936 matches
-
lăsat în urmă tocmai din acest motiv. Se dădu ordinul de a lua micul dejun. Rațiile soldaților din timpul unei campanii constau în chiftele de orez nedecorticat, cu fasole bătută, învelite în frunze de stejar. Hideyoshi stătea de vorbă cu pajii, în timp ce-și mesteca, zgomotos, orezul. Înainte de a fi mâncat jumătate măcar, ceilalți terminaseră deja. Voi nu vă mestecați mâncarea? îi întrebă el. — Nu cumva mâncați cam încet, stăpâne? replică un paj. Noi obișnuim să mâncăm repede și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
de stejar. Hideyoshi stătea de vorbă cu pajii, în timp ce-și mesteca, zgomotos, orezul. Înainte de a fi mâncat jumătate măcar, ceilalți terminaseră deja. Voi nu vă mestecați mâncarea? îi întrebă el. — Nu cumva mâncați cam încet, stăpâne? replică un paj. Noi obișnuim să mâncăm repede și să ne căcăm la fel de repede. — Bine gândit, comentă Hideyoshi. Vă face bine să vă căcați repede, cred, dar ar trebui să-ncercați cu toții să mâncați la fel ca Sakichi. Pajii se întoarseră spre Sakichi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
încet, stăpâne? replică un paj. Noi obișnuim să mâncăm repede și să ne căcăm la fel de repede. — Bine gândit, comentă Hideyoshi. Vă face bine să vă căcați repede, cred, dar ar trebui să-ncercați cu toții să mâncați la fel ca Sakichi. Pajii se întoarseră spre Sakichi. Asemenea lui Hideyoshi, Sakichi își mâncase numai jumătate din orez și îl mesteca încet, ca o babă. Și-am să vă spun de ce, continuă Hideyoshi. Merge să mâncați repede în zilele când urmează să aibă loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
și o distanță de peste două leghe cu piciorul. Călătorul care dorește să-i escaladeze panta abruptă îi trebuie cel puțin o jumătate de zi. — Pleacă! — Unde se duce, așa, dintr-o dată? Războinicii care-l păzeau pe Hideyoshi îi observară pe pajii care se îndepărtau și o luară la goană după ei. Îl putură vedea pe Hideyoshi mergând vesel în frunte, cu un băț de bambus în mână, de parcă s-ar fi dus la o vânătoare cu șoimi. Aveți de gând să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
a le lăsa timp aliaților săi din Ise și Mino să pregătească o ofensivă combinată din față și spate. — Să ne întoarcem, spuse Hideyoshi, pornind în jos. Mai e și o altă cale de coborâre? — Da, stăpâne, răspunse mândru un paj. Ajunseră la o tabără aliată, între munții Tenjin și Ikenohara. După drapele, știură că era postul lui Hosokawa Tadaoki. — Mi-e sete, spuse Hideyoshi, după ce se prezentă la poartă. Tadaoki și vasalii săi crezură că Hideyoshi venise într-o inspecție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
se apropie în fugă. Teamă mi-e că Seniorul Genba nu e aici, stăpâne. — S-a dus la Muntele Nakao? — Nu, e acolo. Privind în direcția indicată de vasal, Yasumasa își văzu fratele, pe Genba, așezat împreună cu cinci-șase războinici și paji pe iarba din spatele cetății. Nu se vedea bine ce făceau. Când se apropie, Yasumasa observă că Genba îl pusese pe unul dintre paj să țină o oglindă, în timp ce altul ținea un lighenaș. Se bărbierea acolo, sub cerul albastru, de parcă altă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Privind în direcția indicată de vasal, Yasumasa își văzu fratele, pe Genba, așezat împreună cu cinci-șase războinici și paji pe iarba din spatele cetății. Nu se vedea bine ce făceau. Când se apropie, Yasumasa observă că Genba îl pusese pe unul dintre paj să țină o oglindă, în timp ce altul ținea un lighenaș. Se bărbierea acolo, sub cerul albastru, de parcă altă grijă n-ar mai fi avut. Era a douăsprezecea zi din Luna a Patra. Vara sosise deja, iar cetățile din câmpie se făcea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
să-și repeadă bărbia în fața oglinzii până când termină, în sfârșit, cu bărbieritul. Numai după ce briciul fu pus la loc și își clăti fața cu apa din lighean, se întoarse complet cu fața spre fratele său. — Ce este, Yasumasa? Ar putea pajii să se retragă, te rog? — De ce nu mergem înapoi la cartierul meu general? — Nu, nu. Aici e locul cel mai potrivit pentru o discuție secretă. — Crezi? În regulă. Și, întorcându-se spre paji, Genba le ordonă să se retragă mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
fratele său. — Ce este, Yasumasa? Ar putea pajii să se retragă, te rog? — De ce nu mergem înapoi la cartierul meu general? — Nu, nu. Aici e locul cel mai potrivit pentru o discuție secretă. — Crezi? În regulă. Și, întorcându-se spre paji, Genba le ordonă să se retragă mai la distanță. Pajii luară oglinda și lighenașul și se îndepărtară. Samuraii se retraseră și ei. Frații Sakuma rămaseră față în față, pe culmea muntelui. Nu mai era cu ei decât un singur om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
retragă, te rog? — De ce nu mergem înapoi la cartierul meu general? — Nu, nu. Aici e locul cel mai potrivit pentru o discuție secretă. — Crezi? În regulă. Și, întorcându-se spre paji, Genba le ordonă să se retragă mai la distanță. Pajii luară oglinda și lighenașul și se îndepărtară. Samuraii se retraseră și ei. Frații Sakuma rămaseră față în față, pe culmea muntelui. Nu mai era cu ei decât un singur om - Mizuno Shinroku, care venise cu Yasumasa. În conformitate cu poziția lui, Shinroku
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
ademenim pe Shogen și ar trebui ca măcar acest lucru să ne bucure. Seniorul Katsuie trebuie să fie informat fără zăbavă. Vom aștepta mâine semnalul lui Shogen. Yasumasa și Shinroku plecară primii, întorcându-se la tabăra lor. Genba chemă un paj pentru a-i aduce calul său favorit. Însoțit de zece luptători, porni imediat spre tabăra principală de pe Muntele Nakao. Drumul recent construit între Muntele Yukiichi și tabăra principală de la Nakao avea cam patru metri lățime și șerpuia pe o distanță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
un cocoș. Cei doi invitați păreau neliniștiți. Shogen, însă, se comporta așa cum se cuvenea din partea unei gazde, rămânând perfect calm. — Va fi aici destul de curând, spuse el, încrezător. Desigur, omul pe care-l așteptau nu veni; în schimb, apăru un paj, cu scrisoarea pe care Hayoto i-o încredințase lui Osaki. Cei trei se uitară unul la altul. — Cu mesagerul ce e? întrebă Shogen. Pajul răspunse că omul plecase imediat după ce adusese scrisoarea. Aceeași expresie neliniștită întunecă fețele celor trei. Oricât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
curând, spuse el, încrezător. Desigur, omul pe care-l așteptau nu veni; în schimb, apăru un paj, cu scrisoarea pe care Hayoto i-o încredințase lui Osaki. Cei trei se uitară unul la altul. — Cu mesagerul ce e? întrebă Shogen. Pajul răspunse că omul plecase imediat după ce adusese scrisoarea. Aceeași expresie neliniștită întunecă fețele celor trei. Oricât de curajoși erau, nu se puteau simți la largul lor, știind că era posibil ca trădarea lor să fi fost demascată. — Cum o fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
plecau imediat, aproape fugind cu toții înapoi, spre taberele lor. Oamenii aceia, pe care-i presase simțământul alarmant că se aflau într-o primejdie critică, erau acum nervoși și încordați, așteptând să le fie rostite numele, în timp ce Hideyoshi împărțea ordine. Cu excepția pajilor și a slujitorilor lui Hideyoshi, toți generalii se retrăseseră să-și facă pregătirile. Doi localnici însă, Ujiie Hiroyuki și Inaba Itettsu, precum și Horio Mosuke, care se afla acum sub comanda directă a lui Hideyoshi, nu primiseră nici un ordin. Părând că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
a merge cu dumneavoastră. Nu, vreau ca tu să rămâi la Ogaki. Voi avea nevoie să ții Gifu sub control. Apoi, se întoarse spre Mosuke: — Vreau să stai și tu aici. Cu aceste ultime ordine, Hideyoshi părăsi cortul. Își chemă pajul și-l întrebă: — Ce se-aude cu mesagerii pe care i-am cerut adineaori? Sunt gata? Pajul alergă grăbit și se înapoie cu cincizeci de alergători. Întorcându-se spre mesageri, Hideyoshi li se adresă direct: — Ziua de azi nu seamănă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Gifu sub control. Apoi, se întoarse spre Mosuke: — Vreau să stai și tu aici. Cu aceste ultime ordine, Hideyoshi părăsi cortul. Își chemă pajul și-l întrebă: — Ce se-aude cu mesagerii pe care i-am cerut adineaori? Sunt gata? Pajul alergă grăbit și se înapoie cu cincizeci de alergători. Întorcându-se spre mesageri, Hideyoshi li se adresă direct: — Ziua de azi nu seamănă cu nici o alta din viețile noastre. Este o mare binecuvântare pentru voi că ați fost aleși să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
scară. Soldații se cățărau pășind pe proptelele de lemn fixate construite în grabă. Dintr-o dată, Hideyoshi își aminti de tinerețea lui de infanterist. Legând șnurul evantaiului de comandant de sabia pe care o purta, începu să urce spre vârful turnului. Pajii îl împinseră din spate și se formă un fel de scară umană. — E primejdios, stăpâne. — N-aveți nevoie de o scară? Oamenii de jos îl strigau, dar Hideyoshi ajunsese deja la peste douăzeci de picioare înălțime. Furtuna violentă care bântuise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
când Genba se ridică în capul oaselor, trezit din somnul său ușor. — Tsushima! strigă el. Osaki Tsushima dormea în apropiere și, până se deșteptă, Genba ajunsese deja în fața lui, strângând în mână o lance pe care o luase de la un paj. — Tocmai am auzit un nechezat. Du-te și vezi ce e. — Imediat! În timp ce ieșea din cort, Tsushima se ciocni de un om care țipa ca din gură de șarpe. — Avem o urgență! strigă noul sosit, în panică. Ridicând glasul, Genba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
O armată numeroasă e pe drum încoace, iar trupele noastre sunt izolate aici. În seara trecută, Genba refuzase, cu încăpățânare, să asculte ordinele lui Shibata. Acum, le ordonă el însuși oamenilor săi panicați să ridice tabăra, zorindu-și vasalii și pajii. — Mesagerul de la Hachigamine mai e aici? îi întrebă Genba pe vasalii din jur, în timp ce încăleca. Aflând că mesagerul mai era în tabără, îl chemă la el. — Du-te și spune-i imiediat lui Hikojiro că batalionul nostru principal începe retragerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
vă întoarceți la Kitanosho, ca să vă gândiți la un plan pentru o altă încercare? Katsuie scutură din cap, cotinuând să ragă, dar oamenii din jurul lui se grăbiră să-l urce cu forța în șa. Situația era disperată. Dintr-o dată, căpitanul pajilor, Menju Shosuke, un om care nu se distinsese niciodată în luptă, alergă înainte și se prosternă în fața calului lui Katsuie. — Vă rog, stăpâne! Permiteți-mi să iau eu stindardul dumneavoastră de comandant. A-i cere stăpânului permisiunea de a purta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
să-i țină locul. Shosuke nu mai spuse nimic, ci rămase îngenuncheat în fața lui Katsuie. Nu manifesta nici o pregătire deosebită pentru moarte, disperare sau ferocitate; arăta ca de obicei, când apărea înaintea lui Katsuie în calitatea sa de căpitan al pajilor. — Cum? Vrei să-ți dau stindardul de comandant? Călare pe cal, Katsuie îl privi pe Shosuke, cu uimire. Generalii din jurul lui, muți de uimire, își ațintiră și ei ochii asupra lui Shosuke. Printre numeroșii slujitori personali ai lui Katsuie, puțini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
stârniră toate glasurile, un om revendicând una, altul afirmând alta, până începu să se zguduie tot muntele. Și totuși, oamenii lui Hideyoshi încă nu știau idee că acel cap nu-i aparținea lui Shibata Katsuie, ci lui Menju Shosuke, căpitanul pajilor săi. — L-am omorât pe Katsuie! — Am ținut în mână capul seniorului din Kitanosho! Împingându-se și îmbrâncind, făceau văzduhul să răsune de strigătele lor. — Stindardul! Steagul auriu! Și capul lui! I-am luat capul! UN PRIETEN ADEVĂRAT Katsuie abia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
său. — Slavă zeilor că ești nevătămat, spuse soția lui, când îi ieși în întâmpinare. — Ai grijă de răniți. De mine te poți ocupa mai târziu. Inuchiyo nici măcar nu-și scoase sandalele și nu-și descheie armura; doar stătea în fața castelului. Pajii săi erau și ei prezenți, aliniați în spatele lui, așteptând, cu solemnitate. În sfârșit, subunitățile de războinici începură să intre, în pas vioi, pe poartă, unele după altele, purtând trupurile camarazilor căzuți, peste care așternuseră drapelele. În continuare, răniții fură aduși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
mâncat ceva mai gustos ca orezul de azi. N-am să vă uit nicicând bunătatea. Și, acestea fiind zise, își luă rămas bun. Inuchiyo, care-l însoți până afară, observă imediat că avea calul frânt de oboseală. Ordonându-i unui paj să scoată propriul său cal sur rotat, i-l oferi lui Katsuie. — Fiți cu cugetul împăcat, îi mai spuse Inuchiyo. Vom ține această poziție până ajungeți la Kitanosho. Katsuie dădu să plece, dar, apoi, își întoarse calul și se apropie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
că, gândurile lui cele mai intime deveniseră un motiv de iritare în plus pentru Hideyoshi. Ca rezultat, Anul Nou trecu fără ca cei doi să-și facă urările cuvenite. La Anul Nou, când Nobuo juca mingea în grădina din spate cu pajii și doamnele de onoare, un samurai anunță că venise un vizitator. Era Gamo. Avea cu doi ani mai mult decât Nobuo și era căsătorit cu sora acestuia. — Gamo? A picat chiar la momentul potrivit, spuse Nobuo, lovind, cu grație, mingea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]