1,728 matches
-
Rediu (suburbie a Vasluiului) și că grăbit să plece la un meci al echipei „Viitorul” ar fi spus: Hai să ducem mai repede satana la groapă ca să nu pierd meciul de fotbal!”. Am discutat cu părintele pe marginea acestui perfid și defăimător zvon și acesta mi-a spus cu indignare că nu a fost nici măcar de curiozitate pe un teren de fotbal În Întreaga lui viață iarăși serviciul de preot și l-a făcut cu conștiinciozitate și devotament! Deci, ce
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
fi fost de ajuns, Micul Dicționar Enciclopedic, girat de Editura Științifică și Enciclopedică, ediția a doua, din 1978, la intrarea cuvântului „fanariot”, după explicarea sensului istoric, menționează și al doilea sens, cel figurat și anume: „fanariot, adică imoral, venal, corupt, perfid”. Ce simplu se poate folosi girul unei celebre publicații și edituri, pentru a desființa din patru cuvinte mai bine de un secol de zbucium, speranțe, eforturi și încercări de tot felul duse la capăt de o clasă etnică, socială și
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
bărbatului de a «proteja» sexualitateaxe "„sexualitate" și pântecele femeilor, desființând atât controlul legal al bărbaților, cât și pe cel al femeilor asupra fertilității femeiești.” (Kligmanxe "„Kligman,Gail", ibidem, p. 245). În ideologia pronatalistă, avortulxe "„avort" apare ca „masacru intrauterin”, „inamic perfid al viitorului biologic al poporului”, duce la „declinul mâinii de lucru”, subminează independența patriei, denaturează „împlinirea destinului femeiesc”, este un atac la „patria mumă” și la „plaiul strămoșesc”, împuținează patrimoniul „partidului părinte” (Kligmanxe "„Kligman,Gail", ibidem, pp. 124-130). Avorturile în
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
lor conversații. Iov arată că nu este necesar ca omul să accepte pur și simplu suferința, el trebuie să se confrunte cu Dumnezeu însuși. Poate să se supere, să protesteze, să se revolte împotriva unui Dumnezeu care îi pare crud, perfid și viclean. În final lui Iov îi este recunoscut faptul că a făcut bine să vorbească despre Dumnezeu. Dar nu acesta este sfârșitul istoriei sale. Lui Iov la sfârșit îi este dat înapoi tot ce a pierdut. Omul suferind nu
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
scena Teatrului Național din Craiova, în rolul Hildei din piesa “Treizeci de arginți” de Haward Fast (1960) în regia lui Hary Eliad, a fost salutat ca o achiziție importantă a trupei. A fost într-un alt gen de roluri, o perfidă Glafira Kupavina în comedia Lupii și oile de A.N. Ostrovski (în regia lui G. Măruță); a fost o sensibilă Ioana Neagu în Ziua cea mare de Maria Banuș (1950), Sofia în artificiala Intr-o noapte de vară de Aurel
Personalităţi ieşene by IoanTimofte () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91513_a_93222]
-
acum intervine una din cele mai monstruoase acțiuni engleze: pentru a opri într-o oarecare măsură procesul de independență, naționalismul în creștere de după Primul Război Mondial, alimentat prin lupta lui Gandhi, o acțiune ce nu putea să ilustreze mai bine "perfidul Albion": acuzați de colaboraționism cu germanii un tribunal improvizat tribunal militar englez, în care judecători au fost numiți ofițeri indieni din armata engleză, ne-au judecat și condamnat la moarte și acum așteptăm execuția." Ascultam încremenit. Și nu puteam spune
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
a învăluit anii de trecere de la libertate la înrobire. Guverne primitive, ghidate de ideologi fanatici, fuseseră instalate la putere de către Moscova. Intrarea în orbita sovietică s-a făcut prin violență. A fost însoțită de o senzație necunoscută, de o neliniște perfidă, de o impresie de irealitate pe care o atribui minciunii în care intrasem. Din acel moment, o suprarealitate rostită răspicat de discursul ideologic stalinist se suprapunea peste adevărata realitate, trăită de toată lumea, adică frica și mizeria. Am trăit această tranziție
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
fiecare dintre personajele cărora le-a dat viață, intepretându-le pe scena Teatrului Național „V. Alecsandri” din Iași, și nu numai, va rămâne vie atâta timp cât noi, cei care ne-am aflat în preajma ei, nu vom lăsa timpul să așeze, cu lentoare perfidă, vălul uitării. Această carte, atât cât este, reprezintă un reper omagial, cu valoare evocator-simbolică ce se adresează cititorului. Este o invitație la neuitarea ADEI, pentru cei care au cunoscut-o și au văzut-o jucând pe scenă, dar și pentru
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
ce-i Deși, În excursia noastră, am lăsat de mult În urmă muntele, umbra lui mă Însoțește; cel puțin pe mine. De fapt suntem mai puțini aceia care-l preferă mării, decât invers. Se pare că negentropia mării e mai perfidă decât aceea a muntelui; avem și un marker: e vorba de Însăși diversitatea și freamătul Vieții marine, mai mare decât cele ale muntelui. Iar asta Înșeală, oferind celor “slabi de Înger” nu atât negentropia apei ori falezei, cât entropia - conform
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
orice loc; ceea ce este ostil uneia, poate fi numai bun alteia. Modest-modest acest arțar, dar compensează prin perfidie. Puneți de aici Încolo ghilimele acestui cuvânt; e doar o figură de stil, căci natura nu e și nici nu produce ceva perfid. În ce constă perfidia? În gloanțele pe care le folosește În lupta cu ceilalți, arborii locului, cu totul deosebite de ale acestora. În apropierea oricărui arbore, adică acolo unde rădăcinile Îi sunt dese și eficace, acela Împiedică pe alții să
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
sunt Împiedicați să se apropie, căci ei sunt semințe, apoi puieți, iar tineretul diferă ca preferințe de maturi, ca și cum ar fi specii străine. Dar speciile autohtone realizează modificarea pomenită Într’un singur sens, reductiv, diferind doar cantitativ una de alta. Perfidul arțar mai face ceva, anume, mai În depărtare, modifică solul Înspre oxidant, inhibând chiar arborii - aceia nu chiar atât de bătrâni - lângă care se aciuiază. E drept, arborii autohtoni se pot apăra, neutralizând mesajul chimic al arțarului, dar cu prea
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
a pierdut În fața precisului, universalului dar și inumanului calendar gregorian, rămas doar un etalon al trecerii timpului. Dați-mi voie să spun, fără a greși deloc, că universalitatea Înseamnă uniformitate și, prin urmare, entropizare. Ideatică evident, dar cu atât mai perfidă. Inversul ei, negentropia, aparține din păcate trecutului. Vechile popoare, agrare, adică sedentare, nicidecum industriale, adică cosmopolite și migratoare, nu atât prin ele Însele, cât prin produsele, capitalurile și interesele lor, vechile popoare deci, respectau cu strictețe o concordanță Între ele
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
nici pe Bogdanovici ori Țurcanu, care i-au aplicat metoda. El argumentează că Securitatea acționa la ordinele directe ale NKVD-ului, oferind în acest sens mărturia unui anchetator de-al său, și identifică trei momente ale dezvoltării 'metodei Makarenko': faza perfidă (în care se creează condițiile și mediul propice pentru ca victima să renunțe la inhibiții și să vorbească deschis), șocul (răsturnarea bruscă a condițiilor, strivirea vechiului caracter al victimei și înlocuirea lui cu un caracter condiționat) și exploatarea acțiunii (răspândirea metodei
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
culturi. Într-adevăr, nu prea reușim să ieșim din distincția lui Blaga între culturile majore și cele minore. Vine apoi complexul marginii sau al marginalizării. Cum s-ar putea rezolva complexul acesta al marginii, care mi se pare mult mai perfid decât primul? După părerea mea, noi înțelegem dialogul intercultural în mod greșit. Noi trebuie să venim în Europa cu valorile noastre. Iată lucrul elementar care nu se înțelege. Poate că am păreri perimate, poate că naționalismul românesc din mine mă
[Corola-publishinghouse/Science/1469_a_2767]
-
tânăr călare” au aceleași înzestrări salvatoare și parcurg dusîntors drumul dinspre creație și haos. Flăcăul care se remarcă dintre frați e întotdeauna mezinul, această dezvoltare narativă fiind clasificată de Lazăr Șăineanu sub numele Ciclul celor trei frați, A, Tipul fraților perfizi. În baladele Scorpia I(8) și Trei frați cu nouă zmei I(9) ei sunt de viță aleasă, însă...nepricepuți: „Tare-mi vine, tare-mi, dragă,/ Trei coconi,/ Feciori de domn,/ Și-s îmbrăcați ca un domn,/ Dar nu au
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
cu atât mai mult cu cât cei din urmă sunt mai puternici, devin mai ingenioși, parând lupta; cei dintâi sunt mai iubiți pentru felul de a acționa și de a fi, cu cât adversarii lor sunt mai vicleni și mai perfizi”. În balade, trei din cele cinci forme ale zmeului aparțin, nu întâmplător, ordinului ofidian: șarpele lui Iovan și Mistricean și Scorpia din fântână sunt de departe aparițiile cele mai expresive. Acestora li se adaugă demonul cu o formă specific balcanică
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
doar pentru „unica sa satisfacție privată” etc. Ba, ai să Întâlnești nu puțini tinerei - chiar și mai puțin tineri, binișor avansați În carieră! - care-i vor arăta scârbiți cu degetul pe unii colegi sau debutanți, categorisindu-i drept „ambițioși”, drept „perfizi carieriști”, deși propria lor viață socială e pardosită cu alianțe profitabile, cu ocolirea oricăror piedici care ar fi putut să le oprească sau să Întârzie cât de cât „progresul material sau social”, indiferent de concesiile sau trădările care li s-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
luptă de „tranșee culturale”, invizibilă, dar acerbă. Nimeni dintre cei care nu au fost atunci în țară, dintre cei care au trăit comunismul fiind în fruntea unor instituții sau, pur și simplu, personalități-țintă ale persuasiunilor brutale ale securității, directe sau perfide, laterale, prin mediu sau membrii familiei, nu va putea înțelege lupta și drama acestor oameni, pe umerii cărora apăsa întreaga tradiție și răspundere a „vechii Românii”, o Românie părăsită de Vestul orgolios și îmbibat de victoria sa contra nazismului, fraternizând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
Cezar Baltag sau un Nichita Stănescu, ca și alții câțiva din orizontul literar, bineînțeles (dar eu îmi rezum exemplele la grupul nostru!Ă, după al doilea și al treilea volum, după câțiva ani în care au trebuit să suporte virulente, perfide atacuri ce veneau de la ideologii partidului, s-au pomenit citați tot mai des și suportând tot mai frecvent epitete absolut „scandaloase” pentru „marxiștii de serviciu”, precum: poeți de inspirație originală, înnoitori ai vocabularului poetic, capabili de teme originale etc., și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
ani și simțind de datoria noastră, ocupând posturi în Biroul U.S. și conducând o revistă importantă, să „tăiem capul, în sfârșit, hidrei dogmatice realist-socialiste”, să luptăm nu numai cu „forurile politice”, dar și cu unii colegi, prestigioși încă, opuși mai perfid și mai tenace unei reveniri la realele valori decât chiar unii activiști ai partidului!... Cum se explică această „uitare” a tinereții noastre curate, fertile și luptătoare? Numai prin depărtarea fizică de două decenii? Cum de poți uita formidabila, geniala operă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
dușman tradiției culturale de vârf, dar și al creației veritabile în orice domeniu, științific, literar sau artistic. Mi-am afundat obrazul în paginile proaspăt tipărite ale primului exemplar al utopiei mele, ce se strecurase în sfârșit printre porțile numeroase și perfide ale atotputernicului sistem, și am tresărit: mi-am întors fața către prietenul meu care mă privea fix cu acea atenție încordată cu care vrei să surprinzi un secret. „Ai dreptate, acum, în mine, se vede până la fund!”, i-am spus
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
de partid, general de securitate și secretar c.c., fusese unul dintre „radicali”, din care se recoltează de fapt viitorii conducători, cel despre care nu se poate bănui că, o dată ajuns la putere, se va îmbolnăvi de „plăcerile și rafinamentele perfide ale burghezului ajuns”, cel care va păstra „intactă flacăra și vigilența revoluționară”. De altfel, Maurer însuși explică într-un mod ciudat faptul că, la moartea precipitată a lui Dej, el l-a susținut pe tânărul, fanaticul și „cam prostul” Ceaușescu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
printre bogatele file, și nume ale unor oameni care mi-au fost apropiați, scriitori de prima mână, și care, duși de un moment de „furie” - contra „gafelor” mele se’nțelege! -, din omenească ciudă și invidie sau, mai știi, cedând unor perfide și insistente presiuni ale unor ofițeri, în uniformă sau, ca Traian Iancu sau Mihai Gafița și alții, numeroși, strecurați în „aparatul cultural”. (Preda, am mai spus-o, mi-a arătat pe biroul lui Gafița, adjunctul său, într-un moment de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
în revista sa Luceafărul, alianța noastră a devenit indestructibilă. Astfel că, în acei ani, ’66-’68, rezistența sau opoziția noastră, a unor scriitori care „voiam altceva!”, adică atenuarea principiilor dogmatice stalinist-dejiste și reinstaurarea primatului estetic, continua luptă contra diverselor și perfidelor stratageme ale cenzurii etc., se ducea nu atât frontal „contra partidului sau contra activiștilor săi cei mai acerbi”, ci, dedus cumva, contra grupului Barbu, care în ochii noștri reprezenta aripa cea mai radicală. Barbu însuși nu a făcut nimic pentru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
sub teroare, a îndrăzni a scrie texte în limitele nu numai ale verosimilității, dar și ale adevărului civic și apoi a avea forța și răbdarea, tenacitatea de a le publica, atunci, sub tirania comunistă, trecând de numeroasele cenzuri dure și perfide ale puterii, dar și înfrângându-ți dorința, „ispita”, firească poate, de a apărea cât mai repede și de a te bucura cu un ceas mai devreme de glorie și de drepturile de autor!... Și când vorbesc de curajul de a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]