari, dar rezultatul este formarea unui gradient de protoni de-a lungul membranei tilacoide, care e folosit la sintetizarea ATP-ului prin fotofosforilație. -ul rămas după oxidarea moleculei de apă este eliberat în atmosferă. Dioxigenul molecular, , e esențial pentru respirația celulară în toate organismele aerobe. Oxigenul e folosit în mitocondrii pentru a facilita generarea de adenozintrifosfat (ATP) în timpul fosforilației oxidative. Reacția respirației aerobe este inversa fotosintezei și
Oxigen () [Corola-website/Science/297158_a_298487]
-
de a fi impulsionat cercetările care au condus, în secolul al XVIII-lea, la descoperirea unor gaze importante ca: hidrogen, oxigen, azot, clor, dioxid de carbon. Deși a interpretat greșit arderea, Stahl a pus în evidență două fenomene chimice antagoniste, oxidarea și reducerea, care sunt reversibile, adică se poate trece de la unul la celălalt doar prin schimbarea condițiilor în care are loc procesul chimic respectiv. Din acest moment teoria existenței pietrei filozofale este abandonată. Astfel chimia se eliberează definitiv de concepțiile
Istoria chimiei () [Corola-website/Science/308466_a_309795]
-
fi determinat la om . Metabolizare Metabolizarea este calea principală de eliminare atât a travoprostului , cât și a acidului liber activ . Căile metabolice sistemice sunt similare cu cele ale prostaglandinei endogene F2α , care se caracterizează prin reducerea dublei legături 13- 14 , oxidarea grupării hidroxil din poziția 15 și scindări ale părții superioare a catenei prin β- oxidare . 6 Excreție Travoprost sub formă de acid liber și metaboliții săi sunt excretați în principal pe cale renală . TRAVATAN a fost studiat la pacienți cu insuficiență
Ro_1072 () [Corola-website/Science/291831_a_293160]
-
și a acidului liber activ . Căile metabolice sistemice sunt similare cu cele ale prostaglandinei endogene F2α , care se caracterizează prin reducerea dublei legături 13- 14 , oxidarea grupării hidroxil din poziția 15 și scindări ale părții superioare a catenei prin β- oxidare . 6 Excreție Travoprost sub formă de acid liber și metaboliții săi sunt excretați în principal pe cale renală . TRAVATAN a fost studiat la pacienți cu insuficiență hepatică ușoară până la severă și la pacienți cu insuficiență renală ușoară până la severă ( clearance- ul
Ro_1072 () [Corola-website/Science/291831_a_293160]
-
secundar al preocedurii de formare a cocsului. După anii 1950, hidrocarbura a fost extrasă din petrol. Există patru metode de laborator din care se obține: reformare catalitică, hidrodezalchilarea toluenului, disproporționarea toluenului și cracare cu abur. Participă la reacții de substituție, oxidare și adiție. Etimologic, cuvântul provine de la rășina „benzoe” care prin sublimare formează acidul benzoic. Au fost emise numeroase formule pentru benzen. Kekulé a propus în 1865 o aranjare ciclică a atomilor de carbon în care legăturile simple alternează cu cele
Benzen () [Corola-website/Science/310905_a_312234]
-
ca aditiv. În Statele Unite, din cauza efectului negativ asupra sănătății și pentru diminuarea riscului poluării pânzei freatice cu această substanță, s-a impus o emisie maxim admisibilă de aproximativ 1% de benzen. Aceaași cifră se întâlnește și în standardele Uniunii Europene. Oxidarea benzenului se poate realiza fie cu oxigen, fie cu aer, de obicei în cataliză eterogenă. Prin oxidare incompletă se poate obține, în funcție de condițiile de lucru, fenol (la 430 °C, 7 atm): formula 1 sau anhidridă maleică (450 °C, 1,5 atm
Benzen () [Corola-website/Science/310905_a_312234]
-
această substanță, s-a impus o emisie maxim admisibilă de aproximativ 1% de benzen. Aceaași cifră se întâlnește și în standardele Uniunii Europene. Oxidarea benzenului se poate realiza fie cu oxigen, fie cu aer, de obicei în cataliză eterogenă. Prin oxidare incompletă se poate obține, în funcție de condițiile de lucru, fenol (la 430 °C, 7 atm): formula 1 sau anhidridă maleică (450 °C, 1,5 atm, catalizator de VO): În urma oxidării complete a benzenului rezultă dioxid de carbon și apă, reacția fiind însoțită
Benzen () [Corola-website/Science/310905_a_312234]
-
fie cu oxigen, fie cu aer, de obicei în cataliză eterogenă. Prin oxidare incompletă se poate obține, în funcție de condițiile de lucru, fenol (la 430 °C, 7 atm): formula 1 sau anhidridă maleică (450 °C, 1,5 atm, catalizator de VO): În urma oxidării complete a benzenului rezultă dioxid de carbon și apă, reacția fiind însoțită de o degajare a unei cantități importante de căldură (cu entalpie de reacție:ΔH = - 78 kcal/mol): formula 2 Prin nitrarea benzenului se obține nitrobenzen și apă: formula 3 Pentru
Benzen () [Corola-website/Science/310905_a_312234]
-
sunt comparabile cu cele din plasmă , deși probabil că acestea sunt insuficiente pentru activitatea anti- neoplazică . Metabolizare Busulfan este metabolizat prin conjugare cu glutation ( spontan și mediat de glutation- S- transferază ) . Compusul rezultat este metabolizat în continuare de ficat prin oxidare . Nici unul dintre metaboliți nu se consideră a contribui semnificativ la eficacitate sau la toxicitate . Eliminare Clearance- ul total în plasmă s- a încadrat între 2, 25 - 2, 74 ml/ minut/ kg . Timpul de înjumătățire plasmatică terminal a fost între 2
Ro_155 () [Corola-website/Science/290915_a_292244]
-
foarte simplu, era dulce și se conserva bine. Romanii foloseau atât zahărul plumbului cât și litarga ca conservant al vinului. Înainte de inventarea sticlelor sigilate și a dopurile de plută și altor tehnici de sigilare, vinul era descoperit, și astfel expus oxidării. Microbii transformau astfel alcoolul din vin în oțet. Oxidul de plumb conserva vinul acționând pe două căi: prin neutralizarea oțetului (acidului) care se formase deja, formând zahărul plumbului, dar și prin omorârea microbilor. Necesitatea conservării vinului (băutură de bază de-
Plumb () [Corola-website/Science/304276_a_305605]
-
funcțiune procesul este invers, și are loc până la epuizarea ionilor sulfat din soluția de acid sulfuric, dacă acumulatorul nu este încărcat. În funcțiune: La catod are loc reducerea plumbului: PbO + 4H + SO + 2e ---> PbSO + 2 HO La anod are loc oxidarea: Pb + SO -----> PbSO + 2e Acumulatorul pe bază de plumb și acid a fost inventat de fizicianul francez Gaston Planté în anul 1859 și este cea mai veche baterie care se încarcă. El a fost inițial folosit la funcționarea lămpilor garniturilor
Plumb () [Corola-website/Science/304276_a_305605]
-
elimină prin urină . S- au observat numai urme de entacaponă nemodificată în urină . Cea mai mare parte ( 95 % ) din medicamentul excretat în urină este sub formă conjugată cu acidul glucuronic . Dintre metaboliții găsiți în urină , numai 1 % sunt produși prin oxidare . Proprietățile farmacocinetice ale entacaponei sunt similare atât la tineri cât și adulți . Metabolizarea medicamentului este încetinită la pacienții cu insuficiență hepatică ușoară până la moderată ( clasele Child- Pugh A și B ) , ceea ce duce la o concentrație plasmatică crescută a entacaponei atât
Ro_215 () [Corola-website/Science/290974_a_292303]
-
fi sablate. Calitatea inițială a suprafeței metalului este împărțită în următoarele categorii: "Suprafață de calitate A" - Metalul este acoperit cu țunder puternic aderent sau cu alte depuneri rezultate în procesul de laminare sau turnare, fără a prezenta însă urme de oxidare. "Suprafață de calitate B" - Metalul este acoperit cu țunder slab aderent sau cu alte depuneri rezultate în procesul de laminare sau turnare, prezintă și ușoare urme de oxidare. "Suprafață de calitate C" - Metalul prezintă urme de țunder sau alte depuneri
Sablare () [Corola-website/Science/308511_a_309840]
-
în procesul de laminare sau turnare, fără a prezenta însă urme de oxidare. "Suprafață de calitate B" - Metalul este acoperit cu țunder slab aderent sau cu alte depuneri rezultate în procesul de laminare sau turnare, prezintă și ușoare urme de oxidare. "Suprafață de calitate C" - Metalul prezintă urme de țunder sau alte depuneri rezultate în procesul de laminare sau turnare, fiind puternic oxidat. "Suprafață de calitate D" - Metalul este puternic oxidat, suprafața fiind corodată în profunzime. Gradele de curățare pentru suprafețele
Sablare () [Corola-website/Science/308511_a_309840]
-
Ciclohexanona este un compus organic cu formula (CH)CO. Este un compus ciclic format din șase atomi de carbon, conținând și o grupă carbonil de tip cetonă. Cu timpul, probele de ciclohexanonă devin galbene, din cauza oxidării. Este slab solubilă în apă și miscibilă în solvenți organici comuni. Miliarde de kilograme de ciclohexanonă sunt produse anual, în majoritatea cazurilor ca precursor pentru nailon. Majoritatea cantității de ciclohexanonă produsă este consumată ca și precursor pentru nailon de tipul
Ciclohexanonă () [Corola-website/Science/336805_a_338134]