1,473 matches
-
deschide ușa în fața celor doi tineri. Hai Marius, spune veselă Smaranda întinzându-i cheile mașinii, cred că ți-ai dat seama că tu vei conduce expediția. O elegantă limuzină Mercedes Benz așteaptă răbdătoare, parcată chiar lângă intrare. Politicos, Marius deschide portiera în fața fetei. Așteaptă să urce, apoi ocolește prin față, către scaunul șoferului. Răsucește cheia în contact, turează un pic motorul, apoi pornește. Unde dorește mademoiselle să meargă? întreabă cu glas glumeț Marius. La Continental putem asculta un jazz de calitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
bine. Bănuiesc că sunteți în permisie? Deja am și terminat-o. Mâine dimineață trebuie să fiu în București, la unitate. Zgomotul unui motor îi face pe cei doi să întoarcă capul în direcția mașinii care oprește lângă ei. Smaranda deschide portiera și coboară cu un zâmbet plin de farmec. Ceremonios, doctorul își scoate pălăria și îi sărută mâna. Omagiile mele, domnișoară. Bună ziua, domnule Solomovici. Vă mulțumesc că ați venit așa repede. Cât de grav este accidentul? Destul, dar fiți fără nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
junghi în coastă îl face să respire cu greutate. Craterul exploziei se cască larg, într-o latură a șoselei. Pentru șoferul aproape decapitat de rama parbrizului nu mai poate face nimic. Printre vâlvătăile puternice, vede trupul căpitanului neamț aplecat peste portiera mașinii. Cu mare greutate îl trage afară, cât mai departe de mașina transformată într-un rug incandescent. Rănitul geme ușor printre buzele întredeschise. Pometele drept este zdrobit și pierde sânge prin nenumărate răni. Nu trebuie să fii expert ca să-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
și roua din iarba îngrijită a gazonului strălucește sub razele încă plăpânde ale soarelui în străfulgerări de cleștar. Automobilul oprește în fața scărilor de marmură albă și majordomul, impecabil ca ținută chiar și la o oră atât de matinală, deschide ceremonios portiera din dreptul Smarandei. Te rog, anunță pe Neculai că este nevoie de el. Imediat, mademoiselle, se grăbește butler-ul să răspundă, după care dispare în casă. Coboară și Marius. Se reazemă obosit de aripa mașinii. Dumnezeule, sunt praf! Nu intri? Iartă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
al lui Marius surprinde căutătura lungă care urmărește fesele unei femei grase, care se ghicesc vulgar sub stofa subțire a rochiei. Timpul se scurge încet, cleios, fragmentat din când în când de zgomotele obișnuite ale unei străzi circulate. Claxoane, răcnete, portiere trântite, zăngănituri, frânări bruște. Înserarea nu aduce răcorea mult dorită. Rămâne la fel de cald ca peste zi, pâcla de praf, fum și miasme felurite părând instalată definitiv în atmosfera supraîncălzită. Sub haina ușoară a costumului de șantung, aerul static, fierbinte, lipește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
O siluetă se ghicește la volan. Un tip uscățiv, cu pălăria dată pe ceafă, stă rezemat de aripa dreaptă. Fumează calm, slobozind rotocoale mari de fum. La apariția lor, își părăsește rapid plictisul și se aruncă pe scaun. Imediat ce închide portiera cu un pocnet sec, mașina pornește vijelios către ei, fără cea mai mică intenție să încetinească. Mișcarea arată clar intenția ostilă. Marius răsucește cheia de contact, întoarce automobilul, manevrând aproape pe loc, apoi apasă accelerația până aproape să intre cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
mai avuseseră parte de mult. În timp ce așteaptă nerăbdători sfârșitul schimbului, amândoi simt deja în nări aroma apetisantă a cărnii bine făcute care alunecă pe gâtlej când brusc, plăcutul moment este întrerupt de apariția unui imens Horsch cu runele SS pe portieră. Automobilul rulează cu viteză mică pe aleea flancată de molizi pitici, apoi stopează în scrâșnet ușor de frâne în fața peronului. Imediat, șoferul, o matahală cu grad de Scharführer133, iese afară și deschide iute portiera din spate. Încremenește într-o impecabilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
imens Horsch cu runele SS pe portieră. Automobilul rulează cu viteză mică pe aleea flancată de molizi pitici, apoi stopează în scrâșnet ușor de frâne în fața peronului. Imediat, șoferul, o matahală cu grad de Scharführer133, iese afară și deschide iute portiera din spate. Încremenește într-o impecabilă poziție de drepți în fața pasagerului său. "Oh, Mein Gott134, un ștab cu grad înalt! Ce rahat mai vrea și ăsta să mănânce pe aici?" gândesc la unison cele două santinele atunci când văd însemnele argintii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
înghițind lacomă umbrele lungi, ciudat deformate, ale copacilor pe zăpadă. Spre apus, cerul este de un roșu violent, ca și cum tot sângele celor care muriseră se adunase acolo ca un trist memento al morții lor violente. Undeva se aude zgomotul unei portiere trântite, apoi câteva strigăte răgușite taie aerul glacial. După ceva timp, dintre copaci, își fac apariția doi soldați care aduc o masă în timp ce altul meșterește la ceva ascuns în spatele unei ridicături de teren. Din obișnuință sergentul armează automatul. Încă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
pătate cu ulei, repară și verifică pe sub capote. Din cabinele unor mașini se aud discuții, râsete și glume despre găselnița unui camarad care-și scăpase mașina personală să nu fie "împrumutată" de ruși pictând pur și simplu pe una din portiere steagul britanic. Bună găselnița, dar mult nu mai merge nici cu asta. De ce? Acum câteva zile, chiar pe strada mea, o patrulă rusească a tras după un membru al misiunii militare americane. Cică l-ar fi confundat cu un hoț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Am încercat s-o ajung. M-am ciocnit de câțiva inși, mi-am cerut scuze și, până să ies pe poartă, ea era deja departe, urcându-se într-un taxi. - Ce s-a întâmplat? am urlat. Unde te duci? Prin portiera deschisă, ea mi-a răspuns ceva, dar taxiul care demara i-a acoperit vorbele. Era foarte surescitată și bănuiam că se întâmplase o nenorocire. Am rămas descumpănit în mijlocul parcării, neștiind ce să fac. Am așteptat o vreme, nu s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
o asemenea nălucă pe străduțele pustii, mi-a trecut prin cap că ar trebui să dau fuga înapoi la restaurant: poate voiau să mănânce. Când s-a apropiat, am văzut că era un jeep elegant, cu geamurile fumurii și mânerele portierelor aruncând reflexe de argint. O muzică sfioasă răzbătea printr-un geam închis pe trei sferturi. M-am ridicat pe vârfuri și am întins gâtul să văd cine e înăuntru. Probabil arătam foarte caraghios, căci o voce abia ținându-și râsul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
apărut și țânțarii, mari și lacomi. De fapt, femelele se hrănesc cu sânge pentru a le ajuta la procreat, ei, masculii, nu se hrănesc decât cu sevă de plante. De acum încolo, trebuia să avem grijă să închidem geamurile și portierele bine. Era foarte cald, și o gură de aer proaspăt nu ne-ar fi făcut decât foarte bine, dar n-aveam încotro, trebuia să stăm închiși. Mai târziu ne-am dat seama că și țânțarii au anumite ore când se
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
gând, „în definitiv, asta e ceea ce ai vrut, nu ?“. Nu mă încerca nici măcar o umbră de părere de rău că părăseam casa lui Jean-Claude. Dar nici de bucurie. Eram ca și moartă. Jacqueline a venit imediat și mi-a deschis portiera. Nu m-a întrebat nimic și nici eu nu aveam chef de vorbă. Știam amândouă că aceasta era clipa inevitabilă pe care o anticipaserăm. Îmi țineam capul pe spate și un șervețel la nas ca să-mi opresc sângerarea. În loc de rămas-bun
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
mai ia niște bere. Am mai mers cu mașina cam o oră. Scheer a băut multe beri. Și eu am reușit să termin una sau două. Nu eram câtuși de puțin treaz și mi-era somn. M-am sprijinit de portiera mea, privind pe geam cu ochii tulburi. O mașină albă, lungă, trecu pe lângă noi. Șoferul se uită la mine, zâmbind, dar eu deja adormeam. La câtva timp după aceea, Scheer m-a trezit, scuturându-mă. ― Sunt prea dărâmat ca să mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
a deschis Încet. La volan era bărbatul de la restaurant, din ziua precedentă. ― Încotro? ― Spre California. Din nou zâmbetul acela. Ca o explozie. ― Păi, atunci azi e ziua ta norocoasă. Încolo merg și eu. Am ezitat o clipă. Apoi am deschis portiera din spate a mașinii imense și mi-am băgat geamantanul Înăuntru. În acel moment nu prea aveam de ales. DISFORIE SEXUALĂ ÎN SAN FRANCISCO Îl chema Bob Presto. Avea mâini moi, albe, durdulii, o față rotofeie și purta o cămașă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
La prietenul tău? ― E bine oriunde. ― O să te duc În Haight. E cel mai potrivit loc când vrei să te orientezi. Am intrat În oraș și În cele din urmă Bob Presto a tras pe dreapta, iar eu am deschis portiera. ― Mulțumesc că m-ați luat, am spus. ― Sigur, sigur, spuse Presto. Îmi Întinse mâna. ― A, apropo, e Palo Alto. ― Poftim? ― Stanford e În Palo Alto. Ar trebui să ții minte asta dacă vrei să te creadă cineva că ești la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
efect -, Presto mă Întrebă: ― Ascultă, frate, ai unde să stai? ― Nu-ți face griji pentru mine. ― Pot să te Întreb ceva, Cal? Ce ești tu, până la urmă? Fără să-i răspund, m-am dat jos din mașină și am deschis portiera din spate ca să-mi iau geamantanul. Presto se răsuci În scaun, fapt ce reprezenta o manevră complicată pentru el. Vocea Îi era În continuare blândă, caldă, părintească. ― Haide. Sunt În branșă. Poate că pot să te ajut. Ești transsexual? ― Mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
de sateliți, radio și televiziune, libere, presă imens diversificată) pe măsură. Mii de universități, ca un sistem ganglionar intelectual. Cultura, în aceste condiții (restaurantul Bugatti, cu o mașină Bugatti, roșie, de epocă -1923 - în față. Alături de mașină și reflectat în portierele ei, un tort multietajat, împletitură sofisticată de frișca, pișcoturi și marțipani. într-o frapieră, două gâturi poleite de sticle de șampanie. Un homar uriaș prăvălit pe un morman de salată (?) împovărează un platou cu margini dantelate). 5. între 4 și
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
inși care se distrau oprindu-te, în plin bulevard, și oferindu-ți bani pentru femeia cu care te plimbai. Am văzut mașini oprind la semafor, dintr-una ieșind cinci-șase puști de liceu și repezindu-se ca fiarele spre alta, deschizând portierele, scoțîndu-i afară pe ocupanți, femei și oameni maturi, și bătîndu-i sălbatic, și asta pentru că îndrăzniseră să-i depășească. Aud pretutindeni, în cele mai banale conversații, folosindu-se un limbaj inimaginabil chiar și pentru mine, care am trăit toată viața în
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
de umede, Încât uitase cât de mult Îi plăcea aerul cald și uscat pe care Îl respira când era mică, În București. — Doamne, Kitty, cât mă bucur să te văd, parcă au trecut secole de când am plecat! zise Diane deschizând portiera. — Și eu mă bucur, mi-a fost dor de tine! zise Kitty, Îmbrățișând-o și sărutând-o pe ambii obraji, ca europenii, nu doar pe unul, ca americanii. Ți-am simțit lipsa mai ales lunea, când obișnuiam să mergem la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Începu să râdă isteric. — Kitty! țipă Desert Rose. Mi-a luat telefonul! Vor să ne răpească! Kitty simți adrenalina inundându-i tot trupul. Dacă nu coborau acum din taxi, probabil că aveau să fie ucise. Întinse mâna și apucă mânerul portierei. Șoferul se uită la ea, rânji și acceleră din nou. Kitty trase aer În piept. Apucă strâns mânerul. Asta era singura lor șansă. Împingând portiera, țipă la Desert Rose: — Deschide ușa! Strigă după ajutor! Desert Rose făcu ce Îi spusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
coborau acum din taxi, probabil că aveau să fie ucise. Întinse mâna și apucă mânerul portierei. Șoferul se uită la ea, rânji și acceleră din nou. Kitty trase aer În piept. Apucă strâns mânerul. Asta era singura lor șansă. Împingând portiera, țipă la Desert Rose: — Deschide ușa! Strigă după ajutor! Desert Rose făcu ce Îi spusese Kitty. Taxiul gonea acum pe stradă, cu două portiere fluturând În ploaie. — Ajutor! țipară Într-un glas. Suntem răpite! Ajutați-ne! Oamenii de pe stradă se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
din nou. Kitty trase aer În piept. Apucă strâns mânerul. Asta era singura lor șansă. Împingând portiera, țipă la Desert Rose: — Deschide ușa! Strigă după ajutor! Desert Rose făcu ce Îi spusese Kitty. Taxiul gonea acum pe stradă, cu două portiere fluturând În ploaie. — Ajutor! țipară Într-un glas. Suntem răpite! Ajutați-ne! Oamenii de pe stradă se ascundeau sub umbrelele lor. Kitty observă cu groază o femeie uitându-se la ele și coborând apoi repede privirea. Nimeni nu dădea atenție traficului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
E un bărbat bun, generos, iar femeia e o văduvă sărmană pe care o ajută cu afacerea ei. Desert Rose dădu ochii peste cap și Întoarse privirea, În timp ce un SUV negru trăgea deja În fața rulotei. Șoferul coborî și le deschise portierele. Desert Rose se uită la Kitty și zâmbi ciudat. — Cum reușești Întotdeauna să pui mâna pe singurul bărbat necăsătorit, care mai are și mașină cu șofer și eventual Îți oferă și bilete de avion? Întrebă ea ironic, dar fără nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]