2,130 matches
-
impună o formă de creație originală, care nu se bazează pe preceptele academice și pe regulile mediului burghez conservator, ci pe un impuls de esență mistica. Alegoric, Fiicele Memoriei trebuie că, prin transformarea în Fiicele Inspirației, să fie capabile să purifice sufletul vizionarului: "Shakspeare & Milton were both curbd by the general malady & infection from the silly Greek & Latin slaves of the Sword. [...] We do not want either Greek or Român Models if we are but just & true to our own Imaginations
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
and the Eternal Day / Appears upon our Hills: Awake Jerusalem, and come away" (E: 256). Panoramă subsecventa a umanității cvadruple constituie o reificare a ideii principale prezente în epos, vizând formă vizionara absolută. Eul creator sugerează că, odată ce simțurile sunt purificate prin abluțiuni spirituale, ele capătă acces la forma ontologica supremă, aptă de a reda realitatea în maniera împătrita. Metaforă exprimând "haosul întunecat" implică, printr-o rețea subtilă de adjective cromatice și topologice, ca văzul iluminat este adevărata sursă de informații
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
fi salvarea noastră (E: 96, E: 98, E: 100, E: 101, E: 102, E: 105). 10 În tratatul sentențios-aforistic The Marriage of Heaven and Hell, Blake susține că omul ar percepe realitatea drept infinită dacă ușile percepției sale ar fi purificate, (E: 39). 11 Asumându-și toate riscurile, David Weir susține, la rându-i, ca "orice poet inspirat își poate crea propriul sistem individual, propriul set de povestiri poetice care ar putea avea aceeași autoritate precum acelea pe care se bazează
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
simbolul Bisericii; toate odoarele sfinte sînt interpretate astfel (IX-X). Și sacerdoțiul din Vechiul Testament este un simbol al lui Cristos, care face sacrificiul absolut (XI-XIII). Preceptele privind puritatea trebuie legate de absența păcatului, care trebuie să fie marca distinctivă a credincioșilor, purificați de Cristos (XIV-XVI). Cartea XVII e consacrată semnificației sărbătorilor, în special Paștilui. Opera, din care lipsește orice aluzie la polemica antinestoriană, a fost scrisă cu siguranță înainte de 429. E cunoscută și o traducere siriacă din secolul al VI-lea, inedită
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
trebuie condamnată ca o apostazie în raport cu iudaismul și cu elenismul. Creștinii se închină unui om mort, afirmînd că a înviat, adică își întemeiază religia pe o minciună; renunțînd la normele legii iudaice, au renunțat la practicile prin care se puteau purifica; încurajînd martiriul, își manifestă propriul fanatism; sînt atei care venerează lucruri moarte (relicvele martirilor); sub aparența iubirii frățești, sînt în realitate violenți și imorali. De aceea, Iulian combate cu severitate influența creștinilor asupra vieții, culturii și religiei imperiului, considerînd-o periculoasă
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
săi; el ar căuta semnificația spirituală a Scripturilor rămînînd în făgașul tradiției alexandrine. Sub numele său s-au transmis și alte două scurte scrieri. Prima, învățătură și îndemn, este dedicată călugărilor, pentru a-i îndemna să nu caute să se purifice doar de viciile trupești, ci și de cele, mai ascunse, ale sufletului. Cealaltă, consacrată învățătorului de Lege care îl ispitește pe Isus, e scrisă sub forma unui discurs adresat învățatului care îl ispitește pe Isus cu întrebarea „ Cine este aproapele
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
cu valoare de criteriu decisiv în discernerea duhurilor. îl apropie de messalianism - și îl separă de un adversar necruțător al acestei orientări, cum este Marcu Sihastrul, cf. p. 000 - și convingerea sa că, deși botezul ne curăță de păcate, nu purifică și duplicitatea voinței, consecință a păcatului (78). Omilia pentru înălțarea la Cer a lui Cristos e interesantă întrucît apără doctrina calcedoniană a celor două naturi inseparabile într-un singur ipostas în Cristos întrupat. Viziunea Sfîntului Diadoh este un schimb de
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
ordine sfîntă, imagine a strălucirii divine, avînd scopul de a conferi, pe cît posibil, fiecăreia din creaturile care o compun asemănarea cu Dumnezeu. Fiecare membru al ierarhiei cooperează cu Dumnezeu, primind de sus purificarea, iluminarea, desăvîrșirea, și la rîndul său purifică, iluminează și trasmite desăvîrșirea membrilor ce-i sînt inferiori, printr-o operațiune de „inițiere”. Ca purtători ai inițierii, toate gradele ființelor cerești se pot numi îngeri, însă, de regulă, acest nume e purtat numai de gradul cel mai de jos
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
episcopilor, a preoților și a ajutoarelor lor. în acest context este expusă ierarhia ecleziastică, repartizată în șase ordine și două grade. Primul grad este acela al inițiatorilor și se compune, în ordine descendentă, din episcopi (hierarchai), care desăvîrșesc, iluminează și purifică; din preoți (hiereis), care iluminează și purifică; și din ajutoare (leitourgoi), care purifică. Al doilea grad, cel al inițiatorilor, se compune din slujitori (therapeutai), adică din călugări; din iluminați, adică poporul sfînt, capabil să contemple anumite taine; din purificați, adică
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
în acest context este expusă ierarhia ecleziastică, repartizată în șase ordine și două grade. Primul grad este acela al inițiatorilor și se compune, în ordine descendentă, din episcopi (hierarchai), care desăvîrșesc, iluminează și purifică; din preoți (hiereis), care iluminează și purifică; și din ajutoare (leitourgoi), care purifică. Al doilea grad, cel al inițiatorilor, se compune din slujitori (therapeutai), adică din călugări; din iluminați, adică poporul sfînt, capabil să contemple anumite taine; din purificați, adică din catehumenii și din botezații care au
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
ecleziastică, repartizată în șase ordine și două grade. Primul grad este acela al inițiatorilor și se compune, în ordine descendentă, din episcopi (hierarchai), care desăvîrșesc, iluminează și purifică; din preoți (hiereis), care iluminează și purifică; și din ajutoare (leitourgoi), care purifică. Al doilea grad, cel al inițiatorilor, se compune din slujitori (therapeutai), adică din călugări; din iluminați, adică poporul sfînt, capabil să contemple anumite taine; din purificați, adică din catehumenii și din botezații care au păcătuit din nou. Ultimul capitol, în
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
să recunoască impactul frumosului asupra ființei umane. „Frumosul Înnobilează ființa umană sub aspect etic și moral. Frumusețea introduce În sufletul omului iubire și Încredere În lume, Îi modulează delirul orgoliului și aduce pe buze șoapta fericirii, elimină pornirile rele, Îi purifică și-i apleacă fruntea În gestul Înclinării. Frumusețea poate fi deci regulatorul vieții morale”. Ajungem astfel În sfera sublimului pe care Kant Îl considera ca aparținând sferei morale, pe când frumusețea s-ar opri la nivel de cunoaștere intelectuală. „Nu funcționalitatea
Medicină şi societate by Valeriu Lupu, Valeriu Vasile Lupu () [Corola-publishinghouse/Science/1587_a_2935]
-
și subordonat, a fost transmisă generație după generație și, în timp, a modelat o psihologie. Bazele paradigmei imperiale erau puse. Fundamentală era ordinea socială pe verticală, care se sprijinea pe supunerea și sinceritatea individului: Dacă gândurile sunt sincere, inimile se purifică. Dacă inimile se purifică, oamenii devin mai elevați. Dacă oamenii sunt mai elevați, familiile sunt puse în bună orânduire. Dacă familiile sunt bine orânduite, provinciile sunt guvernate cum trebuie. Iar dacă provinciile sunt guvernate cum trebuie, întreaga împărăție are parte
by Paul Dobrescu [Corola-publishinghouse/Science/1096_a_2604]
-
transmisă generație după generație și, în timp, a modelat o psihologie. Bazele paradigmei imperiale erau puse. Fundamentală era ordinea socială pe verticală, care se sprijinea pe supunerea și sinceritatea individului: Dacă gândurile sunt sincere, inimile se purifică. Dacă inimile se purifică, oamenii devin mai elevați. Dacă oamenii sunt mai elevați, familiile sunt puse în bună orânduire. Dacă familiile sunt bine orânduite, provinciile sunt guvernate cum trebuie. Iar dacă provinciile sunt guvernate cum trebuie, întreaga împărăție are parte de liniște și fericire
by Paul Dobrescu [Corola-publishinghouse/Science/1096_a_2604]
-
bogăție cerească pe care o vor moșteni. În viața de acum tuturor li se aplică legea răsplătirii. Cei virtuoși, care nu vor fi lipsiți de raiul luminii și al bucuriei nesfârșite, sunt cuprinși de focul necazurilor, sufletul fiindu‑le astfel purificat pentru puținele lor păcate, greșeli, slăbiciuni sau neputințe, iar ticăloșii sunt răsplătiți În această viață pentru măruntele lor fapte bune, Însă vor fi veșnic pedepsiți pentru multa lor răutate. Primii Însă, nu vor fi lipsiți de rai. Deci, cel bun
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
unii să răpească Împărăția cerurilor mai ales prin răb‑ darea bolii și a suferinței, bunii creștini nu cârtesc, nu se revoltă, nu sunt cuprinși de indignare, ci mulțumesc Domnului pentru această șansă de curățire, de mântuire. Ei doresc să se purifice de impuritățile sufletești prin suferința din această viață, pentru a scăpa de suferința viitoare care e veșnică și de nesuferit. Așa se explică de ce În Paterice sau În Viețile sfinților citim cum unii dintre părinții cuvioși, În marea lor smerenie
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
nimic bun pe pământ și că Încă sunt cuprinși de slăbiciuni și neputințe, Își asumau suferințele trimise de Dumnezeu pentru răscumpărarea păca‑ telor, uneori chiar rugându‑se lui Dumnezeu ca, În cazul În care doar prin suferință s‑ar putea purifica și mântui, să le‑o Îngăduie sau să le‑o trimită Dumnezeu, Însă să le dăruiască și tăria pentru o purta. Acești cuvioși, adevărați mucenici ai răbdării, aveau credința că este mai bine să sufere aici pentru păcate și să
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
Încet‑ Încet, ai Început să‑ți dai seama că Mântuitorul era Cel Care, În folosul tău, te punea la Încercare, speriindu‑te cu câte‑o suferință, dar Care te scăpa și te ocrotea”221 ; 2. Ea Închide gura demonilor ; 3. Purifică pe cel ce suferă ; 4. Iluminează inima omului pentru a se cunoaște pe sine ; 5. Deschide mai repede drumul către Dumnezeu : „Întâm‑ plarea dureroasă face pe Înțelept să‑și aducă aminte de Dumnezeu și Întristează pe măsura ei pe cel
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
pentru a fi mai asemănători lui Hristos. Suferința ne vine la dorința sau Îngăduința lui Dumnezeu, dacă vine. Este mai bine ca momentul și locul suferinței să fie lăsate la Înțelepciunea lui Dumnezeu Care găsește pe cineva vrednic să‑l purifice sufletește ori să‑i ofere șansa pentru o credință mai desăvârșită, pentru ca și cununile cerești să fie mai strălucitoare. Ce contează este modul În care percepem acea suferință și modul În care ne pregătim s‑o valorizăm. 196 Suferința și
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
astăzi. Trebuie să Învățăm să I le oferim Lui, și să‑L rugăm să ne asigure de prezența și harul Său mângâietor și mântuitor, ca să dobândim putere În a desluși scopul suferințelor noastre și pentru a le răbda ca să ne purificăm sufletele și să sporim duhovnicește În unirea cu El. Nu trebuie să ne pierdem curajul, nici nădejdea ori răb‑ darea În fața probei de foc a suferinței, căci „dacă Stăpânul voiește să suferi trupește, cine ești tu ca să te superi ? Nu
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
l părtaș Învierii Sale. Datorită rugăciunii, boala trupului nu slăbește bolnavului tăria sufletului. „Stai la rugăciune În ceasul pătimirii tale, ca să se risipească mai degrabă amă‑ răciunea ta”293. Rugăciunea aduce celui ce se roagă ajutor harismatic. Prin rugăciune se purifică Întreaga noastră conștiință. Lacri‑ mile de pocăință și conștiința trează sunt roade ale rugă‑ ciunii, cel mai mare dar al rugăciunii fiind deplina transfor mare sau transfigurare a celui ce se roagă. Duhul omului ce se unește În rugăciune desăvârșită
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
spiritul unui ofițer italian, care a învățat-o să organizeze o armată și să pună din nou stăpânire pe Kampala, capitala Ugandei. Conform ordinelor date de către spirit, după victorie, membrii tribului Acholi trebuiau să obțină iertarea păcatelor pentru a se purifica. Campania sacră a lui Auma a fost lansată, dar i-a lipsit un obiectiv militar care să fie pe măsura inspirației sale supranaturale. După o serie de succese inițiale, mișcarea înarmată numai cu bețe, pietre și păpuși voodoo a fost
by Madeleine Albright [Corola-publishinghouse/Science/1028_a_2536]
-
impetuozitatea inițială, imaginile se simplifică, nu își mai trădează elaborarea, artificiul, iar ironia devine mai subtilă, ocolind opozițiile șocant-teribiliste, gesticulația fiind înlocuită de hieratism, de o simplitate aproape solemnă. În „clopotele verzi” - barbiene - ale mării bate o pendulă de aur, purificând poemele de orice stridențe. Sub aspectul cântecului naiv, doi îndrăgostiți sunt „invitați la ceaiul dat de flori”, iar ele, într-o metamorfozare antropomorfă nepretențioasă, „se vor șterge grațios la gură de fărâmituri de soare”. Timpul își pierde din dramatism, senzualitatea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288432_a_289761]
-
duplicitar al femeii trebuie să recunoaștem, spre satisfacția nițel perversă a bărbatului iubitor de enigme și de suferință. Prin urmare, mai corect ar fi să atribuim cuvântului o funcție ambivalentă: pe de o parte, prin mijlocirea discursului, trăirea erotică se "purifică" de zgura reacțiilor elementare; pe de altă parte însă, cuvântul alimentează obsesia și transferă experiența existențială într-un regim fantasmatic, imaginar, acaparând pe deplin conștiința. Așa încât, în măsura în care salvează, protejându-l de neplăcuta confruntare cu viața, cuvântul condamnă pe cel ce
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
brahman, a mâncat dintr-o prăjitură adusă din bazar, dar care, din greșeală, a fost atinsă de unul dintre Însoțitorii săi, care era musulman - și, În consecință, era privit de către cei din casta sa ca fiind poluat. Pentru a se purifica, a fost silit, prin obiceiul penitenței, să ofere o splendidă cină brahmanilor din vecinătate, care l-a costat aproape toate recompensele pe o lună, și să mănânce o pastă Îndulcită compusă din lapte, unt, urină și excremente, elemente provenind de la
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]