1,004 matches
-
oamenii cu mine. Jean are o casă foarte frumoasă, cea mai elegantă în stil american cu ingrediente poloneze (pictură, grafică) fiindcă Jacke, soțul ei, este totuși polonez, emigrat însă foarte devreme, de copil. Am comentat ipoteza Condoleezza și Bush împreună, preș și vicepreș plus problemele lor de departament și întrebarea: când și cum să mă întorc. Nici eu nu știu, nici ei nu știu încă. Împreună avem însă ideea că asta ar cam trebui să se întâmple. Mă simt ciudat. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
o las să-și bage nasul și coada cât vrea ea. — A mai sosit o livrare pentru tine, draga mea, spune. De data asta de la curățătorie. Ți le aduc imediat. — Mersi, spun recunoscătoare, deschizând larg ușa de la apartamentul meu. Pe preșul de la intrare e un maldăr de broșuri publicitare, pe care le mătur cu ușa, spre teancul mai mare format în hol, lângă perete. Mi-am pus în gând să le dau la maculatură, când o să am puțin timp. E pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
de partea mea, atunci o să fie și ceilalți. — O fată super. Tresar la auzul glasului lui Trish, din ce în ce mai aproape. — Sigur că am să-i verific recomandările, dar, Gillian, mă pricep foarte bine să citesc oamenii. Nu mă duce nimeni nu preșul așa ușor... Trish dă colțul cu un mobil la ureche, și mă îndepărtez grăbită de telefon. — Samantha ! spune surprinsă. Ce faci ? Încă nu te-ai îmbrăcat ? Hai, repejor, te rog ! Dispare după alt colț și eu fug înapoi în camera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
doare fiecare mușchi din corp, chiar și mușchi de care habar n-aveam că-i am. Mă simt de parcă aș fi alergat la maraton. Sau aș fi trecut înot Canalul Mânecii. Și încă n-am lustruit lemnăria și n-am bătut preșurile. — E... mai greu decât am crezut, zic într-un final. Mult mai greu. — Îhâm. Încuviințează, privindu-mă mai atent. Ce-ai pățit la păr ? — Clor, zic scurt. Când spălam WC-ul. Pufnește într-un râs înfundat, dar nu mă uit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
mic dejun cu toast, suc de portocale și marmeladă de ghimbir, și o ceașcă de cafea. Și am să citesc ziarul, din scoarță-n scoarță. Asta o să dureze până pe la ora unșpe, după care văd eu ce fac. Găsesc pe preșul de la intrare un exemplar din The Times și vin cu el în bucătărie, exact în clipa în care feliile de pâine sar din prăjitor. Asta da viață. Mă așez lângă fereastră, crănțănind din pâinea prăjită, sorbind din cafea și răsfoind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
ai dat pe spate ! Acum arăt ca un Iisus care a luat ceva la bord. Nu sunt prea convinsă că în felul ăsta îmi sporesc șansele. Cobor, trag draperiile, lăsând să intre lumina puternică a dimineții, și ridic ziarele de pe preș. Răsfoiesc rapid Cotswold Property Magazine ca să văd cât costă o casă aici, când sună telefonul. La ușă e un tip în uniformă, cu un clipboard în mână, și în spatele lui, pe alee, e parcată o dubiță. — Aveți o livrare de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
de părul meu cel nou. De fiecare dată când trec pe lângă o suprafață cu luciu mă opresc și mă admir, îmi dau părul pe spate și îl admir cum se revarsă într-o coamă bogată de culoarea caramelului. Aspir sub preș. Fâl. Aspir sub măsuța de cafea. Fâl. Fâl. Nu m-am gândit niciodată să-mi vopsesc părul. Oare ce alte lucruri senzaționale am ratat ? — A, Samantha. Ridic privirea și îl văd pe Eddie intrând în cameră, cu sacou și cravată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
din lift. E aproape identic cu etajul meu - aceeași mochetă, același tapet, aceleași lămpi. Doar că ușile au alte numere. 31 și 32. Nu-mi amintesc pe care dintre ele o caut așa că, până la urmă, optez pentru 31. Are un preș mai moale. Mă las jos pe podea, îmi las geanta jos, mă rezem de ușă și încep să aștept. În momentul în care Ketterman iese din lift, sunt stoarsă de orice vlagă. Stau aici de trei ore întregi, fără să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
îndeplinindu-și obligațiile de paznic al casei, supraveghind împrejurimile, Dacă n-o fi fugit, Orice se poate întâmpla în viață, dar nu cred. Neliniștit, temător, Cipriano Algor deschise brusc ușa și aproape se împiedică de câine. Găsit stătea întins pe preș, în fața pragului, cu botul întors spre intrare. Se ridică văzându-și stăpânul și așteptă. E aici, anunță olarul, Văd, spuse Marta dinăuntru. Cipriano Algor dădu să închidă ușa, Se uită la mine, spuse, N-o să fie singura dată, Ce fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
recunoscut între ei în subteranele CC ului. Ce-au mai râs! Tempi passati. S-au dus vremurile bune când Securitatea era Securitate și nu trebuia să se ascundă după acronime de doi lei și un sfert. Lionel îi spune: — Ia preșul din fața ușii! Atât mi-a rămas. Omul se apleacă și ia preșul. După care, în loc de „bogdaproste“, spune, în românește: — Sunt Anghel, de la consulat. Lionel ezită între a deschide și a nu deschide. Deschide. — Intrați, îi spune el, evident, în franceză
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
passati. S-au dus vremurile bune când Securitatea era Securitate și nu trebuia să se ascundă după acronime de doi lei și un sfert. Lionel îi spune: — Ia preșul din fața ușii! Atât mi-a rămas. Omul se apleacă și ia preșul. După care, în loc de „bogdaproste“, spune, în românește: — Sunt Anghel, de la consulat. Lionel ezită între a deschide și a nu deschide. Deschide. — Intrați, îi spune el, evident, în franceză. Anghel intră cu preșul într-o mână și cu o servietă Samsonite
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
mi-a rămas. Omul se apleacă și ia preșul. După care, în loc de „bogdaproste“, spune, în românește: — Sunt Anghel, de la consulat. Lionel ezită între a deschide și a nu deschide. Deschide. — Intrați, îi spune el, evident, în franceză. Anghel intră cu preșul într-o mână și cu o servietă Samsonite - cumpărată din banii proprii - în cealaltă. Se oprește în vestibul ca să aprecieze situația locativă a obiectivului. Indus în eroare de goliciunea garsonierei, crede că Lionel e un nenorocit care împușcă francul. În
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
exprimare în franceză, puteți vorbi în română. Dar eu o să vă răspund în franceză. Lui Anghel îi vine să-i tragă un dos de labă. Se abține în ultima clipă, realizând că, din păcate, nu se află în România. Lasă preșul în vestibul, intră în casă și se așază pe singurul scaun rămas. Lionel se întinde pe saltea. — Trăiți ca un pustnic, începe Anghel să se exprime în franco-română. — Pustnicii n-aveau lumină electrică. Scurt, că mă grăbesc: nu mai am
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
o să mai trăiesc, n-o să mă mai bată nimeni vreodată! Anghel simte o durere ascuțită în braț. Stoic, spune: — De noi ai scăpat. De moarte - nu. Hai, Allons enfants de la patrie de-aici până nu mă enervez! Și ia și preșul, să nu zici c-ai bătut drumul de pomană până la Angers. Anghel își continuă drumul spre ușă fără să se aplece să ia preșul. Lionel strigă după el: — Ai dreptate, ce să faci tu cu un preș? Tu ești un
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
moarte - nu. Hai, Allons enfants de la patrie de-aici până nu mă enervez! Și ia și preșul, să nu zici c-ai bătut drumul de pomană până la Angers. Anghel își continuă drumul spre ușă fără să se aplece să ia preșul. Lionel strigă după el: — Ai dreptate, ce să faci tu cu un preș? Tu ești un preș! Pentru asta ai fost școlit. Deși sună ca dracu’, Lionel chiar așa i-a zis. Anghel se îndepărtează, mormăind ceva din care un
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Și ia și preșul, să nu zici c-ai bătut drumul de pomană până la Angers. Anghel își continuă drumul spre ușă fără să se aplece să ia preșul. Lionel strigă după el: — Ai dreptate, ce să faci tu cu un preș? Tu ești un preș! Pentru asta ai fost școlit. Deși sună ca dracu’, Lionel chiar așa i-a zis. Anghel se îndepărtează, mormăind ceva din care un cititor de pe buze experimentat ar fi identificat cu certitudine cuvântul „mă-tii“. E
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
să nu zici c-ai bătut drumul de pomană până la Angers. Anghel își continuă drumul spre ușă fără să se aplece să ia preșul. Lionel strigă după el: — Ai dreptate, ce să faci tu cu un preș? Tu ești un preș! Pentru asta ai fost școlit. Deși sună ca dracu’, Lionel chiar așa i-a zis. Anghel se îndepărtează, mormăind ceva din care un cititor de pe buze experimentat ar fi identificat cu certitudine cuvântul „mă-tii“. E ora 19.00. În
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
fantastică. Cât de geloasă poți să fii pe așa ceva? Dintre toate femeile mele, cea mai bună a fost una pe care n-o știi nici măcar tu, una Ani-Anita, eram tânăr, nu înțelegeam viața, femeile, fata aia s-ar fi făcut preș pentru mine, era ca o lumină, era blândă și bună. Am fost eu prea tânăr atunci, ea ar fi fost bună de nevastă, dar n-a fost să fie. Am lăsat-o pentru Rita și pentru sarcina ei care s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
urmat după ea nu a mai avut nici o importanță. Pe ea am iubit-o mereu, a fost femeia care s-a gândit numai la mine, n-a pus înainte nimic și pe nimeni, nici măcar pe ea, s-ar fi făcut preș pentru mine, Ani m-ar fi salvat, viața mea ar fi fost altfel. Pe ea am trădat-o cel mai rău, n-am știut s-o apăr pe fata asta, care era ca plăsmuită de mine. De-aia o și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
ecranul rece. O întrebare obsedantă apare acum în mintea ei, se întinde lipicios pe meninge. Memoria celulelor. Și, dacă ar fi meritat, ce-ai fi făcut?, dacă bărbatul ăsta ar fi meritat să te întinzi pe jos, să te faci preș pentru el, ce-ai fi făcut?... Toată întâmplarea și toate problemele cu el și cu această casă. Un apartament malefic, în care el își aduce iubitele, asta am înțeles. De-abia acuma... Câte ceva din parterul ăla al lui se poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
bune acum, ce făceați ? — Făceam sex, OK ? spune Lissy agitată. E noul meu prieten și... asta făceam ! Acum lasă-mă În pace. Se ridică fâstâcită, Împrăștiind firimituri de pâine prăjită peste tot și iese din cameră, Împiedicându-se ușor de preș. Mă uit În urma ei, siderată. De ce minte ? Oare ce naiba făcea acolo ? Pentru numele lui Dumnezeu, ce poate fi mai jenant ca sexul ? Sunt atât de intrigată că aproape mi-a revenit buna dispoziție. Sinceră să fiu, nu e cel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
-Cum să nu furăm,,? spune bărbatul Atâta timp cât nu voi putea să-mi hrănesc cinstit cei cinci copii, o să fur tot ce-mi iese În cale: șine de tramvai, cabluri electrice, cărămizi, acoperișuri, copaci, stâlpi de Înaltă tensiune, mături, griș, flori, preșuri, paianjeni, umbre, da, o să fur cu bucurie, iar de Uniunea aia Europeană care ne-a șmecherit punând funde la gâtul godacilor, să nu mai aud, mi se rupe de ea...,, Reporterița tresare și mâna Îi tremură pe reportofon ca scuturată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
aha... <sabina>: nici un aha! Nu am vrut să plec cu el în State <sabina>: dar am crezut că mă iubește <sabina>: ne-am mutat la Craiova, aproape de mama și fetița <sabina>: i-am spus: fac tot ce vrei, mă fac preș la picioarele tale - dar să nu mă înșeli niciodată <sabina>: și l-am prins cu o asistentă. Toți din spital știau <sabina>: l-am dat afară. A plins la ușa mea vreo patru zile, pînă am spus ca pun ciinii
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
Că e liberă să își găsească pe altul... Ajung. Am cheie de la bloc, dar nu la apartament. Bat, nu-i acasă încă. E trecut de șase... Poate e mai bine așa, am timp să mă mai gândesc. Mă așez pe preș, rezemat de ușă. Dinăuntru se aude mieunatul nerăbdător al Mițoiului. Probabil stă întinsă pe spate, cu lăbuțele în aer, așteptând să o mângâi pe burtică... Adorm. - Ce cauți aici? Mă frec la ochi. Am căzut pe o rană, lungit lângă
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
de vată vârâte În nările galbene, Încremenite, prin care se prelinge, negru, sângele... nu, asta nu, asta nu, asta nu, gândește-te la altceva, la ce? La cimentul negru care trage, acoperit de un covor Îmbâcsit de iută, peste el, preșurile de zdrențe, de un cenușiu pestriț, Îndoielnic. La albastrul tare al bolții, pe care este desenată stângaci crucea neagră cu cei doi Îngeri cu aripi imense de berze, țepeni, rezemați de brațele crucii. Și scara, sprijinită de pereții Înnegriți, lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]